ตอนที่ 191 สิงโตฉีหลิน
ไม่นานหลังจากนั้นซูผิงก็มาถึงภูเขาแห้งแล้งที่ปกคลุมไปด้วยดินที่
ลุกเป็นไฟ แน่นอนว่ากลุ่มอสูรตระกูลไฟสัมผัสได้ถึงการมาถึงของ
เขาทันทีและพุ่งเข้ามาใกล้
ซูผิงเรียกมังกรเพลิงนรกออกมา กลิ่นอายของมังกรทำให้อสูรตัว
น้อยกลัวหายไป ในขณะที่ตัวที่แข็งแกร่งกว่ากว่านิดหน่อยหยุดอยู่
กับที่และตัวสั่น
โดยไม่สนใจอสูรประหลาด ซูผิงมุ่งหน้าไปยังภูเขาไฟที่ใหญ่ที่สุด
หากความทรงจำของเขาถูกต้อง ภัยคุกคามเดียวที่เขาจะพบคือ
สิงโตฉีหลิน ที่อาศัยอยู่ที่ยอดเขา มันเป็นสายพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่า
ตระกูลไฟทั้งหมด – อสูรที่สามารถใช้ความสามารถระดับเก้าได้
และมีภูมิคุ้มกันต่อเจตจำนงมังกร
ก่อนหน้านี้เขาสามารถเอาชนะสิงโตได้ด้วยการส่งอสูรไปสู้จนตาย
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเขามั่นใจว่าอสูรของเขา
สามารถรับมือกับสิงโตได้ดี พวกมันเติบโตขึ้นมากตั้งแต่วันนั้น
แต่ในครั้งนี้ซูผิงไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าสิงโต เขาต้องการจับมัน
ตามที่เขาคาดไว้ เขาเห็นสระลาวาขนาดใหญ่ที่ปลายภูเขา ซึ่งเริ่ม
เดือดพล่านเมื่อเขามาถึง
ทันใดนั้นไฟก็ถูกยิงมาทางเขา
มังกรเพลิงนรกคำราม จากนั้นก็กระโดดไปข้างหน้า ปิดกั้นการ
โจมตีด้วยไฟ
ซู่!
สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาที่มีความยาวมากกว่าสิบสองเมตรโผล่ออกมา
จากลาวา ลอยอยู่เหนือผิวน้ำ แขนขาลุกเป็นไฟจ้องมองศัตรูของมัน
ด้วยดวงตาลุกไหม้ซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่อาจดับได้ ร่างกาย
ของมันถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดเหมือนมรกตมันวาว แม้ร่างกายของ
มันจะคล้ายสิงโตตัวใหญ่ แต่มันก็มีหัวของอสูรเลื้อยคลานที่มีจมูก
ยาว ซึ่งบางครั้งก็พ่นควันสีม่วงออกมา ซูผิงเรียกโครงกระดูกน้อย
มาร่วมกับเขาก่อนที่เขาจะนำอสูรขั้นกลางสี่ตัวออกมา จับแหวน
และอธิษฐานเพื่อผลลัพธ์ที่ดี
“จับมันมา!”
เขาเหวี่ยงแหวนไปที่อสูรร้ายที่สูงตระหง่านด้วยพลังแห่งดวงดาว
สิงโตฉีหลินรู้สึกขุ่นเคืองกับการโจมตี มันเรียกกำแพงลาวาซึ่งโถม
ใส่ตำแหน่งของซูผิงราวกับคลื่นยักษ์
ซูผิงดึงแหวนกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกมันกลายเป็นของเหลว
ร้อน
ฉันต้องปราบมันก่อน ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถซุ่มโจมตีอสูร
ระดับเก้าได้ง่าย ๆ
โครงกระดูกน้อยและมังกรเพลิงนรกพุ่งไปข้างหน้าเพื่อต่อสู้กับสิงโต
ในขณะที่สุนัขมังกรดำพยายามขนาบข้างสิงโตโดยใช้ความเร็วที่
เหนือกว่า ในขณะเดียวกันซูผิงก็อยู่นอกเขตขัดแย้ง ซ่อนตัวอยู่หลัง
อสรพิษม่วง
ใช้เวลาไม่นานก่อนที่สิงโตฉีหลินจะแสดงบาดแผลที่เห็นได้ชัดเจน
ทั่วร่างกาย ซึ่งส่วนใหญ่เกิดจากการโจมตีที่คาดเดาไม่ได้ของโครง
กระดูกน้อย
