ตอนที่ 300: ส่งแผนที่
ก่อนที่ประเทศชาติจะพินาศ ย่อมต้องมีลางบอกเหตุ!
แม่นางเช่อคนงามพลิกใบไผ่ใบหนึ่งเล่นและคิดกับตนเอง “จักรพรรดิองค์ก่อนนั้นมีชีวิตอยู่กว่าสิบปีแต่กลับถูกทาลายลงโดยไทเฮา ตอนนี้ อัครเสนาบดีหวังเฉียวเองก็กลายเป็นหุ่นเชิดให้พวกเราเผ่าปิศาจ มันไม่ยากที่จะก่อความขัดแย้งภายในให้เกิดขึ้นในต้าฉู่…”
แต่ว่า นางยังสงสัย
หลังจากต้องจ่ายไปตั้งมากมาย หลายตนในหมู่ปิศาจก็ยังคงเป็นกังวลและเตรียมแผนการสารองเอาไว้
นอกไปจากดินแดนนี้ ปิศาจยังค้นหาเกาะและดินแดนใหม่ในท้องทะเลกว้างใหญ่เตรียมเอาไว้แล้ว พวกเขาเตรียมเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์ของเหล่าปิศาจเอาไว้บนดินแดนใหม่เพื่อรักษาพลังธาตุของพวกตนเอาไว้
หนึ่งแผนการในที่แจ้งและอีกหนึ่งแผนการลับ นี่คือแผนการตอบโต้กลับของเหล่าปิศาจ
ส่วนเหล่าปิศาจที่ทาร้ายมนุษย์นั้น พวกมันเป็นเพียงพวกที่สิ้นหวังและยอมแพ้แล้ว
“มติของสวรรค์นั้นต้านทานไม่ได้!”
ขณะที่แม่นางเช่อคิดถึงความสิ้นหวังที่เซียนผู้นั้นพูดออกมาอย่างโหดร้าย หัวใจของนางก็เปลี่ยนเป็นหนักอึ้งขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“เผ่าพันธุ์ปิศาจของข้านั้นปกครองมาเป็นร้อยปี! เคยเป็นและยังเป็น! ต่อไปโลกนี้ก็จะยังอยู่ในมือของพวกเรา!”
“การแทรกแซงให้เกิดสงครามครั้งใหญ่นี้จะกาจัดเหล่ามนุษย์ที่เก่งกาจสามารถทั้งหมดไป เมื่อมนุษย์เต๋ารุ่งเรืองขึ้น พวกเราก็จะการาบพวกมันลงไป จากทั้งหมดนี้ พวกเราก็จะก่อให้เกิดความขัดแย้งภายในเหล่ามนุษย์และเป็นเหตุให้พวกมันใช้พลังธาตุของพวกมันเองหมดไป!”
สีหน้าของแม่นางเช่อเปลี่ยนเป็นเย็นชา ดวงตาของนางเป็นประกายของปราณสีเขียวอมฟ้า “ก็แค่มนุษย์เท่านั้น กล้าดีอย่างไรมาแย่งชิงบัลลังก์เหนือทุกเผ่าพันธุ์!”
ครู่ต่อมา นางยืนขึ้นและเดินจากไป ทิ้งเอาไว้เพียงเศษซากของใบไผ่ที่ถูกทึ้งเป็นชิ้น ๆ ปลิวร่วงลงมาช้า ๆ
…
ท่าเรือเขตเฮยเจ๋อ
“นายท่าน ข้อมูลล่าสุดจากเมืองหลวง!”
ซูถิงเพิ่งได้พักเพียงไม่ถึงครึ่งวันก็ถูกรบกวน หลังจากอ่านจดหมายสั้นเพียงไม่กี่บรรทัด สีหน้าไม่สบายใจก็ปรากฏ
“อัครเสนาบดีวางแผนก่อกบฏแล้ว!”
แม้ว่านี่จะเป็นเพียงคาง่าย ๆ ไม่กี่คา แต่กลับทาให้ซูถิงตระหนก
“เดิมที ข้าคิดว่าวันเวลาอันยากลาบากจะยังมาไม่ถึง ดูเหมือนว่าข้าจะเกิดมาในช่วงโลกที่วุ่นวายเสียแล้ว…”
ซูถิงยิ้มบิดเบี้ยว ด้วยมันสมองของเขา เขาสามารถทานายเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อเนื่องจากนั้นได้
“ข้าคิดว่าข้าเร็วพอแล้ว แต่กลายเป็นว่าข้าช้าเกินไป! ช้าเกินไปนัก!”
