ตอนที่ 138 ทางออก
ตงซงหมิงไม่เห็นด้วยกับเขามาก ๆ “เราเป็นคนตัดสินใจว่าอาจารย์
ควรจะเป็นแบบไหน โจว คุณจะเกินไปแล้ว”
เสียงของตงซงหมิงฟังดูดุดันและแข็งกร้าว “นอกจากนี้เขายังเป็น
อาจารย์กิตติมศักด์ิของเรา นักเรียนของคุณทำให้เขาขุ่นเคือง การ
สอนบทเรียนให้พวกเขาก็สมควรแล้ว ผมจะไม่พูดอะไรสักคำถ้า
ผู้อำนวยการเฟยจะสอนบทเรียนให้นักเรียนของเรา ถ้าพวกเขาทำให้
คุณขุ่นเคือง”
โจวหยุนชานไม่คาดคิดว่าตงซงหมิงจะปกป้องอาจารย์ของเขามาก
ขนาดนี้
เฟย หยานป๋อหน้าตึง เขากำลังลุกโชนไปด้วยความโกรธ อย่างไรก็
ตาม เนื่องจากตงซงหมิงเป็นนักรบอสูรระดับแปดขั้นสูง เฟย หยาน
ป๋อจึงกลัวที่จะมีปัญหากับเขา
ลั่วเฟิงเทียน และนักเรียนคนอื่น ๆ รู้ดีว่าพวกเขาต้องทนทุกข์กับ
ความอัปยศอดสูนี้
พวกเขาไม่รู้ว่านั่นคืออาจารย์ ไม่ใช่นักเรียน และยังเป็นอาจารย์
กิตติมศักด์ิเช่นเดียวกับผู้อำนวยการเฟย หยานป๋ อ!
คนในวัยเดียวกัน ความจริงที่ว่าเขาเป็นอาจารย์กิตติมศักด์ินั้นไม่น่า
เชื่อ!
แต่พวกเขาเข้าใจได้ว่าทำไมคนคนนั้นถึงเป็นอาจารย์กิตติมศักด์ิ เมื่อ
พิจารณาถึงความแข็งแกร่งของเขาและมังกรเพลิงนรกที่น่ากลัวตัวนั้น
โจวหยุนชานไม่พอใจ “ตง ผมเข้าใจว่าคุณต้องการที่จะปกป้องคน
ของคุณ อย่างไรก็ตาม สถาบันฟีนิกซ์ของคุณเชิญเรามาที่นี่เพื่อ
แลกเปลี่ยนทางวิชาการ กระนั้นคุณได้ส่งอาจารย์กิตติมศักด์ิออกไป
เพื่อทำร้ายนักเรียนของเรา ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป เรื่องนี้จะทำให้คุณ
อับอายมากกว่าการแพ้ใช่ไหม?” ตงซงหมิงรู้สึกตกใจกับคำพูดนี้
หากผู้คนแพร่ข่าวซุบซิบที่เลวร้ายเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ สิ่งนี้อาจ
ส่งผลกระทบในทางลบต่อสถาบัน
คนเสพข่าวไม่เคยอยู่ในอารมณ์ที่จะค้นหาความจริง เหตุการณ์จะ
ปรากฏว่าซูผิง อาจารย์กิตติมศักด์ิได้ทุบตีนักเรียนจากสถาบันอื่น
จุดนี้เพียงอย่างเดียวอาจทำให้กล่าวหาได้
ตงมิงซองตอบหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง “เอาแบบนี้เป็นไง? เขากำลัง
บรรยายอยู่ในขณะนี้ เมื่อเขาบรรยายเสร็จ ผมจะพาเขามาที่นี่เพื่อขอ
โทษคุณ”
โจวหยุนชานโกรธน้อยลงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “นานแค่ไหนก่อนที่การ
บรรยายของเขาจะสิ้นสุด” เขาถาม
ตงซงหมิงมองเวลาและตอบว่า “อีกไม่นาน การบรรยายของเขา
สิ้นสุดตอนสี่โมง” คนอื่น ๆ พยักหน้าและรออย่างอดทน
ไม่นานก็บ่ายสี่โมงแล้ว
ตงซงหมิงโทรหาซูผิงทันที
“ขออภัยหมายเลขที่คุณโทรไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้…”
ตงซงหมิงรู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น “เขาปิดโทรศัพท์ตอนบรรยาย”
โจวหยุนชานพยักหน้า เขาเข้าใจเรื่องนี้
ตงซงหมิงโทรหาเฟิงหยานจิงทันทีและบอกให้เขาไปหาอาจารย์ที่
ดูแลความเรียบร้อยที่ห้องบรรยาย เพื่อบอกให้ซูผิงมาที่สำนักงาน
ไม่กี่นาทีต่อมาเฟิงหยานจิงก็โทรกลับมา “รองอาจารย์ใหญ่ ผมโทร
ไปที่ห้องบรรยายและพวกเขาบอกว่า คุณซูปั่นจักรยานออกไปแล้ว”
ตงซงหมิงพูดไม่ออก
เขาไม่ได้เพิ่มระดับเสียงของโทรศัพท์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทุกคน
ในห้องเป็นนักรบอสูรที่มีการได้ยินสูง พวกเขาจึงได้ยินคำพูดที่น่า
อายของเฟิงหยานจิง พวกเขามองหน้ากัน ไม่มีใครรู้ว่าจะตอบสนอง
ยังไง
อะไรกัน…?
