ตอนที่ 174 มังกรคำราม
ผู้คนมองตามนิ้วหัวหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นทางเข้าสู่หุบเขาที่กั้น
ระหว่างหน้าผาสูงสองแห่ง ซึ่งปิดกั้นแสงแดดส่วนใหญ่ จึงไม่มีใคร
สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในได้
เสียงลมหวีดหวิวที่ไหลผ่านทางเข้าดูเหมือนเสียงร้องของภูตผีปีศาจ
ทำให้ทุกคนหนาวสั่น แม้จากระยะไกลพวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึง
กลิ่นอันแหลมคมของซากศพที่เน่าเปื่อยซึ่งเข้มแข็งมาก เนื่องจาก
สภาพแวดล้อมที่ร้อนอบอ้าว
ซูผิงนึกถึงเบาะแสที่เป็นประโยชน์ที่เขาจำได้ในใจ ในระหว่างการฝึก
ของเขา เขาได้ต่อสู้และเสียชีวิตหลายครั้งในสถานที่แห่งนี้
“จับตาดูทุกคน” เนี่ยเฉิงกงสั่งด้วยเสียงแผ่วเบา” บอกฉันทันทีที่
สังเกตเห็นเบาะแสแม้จะเล็กน้อยแค่ไหน”
โจวจิ่งและกั่วเยวี่ยหลินตกลง เพิ่มสมาธิไปที่อสูรของพวกเขา ในขณะ
ที่เฒ่าโมพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อรับทราบ
“กรร…”
สุนัขมังกรดำเริ่มกระสับกระส่าย ดวงตาของมันแสดงให้เห็นถึง
ความตื่นเต้นและความกระหายเลือด มันคงพุ่งเข้าไปในหุบเขาแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะซูผิงยับยั้งการกระทำของมันอยู่ตลอดเวลา
“เป็นอะไรรึเปล่าคุณซู?” เนี่ยเฉิงกงถาม เมื่อเขาสังเกตเห็นปฏิกิริยาที่
ผิดปกติของหมาล่าเนื้อ
เฒ่าโมยังจับตาดูซูผิงอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าเขาจะมองข้าม
เบาะแสสำคัญที่ปรากฏบนใบหน้าของซูผิง
“…ถ้าประสาทสัมผัสของอสูรของผมไม่ผิดพลาด น่าจะมีกลุ่มแมงมุม
นรกอยู่ที่นั่น ระวังด้วย” อันที่จริงสิ่งนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสุนัข
มังกรดำ แม้ว่าซูผิงจะยินดีใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างแทนที่จะบอกทุกคนว่า
เขาเคยรู้จักพื้นที่นี้มาก่อน
“แมงมุมนรก?” เนี่ยเฉิงกงขมวดคิ้วด้วยความสับสน “ผมไม่เคยได้
ยินชื่อมันมาก่อน”
สีหน้าของทุกคนบ่งบอกว่าพวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
ซูผิงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแมงมุมเหล่านี้น่าจะสูญพันธุ์ไปนานแล้ว หนังสือ
ภาพประกอบสมัยใหม่ที่จัดพิมพ์โดยสหพันธ์จะไม่รวบรวมมันไว้
แล้ว “มันเป็นสายพันธุ์ที่ค่อนข้างเก่า บางทีอาจจะเป็นที่รู้จักกันใน
หมู่นักโบราณคดีบางคนในปัจจุบันดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่คุณจะ
ไม่รู้เรื่องนี้”
นั่นทำให้ทุกคนรู้สึกกังวลมากขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นชายหนุ่มอย่างซูผิง
เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตแบบนี้ที่ไหน? นี่หมายความว่าเขาฉลาดพอ ๆ
กับนักวิชาการอาวุโสหรอ?
แม้ว่าเนี่ยเฉิงกงจะดูแลเฉพาะเรื่องความปลอดภัยของพวกเขามากกว่า
ที่ซูผิงมีความรู้นั้น เขาก็ถามว่า” คุณบอกระดับของพวกมันได้ไหม?
“ระดับ 7 ขั้นสูง” ซูผิงพูด “อย่างไรก็ตาม จำนวนที่แท้จริงของพวกมัน
เพียงพอที่จะช่วยให้พวกมันต่อสู้กับคู่ต่อสู้ระดับเก้าได้ ไม่ต้องกังวล
เพราะนี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเรา สิ่งเดียวที่เราควรระวังคือหลีก
เลี่ยงพิษของมัน หมายถึงห้ามโดนกัด อย่างที่บอกไป คุณไม่พบ
แมงมุมเหล่านี้จากที่อื่น ดังนั้นโรงพยาบาลอาจไม่มีวิธีรักษาพิษ หาก
ใครประมาทคุณอาจถูกบังคับให้ออกจากภารกิจของเรา หรือใน
กรณีที่แย่กว่านั้นคือตาย”
เห็นได้ชัดว่าคนอื่น ๆ ไม่พอใจที่จะได้ยินเกี่ยวกับบางสิ่งที่ร้ายแรง
เฉินเสนอ “ผมจะบอกมังกรดินของผมให้ปกป้องเรา ในขณะที่หัวหน้า
และคุณโมใช้อสูรในการรุก โดยมีคนอื่นให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติม
เช่นเดียวกับที่เราทำเมื่อครู่ ฟังดูเป็นยังไงครับ?”
