ตอนที่ 187 หนึ่งพันล้าน
ชายวัยกลางคนตกใจ
ทีมนี้ฆ่าอสูรไปมากและส่วนใหญ่ยังเป็นระดับเจ็ดหรือแปด
บางระลอกสามารถสัมผัสได้จากวัสดุเหล่านี้ ชายคนนั้นตรวจสอบ
ด้วยความทึ่ง วัสดุเหล่านี้มาจากอสูรระดับเก้า บางเกล็ดยังดูคุ้นตา
“เกล็ดเหล่านี้มาจากอสูรระดับเก้าขั้นกลาง กระดูกเกล็ด” นักรบอสูร
กิตติมศักด์ิวัยกลางคนขยับเข้ามา เขาเองก็แปลกใจ
กระดูกเกล็ดถือได้ว่าทรงพลังในหมู่อสูรระดับเก้า ด้วยขนาดของเกล็ด
กระดูกเกล็ดนี้เห็นได้ชัดว่าโตและมีพลังสูง ทีมนี้ฆ่าอสูรระดับเก้า
ขั้นกลางได้จริง ๆ ?
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิต่างทึ่งกับวัสดุและผลึกพลังงานเหล่านี้ พวก
เขาประหลาดใจมาก
ชายวัยกลางคนตกตะลึงกับคำพูดของนักรบอสูรกิตติมศักด์ิ เขารู้ว่า
ตัวเขายังยากจะเอาชนะอสูรระดับนั้น
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิพูดกับซูผิงด้วยรอยยิ้ม “ขอเราตรวจกระเป๋ าคุณ
ด้วยได้ไหม?” ชายคนนั้นรู้สึกได้ถึงพลังงานมหาศาลในกระเป๋ าซูผิง
พลังงานนั้นแตกต่างจากสิ่งอื่น ซึ่งเขาพบว่าน่าสนใจ
ซูผิงวางกระเป๋าลงและเทของออก
นอกจากอาหารและของใช้จิปาถะอื่น แล้วยังมีผลึกพลังงาน วัสดุ
จากอสูร ผลจิตวิญญาณและตะเกียงวิญญาณ
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิดู พวกเขาไม่สนใจผลึกพลังงานเลย ของเหล่านี้
มีค่าแต่พวกเขาเห็นมามากพอ แต่ผลจิตวิญญาณกับตะเกียงวิญญาณ
ต้องตาพวกเขากว่า
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิที่มีรอยแผลบนหน้าพูด “ฉัน..เคยเห็นผลนี้มา
จากไหนนะ?”
หญิงสาวหุ่นดีคิดสักพัก เธอมองผลและถามซูผิง “ผลไม้นี้ดูเหมือน
จะอร่อย ช่วยขายมันให้ฉันได้ไหม?”
ซูผิงเลิกคิ้ว เขาตอบ “แล้วคุณจะจ่ายด้วยอะไร?”
“นายต้องการอะไร? เงิน? หรือสมบัติ?” หญิงสาวเชื่อว่าซูผิงตั้งใจ
ขาย มันทำให้เธอมีความสุข ซูผิงยิ้ม “คุณยินดีจ่ายเท่าไหร่?”
“หนึ่งล้านเป็นไง?”เธอตอบ
ซูผิงยิ้ม “ผมจะลองคิดถ้าคุณบวกศูนย์อีกสามตัว”
“สามตัว?” รอยยิ้มเธอหายไป แทนด้วยความเย็นชา “ฟังให้ดี นี่แค่
ผลไม้น่ากิน ฉันแค่อยากลิ้มรส หนึ่งล้านสูงพอแล้ว”
คนอื่นมองซูผิง คิดว่าเขากำลังจะตายเพื่อเงิน พวกเขาไม่รู้ว่าผลไม้นี้
คืออะไร แต่ผลไม้หายากชนิดหนึ่งก็ขายได้สูงสุดแค่หนึ่งล้าน
ซูผิงสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังแกล้งโง่ แต่เขาอารมณ์ไม่ดี ต่อมา เมื่อ
เขาวางผลไม้ในเครื่องตรวจจับ มันก็เทียบกับข้อมูลอ้างอิงทั้งหมด
ฐานข้อมูล เครื่องสามารถบอกได้ว่ามันคือผลอะไร ซูผิงตอบ “นี่คือ
ผลจิตวิญญาณดวงดาว ผมไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินไหม ใครก็ตามที่ต่ำ
กว่าระดับเก้าสามารถเพิ่มได้หนึ่งขั้นหลังกินผลไม้นี้!”
“ผลไม้นี้จะได้ผลดีสุดสำหรับคนที่อยู่ระดับเก้าขั้นสูง พวกเขาสามารถ
ไปถึงขั้นสูงสุดได้ตรง ๆ ตอนนี้ บอกผมมา..คุณคิดว่าหนึ่งพันล้าน
มากไปไหม?”
“ผลจิตวิญญาณดวงดาว?!”
“จริง?!”
ตอนซูผิงพูดชื่อ นักรบอสูรกิตติมศักด์ิก็ตกตะลึง
ความพยายามพัฒนาพลังอยู่ในหัวพวกเขาตลอดเวลา พวกเขาตระหนัก
ถึงการดำรงอยู่ของผลไม้ชนิดนี้ ซึ่งมีชื่อเสียงมาก แต่ผลนี้ยากจะพบ
เจอ พวกเขาไม่พบแม้กระทั่งในรอยแยกมิติ
แต่ทว่า ผลไม้ตรงหน้าพวกเขาคือผลจิตวิญญาณดวงดาวจริง ๆ !
สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไป เธอดูเหมือนจะโกรธ เธอไม่รู้ว่าซูผิง
จะรู้จักมัน
“ผลจิตวิญญาณดวงดาว ดี ดี…”
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิไม่สามารถละสายตาจากผลได้ นี่คือสิ่งที่
สามารถช่วยเพิ่มพลังพวกเขาได้
“เฟิง เธอจำสิ่งนี้ได้ ไม่แปลกใจที่ยอมจ่ายเงินล้านสำหรับมัน” ชาย
ผมสั้นแซวเธอ เธออยากซื้อผลจิตวิญญาณด้วยเงินแค่หนึ่งล้าน ซูผิง
คงจะทำพลาดถ้าเขาไม่รู้
ผู้หญิงที่ชื่อเฟิงแค่นเสียง “ฉันจะจ่ายร้อยล้าน”
คนอื่นลอบก่นด่าเธอ แถหน้าด้าน ๆ
“ฉันต้องการสิ่งนี้” ชายที่เงียบมานานพูดขึ้น “หนึ่งพันล้าน อย่างที่
ขอ”
คนอื่นมองชายคนนี้ พวกเขาไม่แปลกใจ
“น้องชายชูไห่ใจกว้างมาก ฉันอาจคิดซ้ำสองเกี่ยวกับหนึ่งพันล้าน
ถ้ามันเป็นฉัน”
“ฉันไม่มีปัญหาอะไรที่น้องชายชูไห่จะซื้อมัน นายจะไปถึงขั้นสูง
ทันทีที่กินมัน หลังบ่มเพาะมาหลายปี นายอาจตามทันปรมาจารย์
ดาบได้”
“อย่าพูดตลก” ชายคนนั้นพูด
จากนั้นเขาก็หันมาหาซูผิง “ฉัน ฉินชูไห่ นายมาจากเมืองฐานหลง
เจียงสินะ? บังเอิญมาก ฉันก็มาจากที่นั่น”
“ฉินชูไห่..”
ลั่วกู่เสวี่ยกับเย่เฉินชานผงะ
เย่เฉินชานกระซิบ “นักรบฉายา ‘นักกวีเทวะ’ แห่งตระกูลฉิน?”
“ใช่แล้ว” ฉินชูไห่ยิ้ม
เขายอมรับมัน ลั่วกู่เสวี่ยและเย่เฉินชานสบตากัน ลั่วกู่เสวี่ยมีความ
รู้สึกเป็นมิตรกับชายคนนี้ “คุณฉิน ฉันทำงานสถาบันเดียวกันฉิน
หยวนเฟิง ฉันได้ยินเกี่ยวกับคุณมาจากคุณฉินหยวนเฟิง เขาบอกว่า
คุณเป็นผู้ชายที่เขาเคารพมากสุด”
ฉินชูไห่มองเธอด้วยความแปลกใจ จากนั้นก็ยิ้ม “ผมดีใจที่เรามีความ
สัมพันธ์กันบ้าง หยวนเฟิงคือคนจากรุ่นผม มันน่าเสียดายที่เขาขาด
พรสวรรค์แต่ก็ยังฝึกหนัก ผมเชื่อว่าเขาคงกำลังกลายเป็นนักรบอสูร
กิตติมศักด์ิใช่ไหม?”
ลั่วกู่เสวี่ยรู้สึกอาย ที่สถาบัน ฉินหยวนเฟิงคือชายที่สูงส่งและมีบารมี
สูง เขาเป็นที่ชื่นชมของนักเรียนหลายคน แต่ทว่า ตามมาตรฐานของ
ฉินชูไห่ ฉินหยวนเฟิงกลับขาดพรสวรรค์
“คุณฉินหยวนเฟิงควรมาที่นี่ในไม่ช้า เขาอยู่ในอาณาจักรลับ คุณไม่
เจอเขาเหรอ?”ลั่วกู่เสวี่ยถาม
ฉินชูไห่ส่ายหัว “ผมต้องอยู่เฝ้าด่านที่นี่ แต่ในเมื่อเขามา ผมก็จะเห็น
เขาตอนเขาออกมา”
“แน่นอน” ลั่วกู่เสวี่ยพยักหน้า
เธอด้อยกว่าฉินชูไห่ ทั้งอายุและพลัง
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิคนอื่นเห็นฉินชูไห่กำลังคุยกับพวกซูผิง พวกเขา
รู้ว่าพวกเขาคงไม่ได้ผลอะไรอีก
ฉินชูไห่กล่าวต่อ “ใครรับผิดชอบที่นี่? ในเมื่อผลไม้เผยออกมา ผม
ขอแนะนำให้คุณขายมัน ผลไม้นี้หายาก ต่อให้ผมกินมันทันทีหลัง
ซื้อ บางคนก็อาจยังมีความโลภ”
ลั่วกู่เสวี่ยเข้าใจ คนโลภเลวยิ่งกว่าหัวขโมย
“คุณซูมีส่วนร่วมมากสุดตอนเราได้รับมัน เขาจะเป็นคนตัดสิน”
ลั่วกู่เสวี่ยหันไปหาซูผิง ในสายตาเธอ มีความชื่นชม เธอเคารพฉินชู
ไห่ แต่นอกจากความเคารพ เธอยังมีความชื่นชมซูผิง เหนือสิ่งอื่นใด
ซูผิงทรงพลังตั้งแต่อายุยังน้อย ในอนาคต เขาต้องยิ่งใหญ่แน่
ฉินชูไห่แปลกใจกับคำพูดเธอและมองไปในตาเธอ เขาตระหนักว่า
คุณซูคือสมาชิกที่อายุน้อยสุด
ทำไมมันถึงเป็นคนอ่อนแอสุดและอายุน้อยสุดที่มีสิทธ์ิตัดสิน?