421: ความวุ่นวาย
เสียงเพลงจังหวะหนักดังเสียดแก้วหูและกลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่วถนนขณะที่พวกเขากาลังเดินผ่านตรอกเล็ก ๆ เหล่านี้
ภายใต้การนาทางของบอนด์ ไม่ช้าฟางหยวนก็ไปถึงผับแห่งหนึ่งในเมืองกระจิบม่วง
“บอนด์?”
คนผิวขาวร่างใหญ่สองคนมองมาที่บอนด์ก่อนที่จะมองไปที่ฟางหยวนที่สวมแว่นกันแดดอยู่และวางท่าทีเยือกเย็นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
“เขาเป็นผู้ซื้อรายใหญ่ ผมเลยพาเขามาที่นี่!”
ถึงแม้ว่ามือของฟางหยวนทั้งสองข้างจะสอดเอาไว้ในกระเป๋า บอนด์ก็ยังไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงและทาได้แค่พูดโกหกออกไป “หัวหน้าอยู่ในผับหรือเปล่า?”
“แกโชคดี วันนี้หัวหน้าอารมณ์ดีอยู่พอดี!”
ผู้คุ้มกันร่างใหญ่ยิ้มและเปิดประตู
“ครืน!”
บรรยากาศครึกครื้นนั้นดังขึ้นกว่าเดิมมาก ทั้งหนวกหูและน่าอึดอัด
ในผับ แสงไฟหลากสีส่องสว่างอยู่ทั่วบริเวณ มีชายและหญิงแต่งกายประหลาดหลายคนอยู่ในกรงเหล็กสองสามกรง นักเต้นในชุดเปิดเผยเนื้อหนังหลายคนกาลังเต้นราด้วยท่าทางยั่วยวน
บอนด์เดินตรงเข้าไปในกลุ่มคนและคิดเรื่องหนี
แต่ว่า ในตอนนั้นเอง มือข้างหนึ่งก็จับไหล่เขาเอาไว้อย่างแน่นหนาจนทาให้เขาเจ็บจนต้องออกปาก “ไม่… ไม่! ผมจะพาคุณไปหา ‘หมอ’ คนนั้น!”
“แกยังคิดจะเล่นเล่ห์กับฉันอีกเหรอ?”
ฟางหยวนเพิ่มแรงจับมากขึ้นแล้วป่นกระดูกบางชิ้น
ก่อนที่เขาจะทันพูดว่า ‘หมอ’ หลายคนก็รู้สึกได้แล้วว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องและมองมาทางบอนด์อย่างกระวนกระวาย
‘ทาไมเขาถึงยังดูสบาย ๆ ได้ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้? พวกเขาเป็นผู้วิวัฒน์งั้นหรือ?’
ฟางหยวนปล่อยเจตจานงเวทย์ของตัวเองออกไปแล้วส่ายหน้า ‘ผู้วิวัฒน์ระดับมนุษย์สองคนและระดับภูติผีอีกสองคน? อืม… และยังมีผู้วิวัฒน์ระดับภูติผีอีกคนหนึ่งอยู่ในห้องลับด้านหลัง ความสามารถของเขานั้นคล้ายกับซุนเสี่ยวหง ซึ่งน่าจะเกี่ยวข้องกับความเร็วในการฟื้นฟู’
“อ้ะ…”
ภายใต้ความเจ็บปวดมหาศาลจากการถูกป่นกระดูก บอนด์เริ่มคุกเข่าลงกับพื้นเหงื่อกาฬหลั่งไหล
“เฮ้! พ่อหนุ่มจากตะวันออกนั่นน่ะ… มาเต้นไหม?”
ฟางหยวนรู้ได้ว่าผู้วิวัฒน์ระดับภูติผีคนหนึ่งตรงเข้ามาหาเขา เธอเป็นผู้หญิงอายุราวยี่สิบปีคนหนึ่ง เธอมองไปที่บอนด์ด้วยสายตาสะกด
บอนลุกขึ้นและดูไม่เจ็บปวดอีกต่อไปเหมือนกาลังมึนงง
‘นี่คือการสะกดจิต?’
