ตอนที่ 162 เตรียมการครั้งสุดท้าย
“เจ้าของพาแกมาส่งที่หน้าประตูเองนะ เพื่อนตัวน้อย” ซูผิงขยับข้อมือ
และยิ้ม
อสูรที่เหมือนแมวขี้เกียจฮัมเพลงและหันหน้ามามองเขาด้วยความ
รังเกียจ ไม่เข้าใจสิ่งที่มนุษย์โง่พูด
ซูผิงเห็นปฏิกิริยาของมันและยิ้มมากกว่าเดิม
“มา มาสนุกกัน”
ซูผิงหยิบมันขึ้นมาจากเคาน์เตอร์ และเดินไปที่ห้องอสูร
อสูรเพลิงมายาตบมือของซูผิงด้วยอุ้งเท้าและส่งเสียงฮึดฮัด ราวกับ
จะบอกว่าอย่าสัมผัสฉันด้วยมือสกปรกของแก
มันไม่ได้ขัดขืนรุนแรง มันมักจะเข้าไปในเตียงของซูผิงและคุ้นเคย
กับกลิ่นของซูผิง
ซูผิงดูรายการสนามบ่มเพาะ เลือกสนามสืบทอดราชามังกรจากนั้น
เลือกอสูรร้ายของลูกค้าจากพื้นที่บ่มเพาะอีกหนึ่งตัว และนำพวกมัน
เข้าสู่สนามบ่มเพาะ
ก่อนที่จะเข้ามาเป็นเรื่องปกติที่จะต้องเซ็นสัญญาชั่วคราว
หลังจากลงนามในสัญญาชั่วคราว ความต้านทานของอสูรเพลิงมายา
ที่มีต่อซูผิงก็ลดลงมาก
แน่นอนว่าเขาต้องเซ็นสัญญาอสูรชั่วคราวกับอสูรเพลิงมายาก่อน
ล่วงหน้า พลังของสัญญาช่วยให้อสูรร้ายใจเย็นกับซูผิงแทนที่จะส่ง
เสียงขู่ฟ่ อ ๆ ทันทีที่เขาสัมผัสมัน
เสียงร้องโหยหวนอันปวดร้าวของอสูรเพลิงมายาดังก้องไปทั่วสนาม
สืบทอดราชามังกรด้วยการ “ดูแลอย่างดี” ของซูผิง
ครู่ต่อมาพวกเขาก็ปรากฏตัวอีกครั้งในร้าน ทันทีที่อสูรเพลิงมายาจำ
ห้องเงียบสงบและไม่มีอสูรประหลาด มันก็กลิ้งไปบนพื้นและอ้าปาก
ค้างอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามันเพิ่งรอดพ้นจากฝันร้ายที่น่ากลัว
ซูผิงยิ้ม
เขาหยิบอสูรอีกตัวที่ต้องฝึกฝนและเข้าสู่สนามสืบทอดราชามังกรอีก
ครั้ง
“โอ๋วววว…”
เป็นเช่นนี้ซ้ำ ๆ จนถึงเช้าของอีกวัน
หลังจาก “ออกกำลังกาย” ในพื้นที่มรดกมาตลอดทั้งคืน ซึ่งเท่ากับ
หลายวันในสนามบ่มเพาะ อสูรเพลิงมายาได้เปลี่ยนโฉมใหม่ทั้งหมด
รูปร่างที่เคยอวบอ้วนเหมือนลูกโป่งพองตัว ได้กลับกลายเป็นเพรียว
และแข็งแกร่งเหมือนแมวป่าดำ ขนสีแดงเพลิงโดดเด่น มันเหมือน
ก้อนถ่านขนาดเล็กซึ่งช่วยเพิ่มความสว่างให้กับสิ่งมีชีวิต
ด้วยการใช้ทักษะการระบุอสูร ซูผิงได้ยืนยันว่าอสูรเพลิงมายามีระดับ
ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ถึง 6.5 จาก 4.9 มันแข็งแกร่งพอที่จะปกป้อง
ซูหลิงเยวี่ยในดินแดนรกร้างระดับ C ทันทีที่ซูผิงยกเลิกสัญญา อสูร
เหล่านั้นก็เหลือบมองซูผิงอย่างระมัดระวังแล้ววางหัวลงบนพื้นอยู่
อย่างนั้นโดยไม่ส่งเสียงเหมือนเด็กซึมเศร้า
เมื่อซูผิงออกคำสั่งที่ไร้สาระเช่นกระโดดลงไปในหลุมหรือกองไฟ
