ตอนที่ 140 น้องสาวผม
เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ที่สนาม เพื่อนร่วมชั้นของซูหลิงเยวี่ยต่างก็
จดจ่ออยู่ที่เวทีด้านล่างโดยไม่ได้สังเกตว่ามีใครมา ซูผิงแตะไหล่
เด็กผู้หญิงคนนึง “ซูหลิงเยวี่ยอยู่ไหน?”
หญิงสาวตกใจกับคำถามที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และสะดุ้งเป็นครั้ง
ที่สองเมื่อเธอจำได้ว่าเขาคือใคร
“อาจารย์!”
เช่นเดียวกับเพื่อน ๆ ของเธอ เธอค่อนข้างเคารพอาจารย์คนใหม่ที่
สร้างชื่อในสถาบันเมื่อไม่นานมานี้และเธอรู้สึกกระวนกระวายเมื่อ
ซูผิงพูดกับเธอใกล้ ๆ
ซูผิงเห็นผู้คนจำนวนมากมองมาทางเขาด้วยความตื่นเต้น และไม่
ต้องการโดดเด่น เขาถามอีกครั้งว่า “บอกผมมา ซูหลิงเยวี่ยอยู่ที่ไหน?”
“คุณ – คุณซูถูกส่งไปที่ห้องพยาบาลแล้ว”
“ห้องพยาบาล ??” ซูผิงพูด
“เธอเจ็บ เธอเป็นไรไหม?”
“ฉันไม่รู้ค่ะ อาจารย์เฉิงพูดถึงบางอย่างเกี่ยวกับการโจมตีทางวิญญาณ
เราไม่รู้อะไรเลย แพทย์มาพาเธอออกไป”
ซูผิงกำหมัดแน่น
มีข้อบกพร่องใหญ่เกี่ยวกับพรแห่งสายน้ำ นั่นคือมันไม่สามารถกัน
การโจมตีทางวิญญาณโดยสิ้นเชิง การโจมตีทางวิญญาณเป็นอันตราย
พวกมันป้องกันได้ยากกว่าเมื่อเทียบกับวิธีการโจมตีธรรมดา เหยื่อ
อาจมีอาการสมองเสื่อมหรือสมองตายได้ง่าย
“…ห้องพยาบาลไปทางไหน” เขาถาม
“คุณจะไป… เอ่อ มีห้องพยาบาลชั่วคราวอยู่ข้างในเผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน
ใช้โถงทางเดินแพทย์ตรงนั้น” หญิงสาวชี้ทาง
ตามคำแนะนำของเธอ ซูผิงเห็นห้องชั่วคราวข้างเวที มีคนหลายคน
ในเครื่องแบบแพทย์รออยู่
“ขอบคุณ!”
ดุจสายฟ้า ซูผิงพุ่งไปขอบบริเวณคนดู และกระโดดออก ด้านล่าง
ขอบเป็นเส้นทางสำหรับแพทย์และนักสู้เพื่อไปถึงเวทีตรงกลาง ตรง
นั้น ซูผิงเห็นตงซงหมิงและ ‘ศัตรู’ พวกเขา
เขาไม่คิดทักทาย เขาตรงไปที่ทางเข้า
“เฮ้ คุณเข้าไปไม่ได้” แพทย์ที่เฝ้าเส้นทางหยุดเขา
ซูผิงเหลือบมองชายคนนั้น “ผมเป็นอาจารย์ ผมเข้าไปได้ใช่ไหม”
“อาจารย์ อย่ามาล้อเล่น เอ๊ะ คุณคืออาจารย์ซูผิงใช่ไหม?”
“ใช่!”
“…ผมขอโทษ เชิญเข้ามา”
หลังจากที่ซูผิงเดินเข้าไปข้างใน หมออีกคนก็เดินออกมาด้วยท่าทาง
เป็นห่วง “คุณให้ใครเข้ามา อาจารย์ซูผิงคือใคร?”
