416: พายุ
“ตอบฉัน!”
มนุษย์หมาป่าตัวใหญ่ยักษ์คารามอยู่ในค่าย
สีหน้าของอู๋เถี่ยยังคงเดิม รถถังและรถหุ้มเกราะหลายคันขับเข้ามาราวกับต้องการล้อมมนุษย์หมาป่าเอาไว้ตามคาสั่ง
‘ค้างคาวแวมไพร์นาริสซ่ากับมนุษย์หมาป่าแจ็กซ์… พวกมันทั้งคู่เป็นผู้วิวัฒน์ระดับสูงในสหพันธ์อินทรีทอง ทาไมพวกมันถึงมาที่นี่?’
อู๋เถี่ยมองสถานการณ์ที่พลิกผันไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ขณะที่ความคิดหนึ่งวาบผ่านเข้ามาในสมองของเขาอย่างรวดเร็ว
“ฮ่าฮ่า… ไอ้หมายักษ์! นายน่ะระวังเอาไว้ดีกว่า! ถ้านายพลาดพลั้งไป ฉันไม่ช่วยนายหรอกนะ!”
นาริสซ่าหัวเราะ ค้างคาวบินไปล้อมทุกคนเอาไว้อย่างแทบจะหยุดเอาไว้ไม่ได้
“บ้าชะมัด นังตัวดี!”
มนุษย์หมาป่าตัวยักษ์คาราม ด้วยกาลังแขนของเขา เขาพลิกรถพวกนั้นคว่า
“ปัง!”
ทันใดนั้น ระเบิดแสงก็กระแทกเข้ากับหัวไหล่ของเขาแล้วมนุษย์หมาป่าก็หอนโหยหวนแล้วถอยหลังไป บาดแผลของเขาเหวอะหวะไปหมด
“นี่ขนาดแค่ผู้วิวัฒน์ระดับอันตรายเท่านั้นนะ!”
อู๋เถี่ยมองแล้วลอบถอนหายใจขณะรู้สึกว่าทั้งโลกได้เปลี่ยนไปอย่างมหาศาล
เขาอยู่เฉยต่อไปไม่ได้แล้ว เขาคารามออกมาแล้วเปลี่ยนเป็นลาแสงสายหนึ่งพุ่งเข้าใส่มนุษย์หมาป่า
“ปัง!”
กรงเล็บของมนุษย์หมาป่าและกาปั้นโลหะกระทบกัน พวกเขานั้นมีพลังสูสีกันทีเดียว
…
ที่จุดหนึ่งในค่าย เยี่ยอิงจื่อและเจ้าต้าหนิวได้ยินเสียงวุ่นวายจากภายนอกก็เริ่มตึงเครียดขึ้น
“ผมได้รับคาสั่งให้พาศาสตราจารย์ฟางหยวนออกไป เขาอยู่ที่ไหนครับ?” ทหารที่เปรอะเปื้อนเลือดคนหนึ่งนาทหารกลุ่มเล็ก ๆ รีบร้อนเข้ามาและถาม
“ศาสตราจารย์…”
เยี่ยอิงจื่อชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะที่เธอกาลังจะบอกความจริงว่าฟางหยวนไม่ได้อยู่ที่นี่ เจ้าต้าหนิวก็เกิดสงสัยขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าใส่คนตรงหน้าพร้อมหมัด
“ฝุบ!”
พริบตานั้น ทหารก็กลายไปเป็นกระดาษบาง ๆ ที่ฉีกขาดเป็นสองส่วน
“พวกเราถูกพบตัวได้อย่างไร?”
“ในเมื่อมีผู้วิวัฒน์คอยปกป้องบริเวณนี้อยู่และยังไม่ถอยออกไปภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฟางหยวนน่าจะอยู่ข้างในเป็นแน่!” เสียงของผู้หญิงสองคนดังมาจากทหารที่เหลือ
“อ้ะ… พวกแกเป็นใคร?”
พวกเขาที่เหลือในที่สุดก็ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง พวกเขาไม่รู้เลยว่าเพื่อทหารของตนนั้นถูกแทนที่ด้วยชิกิงามิกระดาษตั้งแต่เมื่อไหร่!”
