ตอนที่ 193 ศัตรูในโลกเล็ก ๆ
มังกรพายุสายฟ้าเป็นอสูรดวงดาวระดับเก้าซึ่งมีความแข็งแกร่งสูงมาก
ในบรรดาอสูรประเภทมังกร แม้ว่ามันจะไม่ดีเท่ามังกรเพลิงนรก แต่
ก็ยังสามารถติดหนึ่งในสิบอันดับแรกของ “การจัดอันดับมังกร” ได้
สำหรับมังกรพายุสี่ปีก พวกมันไม่ได้อยู่ในรายชื่อการจัดอันดับด้วย
ซ้ำ นั่นคือสาเหตุที่ซูผิงยอมขายพวกมันบ้าง
“คุณซูคุณขายไข่ใบสุดท้ายหรือเปล่า?” นักรบอสูรกิตติมศักด์ิอีกคน
ในห้องพยายามเสนอ
ซูผิงส่ายหัว “ไม่ขาย ขอโทษด้วยครับ พอดีผมมีแผนอื่นสำหรับมัน
แล้ว ถ้าคุณต้องการจริง ๆ ก็มาเยี่ยมที่ร้านของผมสักวัน” นี่เป็นโอกาส
ที่ดีที่จะทำให้ร้านขายอสูรของเขาเป็นที่รู้จัก แน่นอนว่าเขาจะไม่
ปล่อยโอกาสผ่านไป
“ร้านของคุณ? คุณเป็นเจ้าของบริษัท? ผมขอทราบชื่อได้ไหม?”
คนอื่น ๆ ทุกคนต้องการรู้ธุรกิจของซูผิง เพราะพวกเขาสามารถใช้
มันเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวของซูผิง แม้ว่า บริษัทที่ก่อตั้งโดย
นักรบอสูรกิตติมศักด์ิมักจะมีจุดประสงค์ที่ไม่ชัดเจน เช่นการฟอก
เงิน
“บริษัท? อะแฮ่ม มันไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ผมกำลังพยายามขยาย
ขอบเขตของธุรกิจและอาจจะขายอสูร ในอนาคตไข่ใบนี้จะเป็นหนึ่ง
ในตัวเลือก มันเป็นร้านเล็ก ๆ ขายบริการฝึกอสูรและผมก็มีอาหาร
อสูรขายด้วย”
“ร้านเล็ก ๆ ที่ขายไข่มังกร ? ฮึ”
“ผมขอนามบัตรของคุณได้ไหม?” อีกคนถาม
“ผม…ไม่ได้นำมาเลยเพราะผมไม่ได้มาเพื่อธุรกิจ” ซูผิงพูดอย่าง
หน่ายใจ“ ผมจะบอกที่อยู่ของผมให้คุณเอง”
เขาบอกตำแหน่งของร้านให้ทุกคนทราบ โดยไม่กลัวว่าจะมีใครมา
ตรวจสอบเขา หากนักรบอสูรกิตติมศักด์ิต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติม
เกี่ยวกับเขา การจำใบหน้าและชื่อของเขาก็เพียงพอแล้ว นอกจากนี้
ระบบจะดูแลร้านให้ปลอดภัยจากอันตราย
ซูผิงหยิบไข่ที่เหลือและก้าวออกจากด่านตรวจ
เขาเดินสลับไปมาท่ามกลางผู้คนหลายครั้ง เมื่อเขาแน่ใจว่าไม่มีใคร
สะกดรอยตาม เขาจึงวางไข่มังกรลงในช่องเก็บของอย่างระมัดระวัง
เขาสามารถ “ลักลอบ” นำไข่ทั้งหมดออกไปได้ แต่ก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น
เพราะเขาไม่ต้องการสร้างความสงสัยโดยการนำของราคาถูกกลับมา
เสมอ เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขา “โชคดีบ้าง” ไข่มังกรพายุเหล่านั้นเป็น
ตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบ มันไม่ยากที่จะเอามือจับไข่ออกมาเพราะแม่
มังกรตัวนั้นอ่อนแอลง เนื่องจากการตั้งครรภ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
แทนที่จะไปสำรวจที่อื่นทันที ซูผิงมุ่งหน้าไปที่บริเวณจัตุรัสและเช่า
ห้องเดี่ยวเพื่อพักผ่อน
อพาร์ทเมนท์เหล่านั้นถูกสร้างขึ้นทันทีที่ค้นพบอาณาจักรลับ ดังนั้น
นักธุรกิจที่ฉลาดสามารถหาเงินจากนักสำรวจได้ด้วยค่าเช่าคืนละ
100,000 เหรียญ ซึ่งค่อนข้างบ้ามาก แต่ก็คุ้มค่าเพราะบ้านทั้งหมด
ได้รับการคุ้มครองโดยม่านพลังดวงดาวระดับสูงที่สามารถขัดขวาง
การดักฟังได้ นอกจากนี้ยังมีนักสำรวจที่ทรงพลังประจำการอยู่ใกล้ ๆ
ในฐานะผู้คุม
การพักที่นั่นซูผิงจะได้พักฟื้นและด้วยวิธีนี้ คนจะเชื่อว่าเขาต้องใช้
เวลาสักพักในการขนไข่มังกรออกไป แทนที่จะนำมันไปสำรวจอีก
ครั้ง ซึ่งมันจะแปลกเกินไป
เขาปลดกระเป๋าเป้ เรียกโครงกระดูกน้อยมาเฝ้าและหลับไป
อาณาจักรลับไม่มีกลางวันกลางคืน มีผู้คนเดินทางไปมาอยู่เสมอ
ใครจะทำงานหรือพักผ่อนตามที่เห็นสมควร
ซูผิงตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น โทรศัพท์ของเขาบอกว่าเขาใช้เวลาอยู่บน
เตียง 8 ชั่วโมง ซึ่งก็เหมาะสมแล้ว
เขาเก็บโครงกระดูกน้อยที่จ้องตาไม่กะพริบตลอดคืนเข้าไปในพื้นที่
อสูร จากนั้นเขาก็ไปเช็คเอาท์และสั่งชานมร้อนสองแก้วก่อนมุ่งหน้า
ไปที่จุดเทเลพอร์ตอีกครั้ง
เห็นได้ชัดว่าพื้นที่รอไม่แออัดเหมือนเมื่อก่อน
เมื่อถึงคิวของซูผิงมาถึง เขาก็เห็นคนเพียงกลุ่มเดียวที่รออยู่ข้างหน้า
เขาดื่มชานมสตรอเบอร์รี่เสร็จระหว่างรอ และรู้สึกสดชื่นมาก
ทันใดนั้นชายตรงหน้าก็หันกลับมามองเขาอย่างงง ๆ
“โอ้?”
ซูผิงตรวจสอบใบหน้าของเขา แต่จำไม่ได้
เพื่อนของชายคนนั้นได้ยินเสียงของเขาและมองมาทางนี้ คราวนี้
ซูผิงเห็นใบหน้าสองคนที่เขาจำได้ – ชายชราที่ทำร้ายเขาที่หอคอย
มังกรและ “คุณหนู” จากตระกูลถัง แม้ว่าเขาจะจำชื่อของเธอไม่ได้
“นาย…” จัวเฟิงชุนมองซูผิงอย่างอาฆาต เขามั่นใจว่าซูผิงต้องตาย
แน่ถ้าปรมาจารย์ดาบไม่เข้ามาแทรกแซง
ถังยู่หรานเห็นซูผิงและขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจราวกับว่าเห็น
แมลงสาบ แต่ในไม่ช้าเธอก็มองผ่านไปและลืมเขา คนอย่างเธอไม่มี
เวลามาสนใจคนอ่อนแอ
จัวเฟิงชุนหัวเราะเยาะ แต่ก็ไม่เข้าไปยุ่ง หากปรมาจารย์ดาบปกป้องซู
ผิง เขาจะไม่ฝ่าฝืนคำตัดสินนั้น
“หนอนอวดดี แกควรขอบคุณที่ยังมีลมหายใจอยู่” ชายชราแค่นเสียง
เบาและหันหน้าหนี
เมื่อเห็นหัวหน้าของพวกเขาทำเช่นนั้น องครักษ์คนอื่น ๆ ของตระกูล
ถังก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเช่นกัน
ซูผิงตัดสินใจไม่สนใจ เขาไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนั้น
ไม่นาน กลุ่มของถังยู่หรานก็ก้าวเข้าสู่วงกลมเคลื่อนย้ายและหายตัว
ไป
ซูผิงรอจนถึงรอบของเขา จ่ายค่าธรรมเนียมและเลือกจุดหมาย