“พระเจ้า คุณควรใช้เวลาอยู่นอกห้องทดลองของคุณให้มากขึ้น เขา
เป็นอาจารย์กิตติมศักด์ิคนใหม่ที่สถาบันจ้างมาคุณรู้ไหมว่าเขามี
มังกรเพลิงนรก ซึ่งหมายความว่าเขาเป็นนักรบอสูรกิตติมศักด์ิแล้ว”
“มังกรเพลิงนรก ?? มีคนที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้ในเมืองหลงเจียงด้วย
หรอ?”
“นั่นคือสิ่งที่นักเรียนพูดกันทุกวันนี้” เมื่อเดินเข้าไปข้างในเส้นทาง
ซูผิงหันมองอย่างรวดเร็วและเห็นคนที่เขาจำได้ว่าคือเฉิงซวงหลิง
อาจารย์ของซูหลิงเยวี่ย
“อาจารย์เฉิง!” ซูผิงมุ่งหน้าไปตามทางอย่างรวดเร็ว เฉิงซวงหลิงที่
สติล่องลอยอยู่ สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของซูผิง “ซู – ทำไมคุณมาที่นี่
ฉันไม่ได้ยินว่าคุณมาเลย…”
“อย่าสนใจเลย” ซูผิงตรวจสอบประตูที่ปิดสนิทด้านหลังเธอ “ซูหลิง
เยวี่ยอยู่ที่นั่นหรือเปล่า เธอโอเคไหม?”
“ซูหลิงเยวี่ยหรอ หมอเพิ่งบอกว่าการโจมตีเกือบจะไปถึงฮิปโป
แคมปัสของเธอ แต่มันกลับไม่ถึง ซึ่งนับว่า … โชคดีสำหรับเรา
ไม่เช่นนั้นเธอจะสูญเสียความทรงจำหรือแย่กว่านั้นคือเป็นโรคทาง
จิต ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเทคนิคเสียงเรียกฟีนิกส์ของเธอ ขอบคุณ
พระเจ้าที่เธอพัฒนาถึงระดับสี่…”
สีหน้าของซูผิงเบาบางลง นั่นหมายความว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรง
“คุณบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
“คุณ…เป็นห่วงเธอ??”
“เธอคือน้องสาวของผม!”
“ฉัน – ฉันเข้าใจแล้ว” เฉิงซวงหลินส่ายหัว“พวกคุณสองคนต่างก็ไม่
ธรรมดา”
จากนั้นเฉิงซวงหลิงอธิบายสิ่งที่เธอเห็นด้วยท่าทางที่จริงจัง เธอรู้สึก
ได้อยู่แล้วว่าซูผิงไม่สงบอย่างที่เห็น
“…คู่ต่อสู้ของเธอไม่สามารถทำลายผ่านการป้องกันของเธอได้ ดังนั้น
เขาจึงสั่งให้อสูรของเขาใช้ทักษะ ‘เจาะวิญญาณ’ ซึ่งทำให้คุณซูหมด
สติ”
สีหน้าของซูผิงดำมืดด้วยความตกใจ
ของขวัญเขาให้เพื่อช่วยเหลือซูหลิงเยวี่ย แต่มันทำให้เกิดสิ่งที่
ตรงกันข้าม! ถ้าไม่มีพรแห่งสายน้ำ ซูหลิงเยวี่ยคงแพ้การแข่งขัน
ก่อนหน้านี้โดยไม่ได้รับความเสียหายทางวิญญาณ
หมอคนหนึ่งปรากฏตัวจากประตูข้าง ๆ และพูดกับเฉิงซวงหลิงว่า
“คุณซูตื่นแล้ว ทุกอย่างปกติดี สบายใจได้ อาจารย์เฉิง” เฉิงซวงหลิน
ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและขอบคุณหมอ
“…เธออาจจะกลับบ้านได้ แต่ต้องตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่าเธอจะ
ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เกี่ยวกับวิญญาณในอนาคต”
“แน่นอน แน่นอน…” เฉิงซวงหลินพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เมื่อหมอจากไปซูผิงก็เข้าไปในห้องทันที เห็นน้องสาวของเขาพักผ่อน
อย่างสงบขณะที่ลูบขนของปีศาจเปลวเพลิงของเธอ
“โอ้ นายนั่นเอง…” เธอเห็นซูผิงและหน้าแดงเพราะทั้งโกรธและ
อาย “นายต้องการอะไร?”