“ฮี่ฮี่!”
“ฮ่าฮ่า!”
ชิกิงามิที่สูงเท่ามนุษย์คนหนึ่งหัวเราะเสียงประหลาด ทันใดนั้น พวกมันก็กระโจนไปด้านหน้าแนบตัวเองเข้ากับทหารที่เหลือเหมือนกาว
นกกระเรียนกระดาษพับกระพือปีกและร่อนลงบนพื้นก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นนินจาสาวสองคน “พวกเรามาเชิญท่านฟางหยวนไปกับพวกเรา กรุณาอย่าขัดขืนอย่างไร้ประโยชน์เลยค่ะ!”
“บัดซบ!”
เจ้าต้าหนิวคารามแล้วเปลี่ยนไปเป็นมนุษย์หิน เขาพุ่งออกไปและยังเหวี่ยงหมัด
“ปัง!”
พื้นดินสั่นสะเทือนแล้วก็ปรากฏหลุมใหญ่ขึ้น แต่ว่านินจาสาวสองคนนั้นยังยืนนิ่งอยู่บนหลังนกกระเรียนกระดาษพับของตัวเอง “ชิกิงามิ– พันธนาการเวทย์!”
“ฟ่อ!”
บนพื้น ปรากฏเส้นผมสีดามากมายบิดพันเข้าด้วยกันแล้วเปลี่ยนไปเป็นงูสีดาจานวนมาก พวกมันมีขนาดเท่า ๆ กับแขนคนและขดตัวรอบ ๆ เจ้าต้าหนิวอย่างรวดเร็ว
“อ๊าก!”
ถึงแม้ว่าพลังเวทย์ของเจ้าต้าหนิวจะแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ว่างูสีดาเหล่านี้นั้นมีผลทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ ไม่เพียงแค่ร่างกายของเจ้าต้าหนิวจะถูกตรึงเอาไว้ จิตใจของเขาก็ได้รับผลกระทบด้วยเช่นกัน
หลังจากเจ้าต้าหนิวดิ้นรนอยู่ไม่กี่ครั้ง งูสีดาก็ขดตัวแน่นขึ้นและแน่นขึ้นจนทาให้เขาต้องคุกเข่าลงกับพื้น
“วิชาลับ– ผนึก!”
“ฝุบ!”
ควันสีขาวปรากฏขึ้นแล้วงูดาบนร่างเจ้าต้าหนิวก็เปลี่ยนไปเป็นโซ่สีดาที่ยึดอยู่กับพื้นจนเหมือนเป็นข่ายมนต์สักอย่าง
“พวกเราแค่มาพาท่านฟางหยวนไป เหตุใดพวกคุณต้องขัดขืนนัก?”
เสี่ยวไช่พูดด้วยน้าเสียงไร้เดียงสาและทันใดนั้นก็เห็นเยี่ยอิงจื่อกัดฟันดึงปืนออกมาจากข้างเอว
“ไม่ต้องพูดมากแล้ว ฆ่าพวกมันซะ!” ไนท์แห่งผืนดินพูดอย่างง่ายดาย
ไนท์และเสี่ยวไช่นั้นฝึกตนตามแนวทางผู้ใช้หยินหยางตั้งแต่ยังเด็ก พวกเธอเดิมก็มีพรสวรรค์อยู่แล้วและยังเก่งกาจในด้านการใช้คาถามเวทย์ เมื่อมีปรากฏการณ์ทั้งสองครั้ง พลังของพวกเธอก็เพิ่มขึ้นอีกมาก ในขณะที่เจ้าต้าหนิวนั้นเพิ่งเข้าสู่ระดับภูติผีและทหารที่รอบด้านยังไม่ใช่คู่มือของพวกเธอทั้งคู่
ถ้าพวกเธอทั้งคู่เข้าสู่ระดับอันตราย พวกเธอย่อมสามารถสังหารพวกเขาได้โดยง่ายและพลังของพวกเธอย่อมไร้ผู้ต้านทาน
ดังนั้น ด้วยพื้นฐานเช่นนี้ พวกเขาจึงย่อมก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในจิตใจของคนทั่วไปและกระทั่งผู้มีวิชาด้วยกันได้
“เหอเหอ… น้องสาวทั้งสอง พวกเธอต้องการความช่วยเหลือจากพี่สาวหรือไม่!”