เมื่อเห็นโครงกระดูกน้อยหลอกศัตรูอย่างมืออาชีพด้วยการย้ายตำแหน่ง
ไปมา ความคิดก็แวบเข้ามาในใจของซู่ผิง
จะได้ผลไหมถ้าฉันปล่อยให้โครงกระดูกน้อยจัดการกับแหวนจับ
อสูรร้าย
เขาเรียกโครงกระดูกน้อยกลับมาเพื่อลองทันที
โครงกระดูกน้อยดูสับสนเล็กน้อยกับคำสั่งเพราะมันกำลังเพลิดเพลิน
กับการต่อสู้ แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังฟังคำสั่งของซูผิง ในไม่ช้ามันกลับมา
โดยที่ดาบกระดูกยังคงมีเลือดหยดลงบนพื้นอยู่
ซูผิงมอบแหวนให้กับโครงกระดูก และบอกสิ่งที่ต้องทำผ่านการ
เชื่อมต่อวิญญาณของพวกเขา
ต้องใช้เวลาสักพักในการทำความเข้าใจคำสั่งใหม่ ระหว่างนั้นมังกร
เพลิงนรกก็แพ้อย่างรวดเร็วหลังจากที่สูญเสียความช่วยเหลือจาก
โครงกระดูกน้อยไป มันกำลังถูกสิงโตฉีหลินขย้ำอย่างช่วยไม่ได้
“ไปเลย” ซูผิงกระตุ้นโครงกระดูกน้อย มังกรเพลิงนรกจึงไม่ตกอยู่
ในอันตรายอีกต่อไป
โครงกระดูกน้อยพยักหน้าเล็กน้อย หายไป วินาทีต่อมามันก็โผล่ที่
ด้านบนของหัวสิงโต ยกแหวนจับอสูรร้ายขึ้นมาและโยนมันลงไป
ปิ๊ง!
สิงโตกระโดดไปทางซ้ายและขวาเพื่อหาจุดที่ดีในการกางกรงเล็บ
ใส่มังกรเพลิงนรก ก่อนที่มันจะพุ่งเข้าประชิด ร่างของมันก็แข็งเป็น
น้ำแข็ง มันละลายเป็นลำแสงสีม่วงและเข้าไปในแหวน
“ไม่เลว!” ซูผิงยิ้มด้วยความพึงพอใจ
เขาดึงแหวนกลับมาทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้ตกลงไปในลาวาด้านล่าง
หากแหวนถูกทำลายสิงโตฉีหลินจะออกมาและความพยายามทั้งหมด
ของเขาก็จะไร้ความหมาย
เช่นเดียวกับมังกรเลือดไฟ สิงโตถูกล่ามโซ่หลายเส้นไว้ในอวกาศ
อันมืดมิด ซึ่งจะแน่นขึ้นหากสิงโตดิ้น
ซูผิงถอนหายใจอย่างโล่งอกและวางแหวนลง ก่อนที่เขาจะสั่งให้
สุนัขมังกรดำกระโดดลงไปในสระลาวา หาวัสดุที่เขากำลังมองหา
สุนัขมังกรดำจึงมองซูผิงด้วยดวงตาของลูกสุนัขที่มีน้ำตา
ซูผิงบอกให้มังกรเพลิงนรกผลักหมาลงไปในสระลาวาแทน มังกร
เชื่อฟังคำสั่ง มองเพื่อนร่วมทีมด้วยความเห็นอกเห็นใจ
หมาล่าเนื้อเห็นกรงเล็บของมังกร มันร้องตะโกนด้วยความสิ้นหวัง
และดำลงไปในลาวาด้วยตัวมันเอง
ครู่ต่อมามันกลับขึ้นสู่ผิวน้ำและพ่นแก่นลาวาออกมาจากปาก ซึ่งดู
เหมือนโลหะหลอมละลาย แม้จะมีเวทย์ในการป้องกันเพียงพอ แต่
ปากและลิ้นของมันก็ยังถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง
ซูผิงดึงแก่นลาวาไว้ในมือของเขา สัมผัสได้ถึงความอุ่นสบายที่อยู่
ภายใน เขาวางมันลงในพื้นที่เก็บของของเขา
มีวัสดุสองอย่างและในที่สุดฉันก็สามารถเลื่อนขั้นกายแสงอาทิตย์
ได้…เขาเปล่งประกายความคิด ในที่สุดร่างกายของฉันก็จะแข็งแกร่ง
พอที่จะทนต่อการโจมตีของนักรบระดับเก้าได้
เขารู้แล้วว่าจะหาวัสดุที่เหลืออยู่ที่ซ่อนอยู่ใน “ดินแดนเกล็ดมังกร”
ได้ที่ไหน สิ่งนี้ทำให้เขารู้ว่าต้องไปที่ไหน
เขากระโดดขึ้นไปบนอสรพิษม่วง ทิ้งเขตนี้ไว้เบื้องหลัง