ตอนที่ 120
ก่อนที่ซูผิงจะมีเวลายกมือขึ้น กรงเล็บอันแหลมคมที่เพิ่งแตะไหล่
ของซูผิงก็งอจนแตก!
ในเวลาเดียวกันอสูรปีกก็ล้มลงกับพื้นพร้อมส่งเสียงโครมครามต่อ
หน้าซูผิง มีพลังน่าขนลุกที่ไม่สามารถบรรยายได้กดอสูรปีกลง มัน
ขยับไม่ได้เลย
อสูรปีกไม่ได้พยายามดิ้นรนหรือต่อสู้กลับ ความรุนแรงและความ
กระหายเลือดในดวงตาของมันหายไปนานแล้ว มันจับจ้องซูผิงด้วย
ความหวาดกลัว ในสายตาของมัน ซูผิงเป็นเหมือนเทพเจ้าผู้สูงส่งที่
ไม่สามารถท้าทายได้ กลิ่นอายน่ากลัวจากซูผิงทำให้อสูรปีกเกือบ
หมดสติ ภายในของมันสั่นและมันกำลังสูญเสียความคิด!
ในไม่ช้ากลิ่นเหม็นน่ารังเกียจก็ส่งออกมาจากอสูรปีก มันอุจจาระ
ราด!
เหตุการณ์พลิกผันที่รุนแรงนี้สร้างความประหลาดใจให้กับชายหนุ่ม
และนักเรียนหลายคนที่อยู่เบื้องหลังเขา
ชายหนุ่มและนักเรียนหลายคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขณะที่
พวกเขาจ้องไปที่อสูรปีกที่ตัวสั่นอยู่บนพื้น
ก่อนหน้านี้วินาทีที่อสูรปีกมีรูปลักษณ์ที่น่าเกรงขาม ทันใดนั้นมันก็
นอนอยู่บนพื้นต่อหน้าซูผิงและตัวสั่น ได้ยังไงกัน?
ไม่ต้องพูดถึงการขับอุจจาระ!
พวกเขาไม่เห็นว่าซูผิงเคลื่อนไหวเลยด้วยซ้ำ!
หากไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขาทั้งหมดได้เห็นกับตาว่าอสูร
ปีกเริ่มโจมตีก่อน พวกเขาจะถือว่านี่เป็นการแบล็กเมล์ที่เตรียมไว้
ล่วงหน้า!
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าระบบเป็น
คนลงมือ
สิ่งใดก็ตามที่พยายามโจมตีเขาภายในขอบเขตของร้านค้าจะได้รับ
บทเรียนจากระบบ
ครั้งที่แล้วฟ่ านยู่จิงทำร้ายเขาด้วยคำพูดและพยายามทำร้ายซูผิง แขน
ของเขาก็หัก
อสูรปีกตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชยิ่งกว่า เนื่องจากการโจมตีของมัน
มีความกระหายเลือดและเจตนาฆ่า กรงเล็บของมันไม่เพียงหัก แต่
มันยังถูกตรึงลงกับพื้นอีกด้วย
ซูผิงคิดว่าอสูรปีกจะคงมีบาดแผลทางจิตใจฝังไปตลอด เนื่องจากอยู่
ในสภาพที่น่าอับอาย
ชายหนุ่มจ้องอสูรปีกของเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ เขารู้ดีกว่าใคร ๆ
เกี่ยวกับความรุนแรงและความโหดร้ายของอสูรปีก การทำให้เชื่อง
มันเป็นเรื่องน่าปวดหัวมากพอแล้ว เขานึกไม่ออกเลยว่าอสูรปีกที่
หยิ่งผยองจะลงเอยด้วยสภาพที่น่าสังเวชนี้ได้ยังไง
ชายหนุ่มรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างมากที่มาจากอสูรปีก
ความรู้สึกหวาดกลัวนี้ส่งผลกระทบต่อเขาเช่นกัน เขาเริ่มหวาดระแวง
ซูผิง
เกิดอะไรขึ้น?
ชายหนุ่มไม่เข้าใจ กรงเล็บที่หักและความกลัวเหล่านี้มาจากไหน?
ตั้งแต่ต้นจนจบชายหนุ่มไม่เห็นซูผิงขยับตัวเลย
หรือว่าซูผิงเร็วมากจนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า?