เนี่ยเฉิงกงพิจารณาและมองไปที่เฒ่าโม หวังว่าจะได้ความเห็น
ชายชราพยักหน้ากลับ “นั่นคือแผนของเรา”
ลึก ๆ แล้วชายชราก็ปรารถนาที่จะให้สุนัขมังกรดำอยู่ในแนวหน้า
เช่นกัน แต่ไม่พบว่าคำแนะนำนั้นเหมาะสมเนื่องจากซูผิงได้มีส่วน
ร่วมอย่างมากกับการต่อสู้ครั้งที่แล้วแล้ว เขาจะตกอยู่ในสถานการณ์
ที่น่าอับอายมาก หากคนอื่น ๆ ปฏิเสธความคิดของเขา
แม้ว่าเขาจะไม่ชอบซูผิง แต่เขาก็จะไม่พูดลอย ๆ และทำลายภารกิจ
ของพวกเขา
“ตกลง เตรียมพร้อมสำหรับการเข้าไปข้างใน “เนี่ยเฉิงกงออกคำสั่ง
เฉินสั่งให้มังกรของเขาใช้เวทย์ป้องกันระดับสูงลงบนร่างกายของ
ทุกคน ทำให้พวกมันเปล่งประกายเล็กน้อย ภายในไม่กี่วินาทีพวก
เขาก็ถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะที่ทำจากหินและปกป้องร่างกายของ
พวกเขาทั้งหมดยกเว้นตาและหู
เนี่ยเฉิงกงบอกให้นักบุญปีศาจของเขาย้ายไปด้านหน้า ขณะที่เคียว
แห่งความตายของชายชราตามมาข้างหลังอย่างใกล้ชิด ในขณะ
เดียวกันทุกคนก็อยู่ข้างหลังมังกรดิน ในขณะที่การรับรู้ดวงดาวของ
พวกเขาขยายออกไป
ในไม่ช้าพวกเขาก็เห็นใยแมงมุมและซากศพอสูรประหลาดกระจัด
กระจายอยู่ ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์คำพูดของซูผิง
พวกเขาเดินมาระยะหนึ่งโดยไม่พบแมงมุมเลย ถึงกระนั้นพวกเขา
ยังคงเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ และระมัดระวังที่สุดเพราะซูผิงเพิ่งบอก
พวกเขาว่าแมงมุมเหล่านี้สามารถซ่อนตัวอยู่ในช่องว่างของหินและ
ซอกมุม
หลังจากเดินไปสักพักซูผิงก็หมดความอดทน เขาสั่งให้สุนัขมังกรดำ
ของเขาพุ่งไปข้างหน้า
โฮก!
เสียงคำรามอึกทึกที่มีเจตจำนงที่น่ากลัวของมังกรดังก้องอยู่ในหุบ
เขา ทำให้มังกรดินสะดุ้งด้วยความกลัว จากนั้นมันก็โกรธมากขึ้น
เมื่อสังเกตเห็นว่ามันเป็น “หมาดำ” ที่ส่งเสียงแบบนั้น ไม่ใช่มังกร
ขั้นสูงอย่างที่มันคิด
สุนัขมังกรดำร้องคำรามอีกครั้งเกือบทำให้มังกรดินถอยลง
“คุณซู ??” เนี่ยเฉิงกงมองซูผิงอย่างสงสัย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นซู
ผิงที่ทำให้สุนัขล่าเนื้อแสดงท่าทางเช่นนี้
“เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ เราจะลงมือให้เร็ว”
แคร๊ก แคร๊ก! จู่ ๆ ก้อนหินก็ตกลงมาจากกำแพงหน้าผาในบริเวณ
ใกล้เคียง เผยให้เห็นแมงมุมสีดำขนาดใหญ่หลายตัวที่ดูใหญ่พอ ๆ
กับรถตู้ขนาดเล็ก พวกมันแต่ละตัวมีปากที่มีเขี้ยวพิเศษอยู่ ซึ่งลิ้นที่
บางและยืดได้นั้นยืดออกมา ตรงปลายของมันยังเป็นอีกหนึ่งกราม
แหลมคมที่ใช้สำหรับกัด
ความสงบทางจิตใจของทุกคนถูกทำลายลงทันทีด้วยภาพที่น่าขนลุก
เฉินตอบโต้ด้วยการสั่งให้มังกรของเขาเรียกเกราะดินอีกครั้ง มังกร
ยังคงหงุดหงิดสุนัขมังกรดำ แต่มันก็ยังทำตามคำสั่ง
“ฆ่าพวกมัน!” เนี่ยเฉิงกงเริ่มสั่งให้นักบุญปีศาจต่อสู้ จริง ๆ แล้วมัน
เป็นสิ่งที่ดีที่แมงมุมเหล่านั้นเลือกที่จะออกมาในที่โล่งแทนที่จะรอ
ในความมืดเพื่อซุ่มโจมตี
“ไอ้บ้า! ฉันลืมไป” เฉินมองไปที่ซูผิงและทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความ
เดจาวูที่กระทบกระเทือนจิตใจของเขา “ฉัน – ฉันไม่ได้ตั้งใจ!”
ภายในโล่ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงหมาล่าเนื้อดึงดูดความสนใจ
ของแมงมุมมากขึ้นด้วยการคำรามอย่างบ้าคลั่ง เห็นได้ชัดว่ามันจะ
เป็นการดีกว่าที่จะป้องกันหมาล่าเนื้อแทนที่จะปล่อยไว้ข้างนอก
คนอื่น ๆ มองเฉินอย่างตำหนิ ขณะที่พวกเขาสงสัยว่าชายคนนี้ตั้งใจ
ทำให้ซูผิงลำบากหรือเปล่า