เมื่อหวังเฉียวลงมือชิงบัลลังก์ เขาจะสามารถใช้การกาจัดกบฏเป็นเหตุผลในการกาจัดคนที่เขาเห็นว่าไม่ภักดีต่อตนและความชอบธรรมอันเป็นเรื่องไม่จาเป็นก็จะถูกละทิ้งไปก่อน
เพราะทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ซูถิงจึงรู้สึกเหมือนตัวเองกาลังฝันอยู่
“ไม่มีปัญหาใดในเขตทะเลสาบจิน แต่ว่า รอบ ๆ ทะเลสาบจินถิงนั้นมีมากกว่าแค่เขตเดียว! เพื่อความรุ่งเรืองของตระกูล พวกเรายังต้องแข็งแกร่งกว่านี้และพวกเราก็ยังต้องกวาดล้างเหล่าโจรสลัดต่อ แต่ว่า ต้องลงมือให้เร็วขึ้นกว่านี้มาก!”
เขากัดฟัน “พวกเราต้องดาเนินตามแผนการซ่อนกองทัพเอาไว้ในทะเลสาบ มิเช่นนั้น…”
แม้ว่าเขาจะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลในเรื่องการรองรับคนนับพัน แต่ว่า มันกลับไม่จบไม่สิ้นกับการจัดหาเสบียงสาหรับกองทัพของเขา
แล้วมันยังสะดุดตาเกินไปที่จะจัดเตรียมไปจากเขตทะเลสาบจิน
“ข้าคงต้องมองหาสถานที่ที่เหมาะสมมากกว่านี้ที่จะย้ายกองทัพที่ยังเหลืออีกกลุ่มใหญ่ไปไว้แล้ว… หัวหน้าของโจรสลัดและครอบครัวของพวกเขาก็คงต้องขึ้นฝั่งเพื่อให้จัดการควบคุมพวกเขาได้ง่าย ขณะที่พวกที่เหลือนั้นไม่จาเป็น และสามารถให้พักอาศัยอยู่ในทะเลสาบได้ ในทะเลสาบ… ในทะเลสาบ…”
ซูถิงแทบจะทึ้งผมตัวเองอย่างขัดใจ
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าไม่ว่าจะวางแผนไว้ดีเพียงใด เมื่อใช้ออก ก็ยังมีเรื่องที่ไม่ได้คาดคิดเอาไว้เกิดขึ้นได้มากมาย สถานการณ์แบบนี้แหละที่ทดสอบความสามารถของผู้บัญชาการ
“เกาะเล็ก ๆ ในทะเลสามมันกระจัดกระจายเกินไป! ถ้าพวกเขากระจายกันออกไป เช่นนั้นข้าจะสั่งการพวกเขาได้อย่างไร?”
ซูถิงคิด
เพื่อที่จะซ่อนกองกาลังเอาไว้ในทะเลสาบ ปัญหาที่สาคัญที่สุดที่ต้องแก้ไขก็คือสถานที่ตั้งฐานทัพหลักควรจะเป็นที่ใด
หากพวกเขาใช้เกาะใหญ่ ๆ เหล่านั้น มันก็ง่ายที่จะถูกพวกชาวประมงที่เข้ามาจับปลาในทะเลสาบเป็นประจาพบเห็นและยังมีโจรสลัดมากมายอยู่ในแถบนั้นด้วย
นอกเสียจากว่า…
“นายท่าน!”
ขณะที่เขากาลังคิดและบันทึกคร่าว ๆ อยู่ที่โต๊ะทางาน เวลาก็ผ่านไปโดยไม่รู้ตัว และด้านนอกก็มืดลงแล้ว
หญิงรับใช้หน้าตาน่ารักถือตะเกียงน้ามันและกล่องอาหารเข้ามา
“หลวนเอ๋อร์?”
สายตาของซูถิงนุ่มนวลลงเมื่อมองนาง “เหตุใดจึงมาด้วยตนเองเล่า?”
“ข้าได้รับคาสั่งให้มาดูแลท่านโดยเฉพาะเพราะท่านทางานหนักมากเพื่อกาจัดเหล่าโจรสลัด!”
หลี่หลวนจุดไฟให้ในห้องสว่างขึ้น เปิดกล่องอาหารและดึงแต่ละจานออกมา มีไก่ย่าง ขาหมูตุ๋นที่ชวนน้าลายสอ ผักสองจาน และสุราอีกหนึ่งกา ทั้งหมดล้วนเป็นของชอบของซูถิง
“ฮ่าฮ่า หลวนเอ๋อร์รู้ใจข้าที่สุดแล้ว!”
หลังจากรับตะเกียบจากหลี่หลวน ซูถิงก็เริ่มกินอาหารและร้องชมเชยออกมาทันที “ทักษะของเจ้าดีขึ้น… ข้าคงกินได้มากขึ้นแล้ววันนี้! เอ๋? ทาไมถึงไม่มีปลาเลยเล่า?”
บนฝั่งทะเลสาบจินถิง ปลานั้นเป็นจานพื้น ๆ ที่สุดแล้ว
ตั้งแต่เขาเริ่มออกกาจัดเหล่าโจรสลัด เขาก็ต้องกินปลาแห้งนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ยังถามด้วยความสงสัย
“ปลา…”
หลี่หลวนยิ้มอย่างลังเล “นายท่านอยากกินปลาหรือ?”
“ไม่! ข้าเบื่อมันจะแย่…”
ซูถิงทาเหมือนนึกอะไรได้และยกมือขึ้นบอกปัด
แต่ถึงอย่างนั้น ใบหน้าของหลี่หลวนก็ยังคงซีด เหมือนมีเมฆดาปกคลุมรอบตัวนาง
เพราะเป็นคนใส่ใจรายละเอียด ซูถิงจึงสังเกตเห็นในทันทีว่าบรรยากาศเปลี่ยนไป “เจ้ามีปัญหาอะไรอยู่หรือเปล่า…?”
“มีเจ้าค่ะ!”
หลี่หลวนรีบตั้งสมาธิ “นายท่าน ท่านยังจาผู้ที่มาพบบิดาของท่านได้หรือไม่?”
“ข้าจาได้!”
แผนการซ่อนกองทัพเอาไว้ในทะเลสาบก็ได้รับมาจากชายหนุ่มผู้นั้น มันทิ้งความประทับใจใหญ่หลวงเอาไว้ให้เขา เหตุใดจึงจะจาไม่ได้กันเล่า?
หลังจากสืบต่อ ผู้ชายคนนั้นดูเมือนจะเป็นแม่ทัพมังกรดา เป็นเซียนมนุษย์เต๋า มันเหลือเชื่อจริง ๆ และเพราะอย่างนั้น จึงลบความเข้าใจผิดไปได้
แต่ว่า เมื่อซูถิงได้ยินหลี่หลวนพูดถึงคนผู้นั้นอีกครั้ง เขาก็รู้สึกไม่ยินดีเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น?”
หลี่หลวนตอบ “เขามาพบบิดาของท่านอีกครั้งและส่งแผนที่นี้มา!”
นางดึงม้วนแผนที่หนึ่งออกมาและกางมันออกช้า ๆ
“เอ๋…”
มองรายละเอียดในแผนที่แล้ว ดวงตาของซูถิงก็เบิกกว้าง “นี่มัน… แผนที่ทางน้า?”
ต่อสู้กับเหล่าโจรสลัดมาหลายวันขนาดนี้ เขาย่อมศึกษาแผนที่ทางน้าอยู่ทุกวันและย่อมจดจามันได้ “ไม่เพียงเป็นแผนที่ทางน้าธรรมดา มันยังครอบคลุมทั้งทะเลสาบจินถิง รายละเอียดครบครัน…”
ที่ข้าง ๆ เขา หลี่หลวนผ่อนลมหายใจโล่งอกเงียบ ๆ เมื่อเห็นประกายในดวงตาของซูถิง
แผนที่นี้มีประโยชน์อย่างยิ่ง นอกจากนี้ การที่พวกตนได้รับมันมาย่อมหมายความว่าฟางหยวนนั้นได้รับการสนับสนุนจากเทพมังกรตาหนักทอง เป็นความก้าวหน้ารวดเร็วอย่างน่าตระหนก
แต่ว่า เทียบกับฟางหยวนแล้ว ซูถิงนั้น…
ถึงตอนนี้ หลี่หลวนก็พอใจเมื่อนางเห็นว่าซูถิงพึงพอใจเพียงใด จากนั้นนางก็เสริม “นายท่าน ไม่เพียงเท่านั้น… ดูนี่สิ!”
นางลูบไปบนแผนที่ทางน้าเบา ๆ และไอน้าชั้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้น มันเหมือนกับทั้งแผนที่มีชีวิตขึ้นมา
จุดสีแดงสดปรากฏขึ้นบนแผนที่ พวกเขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเคลื่อนที่
“นี่คือที่ซ่อนของเหล่าโจรสลัด ยิ่งจุดสีแดงสดเพียงใด พวกมันก็มีพลังมากเพียงนั้น…” หลี่หลวนอธิบาย
นี่มัน… สมบัติล้าค่า!”
ซูถิงลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี
เมื่อมีแผนที่นี้ มันก็เหมือนกับมีทั้งทะเลสาบจินถิงในมือ! เหมือนมีความช่วยเหลือจากเทพเซียน!
“เป็นสมบัติล้าค่าที่มีเพียงเทพมังกรตาหนักทองที่สร้างขึ้นมาได้ ขอแสดงความยินดีต่อนายท่าน!”
หลี่หลวนชี้ไปที่แผนที่และพูดต่อ “มีเกาะใหญ่อยู่ตรงนั้น พวกเราสามารถหักร้างถางพงที่ดินกว่าห้าพันหมู่เพื่อทาการปลูกพืชได้ที่นั่น! และยังมีอ่าวน้าลึกธรรมชาติให้สร้างท่าเรือ เป็นสถานที่ในการตั้งค่ายทัพหลักที่ดีมาก!”
“ที่นั่น…”
ซูถิงนั้นสงสัยและตรวจดูอย่างละเอียด มีเกาะอยู่ตรงนั้นจริง จากนั้นเขาก็ถาม “เหตุใดมันจึงไม่ถูกค้นพบมาก่อน?”
“เพราะว่าที่นั่นมีกระแสน้าไหลลึกและน้าวนอยู่ใกล้ ๆ ทาให้ยากที่เรือจะสัญจรผ่าน แต่ว่า มันมีเส้นทางปลอดภัยอยู่บนแผนที่…”
ขณะที่หลี่หลวนอธิบาย ในใจของนาง นางชัดเจนถึงบางอย่าง
เกาะนี่อันที่จริงแล้วมีเหล่าสัตว์น้าอาศัยอยู่
แม้ว่าสัตว์น้าส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในน้า แต่บางครั้ง พวกมันก็ขึ้นมาผสมพันธุ์ที่บนฝั่ง
ทั้งทะเลสาบจินถิง มีเกาะเช่นนี้เพียงไม่มากซึ่งเป็นพื้นที่ต้องห้ามสาหรับพวกมนุษย์
แต่ว่า เพื่อประโยชน์ของซูถิง หนึ่งในเกาะเช่นนี้กลับถูกจัดแจงมา
ในใจของเขา ซูถิงนั้นยิ่งสงสัยในวัฏจักรแห่งฟ้าและพลังของฟางหยวน
“สมบัติล้าค่าเช่นนี้… สมบัติเช่นนี้น่ะนะ…”
ซูถิงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อถือม้วนแผนที่เอาไว้ แต่ว่า มือของเขาก็ยังกาแน่น จากนั้นเขาก็ถาม “เช่นนั้นแม่ทัพมังกรดาได้แผนที่นี่มาได้อย่างไร? เขาได้รับมอบหมายจากเทพมังกรหรือ?”
“ข้าไม่รู้ว่าเขาได้รับมอบหมายจากเทพมังกรหรือไม่ แต่ว่า ข้าแน่ใจว่าเทพมังกรอยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเรา พวกเราควรจะตระเตรียมเครื่องบูชาเสียหน่อยแล้ว!” หลี่หลวนเตือน
“อืม… ก็จริง!”
ซูถิงพยักหน้า ครั้งนี้ ด้วยความช่วยเหลือของเทพเซียน ความปรารถนาของเขาเป็นจริงและทาให้เขารู้สึกว่าโชคอยู่ข้างเขา
…
นอกเขต ฟางหยวนจู่ ๆ ก็ยิ้มออกมาเมื่อมองไป “ด้วยการสนับสนุนจากเทพมังกร ความแข็งแกร่งของซูถิงย่อมเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า… ดูเหมือนว่าการรวมเหล่าโจรสลัดในทะเลสาบจินถิงจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป”
อันที่จริง มันเป็นสถานการณ์ที่ต่างได้ประโยชน์ทั้งคู่
เมื่อมีการสนับสนุนจากเทพมังกร ย่อมเป็นเรื่องปกติที่จะต้องตอบแทนเป็นหลายเท่าตัวเมื่อประสบความสาเร็จ
ที่สาคัญที่สุด ก็เพื่อให้ซูถิงประสบความสาเร็จถึงระดับนี้ที่เขาจะสามารถตอบแทนบุญคุณ
ฟางหยวนเปิดขวดน้าเต้าที่ตรงเอวและดื่มสุราวิเศษหายากของวังมังกรลงไปอึกใหญ่ ตอนดื่มและมองไปบนฟ้า เขารู้สึกกลัว
ในตอนนั้น ทันทีที่ซูถิงได้รับรายงาน ฟางหยวนก็ได้เช่นเดียวกัน
“อัครเสนาบดีพยายามชิงบัลลังก์ ช่างบังเอิญเสียจริง! เมื่อมนุษย์เกิดความวุ่นวาย เหล่าปิศาจย่อมเข้ามาแทรกแซงเป็นแน่และยังเติมน้ามันลงกองเพลิง ทาให้มนุษย์เกิดความขัดแย้งภายในขึ้นอย่างต่อเนื่อง!”
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามีเหล่าปิศาจสร้างความวุ่นวายให้กับเหล่ามนุษย์แล้ว เขาก็ยังเดาได้อย่างง่ายดายเพราะมันชัดเจนมากที่พวกมันเลือกลงมือโจมตีเหล่ามนุษย์ในเวลาอันเหมาะเหม็งเช่นนี้
เมื่อเขาเห็นหลี่หลวนตกลงไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ ฟางหยวนก็เข้าใจและหวาดกลัวในวัฏจักรแห่งสวรรค์ของอาณาจักรนี้มากขึ้น
“สวรรค์หลอกลวงผู้คน เป็นคากล่าวที่จริงแท้… กระทั่งหลี่หลวนที่ต้องการสนับสนุนเทพมังกรอย่างที่สุด นางกลับถูกหลอกลวงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และผลลัพธ์ก็เกินจะคาดเดาได้…”
“หากเกิดเรื่องเช่นนั้นกับนางได้ แล้วเหล่าปิศาจอื่น ๆ ที่เกลียดชังมนุษย์จนถึงแก่นเล่า?”
แม้ว่าจะมีเคล็ดวิชาที่ช่วยให้ล่วงรู้ความลับสวรรค์ได้ในอาณาจักรนี้ แต่ผลลัพธ์ส่วนมากแล้วล้วนไม่ชัดเจนหรืออาจจะล่วงรู้เพียงบางส่วนที่ยิ่งชักนาให้ผู้คนเข้าใจผิด
“ปิศาจบางตนก็ฉลาดเรื่องของตนเองจนเกินไป!”
“อย่างไรเสีย การรุ่งเรืองขึ้นของมนุษย์ก็เป็นมติสวรรค์ ไม่มีที่ให้ปิศาจเข้ามาวุ่นวายได้!”
ฟางหยวนเลือกที่จะไม่ใกล้ชิดกับตระกูลซูมากเกินไปด้วยเหตุผลนี้
แม้กระทั่งส่งแผนที่ทางน้า ฟางหยวนยังใช้หลี่หลวนเป็นตัวกลางปล่อยให้นางได้ประโยชน์ เพียงเพื่อรักษาระยะห่างจากพวกนั้น เพื่อรักษาระยะห่างจากตระกูลซู เผื่อว่าต่อไปเรื่องราวจะผิดไปจากที่คาด เขาก็สามารถตัดสัมพันธ์กับคนพวกนั้นได้อย่างรวดเร็ว
วัฏจักรสวรรค์นั้นยากคาดเดา! เหมือนเดินอยู่บนแผ่นน้าแข็งบาง ๆ และต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา!