ตอนที่ 232 เลือกสู้
“เอ๊ะ?”
โจแอนนาเลิกคิ้ว คนเหล่านี้เป็นลูกค้าหรือเปล่า?
ชายชรามีคนติดตามหลายคน มีทั้งวัยกลางคนและบางคนแก่กว่าเขา
ด้วยซ้ำ
พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ข้างหลังชายชราผมขาว ดูเหมือนทุกคนจะนับ
ถือเขาด้วยความเคารพ
ซูผิงได้ยินเสียงฝีเท้า เขาเงยหน้าขึ้นและสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับ
ชายชราคนนั้น
เขาอายุมากแล้ว แต่เขาก็เปล่งประกายความมั่นใจ
ซูผิงนึกถึงอะไรบางอย่าง เขายังคงนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์
ในขณะนั้นชายเหล่านั้นยืนอยู่ข้างประตูด้วยความงุนงงหลังจากที่
พวกเขาเห็นโจแอนนา ผู้ชายทุกคนมีความรู้มากมาย แต่พวกเขาไม่
เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่สวยโดดเด่นขนาดนี้มาก่อน
ความงามของเธอทำให้ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกาย เธอสมบูรณ์
แบบ
ผู้หญิงสวยน่าทึ่งคนนี้ยืนอยู่ในร้านเล็ก ๆ ซอมซ่อแห่งนี้ เธอโดดเด่น
กว่าฝูงนกฟีนิกซ์ที่เปล่งประกายในเล้าไก่!
ชายชราผมขาวรู้สึกว่าลมหายใจของเขาถูกพรากไปเล็กน้อย แต่เขาก็
รีบเปลี่ยนสายตาไปที่ซูผิงด้านหลังเคาน์เตอร์
คนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านหลังชายชราผมขาวส่งสายตาให้โจแอนนาอีก
สองสามครั้ง คนหนึ่งมองไปรอบ ๆ พร้อมขมวดคิ้วเป็นปม เขาไม่
เคยคิดมาก่อนว่าสถานที่ที่พวกเขารีบไปหลังจากได้รับข่าวคือร้านค้า
ทรุดโทรมนี้
นี่…?
“นาย?”
ชายชราจำซูผิงได้ในทันที เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาได้รวบรวมและ
ส่งต่อรูปถ่ายของชายหนุ่มคนนี้ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง เมื่อพวกเขา
เห็นภาพถ่าย ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาคือตกใจ มันเกินจินตนาการ
ของพวกเขาที่ว่าคนที่ไปถึงกระดูกมังกรชั้นเก้านั้นเป็นคนอายุยังน้อย
ความตกใจของพวกเขาเพิ่มขึ้นเมื่อพวกเขาขุดคุ้ยเรื่องราวชีวิตของ
ชายหนุ่มคนนี้ เขาไม่มีความสัมพันธ์หรือภูมิหลังใด ๆ เลย!
สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ตาย
ที่กระดูกมังกรชั้นเก้า เขารอดชีวิตและกลับมาที่ร้านของเขาได้ แม้ว่า
พวกเขาจะส่งคนมาสอดแนมแล้วก็ตาม พวกเขามั่นใจว่าชายหนุ่ม
ได้รับสิ่งของที่มีความสำคัญสูงสุด
ซูผิงยิ้มให้ชายชรา “ใช่ ผมเป็นเจ้าของ”
จากนั้นเขาก็หันไปหาโจแอนนา “โจแอนนา มีคนมาที่ร้านของเรา
ทำไมเธอไม่ต้อนรับพวกเขา?”
โจแอนนาไม่รู้ว่ามีอะไรให้เธอทำ เธอโกรธมาก เธอเป็นสมาชิก
ชั้นสูงของเผ่าพันธุ์เทพเจ้า เธอจะพูดว่า “ยินดีต้อนรับ” กับสิ่งมีชีวิต
ที่ไม่มีความหมายเหล่านี้ได้ยังไง?!
หากเธอต้องออกไปเยี่ยมชมสถานที่ข้างนอก สิ่งมีชีวิตอย่างพวกเขา
จะไม่มีสิทธ์ิเจอเธอด้วยซ้ำ เหตุใดเธอจึงต้องหันมารับใช้อสูรเหล่านั้น!
เธอโกรธ รำคาญและหดหู่
และเนื่องจากจรรยาบรรณที่กำหนดไว้สำหรับพนักงาน เธอจึงไม่มี
ทางเลือกอื่นนอกจากพูดว่า “ยินดีต้อนรับ” แต่เธอพูดด้วยใบหน้าที่
เย็นชา
คำง่าย ๆ ถูกเปล่งออกมาอย่างแข็งกร้าว … ราวกับว่าคนเหล่านั้น
เป็นหนี้เธอ
ทุกคนตกตะลึง
วิธีที่เธอพูดคุยกับชายหนุ่มและสิ่งที่เธอพูดบอกเป็นนัยว่าผู้หญิงคน
นี้ – ด้วยระดับความงามที่สามารถทำลายล้างประเทศและนำความ
พินาศมาสู่ผู้คนได้ – กำลังทำงานที่นี่
พวกเขาคิดว่าพวกเขาเข้าใจสถานการณ์เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคน
นั้นโกรธและไม่เต็มใจ เธอต้องทนทุกข์ทรมานกับความอยุติธรรม!
ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาแวะมาทำธุระอย่างเป็นทางการ พวกเขาคงจะ
ช่วยหญิงสาวที่ตกทุกข์ยากและส่งเธอกลับบ้าน!
ซูผิงรู้ว่าโจแอนนามีหนทางอีกไกลก่อนเธอจะกลายเป็นพนักงานที่มี
คุณสมบัติเหมาะสม เนื่องจากทัศนคติของเธอแย่มาก แต่นี่ไม่ใช่ช่วง
เวลาที่จะมาปรับพฤติกรรมของเธอ เขาจ้องมองคนเหล่านั้นที่ประตู
และพูดว่า “ร้านของเรามีบริการฝึกอสูรและบริการรับฝากอสูร อะไร
ที่พวกคุณต้องการ?”
ชายชราหัวเราะเยาะ “พวกเราต้องการตัวนาย”
“ผม?” ซูผิงส่ายหัว “ทักษะของผมมีไว้เพื่อขาย แต่ไม่ใช่ร่างกายของ
ผม”
“อย่ามาล้อเล่นกับฉัน!” ชายชราตะคอกเสียงกราดเกรี้ยว
ชายชราไขว้มือไว้ข้างหลัง เขาทำหน้านิ่งตลอดเวลา ทันใดนั้นแสง
หนาวเหน็บก็พุ่งออกมาจากดวงตาของเขา “ไสหัวมานี่!”
ราวกับว่าคำพูดของเขามีพลัง พลังที่แข็งแกร่งพุ่งออกไปหาซูผิง
พยายามลากเขาไป
เมื่อพลังนั้นกำลังจะห่อหุ้มซูผิง…ม่านพลังก็ปรากฏขึ้น มันปกป้องซู
ผิงก่อนที่พลังจะมาถึงและปัดป้องออกไป
“อะไร?”
ชายชราผมขาวตะลึง การเคลื่อนไหวของเขาล้มเหลว
…เป็นไปได้ยังไง?
เขาตกใจเพียงวินาทีเดียว ความเฉยเมยในดวงตาของเขาจางหายไป
เขาเริ่มตรวจสอบซูผิงอย่างระมัดระวัง แต่กลับจะพบว่ามีพลังงานที่
ไม่สามารถหยั่งรู้ได้อยู่รอบ ๆ ซูผิงและพลังของเขาไม่สามารถทะลุ
ผ่านอุปสรรคนั้นได้
มีใครบางคนสนับสนุนซูผิงอยู่
ความเย็นชาเพิ่มขึ้นในดวงตาของชายชรา เขาคิดไว้แล้วว่าซูผิงคงมี
คนคอยสนับสนุน ท้ายที่สุดแล้ว ชายหนุ่มทั่วไปที่ไม่มีภูมิหลังอัน
ทรงพลังนั้นยากจะประสบความสำเร็จเช่นนี้!