เห็นเช่นนี้ฟางหยวนก็พอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาตามผู้หญิงคนนี้ไปที่โซฟาตรงมุม
“ฟังนะ… พ่อหนุ่มน้อย! ฉันไม่สนใจว่าเธอเป็นใคร แต่ว่าสมาคมพิราบขาวน่ะมีข้อตกลงกับพรรคพี่น้องอยู่!”
ที่นั่งอยู่ที่โซฟานั้นเป็นชายชราคนหนึ่งที่มีผู้คุ้มกันสองคนอยู่ข้างตัว ฟางหยวนสัมผัสได้แต่แรกว่ามีผู้วิวัฒน์อยู่ที่นี่ทั้งหมดสี่คน
“สมาคมพิราบขาว?”
ฟางหยวนนั่งลงที่โซฟาโดยไม่สงวนท่าทีและเตรียมค็อกเทลให้ตัวเอง “ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย!”
“พวกเราเป็นกองกาลังรักษาสันติภาพนะพ่อหนุ่ม!”
ชายชรายิ้มอย่างเห็นอกเห็นใจ “พระเจ้ามอบความสามารถพิเศษให้พวกเราตั้งมากมายไม่ใช่เพื่อให้เราใช้มันในทางผิด ๆ ผู้วิวัฒน์ถึงที่สุดแล้วก็ยังเป็นมนุษย์และดังนั้นพวกเราจึงอยู่อย่างสงบร่วมกับมนุษย์ธรรมดา…”
“เป็นคาพูดที่ดีมาก…” ฟางหยวนผิวปากหวือ “แล้ว… พวกคุณเตรียมการรักษาความสงบสุขของโลกนี้ไว้แล้วใช่ไหม? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?”
“พรรคพี่น้องน่ะไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น มันเกี่ยวข้องกับแผนการลับของสมาคมคนชุดดา… ดังนั้น พวกเราจึงวู่วามไม่ได้!”
ผู้หญิงคนที่พาฟางหยวนมาที่นี่แย้งขึ้น
“ขอโทษที… พวกเรายังไม่ได้แนะนาตัวเองเลย ฉันคือพอล ส่วนนี่ก็ลูซี่…”
พอลหัวเราะ “ลูซี่อารมณ์ไม่ค่อยดี…”
“ไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าต้องรับมือกับพวกขี้เมาแบบนี้อยู่ทุกวันไม่มีทางอารมณ์ดีได้หรอก…”
ลูซี่แหว “ตาแก่… นายตั้งใจจะเก็บข้อมูลอีกนานไหม?”
“เร็ว ๆ นี้แหละ ฉันได้รับข้อมูลมาว่าตัวแทนจากสมาคมคนชุดดาจะไปพบกับคนจากพรรคพี่น้อง!”
พอลยิ้มเป็นเชิงขอโทษ
“เดี๋ยวนะ… ไม่ใช่ว่าสมาคมคนชุดดาเป็นฝ่ายเดียวกับสหพันธ์หรอกเหรอ?”
ฟางหยวนขมวดคิ้ว
“พวกเราร่วมมือกับนายพลสองสามคนในกองกาลังติดอาวุธของสหพันธ์! พวกเขาร่วมกันคิดค้นเทคโนโลยีอาวุธชนิดใหม่… นอกจากนี้ หัวหน้าสมาคมพิราบขาวของเรายังรู้จักหัวหน้าสมาคมคนชุดดา พวกเรารู้ว่าพวกเขาตั้งใจจะสร้างประเทศของผู้วิวัฒน์ขึ้นมาให้ได้!” พอลถอนหายใจ
“เข้าใจแล้ว! แล้วเรื่องพวกนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม?”
