ตอนที่ 166 ตระกูลฉิน
“โอเค”
ทุกคนยอมรับข้อเสนอนี้ ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง เนี่ยเฉิงกง
ขอให้ คนแบกเสบียงที่เตรียมขึ้นรถ พวกเขาขึ้นรถและออกไป
หลังจากทุกอย่างพร้อม
“คุณซูคุณอยากนั่งรถไปกับฉันไหม?” ลั่วกู่เสวี่ยถามซูผิงด้วยความ
เคารพ
เย่เฉินชานสังเกตเห็นว่าลั่วกู่เสวี่ยค่อนข้างให้ความเคารพและสุภาพ
นี่ไม่ใช่ความรักแบบสองฝ่าย …ลั่วกู่เสวี่ยกำลังไล่ตามซูผิงหรือ
เปล่า? “ไม่เป็นไร ผมจะนั่งรถไปกับพี่เย่” ซูผิงขี้เกียจเปลี่ยนเป็นรถ
คันอื่น เขาจะติดรถคันนี้ไป
ความผิดหวังในดวงตาของลั่วกู่เสวี่ยนั้นยากที่จะปกปิด อย่างไรก็
ตามเธอพยักหน้า
“ตกลง”
เย่เฉินชานชื่นชมซูผิงที่ปฏิเสธเธอ ช่างเป็นการปฏิเสธที่ยอดเยี่ยม!
ทุกคนเข้าไปในรถ เนี่ยเฉิงกงเป็นผู้นำและขับรถออกไป
รถทั้งห้าคันเป็นรุ่น T3 นักสำรวจหลายคนระหว่างทางจะหยุดเพื่อดู
ผู้สังเกตการณ์ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นคำว่า“ทีมโพลาลิส” อยู่ข้างรถ
พวกเขารู้ว่ารถคันนี้เป็นของทีมโพลาลิส และแน่นอนว่าสมาชิกของ
ทีมทีมโพลาลิสอยู่ในรถ!
ที่ฐานทัพแห่งนี้ ทีมโพลาลิสเป็นทีมที่ดีที่สุดและสร้างชื่อเสียงจน
เป็นที่รู้จัก
พวกเขามาถึงทางออกแล้ว ทางเข้ายังคงอัดแน่น รถหลายคันจอด
เรียงกันโดยมีรถประจำทางปะปนอยู่บ้าง
“นี่คือฐานของนักสำรวจใช่ไหม?”
“ที่นี่คนเยอะมาก พวกเขาทั้งหมดเป็นนักสำรวจหรอ”
“นี่มันเจ๋งมาก”
นักเรียนที่นั่งอยู่ในรถประจำทางต่างสงสัยเกี่ยวกับทุกสิ่งรอบตัว
นักเรียนบางคนสังเกตเห็นขบวนรถขับออกไปจากเส้นทางอื่นที่อยู่
ใกล้ ๆ พวกเขาถามอย่างสนใจว่า “รถพวกนั้นขับกลับไปที่เมืองหลัก
หรือเปล่า?”
อาจารย์ผู้รับผิดชอบมองดู เขาตกใจกับคำว่า “ทีมโพลาลิส” ที่พิมพ์
อยู่ข้างรถ เขาเคยได้ยินเรื่องราวมา เขาพูดด้วยความเคารพว่า “นั่นคือ
ทีมชั้นนำในหมู่นักสำรวจ นักรบที่อ่อนแอที่สุดในทีมนี้คือนักรบขั้น
สูง พวกเขาน่าจะมุ่งหน้าไปที่…อาณาจักรลับ!”
“ผู้ที่อ่อนแอที่สุดคือนักรบอสูรขั้นสูง? จริงหรอ?”
“ฉันได้ยินเกี่ยวกับทีมนี้จากพ่อของฉัน พวกเขาเก่งมาก!”
“อาจารย์ครับ อาณาจักรลับคืออะไร?”
