ตอนที่ 186 ด่านตรวจ
“คุณจะไม่ไปกับเราหรอ?”
พวกเขาทั้งสามเข้าใจถึงความตั้งใจของซูผิง พวกเขาประหลาดใจ
ซูผิงตอบว่า “ผมอยากออกไปสำรวจมากกว่านี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผม
ได้มาอาณาจักรลับ”
เป็นที่เข้าใจได้ว่าซูผิงต้องการอยู่ต่อ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเนี่ยเฉิน
กงและกั่วเยวี่ยหลินจากไป เย่เฉินชาน, ลั่วกู่เสวี่ยและโจวจิ่งจึงไม่อยู่
ในอารมณ์ที่จะอยากอยู่อีก เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของพวก
เขา การเข้าสู่อาณาจักรลับอีกครั้งจะหมายถึงการเข้าหาอันตราย
เย่เฉินชานสร้างม่านพลังเพื่อกั้นเสียง เขากระซิบกับซูผิง “คุณมีแผน
ยังไงเกี่ยวกับสมบัติและของที่เราเก็บมาจากอสูร?”
ซูผิงนึกถึงเรื่องนี้และกระซิบกลับว่า “เราจะหาที่ที่เป็นส่วนตัวและ
แบ่งกันเองดีไหม?”
เย่เฉินชานมองไปที่ลั่วกู่เสวี่ยและโจวจิ่ง ไม่มีใครไม่เห็นด้วย
“โอเค?”
“ตกลง ไปตรวจสอบสิ่งของของเรากันก่อนเถอะ” โจวจิ่งพูด มีกลุ่ม
ชายในชุดดำประจำการอยู่ที่ขอบของพลาซ่า พวกเขารับผิดชอบใน
การตรวจสอบสิ่งของที่ทีมเอาออกจากอาณาจักร ของทั้งหมดที่ทีม
พบระหว่างการสำรวจในอาณาจักรลับจะต้องได้รับการตรวจสอบ
พูดคือไม่มีใครสามารถแอบเอาอะไรออกไปได้
ชายชุดดำเหล่านั้นเป็นหน่วยรักษากฎของภูเขาหลงไท่
แน่นอนว่าหากบางทีมค้นพบของดี คนกลุ่มนี้จะไม่ “ปล้น” พวกเขา
พวกเขาจะใช้วิธีที่ยุติธรรมในการซื้อของเหล่านั้นด้วยเงินหรือสมบัติ
อีก
ในแง่หนึ่ง ทีมสำรวจที่เข้าสู่อาณาจักรลับกำลังทำงานเพื่อคนอื่น
สมบัติหายากที่แท้จริงแทบจะไม่สามารถนำออกไปได้ นักสำรวจ
สามารถเก็บรักษาได้แค่บางอย่าง ส่วนสมบัติที่ดีที่สุดบางชิ้นไม่
สามารถนำเอาออกไปได้ แต่นักสำรวจสามารถแลกเปลี่ยนพวกมัน
ด้วยเงินที่มากพอจะทำให้ชีวิตร่ำรวยหรือของที่เท่าเทียม
ด้วยเหตุนี้แม้ว่าสมบัติชั้นยอดจะต้องถูกทิ้งไว้ที่นี่ แต่ก็ยังมีทีมนักสำรวจ
จำนวนมากที่เต็มใจ ท้ายที่สุดแล้ว การได้อะไรติดมือมาบ้างก็ถือว่าดี
แล้ว พวกเขายังไม่เต็มใจเก็บของล้ำค่าไว้กับตัวเพื่อเลี่ยงอันตราย
ซูผิง, เย่เฉินชานและลั่วกู่เสวี่ยรู้สึกกลัวเล็กน้อยเกี่ยวกับการตรวจ
พวกเขาไม่มีทางซ่อนผลจิตวิญญาณได้ที่ด่านตรวจ ผลไม้นี้ไม่ใช่
สมบัติขั้นสูงสุด มันจะไม่ดึงดูดความสนใจของนักรบอสูรกิตติมศักด์ิ
แต่มันก็น่าดึงดูดสำหรับผู้ที่อยู่ในระดับเก้าขั้นสูง หลังจากได้รับผลไม้
นี้ พวกเขาสามารถไปถึงระดับเก้าขั้นสูงสุดได้ทันที!