“ใครคืออาจารย์ของนาย?” ชายชราผมขาวพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว
เขาแน่ใจว่าบุคคลดังกล่าวน่าจะเป็นนักรบอสูรในตำนาน แต่ในทวีป
นี้มีนักรบอสูรในตำนานเพียงสองคน และเขารู้แน่นอนว่าอีกคนจะ
ไม่ต่อต้านเขา
ในทางกลับกัน ชายชรายังไม่คิดว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังซูผิงเป็นนักรบ
อสูรในตำนานจากทวีปอื่น เหล่านักรบอสูรในตำนานจะไม่ฝึก
นักเรียนที่เขตอื่น มิฉะนั้นจะถือเป็นการประกาศสงครามอย่าง
ชัดเจน เนื่องจากไม่มีทวีปใดเคยแทรกแซงเรื่องของกันและกัน!
คนอื่น ๆ ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและรู้สึกประหลาดใจอย่างชัดเจน พวก
เขาบอกได้ว่าท่านหยวนพยายามลากชายหนุ่มออกมา แต่ล้มเหลวซึ่ง
มันไม่น่าเชื่อ
หรืออาจเป็นไปได้ว่ามีตัวตนอันทรงพลังคอยช่วยเหลือซูผิง
ทุกคนต่างพยายามตรวจสอบร้านค้า อย่างไรก็ตาม พวกเขาตระหนัก
ว่าไม่สามารถมองเห็นอะไรในร้านค้าที่ดูธรรมดานี้ได้!
ห้องบางห้องในร้านถูกปิด ทำให้มองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างใน!
มันเป็นไปได้ยังไง?
ทันใดนั้นร้านเล็ก ๆ ซอมซ่อแห่งนี้ก็กลายเป็นสถานที่น่ากลัว
สิ่งที่สามารถปิดกั้นการรับรู้ของพวกเขาจะต้องเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา
และเป็นไปได้ว่ามันถูกตั้งไว้โดยนักรบอสูรในตำนาน!
อาจมีนักรบอสูรในตำนานอยู่ในร้านนี้ พวกเขาทั้งหมดระมัดระวัง
ทันที เพราะความเป็นไปได้นี้ พวกเขาจึงระดมพลังดวงดาวอย่างลับ ๆ
และตื่นตัว พวกเขาทั้งหมดรู้สึกถึงอันตรายในร้านเก่าแก่แห่งนี้!
ซูผิงถอนหายใจ “คุณมาที่นี่เพราะอาณาจักรลับที่เปิดให้ทุกคนเข้าไป
ในกรณีนี้ ทุกคนสมควรมีสิทธ์ิได้รับมรดก แต่คุณติดตามผมราวกับ
ว่าผมเป็นหนี้คุณ คุณไม่คิดว่าตัวเองขี้เหนียวไปหน่อยเหรอ?”
ชายชราผมขาวหน้าตึง ขี้เหนียว? ใครจะใจกว้างพอสละมรดกของ
อาณาจักรลับ?
“เจ้าหนู นายยังไม่มีสิทธ์ิคุยกับฉัน ให้คนที่สนับสนุนนายออกมา
ฉันอยากเห็นว่าคนไร้สติแบบไหนที่กล้าโลภเอาสิ่งที่เป็นของฉัน
โดยชอบธรรมไป!”
ซูผิงกลอกตาและพูดกับโจแอนนาว่า “รออะไร? เจ้านายของเธอถูก
ทำให้อับอาย มีคนมาที่ประตูของเราและเลือกที่จะต่อสู้ จัดการกับ
พวกเขา! เดี๋ยว ปล่อยคนที่สามจากทางซ้ายไว้ ปรมาจารย์ดาบช่วย
ฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันรู้สึกขอบคุณเขา”