“บอกพวกเราหน่อยครับ”
อาจารย์ไม่ตอบคำถามของพวกเขา เขาตอบว่า “นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอ
ควรรู้ เงียบได้แล้ว บุคคลสำคัญมากมายอยู่ที่นี่ อย่าทำให้พวกเขาไม่
พอใจเข้า”
นักเรียนบางคนกลัวที่จะถามคำถามต่อไป
นักเรียนที่มาจากครอบครัวใหญ่รู้สึกทึ่งเมื่อมีการกล่าวถึงคำว่า
“อาณาจักรลับ” ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกาย พวกเขาเฝ้าดูขณะที่
ขบวนรถคันนั้นขับออกไป นักเรียนเหล่านั้นตัดสินใจว่าพวกเขาจะ
มุ่งมั่นเพื่อจะสำรวจอาณาจักรลับในอนาคต!
ขบวนรถออกจากฐานทัพ และไม่นานก็ขับไปที่ทางหลวงสายหก
ตรงไปตามถนน
ทางหลวงกว้าง แต่มีรถสัญจรน้อย ทางหลวงมักจะร้าง ไม่ค่อยมีรถ
สัญจรบนเส้นทางนี้เพราะทางหลวงสายหกเป็นถนนระหว่างเมืองที่
นำไปสู่ขอบของเมืองหลักอื่น ๆ โดยปกติผู้คนจะเดินทางด้วยวิธีนี้ก็
ต่อเมื่อมีธุระที่ต้องไปดูแลในเมืองอื่น
บางครั้งจะเห็นรถบางคันบ้าง พวกเขาทั้งหมดเดินทางจากเมืองหลัก
หลงเจียงไปยังอาณาจักรลับ
อสูรรอบ ๆ ทางหลวงมีไม่กี่ตัวและไม่เกาะกลุ่มกัน อุจจาระของ
มังกรที่ทรงพลังกระจายอยู่รอบ ๆ ทางหลวงเพื่อป้องกันอสูรร้าย
ในรถเย่เฉินชานอธิบายกับซูผิงว่า “ภูเขาหลงไท่เป็นหนึ่งในสาม
อาณาจักรลับในทวีปของเรา ไม่เพียงแต่เมืองหลักหลงเจียงจะส่งทีม
ระดับสูงบางทีมเท่านั้น แต่เมืองหลักอื่น ๆ ก็จะส่งทีมของพวกเขาไป
ด้วย ทีมบางทีมจากเมืองหลักที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยออกเดินทาง
ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว”
ซูผิงไม่กังวล “ก็นั่นคืออาณาจักรลับรวบรวมนักรบที่ทรงพลัง
มากมาย”
ในทางกลับกันเย่เฉินชานดูเหมือนจะเป็นกังวล “เมื่อใดก็ตามที่
อาณาจักรลับเปิดขึ้น มันจะกลายเป็นการรวบรวมผู้มีความสามารถ
ทีมโพลาลิสมีชื่อเสียงในเมืองหลักหลงเจียง เราสามารถทำอะไรก็
ได้ที่ต้องการที่นี่ แต่ในอาณาจักรลับเราต้องระวัง”
ซูผิงพยักหน้า
บนทางหลวงขบวนรถเคลื่อนไปอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่ง
ชั่วโมง พวกเขาก็ขับออกจากอาณาเขตของเมืองหลักหลงเจียง พวก
เขาอยู่ในดินแดนรกร้างอย่างเป็นทางการ เมืองหลักบางเมืองเป็น
เพื่อนบ้าน แต่เมืองหลักอื่น ๆ บางเมืองตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลและมี
เขตลดประชากร เขตลดประชากรเหล่านี้ไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็น
ดินแดนรกร้าง เขตลดประชากรมีการผสมผสานระหว่างสิ่งมีชีวิตที่
ดีและชั่ว ซึ่งทำให้เขตเหล่านั้นเต็มไปด้วยอันตรายอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้แต่ทีมนักสำรวจที่ดีที่สุดก็อาจพินาศในเขตนี้ เมื่อเข้าสู่เขตลด
ประชากร เย่เฉินชานก็ดูจริงจังมากขึ้น เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ขบวนรถทั้งหมดเริ่มขับกันเร็วขึ้น
โชคดีที่พวกเขาไม่พบกับอันตรายใด ๆ หลังจากผ่านไปประมาณ 10
นาทีพวกเขาก็ออกจากเขตลดประชากร
หลังจากขับออกมาจากเขตลดประชากร เย่เฉินชานก็ถอนหายใจด้วย
ความโล่งใจ ความเร็วก็ช้าลง
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาขบวนรถก็เคลื่อนออกไปอีกถนนหนึ่ง ตรงไป
บนทางหลวงสายที่หก พวกเขามุ่งหน้าไปยังเมืองฐานหยานเป่ ยซึ่ง
เป็นเพื่อนบ้านของเมืองหลักหลงเจียง เส้นทางใหม่นี้จะนำพวกเขา
ไปสู่ภูเขาหลงไท่ ภูเขาหลงไท่อยู่ใกล้กับเมืองหลักทั้งสอง ว่ากันว่า
ชื่อของเมืองหลักหลงเจียงค่อนข้างเกี่ยวข้องกับภูเขาหลงไท่
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเคลื่อนเข้าสู่เส้นทางใหม่ ขบวนรถก็ได้พบ
กับขบวนรถอีกขบวนที่มีรถยนต์สีแดงเข้ม
“พวกนั้นมาจาก… เมืองฐานหยานเป่ ย”
เย่เฉินชานเหล่มอง
ซูผิงมองไปทางพวกเขา ที่ด้านหลังของรถเหล่านั้นมีปีกคู่หนึ่งที่มีสี
เลือด
จากกระจกมองหลัง ผู้คนของหยานเป่ ยก็เห็นขบวนรถของทีมทีมโพ
ลาลิสเช่นกัน
ความเร็วค่อย ๆ ลดลง ขบวนรถของทีมอื่น ๆ เริ่มปรากฏขึ้น บางคน
มาจากเมืองหลักหยานเป่ย บางคนมาจากเมืองหลักหลงเจียง เย่เฉิน
ชานเห็นทีมที่คุ้นเคยจากเมืองหลักหลงเจียง และเขาก็แนะนำทั้งหมด
ให้ซูผิงรู้จัก ทีมทั้งหมดนั้นล้วนเป็นทีมที่ดีที่สุด
ประการแรก ทีมทั่วไปไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะมาที่นี่ ประการที่
สองแม้ว่าพวกเขาจะมา แต่ก็จะเป็นการฆ่าตัวตาย
ขบวนรถทั้งหมดเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ไม่นานหลังจากนั้น
พวกเขาก็มาถึงอาณาจักรลับ
ทางเข้าสู่อาณาจักรลับอยู่ที่ยอดเขา
ที่เชิงเขามีถนนหลายสายที่ทอดยาวไปทุกด้านราวกับใยแมงมุมที่
ซับซ้อน
ทีมนักสำรวจจากเมืองหลักต่าง ๆ เดินทางมาจากถนนสายต่าง ๆ ซึ่ง
มาอัดแน่นกันที่ทางเข้า
“ไปกันเถอะ” เย่เฉินชานลงไปก่อน
ซูผิงเดินตามเขาไป
เพื่อนร่วมทีมคนอื่น ๆ ก็ลงจากรถเช่นกัน
“จอดรถไว้ที่นี่แล้วเดินขึ้นภูเขา” เนี่ยเฉิงกงกล่าว
ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ เขาถามเย่เฉินชานว่า “จอดรถที่นี่? คุณไม่กลัว
ว่ามันจะถูกขโมยไปหรอ?”
เย่เฉินชานหัวเราะ “นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในครั้งแรกตอนมา แต่อาณาจักร
ลับถูกปกคลุมไปด้วยการตรวจสอบดาวเทียม เหนือสิ่งอื่นใด นี่เป็น
สถานที่สำคัญและไม่อนุญาตให้ทำผิดกฎที่นี่ คงไม่มีใครกล้าขโมย
รถ หากมีใครทำเช่นนั้นเราสามารถรายงานได้เมื่อเรากลับไปที่เมือง
หลัก เราสามารถดึงภาพจากดาวเทียมเพื่อค้นหาว่าใครเป็นคนทำ อืม
คนที่ทำจะเจอกับปัญหาร้ายแรง!”
ซูผิงยังคงงง “เนื่องจากที่นี่สามารถใช้การตรวจสอบดาวเทียมได้
แล้วทำไมไม่ตรวจสอบดินแดนรกร้างล่ะ?”
เย่เฉินชานส่ายหัว “รอยแยกมิติที่นั่นจะขัดขวางสัญญาณ สัญญาณ
สามารถถูกรบกวนที่อาณาจักรลับได้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม สุดยอด
ดาวเทียมที่ใช้ที่นี่ถือเป็นของหายากในโลกและถูกซื้อโดยรัฐบาล
กลาง อย่างไรก็ตามหากต้องการใช้ในดินแดนรกร้าง เมืองหลัก
จะต้องจ่าย”
นั่นคือคำอธิบาย ชายชราโมและผู้แข็งแกร่งเฉินมองไปที่ซูผิงอีกครั้ง
เป็นเรื่องแปลกที่ซูผิงไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ ตามหลักการแล้วถ้าเขามีภูมิ
หลังที่ทรงพลังก็ไม่น่าที่จะไม่รู้เรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ในอาณาจักรลับ ทั้งคู่ไม่สามารถพูดอะไร
ได้ในตอนนี้ มันไม่คุ้ม
โมและเฉินเป็นนักสำรวจอาวุโส พวกเขารู้ว่าเพื่อนร่วมทีมที่อ่อนแอ
บางคนไม่สามารถจัดการกับอสูรร้ายได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงการ
แทงข้างหลัง เพื่อนร่วมทีมประเภทนั้นเก่งกว่าใคร
“พร้อมแล้วนะ ไปกันเถอะ” เนี่ยเฉิงกงกล่าว
ทุกคนหยิบกระเป๋ าเสบียงออกจากรถ ภายในเป้มีน้ำและของแห้ง
รวมทั้งอุปกรณ์ตั้งแคมป์ อื่น ๆ เช่นเต็นท์และผงยาฆ่าแมลง ซูผิง
สังเกตว่าเสบียงของทีมอื่น ๆ ก็เหมือน ๆ กัน
เนี่ยเฉิงกงเป็นผู้นำทีมและเริ่มปีนเขา
ที่เชิงเขามีคนหยุดเขาไว้ “หัวหน้าเนี่ย”
เนี่ยเฉิงกงหันกลับมา มันเป็นเพื่อนเก่า เนี่ยเฉิงกงทักทายคน ๆ นั้น
ด้วยรอยยิ้ม
พวกเขาแลกเปลี่ยนคำบางคำแล้วคน ๆ นั้นก็จากไป
ทีมไต่ขึ้นไปเรื่อย ๆ มีทีมเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทีมทั้งหมดไม่ได้มีแค่หลง
เจียงกับหยานเป่ ย แต่ยังรวมถึงทีมจากเมืองหลักอื่น ๆ ด้วย
ทางขึ้นเขาเงียบสงบ ไม่มีใครคุยกัน ทุกคนดูไม่แยแส เอาจริงเอาจัง
ซูผิงสังเกตเห็นว่าเกือบทุกคนคือนักรบอสูรระดับหก
ผ่านไปครึ่งทางของภูเขา เย่เฉินชานที่อยุ่ข้างซูผิงพลันเปลี่ยนสีหน้า
มองไปยังจุดหนึ่งตรงหน้าด้วยความกลัว
ซูผิงงงงวย เย่เฉินชานพูดเสียงเบา “ข้างหน้าคือทีมระดับสูงจากดินแดน
รกร้างระดับ A ในเมืองหลักหลงเจียง คุณเห็นหัวหน้าตรงนั่นไหม?
เขาเป็นหัวหน้าคนปัจจุบันของตระกูลฉินแห่งเมืองหลงเจียง เขาอายุ
น้อยมากประมาณ 25 ปี แต่เขาเป็นนักรบอสูรระดับแปดแล้ว และ
เขามีมังกรระดับเก้าวัยผู้ใหญ่สองตัว!”
“แม้แต่นักรบอสูรกิตติมศักด์ิบางคนก็ยังต้องยอมจำนนต่อเขา!”
ซูผิงมองไปทางที่เย่เฉินซานชี้
ทีมเจ็ดคนกำลังปีนขึ้นบันไดไปข้างหน้า
คนที่นำทีมเป็นชายหนุ่มที่มีผิวขาวสวมชุดดำ สะพายหอกยาวไว้บน
หลัง หอกถูกห่อด้วยผ้าและมีเพียงส่วนหัวที่แหลมคมเท่านั้นที่มอง
เห็น