โชคและดวงเป็นสิ่งจำเป็นในการก้าวสู่อาณาจักรที่สูงขึ้น
เย่เฉินชานและลั่วกู่เสวี่ยมองไปที่ซูผิง พวกเขาสามารถผ่านการ
ตรวจสอบได้หากซูผิงกินผลไม้ตอนนี้ ท้ายที่สุดผลไม้จะไม่สามารถ
พบได้หากอยู่ในกระเพาะอาหารของซูผิง แม้ว่าจะมีใครรู้แต่ซูผิงก็
ไม่สามารถคายมันออกมาได้
การกินของแบบนั้นจะทำให้พวกเขาออกไปได้ง่าย ๆ
แต่เย่เฉินซานไม่รู้ถึงพลังของซูผิง แต่เขาก็มั่นใจว่าซูผิงไม่ได้อยู่ใน
ระดับเก้า ดังนั้นการกินผลไม้จึงเป็นการสิ้นเปลือง
ลั่วกู่เสวี่ยรู้จักซูผิงดีจากสิ่งที่เขาทำที่สถาบัน ในขณะนี้เธอหวังอย่าง
แท้จริงว่าซูผิงจะได้กินผลไม้ แม้ว่าเขาจะไม่ถึงระดับเก้า แต่ผลไม้ก็
สามารถพาเขาไปยังขั้นกลางได้โดยตรง!
เวลาเป็นเงินเป็นทองสำหรับคนมีพรสวรรค์อย่างซูผิง การกินผลไม้
นั้นคุ้มค่าแม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ก็ตาม
ซูผิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เขาอยู่ในระดับสี่ขั้นสูงและใกล้
เลื่อนขึ้นไปสู่ระดับห้าแล้ว มันจะเป็นการสูญเปล่าสำหรับเขาที่จะ
กินผลไม้ เพราะเขาสามารถก้าวกระโดดได้ด้วยการบ่มเพาะ
การขายมันเป็นความคิดที่ดี ซูผิงคิดกับตัวเอง เขาไม่สนใจผลไม้นี้
กินครั้งแรกถึงจะได้ผล การกินสองครั้งจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์
อะไรกับเขา
เนื่องจากเขามีต้นไม้ เขาจึงสามารถได้ผลไม้มากขึ้นเมื่อเขากลับไป
รอกินตอนไปถึงระดับเก้าขั้นสูง นั่นเป็นแผนการที่ดีที่สุดสำหรับเขา
ดังนั้นความตั้งใจเดิมที่เขามีต่อผลไม้นี้จึงเป็นการขายมันเพื่อรับเงิน
“ไปกันเถอะ” ซูผิงพูดอย่างใจเย็น
เย่เฉินชานและลั่วกู่เสวี่ยงง สงสัยว่าทำไมซูผิงถึงแสดงท่าทางสบาย ๆ
เนื่องจากผลไม้นั้นเป็นของเขา พวกเขาไม่รู้ว่าเขาวางแผนอะไร และ
ไม่สามารถให้คำแนะนำใด ๆ กับเขาได้
ไม่นานก็มาถึงด่านตรวจ
มีห้องกว้างขวางที่พลาซ่า หลายคนในเครื่องแบบสีดำอยู่ที่นั่น บาง
คนสวมชุดแปลก ๆ นั่งหรือยืนอยู่ พวกเขาทั้งหมดต่างทรงพลัง แถม
ยังมีนักรบอสูรกิตติมศักด์ิเป็นจำนวนมาก!