เมื่อพวกเขาได้ยินคำว่า “ปั่นจักรยาน” ลั่วเฟิงเทียนและนักเรียนคน
อื่น ๆ ก็มั่นใจว่านั่นคือคนที่พวกเขากำลังมองหา พวกเขายิ้มฝืน ๆ
“ดี…” ตงซงหมิงกลับมามีสติ เขายังรู้สึกอึดอัดใจ “โจวตอนนี้…”
โจวหยุนชานเม้มปาก พวกเขารอเป็นเวลานานและผู้ชายคนนั้นก็ปั่น
จักรยานออกไป ที่แย่กว่านั้นคือซูผิงไม่ได้ทำสิ่งนี้โดยเจตนา เขาไม่รู้
ว่ามีหลายคนกำลังรอเขาอยู่!
โจวหยุนชานพูดอย่างไม่พอใจ “คุณไม่มีวิธีอื่นในการติดต่อเขาเลย
เหรอ?”
ตงซงหมิงรู้ว่าซูผิงต้องกลับไปที่ร้านของเขาแล้ว อย่างไรก็ตาม
ร้านค้าเล็ก ๆ นั้น ตงซงหมิงคงไม่มีทางกล้าที่จะพาคนกลุ่มนี้ไปที่นั่น
นอกจากนี้เมื่อพิจารณาว่าโจวหยุนชานและนักเรียนเหล่านั้นอ่อนแอ
เพียงใด การพาพวกเขาไปที่ร้านของซูผิงจะเป็นอันตรายต่อพวกเขา
นี่คือการแหย่นิ้วเข้ากองไฟ!
เนื่องจากเขาคิดว่าเขาและโจวหยุนชานมีความสัมพันธ์ฉันท์มิตรกัน
ตงซงหมิงจึงแนะนำว่า “ไม่หรอก เขาจะเปิดโทรศัพท์ในเวลากลางคืน
ผมคิดว่า ผมจะให้เขาโทรหาเพื่อขอโทษดีไหม?”
โจวหยุนชานตะลึง ขอโทษทางโทรศัพท์?
“เราจะปล่อยมันไปก่อน เขาต้องมาสถาบันพรุ่งนี้ใช่ไหม? การแข่งขัน
จะมีไปจนถึงวันพรุ่งนี้ เราจะรอเขาที่นี่”
ตงซงหมิงกระแอมในลำคอ “เขาไม่มา เพราะพรุ่งนี้เขาไม่มีบรรยาย”
โจวหยุนชานโกรธมาก “งั้นคุณก็โทรหาเขา เพื่อให้เขามาที่นี่!”
“ได้ ผมจะขอให้เขามาขอโทษด้วยตนเอง ตกลงไหม?” ตงซงหมิง
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตกลง
โจวหยุนชานคร่ำครวญ “ตอนนี้พาเราไปที่สถานที่จัดงาน ยังไงก็
ตาม ต้องให้ผมดูว่าเย่ห่าว แชมเปี้ยนของคุณทรงพลังแค่ไหน”
ตงซงหมิงตรวจพบความโกรธในคำพูดเหล่านั้น เขาบอกตัวเองอย่าง
ขมขื่นว่าโจวหยุนชานกำลังถ่ายความโกรธของเขาไปยังเย่ห่าว
เขาไม่ได้กังวลอะไร เขาดีใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่กลัวที่จะแพ้การ
แข่งขัน การเรียนรู้เป็นรางวัลที่ดีที่สุด ท้ายที่สุดในระหว่างการ
แข่งขันระหว่างสถาบัน เหตุการณ์ร้ายแรงจะไม่เกิดขึ้น อย่างไรก็
ตาม เมื่อนักเรียนออกไปยังดินแดนรกร้างอสูรร้ายจะไม่แสดงความ
เมตตาใด ๆ แก่พวกเขา!