อย่างน้อยหัวของเธอก็ปกติดี ซูผิงคิดก่อนที่จะพูดว่า “ฉันแค่มา
ตรวจสอบ… บอลถ่านของฉัน”
“นี่มันบอลหิมะ!” ซูหลิงเยวี่ยโต้กลับ
ซูผิงดีใจที่น้องสาวของเขายังมีแรงเถียง
“คุณเฉิง ผมขอฝากเธอให้คุณดูแล คุณแน่ใจได้ไหมว่าเธอจะไม่หนี
ไป”
เฉิงซวงหลิงดูประหลาดใจ สองคนนี้เป็นแบบนี้เป็นปกติหรอ?
ซูหลิงเยวี่ยโยนหมอนใส่ซูผิงหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น แม้ว่า
หมอนจะเกือบโดนเฉิงซวงหลินแทน เนื่องจากซูผิงวิ่งออกไปแล้ว
“อ่า…! อาจารย์ หนูไม่ได้ตั้งใจ…ผู้ชายคนนั้นพูดจาไร้สาระ”
เฉิงซวงหลิงยิ้มให้เธอ “เธอเจ็บตรงไหนไหม? หมอบอกว่าเธอน่าจะ
สบายดี แต่ฉันยังอยากรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง?”
“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ แค่ปวดเมื่อยนิดหน่อย…”
“พี่ชายของเธอเป็นอาจารย์เหรอ? ทำไมเธอไม่บอกฉันก่อนหน้านี้?”
“หนูไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดปังนะคะอาจารย์ อาจารย์ก็เห็นว่าเขาเป็น
ยังไง หนูไม่อยากเรียกหมอนั่นว่าพี่ชาย”
เฉิงซวงหลิงขมวดคิ้วเพราะเธอเพิ่งสังเกตเห็นบางสิ่งที่ซับซ้อนกว่า
นั้นฝังลึกลงในบุคลิกของซูผิง
ท่าทางที่ดูไม่ใส่ใจนั้นเป็นแค่ฉากหน้า
“เขาเป็นห่วงเธอ ดูสิ เขามาถามอาการของเธอก่อน”
ซูหลิงเยวี่ยไม่มั่นใจเพราะเธอคิดว่านั่นเป็นแค่การแสดงความเมตตา
เล็ก ๆ น้อย ๆ
“อืม อาจารย์การแข่งขันเป็นยังไงบ้าง การแข่งขันของเย่ห่าวจบลง
หรือยังคะ?”
“โอ้ ฉันได้ยินจากคนอื่น เขายังต้องต่อสู้ ฉันยังบอกไม่ได้เกี่ยวกับ
การแข่งขัน เธอก็รู้ ฉันทิ้งเธอไปไม่ได้”
ซูหลิงเยวี่ยลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว “งั้นรีบไปที่นั่นกันเถอะ! บางทีเรา
ยังสามารถดูเกมได้ หนูอยากดู”
เฉิงซวงหลิงเลือกที่จะปล่อยเธอไป เนื่องจากแพทย์ได้อนุญาตให้เธอ
ลุกออกจากเตียงได้แล้ว ตราบเท่าที่เธอไม่ได้ทำอะไรที่อันตราย
เกินไป
เฉิงซวงหลิงพยุงซูหลิงเยวี่ย เดินออกไปด้วยกัน