หรือโจมตีอสูรประหลาดตัวอื่น มันก็พยายามที่จะต่อต้าน แม้ว่าใน
ไม่ช้ามันก็เรียนรู้ที่จะไม่ทำแบบนั้นหลังจากถูกซูผิงทำร้าย พวกมัน
รู้สึกแย่กว่าภารกิจฆ่าตัวตาย อสูรไม่รู้สึกมีความสุขเมื่อได้รับอิสรภาพ
มันเงียบสงบเพื่อระลึกถึงชีวิตของมัน ไม่มีความสุขเมื่อซูผิงอยู่ใกล้ ๆ
ซูผิงตรวจมองหน้าต่างสถานะและสังเกตเห็นว่าเกือบจะได้เวลาเปิด
ร้านแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้วางแผนต้อนรับลูกค้าในวันนี้ก็ตาม หลัง
จากส่งคืนอสูรที่ได้รับการฝึกฝนทั้งหมดให้กับเจ้าของแล้ว เขาจะต้อง
เริ่มเตรียมงานที่กำลังจะมาถึง
ตอนนี้ร้านกำลังเป็นไปได้ดี การสูญเสียรายได้วันหรือสองวันก็ไม่
เสียหาย หลังจากลากอสูรเพลิงมายาเข้าไปในคอกเลี้ยงดูแล้ว เขาก็
หาอะไรดื่มและเริ่มตรวจสอบร้านค้า ถึงเวลาสำหรับการรีเฟรชแต่
ละวันแล้ว ในบรรดาไอเท็มใหม่ห้าชิ้นที่นำเสนอในวันนี้ เขาได้เห็น
แหวนจับอสูรขั้นกลางอีกครั้ง ดูเหมือนว่าแหวนวงนี้เป็นหนึ่งในไอ
เท็มทั่วไปที่จะปรากฏในร้านค้าระบบระดับ 2
เขาเพียงแค่จ่ายแต้มเพื่อซื้อมันโดยไม่ต้องคิดมาก จากนั้นเขามีแต้ม
พลังงานประมาณ 400,000 แต้มที่เก็บไว้ ซึ่งมากพอที่จะเลื่อนขั้น
สระวิญญาณ แม้แต่การซื้อไอเทมแบบสุ่มบางชิ้นก็ไม่ใช่ปัญหา
เนื่องจากสี่รายการที่เหลือดูไม่น่าสนใจ เขาจึงเลือก “รีเฟรช” เพื่อ
เปลี่ยนหน้า
ผลไม้ลูกเล็กที่ชื่อว่า “เมล็ดเพลิง” ดึงดูดความสนใจของเขา ดูเหมือนว่า
จะเป็นยาที่สามารถพัฒนาความสามารถธาตุไฟ ซึ่งหมายความว่าเขา
อาจต้องการมันเมื่อฝึกกายแสงอาทิตย์ในครั้งต่อไป
ราคา 20,000 แต้ม รีเฟรชอีกครั้ง
ไม่พบของที่มีค่าอีกต่อไป เขาจะไม่รีเฟรชเพราะการพยายามครั้งต่อไป
ต้องใช้แต้ม 500 น่าเสียดายสำหรับเขาในวันนี้ที่เขาไม่ได้รับหนังสือ
ทักษะหรือทักษะบังคับเลย
ฉันต้องการยามากพอที่จะยกระดับกายแสงอาทิตย์ไปสู่ระดับต่อไป
ตอนนี้ฉันมีสามประเภทที่แตกต่างกันซึ่ง … มันไม่เพียงพอ ใน
ตอนท้ายของการสำรวจฉันจะใช้แต้มเพื่อซื้อของจากฐาน
เขาปิดหน้าต่างระบบ หยิบกระดาษคำว่า “ปิด” จะไปแขวนไว้ที่ประตู
แต่ก่อนที่เขาจะแขวน เขาเห็นคนหลายสิบคนรออยู่แล้วท่ามกลาง
อากาศยามเช้าเย็นสดชื่น
“คุณซู!” ลูกค้าเรียกด้วยความประหลาดใจ เนื่องจากพวกเขาคาดว่าซู
ผิงจะมาปรากฏตัวช้ากว่านี้ เกือบจะในทันทีพวกเขาต่อแถวและมอง
ไปที่ซูผิงด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
“ทำไมวันนี้คุณตื่นเช้าจังครับ” ชายผมสั้นที่หน้าแถวถาม หลังจาก
นั้นเขาก็เห็นสิ่งที่ซูผิงถืออยู่ “ปิด?? คืออะไรหรอครับ?”.
