ตอนที่ 195 ผลอนิม่า
ฟุบ!
หลังจากการนองเลือดครั้งยิ่งใหญ่ กระต่ายป่ าขนทองอสูรระดับเก้า
ขั้นต่ำก็ล้มลงภายใต้การโจมตีที่รุนแรงของสุนัขมังกรดำและมังกร
เพลิงนรก
สุนัขมังกรดำฉีกเนื้อกระต่ายอย่างมีความสุข ก่อนที่มันจะฉีกผ่าน
ท้องของกระต่ายอย่างชำนาญ ดึงผลึกพลังงานออกมาและวิ่งไปหา
อสรพิษม่วงที่รออยู่ใกล้ ๆ ยื่นให้ซูผิงที่นั่งอยู่บนหลังเกล็ดแหลม
“อย่าทิ้งร่องรอยเอาไว้” เขาสั่งอสูรโดยใช้พลังวิญญาณ
มังกรเพลิงนรกทำได้ดีมากในงานเก็บกวาด มันปล่อยเปลวไฟออก
จากปาก เผาศพกระต่ายภายในเวลาไม่กี่วินาทีก็เหลือเพียงดินไหม้
เกรียม
พวกเขาเดินหน้าต่อไปหลังจากที่ศัตรูถูกจัดการ นี่เป็นทางลัดเลียบ
แม่น้ำที่จะพาพวกเขาไปยังขุมทรัพย์ได้เร็วขึ้นเพียงแต่ว่ามันเป็น
ทางเลือกที่เสี่ยงกว่าเมื่อเทียบกับเส้นทางอื่น เนื่องจากมีอสูรจำนวน
มากอาศัยอยู่ทั้งในแม่น้ำและริมฝั่งแม่น้ำ
อาณาจักรลับได้เปิดให้สาธารณชนเข้าชมเมื่อสองวันก่อน อาจมีใคร
บางคนมาที่นี่ ในเมื่อยังไม่เห็น ฉันสงสัยว่าสมบัตินั้นถูกเอาไปแล้ว
หรือยัง … ซูผิงครุ่นคิด
ทันใดนั้นสุนัขมังกรดำก็ส่งการแจ้งเตือนให้เขาทันที ทั้งอสรพิษม่วง
ม่วงและมังกรเพลิงนรกหมอบกับพื้น
ตามที่หมาบอก ซูผิงแหงนหน้าขึ้นมองและเห็นจุดเล็ก ๆ ลอยอยู่บน
ท้องฟ้า
นั่นคือ… นกกระจอกฤๅษี
ซูผิงเหล่ตา ตรวจดูอสูรนกระดับแปดตัวนี้อย่างระมัดระวัง มันมี
ชื่อเสียงในด้านสายตาที่เหนือกว่าและมีประสิทธิภาพมากกว่าการ
ตรวจจับความร้อน วิธีการพรางตัวทั่วไปไม่มีประโยชน์กับมัน
แม้ว่านกตัวนี้จะมีจุดอ่อนอย่างมากคือมันไม่สามารถตรวจจับ
เป้าหมายที่มีอุณหภูมิร่างกายต่ำเป็นพิเศษได้
แม้ว่าอสูรส่วนใหญ่ในถิ่นทุรกันดารจะ “ร้อน” พอที่นกจะมองเห็น
ได้ แต่ก็มีบางสิ่งที่จงใจลดความร้อนลงเพื่อหลบหนีการตรวจจับ
ดังกล่าว
นกกระจอกฤๅษีมักจะอยู่กันเป็นกลุ่ม ซึ่งหมายความว่ามีพวกมันอยู่
ใกล้ ๆ มากกว่านี้… ซูผิงประเมินสถานการณ์อย่างรอบคอบ
ถ้ามีเจ้าของ คนคนนั้นจะต้องอยู่ในระยะ 25 กิโลเมตร
ความรู้เช่นนี้มักมีอยู่ในสถานศึกษา แต่ว่าซูผิงรู้จากการฝึกฝน ในขณะ
ที่เอาชีวิตรอด เขามีเหตุผลอีกประการหนึ่งที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่
ไม่จำเป็นเพื่อไม่ให้ดึงดูดสิ่งก่อกวน เขาต้องการฉกสมบัติและออกไป
ให้เร็วที่สุด
ฉันไม่สามารถซ่อนตัวจากนกกระจอกตัวนั้น ถ้าเจ้าของของมันเป็น
นักรบอสูรระดับแปดเขาก็น่าจะรู้แล้วว่าฉันอยู่ที่นี่ …
ขณะที่ซูผิงพยายามตัดสินใจว่าจะทำยังไง นกก็บินออกไป
มันกำลังทำอะไร? บางทีเจ้าของของมันอาจตกอยู่ในอันตราย หรือ…
เขาครุ่นคิดและเริ่มให้อสูรของเขาไล่ตามนก
ไม่นานเขาก็มาถึงกลุ่มต้นไม้ที่ตายแล้ว ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาคุ้นเคย
เขาสั่งให้อสูรอยู่ก้มต่ำ มุ่งหน้าเข้าไปข้างในโดยไม่คิดอะไรเลย
กลิ่นเน่าในอากาศทำให้เขานึกได้ทันทีว่าเขาอยู่ที่ไหน
“มีผลอนิม่าขึ้นอยู่แถว ๆ นี้”
ผลไม้ดังกล่าวเป็นของเสริมพลังที่มีศักยภาพสำหรับอสูรดวงดาว
ประเภทอันเดธ เพราะมันมีพลังงานอันเดธที่อุดมสมบูรณ์ อสูรอันเดธ
ขั้นต่ำอาจพัฒนาทันทีหากได้กินมัน ผลไม้ยังเป็นสมบัติล้ำค่าในเขตนี้
ถึงกระนั้นซูผิงก็เอาแต่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเขาจดจ่อกับของสำคัญ
มากเกินไป
อย่างไรก็ตาม การเอาผลไม้กลับมาไม่ใช่เรื่องง่ายเนื่องจากป่ าเหล่านั้น
ถูกปกป้องโดยอสูรระดับเก้าจำนวนมาก ที่แย่ไปกว่านั้นยังมีวิญญาณ
ดับสูญ อสูรระดับเก้าขั้นสูงคอยเฝ้าผลไม้ มันมีทักษะการโจมตี
วิญญาณที่ทรงพลังซึ่งไม่สามารถป้องกันได้ง่าย ๆ ตอนอยู่ในดินแดน
เกล็ดมังกร ซูผิงสามารถฆ่ามันได้หลังจากตายพร้อมกับมังกรเพลิง
นรกไปหลายสิบครั้ง
เขาเชื่อว่าวิญญาณดับสูญเป็นศัตรูที่เลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อเทียบกับมังกร
เลือดไฟยักษ์ตัวนั้น
เขายกแขนขึ้น เรียกโครงกระดูกน้อยออกมา โครงกระดูกนั้นไม่
เคลื่อนไหวอยู่สักพักข้างเท้าของเขาก่อนที่มันจะกระโดดด้วยความ
ดีใจเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอันเดธที่อยู่รอบ ๆ ด้วยทีมเต็มรูปแบบของ
เขา ซูผิงเข้าไปในป่าอย่างช้า ๆ
กลางป่ามีผืนดินว่างเปล่าล้อมรอบไปด้วยต้นไม้สูงตระหง่าน
ต้นไม้ต้นนี้มีสีดำสนิทจากบนลงล่าง และถูกเคลือบอยู่ภายในหมอก
มืดตลอดเวลา แถมยังได้ยินเสียงร้องของพวกวิญญาณอีกด้วย
คนสองกลุ่มยืนรออยู่สองข้างทางของต้นไม้พร้อมกับอสูรหลายตัว
หลายขนาด กลุ่มที่ใหญ่กว่ามีคนอยู่เก้าคน พวกเขาเรียกอสูรออกมา
เพียงสามตัว แต่พวกมันก็ดูน่าสนใจไม่น้อยเมื่อเทียบกับกลุ่มชายหก
คน ที่มีอสูรมากกว่า “ฉันรู้ว่าตระกูลถังเป็นที่เคารพในเมืองหลัก แต่
เราไม่ได้อยู่ในเมืองหลัก! เราพบมันก่อนแล้วเราจะเอามันไป!”
ผู้พูดถือกล่องปิดผนึกไว้ในมือซึ่งมีพลังงานสีดำเล็กรั่วไหลออกมา
ไม่ว่าจะเป็นเพราะกล่องไม่แน่นพอหรืออะไรก็ตามแต่ของที่อยู่ข้าง
ในไม่สามารถบรรจุได้เต็มที่
ด้วยความช่วยเหลือของ นกกระจอกฤๅษี กลุ่มของถังยู่หรานมาถึง
ต้นวิญญาณแสนหายาก แต่กลับพบว่ามีใครบางคนได้มันไปก่อนแล้ว
ว่ากันว่าต้นไม้นี้ให้ผลเพียงผลเดียวตลอดระยะเวลา 1,000 ปี ซึ่งใช้
ในการเพิ่มประสิทธิภาพให้กับอสูรดวงดาวประเภท อันเดธ ตระกูล
ถังมีสมาชิกรุ่นเยาว์จำนวนมากที่ใช้อสูรดังกล่าว ดังนั้นพวกเขาจึง
ต้องการที่จะได้รับผลไม้ การเติบโตของคนรุ่นต่อไปมีความสำคัญ
อย่างยิ่ง
“เนื่องจากแกก็รู้ว่าเราเป็นใคร ฉันขอแนะนำให้แกส่งมันมาให้ฉัน”
จัวเฟิงชุนตอบอย่างมั่นใจ “แม้ว่าแกจะพยายามสู้ ฉันก็เกรงว่าแกคง
มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานพอที่จะรักษามันไว้”