ฟางหยวนลุกขึ้น “ในเมื่อพรรคพี่น้องนั่นลงมือกับผมก่อน ผมก็จะทาลายมันให้ราบ! ก็แค่นั้นแหละ!”
“เฮ้! นายไม่ได้ฟังฉันเลยหรือไง? นั่งลง!”
ลูซี่จ้องฟางหยวนและเริ่มแผ่พลังจิตออกมาตั้งใจจะสะกดจิตฟางหยวน
“สาวน้อย คุณต้องรู้นะว่านี่ไม่ใช่วิธีการที่คุณจะใช้พลังจิต!”
ฟางหยวนลดแว่นกันแดดลงและในดวงตามีรอยขาขัน
“นาย…”
สีหน้าของลูซี่เปลี่ยนไปเมื่อเธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเข้าสู่โลกที่น่ากลัวใบหนึ่ง ทันใดนั้น พลังจิตส่วนหนึ่งของเธอก็ถูกสูบไปและพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าหาเธอ ดึงเธอสู่นรกไร้ก้นบึ้ง
“ฟู่…”
เพียงแค่พริบตาเดียวสีหน้าของเธอก็เผือดลง เธอล้มลงบนโซฟาอย่างหมดแรงขณะหายใจหนัก ๆ
นี่ยังเป็นฟางหยวนควบคุมพลังส่วนหนึ่งเอาไว้แล้ว ไม่อย่างนั้น ลูซี่ก็คงกลายไปเป็นทาสของเขาหรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นตัวโง่งม และนั่นก็ยังขึ้นกับการควบคุมของฟางหยวน
“ผู้วิวัฒน์ที่มีพลังจิต?”
พอลตะลึง “ใครจะรู้ว่าคุณจะเป็นหนึ่งในผู้วิวัฒน์ชนิดหายาก…”
“อืม ก็ยังมีอีกคนอยู่ที่นี่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะมาจากสมาคมคนชุดดานะ!”
ฟางหยวนมองไปทางห้องลับและปล่อยสัมผัสออกมา เขาจึงสามารถรู้ร่องรอยของผู้วิวัฒน์ระดับอันตรายได้
ฟางหยวนมองชายชราตรงหน้าด้วยสายตาสงสาร
ถ้าไม่เพราะฟางหยวนอยู่ที่นี่ ชายแก่คนนี้จะคิดจะจับตัวพวกนั้นด้วยพลังของพวกตนเอง? พวกเขานับว่าโชคดีแล้วที่คนของสมาคมคนชุดดานั้นไม่ลงมือโต้ตอบแล้วจับกุมพวกเขาแทน
“ไม่มีใครหยุดไม่ให้ผมทาตามที่ต้องการได้!”
ฟางหยวนประกาศความตั้งใจของตัวเองแล้วเดินตรงไปที่ห้องลับ
“หยุด! นั่นเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลนะ!”
ผู้คุ้มกันกว่าสิบคนยืนเรียงเป็นกาแพงมนุษย์และบางคนยังเอื้อมมือไปหาปืนของตัวเอง
“ไปซะ!”
เพียงแค่ตะโกน พลังที่มองไม่เห็นก็กระจายออกไป หน้าต่างกระจกแตกออก พื้นกระเบื้องปลิวออกไปเปิดเป็นทางเดินเส้นหนึ่งขึ้นมา
“ครืน!”
ความปั่นป่วนใหญ่โตก่อให้เกิดความวุ่นวายในผับ วัยรุ่นทั้งหมดเริ่มกรีดร้องแล้ววิ่งไปที่ทางออก
“พลังจิต?”
พอลมองลูซี่อย่างไม่รู้ว่าควรจะทาอะไร “เธอเป็นอะไรไหม?”
“ระวังด้วย เขามีพลังมาก! เขาน่าจะเป็นผู้วิวัฒน์ขั้นที่สาม!”
