ตอนที่ 133 การปะทะระหว่างสถาบัน
“ไม่รู้จัก?” ชายผมสั้นขมวดคิ้วและก้าวมาข้างหน้าจักรยานของซูผิง
ก่อนที่จะวางเท้าบนล้อหน้า เขาออกแรงมากจนล้อส่งเสียงดังน่ากลัว
“เจ้าหนู เย่ห่าวเป็นแชมป์การแข่งขันประจำปีของสถาบันของแก
และแกกำลังบอกฉันว่าไม่รู้จักเขา? คิดว่าฉันโง่หรือไง!” ดูเหมือนว่า
เขาต้องการดึงมือออกจากกระเป๋าและต่อยซูผิง
แต่เขาถูกเพื่อนคนหนึ่งหยุดเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า”อย่าสร้างปัญหา
ไต่หยาน”
ไต่หยานขมวดคิ้วอีกครั้งและถอยออกไป หลังจากนั้นเขาก็จ้องมอง
อย่างคุกคาม “อย่าทำแบบนั้นอีก ไม่งั้นฉันจะจัดการแก…”
นั่นคือการขู่ เขารู้ว่าเขาคงไม่ได้พบกับนักเรียนจากสถาบันนี่อีกแล้ว
ซูผิงไม่ตอบเพราะเขากำลังตรวจสอบล้อของเขาอยู่
จากนั้นเขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ชายคนนั้น “ฮะ? มอง
อะไร -”
ชายคนนั้นยังพูดไม่จบ ร่างของเขาก็ลอยขึ้นจากพื้นก่อนที่จะถูก
กระแทกกลับลงไปด้วยพลังที่มองไม่เห็นราวกับนักมวยปล้ำกำลัง
ขย้ำเขา มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนเขาไม่มีเวลาใช้พลังดวงดาวเพื่อ
ปกป้องร่างกาย
เขาไอออกมาเป็นแอ่งเลือด อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
“ฮึ่ม” ซูผิงมองไปที่อื่นและปั่นออกไป
มีคนทำจักรยานของเขาเสียหายเขาจึงต้องเอาคืนบ้าง ง่าย ๆ แค่นั้นเอง
เพื่อนของไต่หยานยังไร้สติจากสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น ไต่หยานเป็น
หนึ่งในสมาชิกที่แข็งแกร่ง แต่เขาก็พ่ายแพ้ในวินาทีเดียว?
“หยุดตรงนั้น!” ชายร่างใหญ่รีบวิ่งตามหลังซูผิง
ซูผิงทำหน้าบึ้งมองย้อนกลับไป และพวกเขาทั้งเจ็ดคนวิ่งเข้ามาล้อม
เขา
ไต่หยานสูดลมหายใจอย่างเจ็บปวด ขณะอยู่บนไหล่ของเพื่อน เขา
จ้องมองซูผิงด้วยความเกลียดชัง
“เล่นสกปรกกับฉันเหรอ ??”
เขาไม่เห็นว่าซูผิงเคลื่อนไหว คำอธิบายเดียวที่เขาคิดได้คือซูผิงลงมือ
ลับหลัง
ในขณะเดียวกันอีกเจ็ดคนตรวจสอบซูผิงอย่างระมัดระวังตั้งแต่หัว
จรดเท้า หากซูผิงสามารถเอาชนะไต่หยานได้ถึงขนาดนี้ถึงแม้จะใช้
เล่ห์เหลี่ยม พวกเขาก็จะไม่ดูถูกอย่างแน่นอน
ชายร่างใหญ่พูดต่อไปว่า “นาย เงียบไปไต่หยาน เรามาเพื่อเตรียม
ความพร้อมสำหรับการแข่งขันที่จะมาถึงไม่ใช่เพื่อมาต่อสู้ ผู้คนจะ
หัวเราะเยาะพวกเราหากใครเห็นนายถูกบดขยี้ที่ประตูหน้าสถาบัน
ของพวกเขา!”