สิ่งต่าง ๆ ชักไม่ง่ายอย่างตาเห็น
ซูผิงมีอายุอย่างมากที่สุดประมาณ 20 ปี การจะเอาชนะอสูรปีกในวัย
นี้นั้นยากพอสมควร ไม่ต้องพูดถึงการลงมืออย่างรวดเร็วจนเขามอง
ไม่ทัน
ซูผิงต้องมีพลังขนาดไหน?!
นักเรียนหลายคนกลับมามีสติอีกครั้งหลังจากช็อกไป พวกเขาหันไป
หาซูผิง
นั่นคือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของอาจารย์กิตติมศักด์ิใช่ไหม?
เขาเอาชนะอสูรปีกได้ในพริบตา เขาไม่จำเป็นต้องขยับตัวและสามารถ
กดมันลงกับพื้นได้!
แม้แต่นักรบอสูรขั้นสูงโดยทั่วไปก็ไม่สามารถทำได้!
คำอธิบายเพียงอย่างเดียวก็คือซูผิงเป็นนักรบอสูรระดับแปด… แต่
เป็นนักรบอสูรขั้นสูงตอนอายุ 18?
นักเรียนเหล่านั้นรู้อายุของซูผิงหลังจากตรวจสอบเว็บไซต์ของสถาบัน
พวกเขาประหลาดใจยิ่งกว่าชายหนุ่ม
เขายังเด็กและยังน่ากลัวมาก! ซูผิงกลับมามีสติเพื่อเผชิญหน้ากับลูกค้า
ที่เงียบงัน เขาจ้องอสูรปีกตัวสั่นบนพื้น จากความกลัวที่รุนแรงใน
ดวงตาของมัน เขารู้ว่าอสูรปีกกำลังกลัวเขา
ข้างในเขาถามระบบว่า “ฉันควรทำยังไง?”
ระบบตอบอย่างใจเย็นว่า “เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรก นี่จึงเป็นเพียงการ
ลงโทษเล็กน้อย เมื่อลูกค้าชำระเงินหมดแล้วเจ้าของควรดำเนินการ
ฝึกฝนต่อไป”
ซูผิงเข้าใจ เขาก้มคว้าปีกของอสูรปีกแล้วลากไปที่ห้องอสูรด้านหลัง
ชายหนุ่มขยับริมฝีปาก พยายามส่งเสียงเมื่อเห็นซูผิงคว้าอสูรเขา อย่างไร
ก็ตามคำพูดนั้นยังคงอยู่ในปากของเขา เมื่อเขาเพิ่มความกล้าได้ ซูผิง
ก็หายไปที่ด้านหลังของร้านแล้ว
ซูผิงกลับมาที่หน้าร้านหลังจากที่อสูรปีกถูกโยนเข้าไปในพื้นที่ฝึกฝน
ชายหนุ่มถามอย่างรีบร้อน “คุณทำอะไรกับอสูรปีกของผม?”
ซูผิงมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณส่งมันมาฝึกกับผมไม่ใช่
เหรอ? แน่นอนผมจับอสูรปีกไว้ข้างในเพื่อที่ผมจะได้ฝึกฝนมันใน
ภายหลัง”
“อา? อะไรนะ?”
ชายหนุ่มไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้ เขาไม่คิดว่าซูผิงจะยังคง
ฝึกมันต่อ
ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาไม่สามารถดูถูกเจ้าของร้านหนุ่มคนนี้ได้อีกต่อไป
ซูผิงยังคงเงียบและไม่เคลื่อนไหว สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มเห็นได้ชัดว่า
ซูผิงเป็นนักรบที่น่าเกรงขาม
คนมีพรสวรรค์ตั้งแต่ยังเด็กเช่นนี้ไม่ใช่คนที่สมควรจะไปยั่วยุด้วย
“โปรดยกโทษให้ผมด้วยหากผมทำให้คุณขุ่นเคืองใจ” ชายหนุ่มรีบ
ขอโทษทันที
ซูผิงไม่คิดโกรธเคือง มันเป็นอสูรที่พยายามทำร้ายเขาและไม่ใช่
ความตั้งใจของชายหนุ่ม มิฉะนั้นระบบจะลงโทษชายหนุ่มเช่นกัน
“ไม่ต้องกังวล เป็นการลงโทษเล็กน้อย ผมจะคืนอสูรให้คุณเมื่อฝึก
เสร็จแล้ว
ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจ “ขอบคุณ”
ซูผิงโบกมือ “คุณต้องการอะไรอีกไหม? หากไม่แล้ว ช่วยหลีกทาง
ด้วย”
ชายหนุ่มไม่รู้จะตอบกลับว่ายังไง เขาจึงหลบไปข้าง ๆ
เขาเหลือบมองเข้าไปในร้าน อย่างไรก็ตาม ประตูถูกปิดและเขามอง
ไม่เห็นอะไรเลย ในใจของเขา ร้านเก่าและโทรมแห่งนี้กลับดูอันตราย
ขึ้นมาทันตาเห็น
“ลาก่อนครับ” เนื่องจากชายหนุ่มไม่พบสิ่งที่เป็นประโยชน์หลังจาก
ที่พยายามมอง เขาจึงอำลาซูผิงอย่างสุภาพ
ซูผิงทำเสียง “อืม” โดยไม่พูดอะไรอีก เขายุ่งอยู่กับการจดชื่อและข้อมูล
การติดต่อของลูกค้ารายต่อไป
ชายหนุ่มฝืนยิ้มอย่างขมขื่น เขาหันกลับและจากไปอย่างรวดเร็ว โดย
ไม่ได้พยายามพูดอะไรอีก เมื่อเดินมาถึงหัวมุมถนนในระยะไกล เขา
ก็หันกลับมาดูสถานที่แห่งนี้อีกครั้งเพื่อจดจำชื่อร้าน
นั่นคือร้านขายอสูรแปลก ๆ ที่มีเจ้าของร้านอายุน้อยแสนน่ากลัว
นี่คือสิ่งที่เขาคิดสำหรับร้านขายอสูรแห่งนี้ จากนั้นเขาก็จากไป
“คุณซู คุณยอดเยี่ยมมาก!”
“นั่นคืออสูรปีกระดับห้า อสูรที่มีสายเลือดระดับเก้าและมีความ
ภาคภูมิใจอย่างไม่น่าเชื่อ คุณสะกดมันเร็วขนาดนี้ได้ยังไง? ผมไม่
เห็นคุณทำอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“ใช่ อสูรปีกตัวนั้นน่ากลัวมาก”
หลังจากชายหนุ่มคนนั้นจากไป ในที่สุดนักเรียนหลายคนก็ได้สติ
พวกเขาตื่นเต้นมาก ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย ก่อนหน้านี้พวก
เขาเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับซูผิง พวกเขาไม่ค่อยมั่นใจนักและคิด
ว่ามันเป็นอสูรของซูผิงที่ทรงพลัง พวกเขาสงสัยว่าซูผิงคงมาจาก
ตระกูลใหญ่
ปรากฏว่าซูผิงทรงพลังพอ ๆ กัน
รอยปัสสาวะและอุจจาระของอสูรปีกยังคงอยู่ ส่งกลิ่นเหม็น แต่
นักเรียนยังคงตื่นเต้น
ซูผิงอายุเท่าพวกเขา เขาสามารถปราบปรามอสูรปีกได้แม้จะยืนเฉย ๆ
ในทางกลับกันนักเรียนเหล่านั้นกลับขาดความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้า
กับอสูรปีก มันแตกต่างกันมากแค่ไหน!
นอกร้านใต้ต้นไม้
ซูหลิงเยวี่ยยืนอยู่ในที่ร่ม แอบสังเกต เมื่ออสูรปีกเอื้อมมือออกไป
พร้อมกับกรงเล็บของมัน เธอก็แทบจะร้องออกมาด้วยความตกใจ
เธอไม่ได้กลัวอสูรปีก แต่เธอกลัวว่าซูผิงจะเป็นอันตราย
การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อและไม่น่าเชื่อ
นั่นคือพลังของซูผิง?
พลังที่ผู้ชายคนนี้ซ่อนอยู่ตลอดเวลา?!
การแสดงออกบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกอย่าง
ดูเกินจริง
เธอรู้ว่าซูผิงต้องแข็งแกร่งแน่ ถึงกลายเป็นอาจารย์กิตติมศักด์ิที่สถาบัน
ได้ ถึงกระนั้นเธอก็ประเมินเขาต่ำเกินไป
มันไม่ใช่พลังที่จะมีได้ในชั่วข้ามคืน
เช่นนั้น ซูผิงต้องปลุกพลังดวงดาวขึ้นมาได้นานแล้วแน่
เพียงแค่เขาไม่เคยแสดงมัน แค่ปล่อยให้เธอเล่นสนุกและกลั่นแกล้ง
เขาตามที่เธอต้องการ …
ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็แดงขึ้น เธอกัดปาก มีก้อนสะอื้นขึ้นมาที่
คอของเธอ เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนและไม่สามารถ
บรรยายได้