ประเทศจีนนั้นแบ่งผู้วิวัฒน์ออกเป็นระดับมนุษย์ ภูติผี อันตราย และหายนะ หลังจากได้รับข้อมูล ประเทศอื่น ๆ ก็เริ่มแบ่งระดับผู้วิวัฒน์ของตัวเองเช่นกัน แน่นอนว่า พวกเขาย่อมไม่อยากลอกเลียนแบบ ดังนั้นจึงเปลี่ยนวิธีการเรียกขาน
ผู้วิวัฒน์ขั้นที่สามของสหพันธ์อินทรีทองก็คือผู้วิวัฒน์ระดับอันตรายของประเทศจีน ผู้วิวัฒน์เหล่านี้นั้นมีพลังอย่างยิ่งและผู้วิวัฒน์ธรรมดาหรือว่ากองกาลังตารวจไม่สามารถหยุดพวกเขาเอาไว้ได้
“ผู้วิวัฒน์ขั้นที่สาม? มีผู้วิวัฒน์ที่มีพลังมากถึงเพียงนี้ปรากฏตัวในเมืองกระจิบม่วงตั้งแต่เมื่อไหร่?”
พอลถอนหายใจอย่างหมดหวัง ทันใดนั้น กาแพงทรายก็ปรากฏขึ้นรอบตัวพวกเขา แยกพวกเขาออกจากคนอื่น ๆ “ไปแจ้งสานักงานใหญ่ว่าที่นี่หลุดออกจากการควบคุมของพวกเราแล้ว…”
…
“คุณหมอ ดูเหมือนว่าคุณจะก่อปัญหาขึ้นเสียแล้ว!”
ในห้องลับ เงาร่างสองเงาเดินออกมา คนแรกเป็นชายวัยกลางคนตาสีเขียว เขาสวมชุดสูทและตอนที่เดินออกมาเขาก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“อย่างไรเสีย ตอนที่จัดการเรื่องนี้ ผมก็ทิ้งร่องรอยเอาไว้ตั้งมาก!”
ที่ด้านหลังเขา หมอคนหนึ่งในชุดเสื้อกาวน์สีขาวขยับแว่น “สมาคมส่งคุณมาจัดการเรื่องพวกนี้ที่นี่ใช่ไหม?”
“ใช่!”
ชายในชุดสูทเดินไปข้างหน้าท่าทางภาคภูมิใจ “ฉันคือโรเจอร์จากสมาคมคนชุดดา! แกมาจากสมาคมพิราบขาวงั้นรึ?”
“ไม่ใช่… ฉันเป็นแค่นักท่องเที่ยวคนหนึ่ง! แต่ว่า คุณหมอ สานักพี่น้องของแกลงมือกับฉันก่อน!”
ฟางหยวนตอบพร้อมยิ้มแล้วกระโจนเข้าใส่โรเจอร์ “ไสหัวไปซะ!”
“ปัง!”
หมัดของเขาพุ่งออกไป เขากระแทกกาปั้นใส่หน้าของโรเจอร์ โรเจอร์ปลิวกลับหลังไปเหมือนลูกปืนใหญ่ลูกหนึ่งและกระแทกเข้ากับกาแพงด้านหลังก่อนที่จะถูกกาแพงถล่มลงมาทับ
“พรรคพี่น้อง? ไม่! นี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดกัน…”
เห็นโรเจอร์ปลิวออกไปด้วยหมัดหมัดเดียว สีหน้าของหมอคนนั้นก็เปลี่ยนแขนของเขาโบกไปมารัว ๆ “ความสามารถพิเศษของผมคือการรักษาและผมก็มีประโยชน์กับคุณ ผมสามารถทาเงินให้คุณได้มากมาย ดังนั้นอย่างฆ่าผมเลย…”
หมอคนนี้เป็นผู้วิวัฒน์ที่มีความสามารถในการฟื้นฟูตัวเอง เห็นฟางหยวนเดินตรงเข้ามาหาเขา เขาก็คุกเข่าลง
“ปัง!”
