ตอนที่ 125 มังกรคำรามของซูผิง
“สวี่คัง คนที่มากับนายเป็นใคร?” ผู้หญิงที่กำลังดื่มน้ำผลไม้ถามด้วย
ความประหลาดใจ เมื่อเธอสังเกตเห็นซูผิงยืนอยู่ข้างหลังสวี่คัง
คนเหล่านี้คุ้นเคยกันเพราะพวกเขาเรียนที่สถาบันแอรีส และอาศัยอยู่
ในชุมชนเดียวกัน
ผู้ชายทั้งสองสังเกตเห็นซูผิงเช่นกัน ซูผิงดูเหมือนอายุใกล้เคียงกับ
พวกเขา เขาเป็นผู้คนที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่? หรือเขาเป็นนักเรียนจาก
สถาบันแอรีส?
สวี่คังดูเขินอายเมื่อพวกเขาถามเกี่ยวกับซูผิง เขาไม่สามารถบอกทุก
คนได้โดยตรงว่าซูผิงเป็นครูสอนพิเศษส่วนตัวที่เขาเจอทางออนไลน์
หากเขาบอกความจริงข้อนี้ออกไป ชื่อเสียงของเขาในสถาบันจะ
หมดไป เขาจะเป็นตัวตลกสำหรับนักเรียนทุกคนในสถาบัน
“เขาเป็นเพื่อนของฉันที่มาเยี่ยมนะ”สวี่คังสร้างข้ออ้างเพื่อหลอกทุก
คน เขาไม่ได้พูดถึงว่าเขาถูกซูผิงหลอกเช่นกัน มันจะน่าละอายกว่านี้
ถ้ามีคนรู้ว่าเขาจ้างครูสอนพิเศษส่วนตัวในวัยเดียวกัน
“โอ้…”
เมื่อรู้ว่าซูผิงไม่ใช่ผู้อาศัยใหม่ คนเหล่านี้จึงหมดความสนใจ
พวกเขาพูดคุยกันต่อ ทุกคนที่ต้องการเข้าร่วมจะต้องมีความแข็งแกร่ง
และภูมิหลังเดียวกัน
“ทำไมพวกนายไม่ไปพักผ่อนบ้างล่ะ ให้ฉันและเพื่อนได้ใช้ที่นี่”
สวี่คังไม่ต้องการยึดติดกับหัวข้อเดิม
“ได้เลย”
“แล้วเจอกัน”
จากนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนกลับไปที่การสนทนาก่อนหน้า
ซูผิงมีความสุขตั้งแต่สวี่คังมีสติพอที่จะเก็บอารมณ์ เขาติดตามสวี่คัง
ไปยังสนามต่อสู้
นี่เป็นสนามต่อสู้ที่มีฉากหลากหลายเช่นสระน้ำ ลาวาขนาดเล็ก ทุ่ง
หญ้า ป่าไม้ ฯลฯ เหมาะสำหรับการฝึกอสูรส่วนใหญ่
หลังจากที่ซูผิงก้าวเข้ามาในสถานที่แล้ว สวี่คังก็เสียบการ์ดของเขาที่
ช่องโลหะด้านหลังประตูและพิมพ์รหัสผ่านเพื่อปิดประตู
จากนั้นเขาก็ก้าวไปที่ตรงกลางของสถานที่ และเรียกอสูรของเขา
ออกมาในเวลาเดียวกัน
เมื่ออสูรตัวเก่งหลายตัวถูกเรียกออกมา เขาก็รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
เขาหันกลับมาทำหน้าตึง และพูดกับซูผิงที่ยืนอยู่ข้างประตู “นาย
ไม่ได้บอกว่านายจะสอนฉันเหรอ? ตอนนี้ไง สอนฉันสิ!”
เมื่อมองดูความขุ่นเคืองที่เขียนอยู่บนใบหน้าของสวี่คัง ซูผิงก็เลิกคิ้ว
“อะไรกัน? นายยังไม่มั่นใจอีก?”
สวี่คังไม่เสียเวลาไปกับซูผิงอีก เขาสั่งให้อสูรทำร้ายซูผิง!
เขารับรู้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของซูผิง แต่นั่นก็ไม่ได้มีอะไร
พิเศษ การใช้อสูรต่อสู้เป็นกุญแจสำคัญ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเป็น
นักรบอสูรไม่ใช่นักรบวิชาป้องกันตัว
อ๊ากก!
อสูรวิญญาณเป็นตัวแรกที่มาหาซูผิง อสูรตัวนี้เป็นอสูรระดับห้าและ
เป็นอสูรตระกูลอันเดธที่มีทักษะในการโจมตีทางวิญญาณ อสูรตัวนี้
กินวิญญาณที่ตายแล้วเป็นอาหารและดูเหมือนลูกบอลหมอกสีเทา
ขุ่น เสียงร้องที่น่าสังเวชดังออกมาจากลูกหมอกซึ่งจะทำให้เลือดของ
นายแข็งตัว
รูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดและน่ากลัวนี้เพียงพอที่จะทำให้หลาย
คนตกใจ อสูรที่อยู่ข้างหลังอสูรวิญญาณคือ อสูรบึงน้ำ ซึ่งเป็นอสูรที่
มีสายเลือดระดับหก ในขณะนี้อสูรตัวนี้เกือบจะถึงจุดสูงสุดของ
ความแข็งแกร่งแล้วปัจจุบันอยู่ที่ระดับห้าขั้นสูง!
อสูรบึงน้ำ ดูเหมือนจะน่าเกลียดยิ่งกว่าเดิม มันปกคลุมไปด้วยสิ่งที่ดู
เหมือนโคลนเน่า แต่ไม่ใช่โคลนจริง เนื้อเยื่อที่มีลักษณะคล้ายโคลน
เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ซึ่งในขณะนี้มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
บนพื้นราวกับมนุษย์ขนาดมหึมา แต่เดินเหมือนสัตว์สี่ขา
อสูรบึงน้ำ ทิ้งคราบเหม็นไว้ทุกที่ที่มันผ่านไป นี่คือสาเหตุที่อสูรอัน
เดธน่าขยะแขยง
ในขณะที่อสูรระดับห้าสองตัวเริ่มโจมตี อสูรอีกตัวก็อยู่กับสวี่คัง
และเฝ้าสังเกต
“มาดูกันว่านายจะรักษาความอวดดีได้นานแค่ไหน!” เจตนาฆ่าที่
ลึกซึ้งเปล่งประกายในดวงตาของสวี่คัง เขาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าซูผิง
จริง ๆ แต่ความตั้งใจนั้นกำลังเติบโตในใจของเขา
ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากอสูรของตระกูลอัน
เดธ หลังจากที่อยู่กับพวกมันมานาน
อารมณ์แปรปรวนของเขารุนแรงกว่าเมื่อเทียบกับคนปกติ
ซูผิงเลิกคิ้วขณะที่เขามองดูอสูรแสนน่ารักสองตัวที่เข้ามาหาเขาและ
ทำท่าทางคุกคาม
เขาส่ายหัวและแสดงความคิดเห็นว่า “อสูรวิญญาณ เก่งในการโจมตี
ทางวิญญาณ แต่นายทำให้มันเกินตัว เมื่อพิจารณาถึงระดับปัจจุบัน
ระยะการโจมตีทางวิญญาณคือ 50 เมตร มันควรอยู่กับนายเพื่อปกป้อง
นายวางแผนที่จะใช้มันเพื่อคุกคามคู่ต่อสู้โดยการเสี่ยงชีวิต?”
เขาส่ายหัวอีกครั้งเมื่อเห็น อสูรบึงน้ำ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
“อสูรบึงน้ำ ชื่อของมันบ่งบอกถึงสภาพแวดล้อมแบบไหนที่เหมาะ
กับมันมากกว่ากัน แม้จะไม่มีหนองน้ำ แต่นายก็ไม่ควรส่ง อสูรบึง
น้ำ ออกไปทั้ง ๆ ที่นายยืนอยู่บนทราย เม็ดทรายที่แห้งและแข็งบน
พื้นจะทำให้ อสูรบึงน้ำ ช้าลง”
“นอกจากนี้ส่วนที่อยู่ใต้ท้องของมันและเอ็นโคลนจำนวนนับไม่
ถ้วนใต้กรงเล็บทั้งสี่ของมันก็จะได้รับความเสียหายจากทรายแห้ง
เช่นกัน สิ่งนี้เป็นอันตรายต่ออสูรบึงน้ำ”
ในขณะที่เขาพูดเหล่านั้นเขาก็ขยับ หลบลิ้นและกรงเล็บของอสูรบึง
น้ำ
อสูรบึงน้ำ ติดตามเขาไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีทางเลือกอื่น เขาคว้าแขน
บางยาวที่ปกคลุมไปด้วยโคลนของอสูรบึงน้ำ แล้วเหวี่ยง ด้วยแขน
อันทรงพลัง เหวี่ยงมันไปไกลถึงสี่เมตร
แต่เขาไม่ได้ทำเช่นนั้นเพื่อทำร้าย อสูรบึงน้ำ เขาโยนมันไปที่บ่อน้ำ
เพื่อให้อสูรบึงน้ำ ได้พักผ่อนบ้าง
ในเวลาเดียวกัน อสูรวิญญาณได้ห่อหุ้มซูผิง เสียงร้องที่น่าหงุดหงิด
มากพอจะทำให้คนหมดสติ โดยเฉพาะสาว ๆ
อ๊ากก!
ลำคอของซูผิงมีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย และเขาก็อ้าปาก
เขาปล่อยมังกรคำรามออกมา!
นั่นไม่ใช่เสียงคำรามธรรมดา ๆ มันมีพลังดวงดาว คลื่นโซนิคและ
เอฟเฟกต์การยับยั้งบางอย่าง
ร่างคล้ายหมอกของ อสูรวิญญาณร่วงหล่นลงมาเหมือนกระแสน้ำ
มันเคลื่อนตัวออกจากซูผิงและรักษาระยะห่างไว้มากกว่า 12 เมตร
เสียงร้องโหยหวนและเสียงกรีดร้องท่ามกลางสายหมอกพลันเงียบ
ลงเช่นกัน
ซูผิงได้ฟังเสียงคำรามของราชามังกรมาแล้ว แม้แต่มานาการ์มก็ยังใช้
มังกรคำราม ไม่ต้องพูดถึงซูผิงเอง
มันเป็นลำคอของมนุษย์ มังกรคำรามของเขาไม่ใช่ของจริง เขาพยายาม
ปรับมันด้วยพลังดวงดาวและเปลี่ยนลำคอของเขา ในระหว่างการ
พยายามหลายครั้งเขาถึงกับบีบคอตัวเองตายหนึ่งครั้ง
ต่อมา เขาเจอวิธีการหนึ่ง เขาแค่ต้องปรับลูกกระเดือกของเขา ด้วย
การทำเช่นนี้เขาสามารถป้องกันลำคอได้
โดยปกติแล้วมันคงทำได้ยาก อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เขาศึกษากาย
แสงอาทิตย์ เขาก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามังกรทั่วไปเมื่อพูดถึงความ
แข็งแกร่งทางกายภาพ เช่นเดียวกับความแข็งแรงของลำคอของเขา
เสียงคำรามนี้ไม่เพียงแต่จะสะกดอสูรวิญญาณ แต่ยังทำให้สวี่คัง
ตกใจ
เขาได้ยินอะไร?
มังกรคำรามรึเปล่า?
มนุษย์จะคำรามราวกับมังกรได้ยังไง!
“ถึงเวลาต้องหยุดได้แล้ว” ซูผิงขมวดคิ้วและตะโกนเรียกสวี่คังจาก
ระยะไกล
ในระหว่างนั้นเขาก็ก้าวไปหาสวี่คัง
สวี่คังกลับมามีสติ ซูผิงเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ สวี่คังอดไม่ได้
ที่จะทบทวนภาพที่ดูน่ากลัวและเย็นชาของซูผิงในใจของเขา
“ผมขอโทษ” เสียงของสวี่คังสั่น
เจตนาฆ่าในใจของเขาหายไป เขาได้เห็นความจริงแล้ว
ซูผิงปราบอสูรสองตัวของเขาได้โดยอาศัยพลังของเขาเท่านั้น มีเพียง
นักรบอสูรขั้นสูงเท่านั้นที่สามารถทำสิ่งนี้ได้
สวี่คังพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเขาคนนี้จะเป็นนักรบอสูรขั้นสูง เมื่อ
รับรู้เช่นนั้น เขาไม่กล้าที่จะรุกรานซูผิงอีกต่อไป