ตอนที่ 153 ชื่อเสียง
ด้านหลังจางเป่าซิงเป็นนักเรียนมีชื่อเสียงอีกคนที่เพิ่งสร้างชื่อในการ
จัดอันดับของสถาบัน ลู่เผิงเฟยได้รับความรุ่งโรจน์ทั้งหมดนี้ ส่วน
ใหญ่ต้องขอบคุณการฝึกซ้อมที่เขาซื้อเป็นประจำในร้านของซูผิง
ส่วนลูกค้าที่เหลือ …ซูผิงรู้จักพวกเขา แต่เขาจำชื่อไม่ได้ทุกคน มี
นักเรียนจากสถาบันจำนวนมากที่มา
“วันนี้คุณดูดีมากครับอาจารย์!”
“คุณเป็นนักรบอสูรกิตติมศักด์ิจริง ๆ หรอ ??”
เห็นได้ชัดว่านักเรียนทุกคนได้ดูเขาเอาชนะอาจารย์จากสถาบันดาบ
คลั่งก่อนหน้านั้นในวันนี้ และพวกเขาทุกคนก็ดูตื่นเต้น
การเป็นอาจารย์กิตติมศักด์ิตั้งแต่อายุน้อยนั้นน่าประทับใจพอสมควร
ไม่มีใครคิดว่าซูผิงแข็งแกร่งขนาดนั้น
การกระทำที่กล้าหาญของเขาทำให้ชัดเจนว่าเหตุใดซูผิงจึงได้รับการ
ยกย่องจากสถาบันในฐานะนักรบอสูรกิตติมศักด์ิเขาสามารถได้รับ
เลือกให้เป็นรองอาจารย์ใหญ่คนต่อไปหากต้องการ!
“อะแฮ่ม ผมยังไม่ถึงขนาดนั้น ผมแค่ใช้เคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ วันนี้
คุณจะฝึกอสูรตัวไหนบ้าง?”
แม้ว่าผู้คนจะกังวลมากขึ้นอย่างชัดเจนกับการตอบสนองของเขา
“คุณไม่ใช่นักรบอสูรกิตติมศักด์ิ ??” จางเป่ าซิงตะโกน “แต่ทำไม?
คุณสามารถบินได้!”
“ใช่ เราทุกคนเห็นเหมือนกัน!”
“เคล็ดลับเล็ก ๆ แบบไหนครับอาจารย์”
“สอนเรา! ได้โปรด!”
ซูผิงโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ “นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะเรียนรู้ได้ นี่คือ
ร้านขายอสูร เข้าประเด็นเลยถ้าคุณต้องการให้ผมฝึกอสูรของคุณ”
“คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม ?? แล้วคุณอยู่ระดับไหนครับ?”
“ฉันไม่เคยได้ยินวิชาใดที่สามารถทำให้บินได้มาก่อน!”
ซูผิงแสดงท่าทางที่เข้มงวด “ถ้าทำให้ผมเสียเวลา ผมจะเพิ่มราคา นั่น
คือสิ่งที่คุณต้องการ?”
เขาทำให้ผู้คนอยู่ภายใต้การควบคุมได้อย่างง่ายดาย ภายในไม่กี่วินาที
พวกเขาก็เงียบลงและเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบที่หน้าเคาน์เตอร์
เฮ้อ สิ่งมหัศจรรย์ของเงิน ซูผิงหยิบสมุดบัญชีของเขาออกมาและเริ่ม
งานของเขา
“เอิ่ม คุณต้องเขียนชื่อผมทุกครั้งด้วยงั้นเหรอครับ?”จางเป่ าซิงยิ้มขี้
อาย “ผมมาทุกวันอยู่แล้ว”
“ผมไม่อยากพลาด แล้วคุณจะจ่ายเลยไหม?!”
“โอ้ เดี๋ยวก่อน…” จางเป่าซิงรีบหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและ
จ่ายเงิน
ราคาไม่ใช่ปัญหาตราบเท่าที่คุณภาพของบริการฝึกเป็นจริง อย่างไร
ก็ตาม การมาที่นี่หลายครั้งทำให้กระเป๋ าสตางค์ของจางเป่ าซิงแห้ง
วันนี้จะเป็นการมาครั้งสุดท้ายของเขาก่อนที่เขาจะได้รับเงินค่าขนม
ให้ตายเถอะ ฉันต้องรีบ พวกเขาบอกว่าเราสามารถหาเงินและฝึกฝน
ในพื้นที่รกร้างได้ ดังนั้นฉันควรลองดู …
จางเป่าซิงเป็นนักเรียนทั่วไปและไม่มีความสำคัญในสถาบันมาโดย
ตลอด จนกระทั่งเขาได้รับบริการจากซูผิงและไต่ขึ้นไปเป็น 20
อันดับแรกในการจัดอันดับของสถาบัน
ปัญหาเดียวคือเขามีเพียงสุนัขเพลิงเป็นอสูรหลักของเขา ซึ่งสามารถ
ตอบโต้ได้ง่ายหากฝ่ายตรงข้ามรู้วิธี มิฉะนั้นเขามั่นใจว่าจะต้องไปถึง
10 อันดับแรก
สุนัขเพลิงเห็นซูผิงและดวงตาที่สดใสของมันก็มืดลงด้วยความสิ้น
หวัง มันเดินไปที่หลังร้านอย่างเชื่อฟังและก้มหัวลง
ซูผิงไม่สนใจสุนัขเพลิงและกล่าวกับลูกค้าคนต่อไป ลู่เผิงเฟย
“อาจารย์ คุณจะสอนเราเกี่ยวกับสิ่งอื่นนอกเหนือจากอสูรอันเดธ
ไหมครับ?” ลู่เผิงเฟยถามอย่างหลงใหล
“อืม บางที”
จู่ ๆ ลู่เผิงเฟยก็เศร้าขึ้นมาทันทีเมื่อเขาจำได้ว่าเขาใกล้จะจบการศึกษา
แล้ว เมื่อถึงจุดนั้น ผู้สำเร็จการศึกษาอย่างเขาอาจมีชีวิตที่ปลอดภัย
และน่าเบื่อในเมืองหลัก หรืออาจเสี่ยงโชคเพื่อความมั่งคั่งในพื้นที่
รกร้าง
เมื่อตั้งถิ่นฐานในพื้นที่รกร้างคงไม่มีโอกาสได้มาเยือนเมืองนี้บ่อยนัก
กล่าวอีกนัยหนึ่งเขาจะไม่สามารถมาที่ร้านของซูผิงได้เหมือนเคย
หลังจากลงทะเบียนลูกค้าคนสุดท้ายแล้ว ซูผิงก็พาอสูรทั้งหมดเข้า
ไปในห้องอสูรและโยนพวกมันเข้าไปในคอกเลี้ยงดู เมื่อเขากลับไป
ที่เคาน์เตอร์ เขาเห็นว่าลูกค้าส่วนหนึ่งยังคงอยู่ อาจเป็นเพราะพวก
เขาต้องการคุยกับเขา
ทุกคนเห็นเขาเอาชนะงูนรก แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่ใช่นักรบอสูร
กิตติมศักด์ิ แต่ผู้คนไม่เชื่อคำพูดของเขา
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถหาเวลาพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้
เนื่องจากในไม่ช้าก็มีคนเข้ามาในร้านมากขึ้น
“นั่นคือเขาจริง ๆ ! มันคืออาจารย์ซู!”
“นี่คือร้านเขา ??”
พวกเขาหลายคนมาเป็นครั้งแรก หลังจากหาที่อยู่ผ่านเพื่อนที่มาดู
การแข่งขันด้วย
“คุณ!”
“สวัสดีค่ะ!”
ชายและหญิงหลายคนขวางประตูร้าน เมื่อเห็นว่ามีลูกค้าใหม่เพิ่มขึ้น
ลู่เผิงเฟยและคนอื่น ๆ ก็ยังคงลังเลที่จะกลับออกไป
ซูผิงถอนหายใจเมื่อเห็นฝูงชนค่อย ๆ หลุดจากการควบคุม
“เข้าแถว เข้าแถว! ผมให้การฝึกอสูรเท่านั้น ถ้าคุณไม่ได้มาเพื่อสิ่งนั้น
รบกวนอย่าขวางคนอื่น” นักเรียนทำตามที่บอกแม้ว่าจะไม่สามารถ
ห้ามไม่ให้พวกเขาถามคำถามเดิม ๆ มากมาย
“คุณเป็นนักรบอสูรกิตติมศักด์ิจริงเหรอครับ?”
“โครงกระดูกนั่นคืออะไร ?? สายพันธุ์ที่แน่นอนคืออะไร?”
“คุณมีแฟนหรือยัง?” ซูผิงเพิกเฉยต่อสองคำถามแรก อันที่สามนั้น
ควรค่าแก่การพิจารณา เนื่องจากมีคนถามด้วยเสียงที่ค่อนข้างหวาน
แต่เขายอมแพ้หลังจากพยายามมองหาแต่ไม่พบคนที่พูด เขาไม่อยาก
ให้ความหวังผู้หญิงที่หลาย ๆ คนที่ดูโตเกินกว่าวัย “การฝึกอสูรขั้น
กลางคือ… 100,000 ??” ชายที่อยู่แถวหน้าร้องด้วยความไม่เชื่อ
หลังจากได้ยินราคาของซูผิง
เขามาเพื่อ “ร่วมสนุก” การใช้จ่ายเงินเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ใช่สำหรับ
จำนวนเงินดังกล่าว
ไม่ใช่นักเรียนทุกคนของสถาบันฟีนิกซ์ที่ร่ำรวย สำหรับครอบครัว
ทั่วไป จำนวนเงินดังกล่าวเป็นเรื่องสำคัญที่พวกเขาต้องพูดคุยกันก่อน
เมื่อซูผิงยืนยันราคาเป็นครั้งที่สอง ชายคนนั้นก็ยิ้มอย่างเขินอาย ใน
มุมมองของเขา แม้กระทั่งนักรบอสูรกิตติมศักด์ิก็ยังโกงลูกค้าแบบนี้
ผู้ชายคนนี้เอาชื่อเสียงมาหาเงินสกปรกใช่ไหม ??
“ออกไป!” ลูกค้าที่รออยู่ทักท้วง “ราคานี้ดีสำหรับฉัน หรือนายคิดว่า
คุณซูหลอกนาย?”
“ใช่! ออกไป ถ้านายไม่จ่ายเงิน”
ชายคนนั้นขอโทษด้วยท่าทางหงุดหงิด และก้าวไปข้าง ๆ เขาเคารพ
ซูผิงหลังจากดูการต่อสู้ครั้งนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถจ่ายเงิน 100,000
ต่อครั้งได้โดยไม่ต้องพูดคุยกับครอบครัวก่อน
ลูกค้าประจำหลายคนในคิวเยาะเย้ยเขา
ผู้ชายคนนั้นจะต้องเสียใจเมื่อได้เรียนรู้คุณค่าที่แท้จริงของการฝึก
ของคุณซู
สำหรับพวกเขาการได้เห็นซูผิงโด่งดังเป็นข่าวร้าย เพราะพวกเขา
จะต้องแข่งขันกับผู้คนจำนวนมากขึ้นเพื่อหาคิวในร้านนี้ นั่นคือ
เหตุผลที่พวกเขาไม่คิดที่จะลบล้างความเข้าใจผิดเกี่ยวกับมูลค่าที่
แท้จริงของบริการของซูผิงให้กับลูกค้าใหม่ ๆ แต่พวกเขายินดีที่เห็น
ทุกคนไม่กล้าจ่ายแล้วออกไป
โดยไม่ทราบว่าลูกค้าของเขาคิดยังไง ซูผิงลงทะเบียนคนต่อไป
อย่างไรก็ตาม แถวไม่ได้สั้นลงเลย มีนักเรียนจำนวนมากขึ้นจาก
สถาบันมาเข้าร่วม
“โชคดีจริง ๆ …” หลานเล่อเล่อและซูหยานหยิงส่ายหัวขณะที่พวก
เธอเห็นว่ามีคนอีกกี่คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเธอ
เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ พวกเธอมาหาซูผิงทันทีที่เห็นสิ่งที่เขาทำ
กับคู่แข่ง ในอัตรานี้ ในไม่ช้าพวกเขาจะปิดทางเข้าของร้านค้าอื่น ๆ
ตามถนน