ที่ด้านข้างพวกเขา อิฐที่ถล่มลงมาระเบิดออกและเงาร่างของโรเจอร์ก็ปรากฏขึ้น “เจ้าเด็กน้อย… แกทาฉันโมโหแล้ว!”
ถึงตอนนี้ ร่างของโรเจอร์ก็ราวกับผลึกใสเมื่อเขาปกคลุมร่างตัวเองด้วยน้าแข็งหนาเป็นชั้น มีรอยแตกอยู่บนใบหน้าของเขา
“โรเจอร์มนุษย์น้าแข็ง!”
ที่ในกาแพงทราย ลูซี่ร้องเสียงแหลม “บ้าชะมัด! ผู้วิวัฒน์ขั้นที่สามอีกคนหนึ่ง… นี่ ตาแก่ นายเกือบจะทาให้พวกเราถูกฆ่าตายแล้วนะ!”
“ตายซะ!”
โรเจอร์ไม่สนใจพอลและพวก เขาพุ่งเข้าใส่ฟางหยวนแล้วเหวี่ยงหมัดออกมา
“ฟิ้ว!”
กลางอากาศ น้าแข็งรูปกรวยเริ่มปรากฏขึ้นก่อตัวเป็นลิ่มน้าแข็ง
“เหอเหอ!”
ตอนนี้เอง หมอที่คุกเข่าอยู่จู่ ๆ ก็เผยมีดผ่าตัดในมือออกมา แขนของเขาไถลราวกับงูเล็งไปที่ลาคอของฟางหยวน
ในฐานะหัวหน้าพรรคพี่น้อง เขาจะไม่รู้จักการป้องกันตัวเองเลยได้อย่างไรกัน?
“พันธนาการ!”
ฟางหยวนพึมพาคาหนึ่งออกมาโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง
ทันใดนั้น หมอก็ตัวแข็งอยู่ในท่าเดิมราวกับถูกโซ่ล่องหนนับพัน ๆ เส้นตรึงเอาไว้
การโจมตีของโรเจอร์ชะลอลงและฟางหยวนก็หลบพ้นได้อย่างง่ายดายก่อนที่จะเหวี่ยงหมัดหนึ่งคืนให้ เล็งไปที่หัวใจของโรเจอร์
“ปัง!”
มนุษย์น้าแข็งปลิวถอยหลังไปอีกครั้งราวกับถูกรถไฟชน เขากระโจนออกมาจากซากปรักหักพังอย่างรวดเร็วอีกครั้ง “ไร้ประโยชน์น่า… ด้วยการป้องกันของฉัน ต่อให้เป็นกระสุนปืนก็ยิงฉันไม่เข้า!”
“เจ้าโง่… ทาไมฉันจะต้องทาลายเกราะป้องกันของแกด้วย?”
เห็นอย่างนี้แล้วฟางหยวนก็ส่ายหน้าและถอนหายใจ “แกไม่รู้เหรอว่ามันมีวิชาหนึ่งในประเทศจีนที่เรียกว่า ‘ตีวัวข้ามภูเขา’? โอ้… ขอโทษที แกมันก็แค่หมูไร้การศึกษาตัวหนึ่งและคงไม่ได้อ่านหนังสือมากนัก…”
“อะไรนะ?”
โรเจอร์มีดูงุนงงก่อนที่สีหน้าจะเริ่มเปลี่ยน เขายกมือขึ้นกุมหน้าอกไว้แน่น “แก…”
“ปัง!!”
มีเสียงระเบิดดังทึบ
โรเจอร์ร้องออกมาและกระอักเลือดและอวัยวะหลายชิ้นที่ฉีกขาดออกมาก่อนจะล้มลงไปกับพื้น ดวงตาเบิกกว้างและตายตกไป