ไม่มีใครสามารถลักลอบนำอะไรออกไปจากที่นี่ได้ ปรมาจารย์ดาบ
และนักรบอสูรกิตติมศักด์ิอื่น ๆ กำลังสังเกตการณ์การอยู่ พวกเขาไม่
สามารถตรวจสอบในดินแดนลับได้ แต่ทุกซอกทุกมุมของพลาซ่า
ถูกตรวจตราอย่างเข้มงวด
ชายวัยกลางคนมีหนวดเคราเห็นซูผิงเดินผ่านมา ชายคนนั้นมองพวก
เขาและพูดว่า “โปรดวางกระเป๋าของคุณลงที่นี่”
ชายคนนี้อยู่ในระดับแปดขั้นสูงซึ่งห่างจากการเป็นนักรบอสูร
กิตติมศักด์ิแค่ก้าวเดียว แต่ระดับนี้หมายถึงโลกที่แตกต่าง
เย่เฉินซานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เปิดกระเป๋ าเป้และเททุกอย่าง
ลงในถาดสีขาวด้านข้าง
นอกเหนือจากอาหารที่เตรียมไว้แล้ว สิ่งเดียวในกระเป๋ าของเขาคือ
ผลึกที่พวกเขาเก็บเกี่ยวจากอสูรร้าย
ผลึกพลังงานเป็นก้อนบางอย่างที่พบในอสูรร้าย เมื่อพลังงานรวมตัว
กันในก้อนเหล่านั้นพวกมันจะเปลี่ยนเป็นก้อนกรวด ก้อนเนื้อจะไม่
เป็นชิ้นเนื้อและเลือดอีกต่อไป พลังงานที่ลึกซึ้งกระจุกตัวอยู่ในผลึก
ก้อนกรวดดูเหมือนจะเป็นสีขาว พวกมันให้ความรู้สึกลึกลับ
ผลึกพลังงานครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ในกระเป๋ าของเย่เฉินชาน มี
ผลึกพลังงานหลายขนาดหลายสิบชิ้นและอีกสองสามชิ้นถูกเก็บไว้
ในกระเป๋ าของลั่วกู่เสวี่ย
ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นผลึกพลังงาน
มากมาย ด้วยความประหลาดใจกว่าเดิม เขาสังเกตเห็นว่ามีผลึกขนาด
เท่ากำปั้นสีสันสดใส
พลังงานในผลึกเหล่านั้นอุดมสมบูรณ์ เนื่องจากชายคนนี้เคยตรวจสอบ
ผลึกมาจำนวนนับไม่ถ้วน เขาจึงสามารถบอกได้ทันทีว่าผลึกเหล่านั้น
มาจากอสูรระดับเก้า!
มีผลึกหกอัน!
พูดคือทีมนี้ได้สังหารอสูรร้ายระดับเก้าไปแล้วหกตัว เป็นไปได้
อย่างไร?
ชายมีหนวดเคราไม่ใช่คนเดียวที่ตะลึง นักรบอสูรกิตติมศักด์ิบางคน
ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ สัมผัสได้ถึงพลังงานที่เพิ่มขึ้น พวกเขามองด้วยความ
ประหลาดใจและเห็นผลึกพลังงานระดับเก้า พวกเขาจับจ้องซูผิงและ
ทั้งสามที่อยู่กับเขา
ความประหลาดใจของพวกเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้น เมื่อนักรบอสูรกิตติมศักด์ิ
สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งสี่
เห็นได้ชัดว่าทั้งสี่คนไม่มีคนไหนเป็นนักรบกิตติมศักด์ิ พวกเขา
ทั้งหมดเป็นเพียงนักรบอสูรขั้นสูง
ในสี่คนนั้นซูผิงดูเหมือนจะลึกลับที่สุด ดูเหมือนเขาจะอ่อนแอ แม้
จะต่ำกว่าระดับห้าก็ตาม ซูผิงปิดบังพลังอยู่หรือว่าเป็นพลังที่แท้จริง
ของเขา?
ชายวัยกลางคนมีหนวดเคราถามเย่เฉินชานว่า “คุณฆ่าอสูรจำนวน
มากขนาดนี้เลยเหรอ?”
เย่เฉินชานพยักหน้า เขาสังเกตเห็นความสงสัยในคำพูด เย่เฉินชาน
อธิบายว่า “หัวหน้าของเราและนักรบอสูรระดับปรมาจารย์สองคน
ฆ่าอสูรร้ายเหล่านั้น น่าเสียดายที่พวกเขาเสียชีวิต…” ชายวัยกลางคน
และนักรบอสูรกิตติมศักด์ิเข้าใจ กระนั้นพวกเขาก็พบบางสิ่งที่แปลก
ประหลาด นักรบที่แข็งแกร่งเสียชีวิต แต่พวกที่อ่อนแอกว่ากลับมา
คนเหล่านี้โชคดีเกินไป หรือเป็นหัวหน้าของพวกเขาและอีกสองคน
ที่โชคร้ายเกินไป?
“กระเป๋ าของคุณ” ชายวัยกลางคนมีหนวดเคราชี้ไปที่ลั่วกู่เสวี่ย
เธอเปิดกระเป๋าของเธอทันทีและเททุกอย่างออก มีผลึกพลังงานอีก
บางส่วน มีสองอันได้มาจากอสูรร้ายระดับเก้า นอกเหนือจากผลึก
เหล่านั้น เธอยังได้รับวัตถุที่มีประโยชน์อื่น ๆ จากอสูร
เนื่องจากพวกเขาเร่งรีบ พวกเขาจึงทิ้งของมีค่ามากมายของอสูรไว้
และเก็บเกี่ยวเฉพาะส่วนที่มีประโยชน์ที่สุดมาเท่านั้น