“ดาวดวงน้อย ….”
ซูผิงปั่นจักรยานพลางฮัมเพลง เขากำลังปั่นออกจากสถาบันเพื่อกลับ
ร้าน
หลังจากบรรยายเสร็จเขาจะกลับไปฝึกอสูร
ไม่นานก็มาถึงร้าน สิ่งแรกที่เขาทำคือเลือกกลุ่มอสูรอื่นสำหรับหุ่น
ฝึกซ้อม จากนั้นเขาก็วางอสูรที่ผ่านการฝึกแล้วลงในพื้นที่ฝึก
หลังจากทำงานนี้เสร็จแล้วซูผิงก็นั่งลงและฝึกฝนทักษะการเสริม
พื้นฐานระหว่างรอการทำธุรกิจ
ลูกค้ารายใหญ่ของเขายังคงเป็นลูกค้าจากสถาบันฟีนิกซ์ เนื่องจาก
เวลานี้ยังเป็นเวลาเรียน ธุรกิจจึงชะลอตัวและจะเพิ่มขึ้นเมื่อเลิกเรียน
เท่านั้น
ซูผิงชะงักไปชั่วขณะ เขาใช้ประโยชน์จากเวลานี้ เขากลับไปที่ดินแดน
ของราชามังกรเพื่อฝึกฝน เขาอยู่ที่นั่นหนึ่งวันและประสบความสำเร็จ
บางอย่าง พอกลับมาที่ร้านก็เป็นเวลาห้าโมงแล้ว นักเรียนกำลังจะมา
ในไม่ช้า
เขานั่งลง เปิดโทรศัพท์ เริ่มการบ่มเพาะของเขาต่อในขณะที่รอลูกค้า
ไม่นานโทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้น
ซูผิงหยิบมันขึ้นมา เขาแปลกใจว่าเป็นตงซงหมิงที่โทรหาเขา “มี
อะไรหรือเปล่าครับรองผู้อำนวยการตง?”
ในอีกด้านหนึ่งตงซงหมิงรู้สึกโล่งใจที่เขารับสาย เขาพูดอย่างงง ๆ
ว่า “คุณกล้าถามผมว่ามีอะไร? คุณไม่รู้ว่าวันนี้คุณสร้างปัญหาอะไร
หรือไง?” เขาฟังดูจริงจังราวกับว่าซูผิงก่ออาชญากรรมชั่วร้าย
“ผมไม่รู้”
ซูผิงรู้สึกสับสน
ตงซงหมิงไม่รู้จะพูดอะไร ซูผิงไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะใช้
น้ำเสียงรุนแรงก็ตาม เขาพยายามเตือนซูผิง “วันนี้คุณไม่รู้ว่าคุณทำ
อะไรที่ประตูทางเข้าเลยหรอ”
ซูผิงตอบ “มีคนขวางทางผม ผมทำให้พวกเขาหลีกแค่นั้นเอง”
ตงซงหมิงเกือบจะปาโทรศัพท์ “คุณขอให้พวกเขาถอย? ต้องใช้
มังกรเพลิงนรกด้วยหรอ?”
“เรื่องนั้น ผมพูดแล้วพวกเขาไม่ฟัง ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก
ปล่อยให้อสูรของผมสื่อสารแทน” ซูผิงแย้ง
ตงซงหมิงฝืนยิ้มอย่างขมขื่น เขาบอกได้ว่าซูผิงไม่พอใจ ที่จริงครั้ง
หนึ่งเขาเคยต่อสู้ในดินแดนรกร้าง โดยปกติแล้วเขาไม่ใช่คนขี้โมโห
ตงซงหมิงอธิบายว่า “ผมเชิญพวกเขามาต่อสู้กับนักเรียนของเราและ
แลกเปลี่ยนความรู้ พวกเขาต้องการให้คุณขอโทษเพราะคุณทำร้าย
นักเรียนของพวกเขา ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่ถ้าเรื่องนี้
หลุดออกไป สถาบันอาจมีปัญหาได้ ดังนั้นหากคุณว่างในวันพรุ่งนี้
คุณช่วยแวะมาที่สถาบันและพูดคำพูดที่สุภาพกับพวกเขา เพื่อให้เกิด
ทางออกที่ดีที่สุด”
ซูผิงเลิกคิ้ว กลับไปที่สถาบัน? การเดินทางทำให้เขาเสียเวลาหนึ่ง
ชั่วโมง
“ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่าคุณสามารถขอโทษเขาแทนผมได้ ขอบคุณ
รองอาจารย์ใหญ่” ซูผิงหัวเราะ
ตงหมิงซ่งทำอะไรไม่ถูก “ผมทำแน่ถ้าทำได้ คำขอโทษเพียงไม่กี่คำ
ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม แต่พวกเขายืนยันว่าคุณต้องมา ผมไม่มี
ทางเลือกอื่น”
ซูผิงพูดไม่ออก เขาเพิ่งแก้ไขปัญหาหนึ่งครั้ง และปัญหานั้นก็กลับมา
อีก
ปัญหาเยอะ “ก็ได้ ผมจะหาเวลาไป แล้วถ้าคุณขอให้พวกเขามาที่
ร้านของผมล่ะ เป็นยังไง?” จู่ ๆ ซูผิงก็มีความคิด
ตงซงหมิงรู้สึกประหลาดใจ เขารีบปฏิเสธทันที “ไม่ ไม่ ไม่ นี่เป็น
เพียงเรื่องเล็กน้อย เราไม่จำเป็นต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โต เพียงแค่แวะ
มา แล้วทุกอย่างจะโอเค”
“ผมโอเคที่คุณจะมาที่นี่”
“ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ “
“ถ้าคุณว่างั้น…”
การโทรสิ้นสุดลง ซูผิงรู้ว่าเขาต้องไปที่สถาบันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้
จากนั้นนักเรียนก็เริ่มค่อย ๆ ปรากฏตัวขึ้น
ซูผิงสงบสติอารมณ์ของตัวเองที่พวกเขาทำให้เขาเสียเงิน…
บางคนไปรับอสูรของพวกเขาและมาเพื่อฝึกอสูร ซูผิงสังเกตว่า
จำนวนนักเรียนในวันนั้นมีจำนวนน้อย นักเรียนส่วนใหญ่เป็นคน
คุ้นเคยที่มารับอสูร
“วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นที่โรงเรียนหรือเปล่า?” ซูผิงถามนักเรียน เขาจำ
การแลกเปลี่ยนที่ตงซงหมิงกล่าวถึง นักเรียนทุกคนเข้าร่วมการ
แลกเปลี่ยนหรือไม่?
เด็กชายรู้สึกยินดีที่จะตอบคำถามของซูผิง เขามาที่นี่สามครั้งแล้ว
อสูรของเขาอยู่ในระดับสามและเขาต้องจ่าย 10,000 สำหรับการฝึก
แต่ละครั้ง เขาจึงไม่มีเงินพอที่จะมาที่นี่หลายครั้ง
การฝึกทั้งสามรอบทำให้เขาประหลาดใจ ด้วยความก้าวหน้าของ
อสูร ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาพัฒนาอย่างมาก ด้วยเหตุนี้
ในตอนนี้เขาได้รับการพิจารณาให้เป็นหนึ่งในนักเรียนที่ดีที่สุดใน
ชั้นเรียนของเขา
เขาไม่สนข่าวลือด้านลบเกี่ยวกับการบรรยายของซูผิงที่แพร่กระจาย
ในสถาบันวันนี้ เขามองว่าคนที่พูดข่าวลือเหล่านั้นเป็นคนโง่
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โต้เถียงกับคนเหล่านั้น เพราะเขาไม่ใช่คน
ชอบสร้างปัญหา
เนื่องจากข่าวลือในแง่ลบทำให้บางคนพูดไม่ดีเกี่ยวกับซูผิง และด้วย
เหตุนี้จึงมีคนเริ่มไม่ชอบร้านของซูผิง โดยอ้างว่าเป็นสถานที่ที่ซูผิง
ใช้โกงเงินคน
เด็กชายเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาลอบมีความสุข
เขาแอบดีใจที่ถ้ามีคนมาร้านของซูผิงน้อยลง เวลาต่อคิวก็จะน้อยลง
สิ่งนี้เป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา!