343: ค้นหา
หลายเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ฟางหยวนนั้นสร้างพันธมิตรกลุ่มเล็ก ๆ อย่างกึ่งไม่เต็มใจนักตั้งแต่ครั้งก่อนที่นักพรตสามตะวันมาเยือนเขา
จ้าวแห่งฝันระดับสวรรค์มายาขั้นที่สี่หลายคนในรัฐอวิ๋นรวมตัวกันภายในเวลาไม่กี่วันเพื่อช่วยเหลือกันและกัน
ต้องขอบคุณพวกเขา ฟางหยวนจึงได้รับข้อมูลหลายชิ้นจากข้อมูลที่จากัดการเข้าถึงได้ ดังนั้น เขาจึงรู้ว่ามีเหตุขัดแย้งกันหลายที่บนโลกขณะที่ห้าสานักยิ่งใหญ่นั้นลงมือเพื่อแสดงอานาจออกไปอย่างท้าทาย ราชวงศ์ต้าเฉียนเริ่มถอนกาลังกลับและตอบโต้ โลกของผู้ฝึกตนตกอยู่ในความวุ่นวาย
“จากสถานการณ์ในตอนนี้ ผู้ฝึกยุทธ์และนักรบศักดิ์สิทธิ์ส่วนมากอยู่ฝ่ายต้าเฉียน… ไม่ต้องพูดถึงว่า จ้าวแห่งฝันนั้นเย่อหยิ่งจองหองและย่อมไม่น่าประหลาดใจที่พวกเขาจะมีเรื่องขัดแย้งกับเกือบทุกผู้คน?”
ฟางหยวนมองรายงานและอึ้งไป
แต่ว่า ในโลกนี้ ผู้ที่มีพลังนั้นสามารถครอบครองพลังเพื่อให้มีอานาจเหนือทุกสิ่งอย่าง จ้าวแห่งฝันนั้นครอบครองความสามารถอันโดดเด่น ต่อให้อู่จงและนักรบศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดไปอยู่ฝ่ายเดียวกับราชวงศ์ ก็แค่เป็นการเพิ่มปัญหาขึ้นไปอีกเล็กน้อย จ้าวแห่งฝันก็แค่ต้องสังหารคนมากขึ้นเท่านั้น
“บอกตามตรง… นี่ไม่ใช่ว่าจ้าวแห่งฝันไม่ต้องการร่วมมือกับอู่จงและนักรบศักดิ์สิทธิ์ แต่ว่า ที่นี่พวกเขาเป็นได้อย่างมากที่สุดก็คนรับใช้… แต่ว่าที่ฝ่ายราชวงศ์ต้าเฉียน พวกเขากลับสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มากมายได้… อย่างไรเสีย นี่ก็เป็นอาณาจักรของมนุษย์เต๋า มีทรัพยากรบางอย่างที่พวกเราก็ไม่สามารถปล่อยมือได้โดยง่าย…”
เขาพึมพา “ราชวงศ์นั้นรวบรวมพลังของชนหมู่มากและยังดึงเอาอานาจที่พอจะดึงไปได้ไปด้วย น่าเสียดายที่มันก็ยังไม่พอที่จะขัดขวางพลังของห้าสานักยิ่งใหญ่หากทั้งห้าสานักนั้นสามารถรวมพลังกันได้อย่างเต็มที่…”
โลกแห่งการฝึกตนที่เต็มไปด้วยสงครามนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่หรือประสบการณ์มหัศจรรย์สาหรับฟางหยวน
แน่นอนว่า ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดก็คือภารกิจในต่างอาณาจักรนั้นกลายเป็นสิ่งจาเป็นขึ้นมา ภารกิจเหล่านี้นั้นเป็นสมาพันธ์มอบหมายออกไปและยังไม่ได้ขัดกับโลกแห่งการฝึกตน ไม่เพียงแค่โจวเทียนที่สามารถเปลี่ยนแปลงภารกิจได้
เมิ่งเทียนและเมิ่งกวนบ่นอยู่ตลอดเวลาว่าต่อให้พวกเขาสามารถใช้ผืนดินมั่งคั่งได้อย่างเต็มความสามารถ พวกเขาก็คงไม่สามารถทนได้ถึงหนึ่งปีด้วยซ้า
แต่ว่า ฟางหยวนนั้นวางแผนการเอาไว้บ้างแล้ว ตอนนี้ความสงบสุขนั้นยากจะหาได้แล้ว มันเป็นเรื่องธรรมดาสาหรับเขาที่จะใช้ทรัพยากรของ
เขาให้นานที่สุดเท่าที่จะทาได้ ในเวลาสาคัญเช่นนี้เพื่อเพิ่มระดับการฝึกตนของตนเอง!
ดังนั้นต่อให้โลกวุ่นวายขึ้นและห้าสานักยิ่งใหญ่รวมพลังกันได้จริงแล้วอย่างไร? ฟางหยวนก็ยังมั่นใจว่าจะเอาชนะพวกเขาได้!
“ตอนนี้ยังมีเวลา ควรจะฝึกตนเสียจะดีกว่า หากไม่อย่างนั้น ก็ยังมีโอกาสที่เมื่อเกิดสงครามขึ้นแล้วข้าจะพลาดโอกาสอื่นอันนับไม่ถ้วนได้!”
เมื่อโลกเกิดความวุ่นวายขึ้น ก็ย่อมมีทั้งอันตรายและโอกาส
เมื่อโลกเข้าสู่กลียุค ฟางหยวนย่อมเลือกที่จะเก็บตัวฝึกตน มันเป็นโอกาสอันดีที่จะลงมือเมื่อทุกอย่างสงบลงในเวลาต่อไป!
ฟางหยวนไปถึงที่ด้านข้างโถงหลักโดยไม่พูดอะไรมาก
“ครืน! ครืน!”
น้าสีเขียวเข้มหมุนวนไปรอบ ๆ อย่างไม่หยุดหย่อนและในบ่อยังมีฟองอากาศผุด แผ่รัศมีสีดาทะมึน
“ฟ่อ ฟ่อ!”
รัศมีสีดาก่อตัวเป็นรูปร่างของตะขาบ แมงป่อง งูพิษ รวมห้าชนิด มันช่างน่ากลัวและยังมีสามารถกัดกร่อนวิญญาณสลายกระดูก!
“ร่างทองคาร้อยพิษนั้นเป็นเคล็ดวิชาเพื่อการฝึกฝนร่างกายภายนอกโดยเฉพาะ ด้วยทรัพยากรพิษจากที่แผ่นดินเดิม ข้าสามารถฝึกได้ถึงระดับที่หนึ่ง แต่ว่า ต้าเฉียนนั้นมีทรัพยากรมากมาย ดังนั้น ข้าน่าจะยังพัฒนาไป
ได้อีกมาก… นอกจากนี้ ข้ายังเป็นจ้าวแห่งฝัน เรื่องมันย่อมต่างออกไปเมื่อมีความช่วยเหลือจากอาณาจักรแห่งฝัน!”
สานักที่สืบทอดเคล็ดวิชาร่างทองคาร้องพิษนี้เป็นสานักยุทธ์เล็ก ๆ เท่านั้น ผู้ใช้วิชานี้เดินทางข้ามโลกเพื่อค้นหาวัตถุมีพิษที่เหมาะสม ดังนั้น มันจึงท้าทายมาก
แต่ว่า ฟางหยวนนั้นต่างออกไป
ในฐานะจ้าวแห่งฝัน หากมีทรัพยากรหรือว่ามีคะแนนภารกิจมากพอ มันก็ขึ้นกับเวลาแล้วว่าเขาจะสามารถจัดหาพิษโบราณหรือว่าล้าค่าจากการแลกเปลี่ยนในอาณาจักรแห่งฝันเมื่อใด พิษที่ได้จากการแลกเปลี่ยนย่อมเพียงพอที่จะฝึกวิชานี้ให้ถึงจุดสูงสุดได้!
“ตั้งแต่โบราณมา การแลกชีวิตเพื่อฝึกตนนั้นเป็นเพียงหนทางที่ถูกต้องหนทางเดียว!”
ฟางหยวนกระโดดลงไปในบ่อ น้าสาดกระจาย ร่างกายของเขาปลดปล่อยแสงสีทองออกมา หมอกพิษอันบ้าคลั่งนั้นกลับเป็นเพียงสายลมอ่อนสาหรับเขา เขากางแขนออกแล้วเอนตัวพิงด้านหนึ่งของบ่อราวกับกาลังแช่อยู่ในบ่อน้าพุร้อน ใบหน้าของเขายังปรากฏความยินดี “เหล่าจ้าวแห่งฝันล้วนแต่มีความคิดว่าจะต้องให้ความสนใจกับการฝึกพลังเวทย์และสร้างร่างพลังหยิน ร่างกายของพวกเขาก็เป็นเพียงเปลือกที่สามารถหาสิ่งมาทดแทนได้ เพราะสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็จะฝึกฝนจนถึงขั้นวิญญาณและเซียน แต่ว่า ข้าจะไม่คิดเช่นนั้น!”
“นะ… นายท่าน น้าแกง…ของท่าน!”
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฟางหยวนก็ปรบมือ เมิ่งเทียนและเมิ่งกวนก็เข้าห้องมาพร้อมสีหน้าตื่น ๆ ถึงแม้พวกเขาจะกินยาต้านพิษเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ยังมีใบหน้าซีดเผือดเมื่อมองไปที่หมอกพิษห้าชนิด ‘ทาตัวให้ดี… หากพวกเราสูดเอาหมอกพิษนี่เข้าไปเพียงเล็กน้อย ข้าก็เกรงว่าพวกเราจะถูกพิษถึงตายได้ในทันที และเลือดเนื้อก็จะสลายไปเหลือแต่กระดูก…’
พวกเขากลั้นหายใจไว้มองไปที่ฟางหยวนที่ดูสงบและยังมีความสุขราวกับกาลังแช่น้าพุร้อนอยู่ “นี่เป็นน้าแกงจากหญ้าสลายลาไส้อายุห้าร้อยปี และยังมีเนื้อของผลกร่อนหัวใจ ยาพิษอายุพันปีซึ่งพอที่จะทาให้มังกรน้าถึงตายได้!”
“อืม วางเอาไว้แล้วออกไปเสีย!”
ฟางหยวนโบกมือให้พวกเขาออกไปเมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวบนใบหน้าทั้งคู่ เขาเอื้อมมือออกไปที่ถ้วยน้าแกงโดยไม่สนใจและดื่มลงไปอึกหนึ่ง “ข้าควรจะฝึกฝนร่างกายและอวัยวะภายใน ข้าไม่สามารถละเลยได้…”
เขาหยิบผลกร่อนหัวใจขึ้นมากินราวกับกินผิงกั่ว
“เข้าใจแล้ว!”
เมิ่งเทียนและเมิ่งกวงรีบถอยออกไปราวกับได้รับการอภัยและเดินห่างออกไปกว่าที่จะปล่อยลมหายใจที่กักไว้ออกมาเมื่อมองเห็นท้องฟ้าใสกระจ่าง ผู้เห็นอาจจะเข้าใจผิดได้ว่าพวกเขาเพิ่งปีนกลับมาจากปากนรก
‘เคล็ดวิชาของนายท่านช่างยอดเยี่ยม…’
…
“คนพวกนี้ช่างสามัญนัก…”
ในบ่อพิษ ฟางหยวนส่ายหน้าและไม่สนใจต่อ หลังจากเขากินอาหารลงไป เขาก็หลับตาลง ราวกับจะงีบหลับ ขณะที่เจตจานงเวทย์ของเขาเข้าไปที่อาณาจักรแห่งฝัน
“สหาย! เจ้าพึงพอใจในบุปผาห้าพิษที่เจ้าซื้อไปครั้งก่อนหรือไม่? ข้ายุติธรรมกับทุกคนเสมอ หากเจ้าต้องการพิษอะไรอย่าลืมมาหาข้าล่ะ…”
“สหาย ท่านยังมีข้าวรวงทองหรือไม่? ข้ายินดีจ่ายให้ในราคาสูง ไม่ว่าจะเป็นของวิเศษ เคล็ดวิชา หรือว่าข้อมูล อะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ…”
“พี่ชาย ข้ามีหม้อหลอมโอสถระดับสูงสองใบ คุณภาพล้วนยอดเยี่ยม ข้าสามารถแลกเปลี่ยนกับข้าวรวงทองสักสองร้อยชั่งได้หรือไม่?”
…
เมื่อเข้าไปในอาณาจักรแห่งฝัน ข้อความในป้ายประจาตัวก็เริ่มส่องแสง
“ดูเหมือนว่าข้าวรวงทองนั้นจะเป็นที่ต้องการอย่างมาก!”
ฟางหยวนลูบคางแล้วก็รู้สึกยินดีนัก “ข้าวรวงทองเดิมทีก็เป็นทรัพยากรอันยอดเยี่ยมสาหรับจ้าวแห่งฝันอยู่แล้ว เมื่อกาลังจะเกิดสงคราม
ครั้งใหญ่ ความต้องการต่อไปย่อมต้องสูงมากขึ้น ในฐานะของที่สามารถใช้เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ มีมากเท่าใดก็ไม่เคยเพียงพอ…”
กระทั่งยาวิญญาณ นอกเสียจากจะเป็นระดับสูงที่สุด ก็ยังไม่สามารถใช้ได้เป็นประจา แต่ว่า ข้าวรวงทองนั้นสามารถกินได้เป็นประจา
เขาย่อมมีราคาที่ต้องจ่ายในการรวบรวมวันถุพิษล้าค่าต่าง ๆ ในเมื่อเขายังต้องใช้งานคะแนนภารกิจ เขาจึงตัดสินใจใช้ข้าวรวงทองจานวนหนึ่งที่สามารถเรียกราคาสูงที่สุดได้ด้วยคุณภาพของมันแทน
เขาไม่คิดว่าราคาตลาดของข้าวรวงทองนั้นจะดีถึงเพียงนี้
“มันไม่ใช่แค่ความสามารถของจ้าวแห่งฝันที่จะสามารถผลิตข้าวรวงทองได้ แต่ว่า ส่วนที่สาคัญที่สุดก็เป็นเพราะทรัพยากรที่ต้องใช้ในการปลูกข้าวรวงทองนั้นสูงเกินไป เทียบกับพืชวิญญาณชนิดอื่น… เก็บความลับสองอย่างไว้กับตัวเช่นนี้ ด้วยสถานะตอนนี้ของข้า ข้าไม่ควรอวดโอ่ออกไป”
ฟางหยวนกวาดตามองสิ่งของที่ถูกเสนอขึ้นมาหลายรอบแต่ไม่พบสิ่งที่เขาต้องการ เขาเองก็คร้านเกินกว่าจะตอบกลับผู้ขายพวกนั้นและมุ่งหน้าไปที่ป้ายหินเพื่อค้นหาส่วนผสมที่เขาต้องการรวมทั้งตาแหน่งของพิษแปลก ๆ ชนิดต่าง ๆ
เขาเจอ ‘ดอกทองคาเพลิงหยก’ ต้นหนึ่งซึ่งเป็นพิษที่ต้องใช้เพื่อไปให้ถึงระดับการฝึกตนที่สิบ เขายินดีมากและรีบติดต่อผู้ขาย “ดอกทองคาเพลิงหยกราคาเท่าไหร่?”
“คะแนนภารกิจห้าร้อยคะแนน!”
อีกฝ่ายตอบมาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง
“ข้าจะใช้ข้าวรวงทองจ่ายแทนคะแนนภารกิจ!”
“อ๋า… เจ้าอยู่ที่ใด ข้าจะไปหาเดี๋ยวนี้!”
ลาแสงเกรี้ยวกราดสายหนึ่งพัดมาและเงาร่างสีแดงก็ก่อตัวขึ้นเป็นอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาและถาม “เจ้ามีข้าวรวงทอง? ดอกทองคาเพลิงหยกของข้าเป็นระดับสูงและยังมีเพียงต้นเดียว ข้าจะแลกกับข้าวรวงทองสี่ร้อยชั่ง…”
หากเป็นผู้อื่นนั้นก็คงจะแค่นเสียงใส่เมื่อเห็นทีท่าเปลี่ยนไปเช่นนี้ แต่ว่า ฟางหยวนนั้นผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาแล้ว
บอกตามตรง หลังจากเห็นท่าทีเปลี่ยนไปอย่างนี้แล้ว เขากลับรู้สึกเศร้าอยู่ลึก ๆ
จ้าวแห่งฝันระดับต่าเหล่านี้ล้วนคล้ายจอกแหนที่ปลิวไปตามลมไหลไปตามกระแสน้า
หลังจากทาการแลกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว เขาก็โบกมือลาผู้ขายและติดต่อจ้าวแห่งฝันคนอื่น ๆ ที่เขาคุ้นเคยด้วย
หลิวเมิ่งเหมยนั้นกาลังยุ่งมาก ในฐานะกองกาลังโจมตีหลัก ลัทธิบัวสวรรค์และสานักเทพปิศาจนั้นก็จัดการแบ่งงานกันเรียบร้อย ถึงแม้ว่านางจะเป็นถึงธิดาเทพตัวสารอง นางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากรับหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งในการกาจัดศัตรู
ตรงกันข้าม สองพี่น้องตระกูลเยี่ยนั้นเผยท่าทีต้องการเข้ามาใกล้ชิดกับฟางหยวน พวกเขารู้สึกเสียดายเป็นอย่างที่ยิ่งหลังจากฟางหยวนบรรลุขั้นที่สี่ได้ อย่างไรเสีย สงครามก็กาลังจะมาถึงแล้ว มันย่อมเป็นการดีกว่าที่จะรักษาความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้ที่มีอานาจเอาไว้ แต่ว่า ฟางหยวนนั้นตั้งใจแน่วแน่อยู่กับการฝึกตนและไม่ต้องการเข้าไปวุ่นวายกับทั้งสองคนนี้ เขาเพียงติดต่อกับพวกนางเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลเท่านั้น
“หญิงงามนามาซึ่งปัญหา โดยเฉพาะสองพี่น้องนี้ที่สืบทอดตระกูลเยี่ยและยังศัตรูของพวกนางอีก มีแค่คนโง่เท่านั้นที่จะออกตัวเพื่อพวกนาง…”
ฟางหยวนไปถึงเทือกเขาสมาพันธ์แห่งอาณาจักร และไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพี่น้องทั้งสองคนนี้
“มีเพียงผู้ที่สวรรค์โปรดปรานและลิขิตให้เป็นผู้นาทาหน้าที่จัดการกับปัญหาเท่านั้นที่ในเวลาเดียวกันยังสามารถล่วงเกินเหล่าผู้มีพรสวรรค์อีกหลายคนและยังเอาชนะได้ในที่สุด ข้าควรจะใช้ชีวิตให้ห่างจากปัญหาและหลีกเลี่ยงเกมชีวิตเช่นนี้…”
ภารกิจบนป้ายหินของสมาพันธ์แห่งอาณาจักรนั้นมีค่าตอบแทนสูงกว่าเทียบกับที่ในอาณาจักรแห่งฝัน พวกวัตถุดิบต่าง ๆ ล้วนล้าค่าเช่นกัน ฟางหยวนนั้นทาการแลกเปลี่ยนคะแนนภารกิจกับพิษสองถึงสามชนิดก่อนที่จะถอยออกไปพักที่ด้านข้างและก็นึกสงสัย
“หลังจากบรรลุขั้นที่สี่ ข้าก็ใช้ผลประโยชน์ที่เก็บเกี่ยวมาจากอาณาจักรแห่งน้าไปจนหมดสิ้นแล้ว ส่วนวิทยายุทธ์และร่างทองคา ข้าสามารถค่อย
ๆ ฝึกไปทีละขั้นทุกวันได้ แต่การบรรลุขึ้นในระดับสวรรค์มายานั้นยากเย็นขึ้น เพื่อที่จะก้าวหน้าได้รวดเร็ว ข้าจาต้องหาทางลัด!”
แล้วทางลัดนั่นอยู่ที่ใดกัน? ทางลัดนั้นอยู่ในอาณาจักรอื่น!
“ถึงตอนนี้ ข้าเพิ่งมีประสบการณ์ในสองอาณาจักรเท่านั้น แต่ว่า ฟ้าและดินในอาณาจักรแห่งน้าล้วนเกลียดชังข้า ข้าน่าจะได้รับทัณฑ์สวรรค์ทันทีที่ข้าหยั่งเท้าลงที่นั่น มันอันตรายเกินไปที่จะไปที่นั่น ข้าคิดว่ามันถึงเวลาหาอาณาจักรใหม่แล้ว…”
ถึงแม้ว่าการได้มาซึ่งตาแหน่งของอาณาจักรจะยาก แต่ความยากของการได้มานั้นก็ยังขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนเสาะหาด้วย
มีภารกิจที่จาเพาะเจาะจงอยู่มากมายในสมาพันธ์แห่งอาณาจักร
พูดตามตรงแล้ว ข้อมูลส่วนมากของอาณาจักรอื่นนั้นล้วนมีห้าสานักยิ่งใหญ่ถือครองอยู่
ผลประโยชน์เพียงน้อยนิดจะเทียบกับสมบัติที่ยังไม่เป็นที่ค้นพบของอาณาจักรได้อย่างไร?
“ตาแหน่งเหล่านี้ล้วนได้มาจากห้าสานักยิ่งใหญ่… จ้าวแห่งฝันทั่วไปย่อมไม่สามารถเข้าถึงตาแหน่งเหล่านี้ได้ แต่ว่า ข้าเป็นจ้าวแห่งฝันระดับสวรรค์มายาขั้นที่สี่และยังมีสิทธิ์การเข้าถึงที่เพียงพอ ต่อให้การสารวจอาณาจักรก่อนหน้านี้จะไม่ได้ประโยชน์ใดมากนัก ผลประโยชน์ที่จะได้จากการสารวจอาณาจักรเหล่านี้ก็ยังนับว่าดีงาม…”
เขาคิด แล้วป้ายประจาตัวก็สว่างเรืองขึ้นสื่อสารกับป้ายหิน และค้นหาข้อมูลของอาณาจักรอื่นอย่างรวดเร็ว
“ด้วยสิทธิ์การเข้าถึงของข้าในตอนนี้ ข้าสามารถเข้าถึงสามอาณาจักรเท่านั้น? ไม่เลวเลยเมื่อคิดถึงว่าข้าไม่ได้ต้องเสียอะไร… หืม? โลกนี้…”
เขาวิเคราะห์ข้อมูลอย่างรอบคอบก่อนที่จู่ ๆ จะผงะเมื่อเห็นบางอย่างที่คิดไม่ถึงปรากฏขึ้น