ทันใดนั้น ค้างคาวสีเลือดกลุ่มหนึ่งก็บินเข้ามาแล้วเปลี่ยนไปเป็นนาริสซ่า สายตาของเธอมองตรงไปที่เจ้าต้าหนิวเต็มไปด้วยความพอใจราวกับมองเห็นเหยื่ออันโอชะ “ถึงแม้ว่าฉันจะชอบมนุษย์เหล็กเมื่อกี้นี้ แต่ว่ามนุษย์หินนี่ตัวใหญ่กว่า ไม่เลวเหมือนกัน!”
“ไม่รบกวนคุณหรอก!” เสี่ยวไช่ตอบอย่างนอบน้อม “ตามที่พวกเราตกลงกัน พวกเราแค่ต้องการนักวิทยาศาสตร์จากประเทศจีนผู้นั้น! ที่เหลือล้วนเป็นของคุณทั้งหมด!”
“ใช่ ตามที่ตกลงกันไว้!”
นาริสซ่าเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ สองก้าวและทาให้ไนท์กับเสี่ยวไช่ตื่นตัวขึ้นมาจนดึงดาบคาตานะของตนออกมา
“แต่ว่า… หัวหน้าของพวกเราบอกเราว่า… คนอ่อนแอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องให้พวกเรารักษาสัญญา!”
นาริสซ่าหัวเราะราวกับคนวิกลจริต เธอเหยียดแขนออกมาแล้วค้างคาวสีเลือดฝูงใหญ่ก็บินออกมาแล้วล้อมรอบด้านเอาไว้
เยี่ยอิงจื่อกับเจ้าต้าหนิวเองก็ถูกล้อมอยู่ด้วยเหมือนกัน
“ตูม!”
สายฟ้าวาบขึ้น!
บนพื้น ค้างคาวสีเลือดและชิกิงามิกระดาษรวมทั้งโซ่สีดาที่รัดเจ้าต้าหนิวเอาไว้ก็กลายเป็นเถ้าไปในพริบตา
“นั่นมัน… สายฟ้า!”
ค้างคาวไหม้เกรียมจานวนมากรวมตัวกันและเปลี่ยนไปเป็นนาริสซ่าที่ดูบาดเจ็บ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าการโจมตีของตนถูกทาลายได้อย่างง่ายดาย
แต่ว่า สายฟ้าของฟางหยวนนั้นเป็นอาวุธสาคัญของฟ้าและดิน มันควบคุมการเปลี่ยนแปลงของหยินและหยางและยังมีพลังอย่างยิ่ง
นาริสซ่าเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นเงาของมนุษย์ในชุดสีดาคนหนึ่งยืนอยู่เหนือกระโจม เธอกรีดร้อง “เทพแห่งสายฟ้า?! ไม่ใช่ว่าแกเข้าไปในหมอกแล้วหรอกเหรอ? ฉันแน่ใจว่าฉันตัดการสื่อสารทุกรูปแบบที่นี่ไปแล้ว…”
“เป็นเทพแห่งสายฟ้า… หัวหน้าหน่วยมังกรในตานาน ผู้วิวัฒน์ระดับหายนะ!”
ไนท์และเสี่ยวไช่มองหน้ากัน ในสายตามีแววหวาดกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเวทย์ที่พวกเธอฝึกฝนนั้นเป็นแค่คาถามายาระดับภูติผีซึ่งตอนนี้ถูกกดข่มเอาไว้อย่างมาก
จากที่พวกเธอรู้สึก ฟางหยวนนั้นเหมือนแสงสว่างดวงหนึ่งที่สาดแสงที่แทบทาให้ตาบอดออกมาเรื่อย ๆ แค่พวกเธอเหลือบมอง จิตวิญญาณก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
“พวกแกคิดหรือ… ว่าฉันจะไม่สังเกตเห็นสายลับและกับดักที่พวกแกวางเอาไว้รอบ ๆ นี้?”
ฟางหยวนโบกมือแล้วสายฟ้าเส้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นแล้วตวัดเข้าใส่กระเรียนกระดาษพับที่บินอยู่บนฟ้าด้วยความเร็วเท่าแสง
“ตูม!”
กระเรียนกระดาษพับลุกไหม้กลายเป็นเถ้า
ขณะที่ฟางหยวนนั้นถูกธรรมชาติจับตามอง เขาย่อมไม่ต้องการมือที่สาม หรือกระทั่ง ‘มือที่สี่’ เข้ามารบกวนตอนที่ต่อสู้กับต้นหลิวลึกเข้าไปในหมอก ดังนั้น เขาจึงจงใจล่อคนพวกนี้ออกมาก่อน
ถึงอย่างไร ในเมื่อซีเหมินเจียนก็อุตส่าห์บอกเป็นนัย ๆ ให้ฟางหยวนใช้ประโยชน์จากตัวตนของเขาสังหารสายลับและตัวแทนจากประเทศอื่น ๆ ฟางหยวนจึงจัดการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวในเวลาเดียวกัน
“ท่าน…”
นินจาทั้งสองตัวสั่นเมื่อถูกบีบให้ต้องคุกเข่าลงไป “พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะเป็นศัตรูกับท่าน!”
แรงกดดันมหาศาลจากร่างของฟางหยวนนั้นคืบคลานไปทางพวกเธอและทาให้พวกเธอรู้สึกเหมือนวิญญาณถูกบดขยี้
“ฮ่าฮ่า… นี่น่ะเหรอ เทพสายฟ้า?”
เทียบกับพวกเธอสองคนแล้ว ใบหน้าของนาริสซ่ากลับแดงเรื่อขึ้นและมองฟางหยวนด้วยสายตาคลั่งไคล้ “ช่างทรงพลัง… ฉันอยากจะ… ดูดพลังชีวิตของเขาให้แห้งเหือด ถ้าฉันดูดพลังชีวิตของเขามาได้ ฉันต้องสร้างร่างอมตะได้แน่ ๆ!”
“ดูดพลังชีวิตของฉันจนแห้งเหือด? แกน่ะเหรอ?”
ฟางหยวนเหลือบมองเธอแล้วโบกมือง่าย ๆ ครั้งหนึ่ง
“ตูม!”
เมฆสีดาบนฟ้ารวมตัวกันแล้วสายฟ้าเส้นหนึ่งก็แยกเป็นสามเส้นในพริบตา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไนท์และเสี่ยวไช่ล้วนถูกสายฟ้าฟาดใส่จนหมดสติไป แต่ว่า ด้านข้างนาริสซ่ากลับปรากฏลมหมุนขึ้นแล้วพาเธอหลบออกไป
“ซู่! ซู่!”
สายลมรุนแรงคลั่งขึ้นแล้วกวาดผ่านทุกอย่างทั้งทรายและหินทาให้รอบด้านมืดครึ้มและวุ่นวายกว่าเดิม
“พรึ่บ!”
กระโจมฉีกออกแล้วปลิวขึ้นฟ้าไป
พายุหมุนลูกใหญ่ปรากฏขึ้นและม้วนตัวมาทางค่ายทัพ ชายชาวตะวันออกที่มีผมสีบลอนด์ดวงตาสีฟ้าปรากฏขึ้นและเดินช้า ๆ ออกมาจากพายุหมุนสีหน้าเคร่งขรึม
“ผู้วิวัฒน์ที่ทรงพลังนัก… เขาแข็งแกร่งกว่าหม่าคุนหยวนมาก!”
ฟางหยวนมองไปและรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจในหัวใจของตัวเอง “เพียงแต่น่าเสียดาย… วิถีของเขาไม่เข้ากับข้า!”
อย่างไรเสีย หม่าคุนหยวนก็เป็นผู้ฝึกตนคนหนึ่งและต้นหลิวพันปีก็สั่งสมหยางพลังเอาไว้มาก ในขณะที่ผู้วิวัฒน์ตรงหน้าเขานั้นเปลี่ยนพลังไปเป็นการใช้ลมโดยสมบูรณ์แล้ว
นอกเสียจากฟางหยวนจะอยากมีความสามารถในด้านเวทย์ลมและทอดทิ้งตัวตนในฐานะเทพสายฟ้าไปเป็นเทพแห่งสายลมในอนาคต ไม่อย่างนั้นฟางหยวนก็ไม่สามารถใช้พลังของคนผู้นี้ได้อย่างเต็มที่
“เพียงแต่…”
ฟางหยวนเงยหน้าขึ้นมองขึ้นฟ้าไป “สายลมจาไน! พลังของแกเข้าใกล้ระดับหายนะแล้ว แต่ก็น่าเสียดายที่แกคงไม่สามารถเข้าถึงระดับนั้นได้แล้ว!”
“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง!”
จาไนผมสีบลอนด์ตาสีฟ้าแตะหน้าอกตัวเองแล้วโค้งตัวลงด้วยกริยาอันสง่างามของขุนนางตะวันออก “พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะตั้งตนเป็นศัตรูกับท่าน พวกเราแค่หวังว่าท่านจะไปเยือนสหพันธ์อินทรีทอง ผู้วิวัฒน์ของพวกเราต้องการพลังและต้องการให้ท่านเป็นผู้นาของเรา!”
“พวกแกผู้วิวัฒน์ตะวันออกจะยอมรับฉัน คนของทวีปกลางงั้นเหรอ?”
ฟางหยวนหัวเราะขา “นอกจากนี้ ไม่ใช่ว่าพวกแกสหพันธ์อินทรีทองก็ล้วนเป็นสายลับ? แล้วเหตุใดจึงจะมายอมเสียเปรียบฝ่ายผู้วิวัฒน์เล่า?”
“เทพแห่งสายฟ้า คุณใจแคบเกินไปแล้ว…”
เมื่อเห็นเช่นนี้ จาไนก็อดส่ายหน้าไม่ได้ “พวกเราผู้วิวัฒน์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบใหม่! พวกเราล้วนเป็นพี่น้องกัน เหตุใดจึงต้องสนใจเรื่องเผ่าพันธุ์สีผิวด้วย?”
“นอกจากนี้… ไม่ใช่ว่าคุณก็รู้เรื่องการพัฒนาล่าสุดหรือ? สหพันธ์เป็นพันธมิตรกับพวกคนผิวดาอย่างเป็นทางการแล้ว ยุคสมัยอันยิ่งใหญ่ที่จะเป็นของเหล่าผู้วิวัฒน์อย่างแท้จริงมาถึงแล้ว! ถ้าคุณมาที่สหพันธ์ คุณก็จะได้รับอิสระและได้ทุกอย่างอย่างที่ไม่เคยคิดฝันถึง…”
“ไม่ใช่แค่นั้น…”
ฟางหยวนส่ายหน้า ”พวกแกมันน่าราคาญ! ฉันปฏิเสธ!”
“น่าเสียดาย!”
จาไนโบกมือแล้วสายลมแรงที่มองไม่เห็นก็พัดนาริสซ่าขึ้นจากพื้นแล้วพาเธอออกจากค่ายทัพไป
ตอนที่เขากาลังจะส่งนินจาสาวทั้งสองออกไปนั้นฟางหยวนก็ลงมือ
“ควับ!”
ฟางหยวนเดินเข้ามาก้าวหนึ่งแล้วทันใดนั้นสายฟ้าก็แลบวาบฟ้าคารามก้องอยู่เบื้องบนอย่างบ้าคลั่งแข่งกับพายุลูกใหญ่
“สายฟ้า มา!”
สายฟ้าสีเขียวเส้นหนึ่งตวัดเข้าใส่ร่างของฟางหยวนแล้วเปลี่ยนเป็นเกราะสีทอง ความเร็วของฟางหยวนนั้นเพิ่มขึ้นอย่างมากและเพียงแค่พริบตา เขาก็ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าจาไนราวกับสายฟ้าเส้นหนึ่ง