“อ๊ะ เกิดอะไรขึ้น?”
ซูผิงวางป้ายไว้พร้อมกับอธิบายว่า “ขออภัยทุกคน ผมมีงานอื่นต้อง
ทำดังนั้น … ผมไม่รับรายการใหม่ในวันนี้ ร้านเปิดให้เฉพาะผู้ที่มา
รับอสูรเท่านั้น”
ลูกค้ารู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดที่มาเสียเที่ยว
เมื่อซูผิงส่งคืนอสูรทีละตัว ก็มีลูกค้าเข้ามา พวกเขาเห็นป้ายและจาก
ไปด้วยความผิดหวัง
ในตอนเที่ยงซูผิงเคลียร์คอกเลี้ยงดูส่วนใหญ่
ซูผิงตรวจสอบร้านค้าที่เกือบว่างเปล่าในปัจจุบันด้วยความพึงพอใจ
ก่อนที่เขาจะเดินไปที่สระวิญญาณและตรวจสอบแต้มพลังงานของเขา
เขาพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเองให้ห่างจากความคิดที่ก่อกวนในใจ เมื่อ
คิดถึงอัตราความสำเร็จที่เลวร้ายของมัน เขาตัดสินใจที่จะรอจนกว่า
สระวิญญาณจะเป็นระดับ 4 จากนั้นเขาก็ต้องการแต้มจำนวนมาก
เพื่อเสี่ยงโชค
เมื่อเขาเตรียมตัวที่จะออกไปทานอาหารกลางวัน รถคันหรูก็หยุดลง
ที่หน้าร้าน ซึ่งสวี่คังกระโดดลงมาคนเดียว
สวี่คังไม่คิดพาพี่สาวของเขามาอีก นอกจากนี้สวี่หยิงเสวี่ยได้กลับไป
ยังทีมสำรวจของเธอเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง
“โอ้! สวัสดีครับคุณซู!”สวี่คังเห็นซูผิงที่ประตูและรีบเข้าไปหา “ผม
ขอโทษจริง ๆ สำหรับปัญหาเมื่อวานนี้ พี่สาวของผมไม่รู้เลยว่าเธอ
กำลังคุยกับใคร”
“ไม่เป็นไร” ซูผิงปล่อยวางเรื่องนั้นแล้ว
“วันนี้ร้านปิดหรอครับ ทำไม? โอ้ ไม่ พี่สาวของผมทำให้ลูกค้าของ
คุณตกใจหรือเปล่า ??”
“ไร้สาระ ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกับร้านของผมไม่ได้”
“ผม – ผมเข้าใจแล้ว แล้วทำไมคุณถึง ?”.
ซูผิงถอนหายใจ ทำไมทุกคนถึงถามคำถามที่ไร้ประโยชน์กับเขา?
“ไม่มีอะไร ผมแค่ต้องไปทำงานที่อื่น”
“คุณจะไปที่ไหนกันครับ?”
“ผมยังไม่แน่ใจ บางทีอาจจะไปที่ป่ า”
“ป่า? เฮ้ ผมค่อนข้างเก่งในการเดินป่า ต้องการร่วมทีมกับผมไหม?”
“กลับไปซะ”
ซูผิงไล่สวี่คังกลับไปและหาร้านอาหารใกล้ ๆ เพื่อหาอะไรใส่ท้อง
หลังจากทานอาหารแล้วเขาใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายในสนามสืบทอด
จนเขาเคลียร์เกล็ด 90 เกล็ดเสร็จ ในขณะที่อสูรทั้งสามของเขาเก่งขึ้น
อย่างเห็นได้ชัด
ตามที่ตกลงกับซูหลิงเยวี่ย เธอจะมาตอนกลางคืนเพื่อรับอสูรเพลิง
มายาของเธอ