“ขยี้?? เขาเล่นสกปรกก่อน! นายจะมายุ่งอะไร?!” ไต่หยานตะโกน
กลับ
“ฮึ่ม การถูกซุ่มโจมตีอย่างง่ายดายหมายความว่านายอ่อนแอ” ชาย
ร่างใหญ่มองไปที่ซูผิงอีกครั้ง “บอกชื่อของนายมา ฉันจะท้านาย”
เมื่อเห็นเพื่อนที่แข็งแกร่งของพวกเขาตัดสินใจเช่นนั้น คนอื่น ๆ ก็
มองซูผิงอย่างเห็นใจ
ในตอนนั้นซูผิงรู้ว่าคนเหล่านี้กำลังทำอะไรซึ่งไม่ใช่เรื่องที่เขากังวล
“ฉันรีบ หลบไป”
“แกทำร้ายคนของเรา และจะหนีไปง่าย ๆ อย่างงั้นหรอ?” ชายร่าง
ใหญ่ยิ้มเย้ยหยัน
ซูผิงถอนหายใจ
ปัญหาไม่จบใช่มั้ย?
เขากระโดดลงจากรถจักรยานจอดไว้ข้าง ๆ แล้วหันกลับไปมองกลุ่ม
นักเรียนที่น่าจะมาจากสถาบันอื่นในเมือง
ในไม่ช้าเขาก็พบภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งไม่ใช่ผู้ชายตัวใหญ่ที่กำลัง
คุยกับเขา แต่เป็นชายผิวขาวอีกคนที่ดูค่อนข้างหน้าตาดีตามมาตรฐาน
ปกติ ชายคนนี้แผ่พลังดวงดาวขั้นสูง นอกจากนี้เขายังเป็นคนหนึ่งที่
พยายามหยุดคนอื่น ๆ
“บอกมา ถ้าฉันชนะ พวกนายที่เหลือจะเข้ามากันทีละคนและทำให้
ฉันเสียเวลาไหม?” ซูผิงพูดกับชายร่างใหญ่ที่พูดกับเขา
พวกเขาหลายคนหัวเราะเยาะ ในขณะที่ชายร่างใหญ่เลิกคิ้วด้วยความ
งุนงง
“แกมีความกล้า เจ้าหนู แกคิดว่าจะทำได้จริง?”
ซูผิงขัดจังหวะเขา “ใช่หรือไม่? แค่บอกมา”
“แก-” ชายร่างใหญ่โกรจนเส้นเลือดปูด
“นี่เป็นวิธีที่สถาบันฟีนิกซ์ทำหรอ? นี่มันกลุ่มตัวตลกชัด ๆ”
“ใช่ นักเรียนทุกคนเป็นเหมือนผู้ชายคนนี้หรือเปล่า?”
“เฮ้ แบร์? เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับนายเลยนี่? ฉันไม่เคยคิดว่าจะ
ได้เห็นอะไรแบบนี้ในชีวิต ฮ่า!”
“โอ้ย เจ้าหนู! แกทำพลาดที่สุด! ถ้าแกเอาชนะแบร์ได้ ฉันจะเล่น
สนุกกับแกต่อ”
ซูผิงส่ายหัวในขณะที่ฟังคำพูดพล่อย ๆ ไร้ประโยชน์พวกนั้น
จากนั้นเขาก็มองไปที่ชายในชุดขาวซึ่งยังคงเงียบอยู่ตลอดเวลา
“นายบอกฉันได้ไหม? ถ้าฉันจัดการเรื่องนี้แล้ว นายจะไม่มายุ่งกับ
ฉันอีก?”
ลั่วเฟิงเทียนไม่คาดหวังว่าซูผิงจะคุยกับเขาในทันที เขาเห็นท่าทาง
จริงจังของซูผิงและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“ไม่ เกรงว่าไม่”
“โอเค – งั้น เฮ้พวกนายนะ เข้ามาพร้อมกันเลย? อย่าให้ต้องรอ”
คำพูดที่ไม่ใส่ใจของซูผิงทำให้ทุกคนเงียบลง
พร้อมกัน?
พวกเขาไม่คิดว่าซูผิงจะอวดดีขนาดนี้
พวกเขาเป็นต่างเป็นแปดอันดับแรกของสถาบันพวกเขา เมื่อพูดถึง
การต่อสู้ มีใครอยากท้าทายพวกเขาแบบนี้บ้าง? มันโง่มาก!
พวกเขาทุกคนดูโกรธที่ซูผิงล้อเลียนพวกเขาอย่างเปิดเผย รวมถึง
ไต่หยานที่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนบ้าคนนี้เพิ่งทำร้ายเขา