428: อามัน
‘สุดท้ายแล้ว… ผู้คนของโลกใบนี้ก็อ่อนแอเกินไป… หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นผู้อาวุโสจี๋อินและข้าแข็งแกร่งเกินไป?’
ฟางหยวนมองสายน้าที่ไหลเรื่อยของแม่น้าและไม่ให้ความสนใจกับเหล่านักท่องเที่ยวที่ตื่นเต้น ปั่นป่วน หวาดกลัว หรือกระทั่งนิ่งงันไป เขาคิดกับตัวเองอย่างสงสัย ‘ใช้รหัสพันธุกรรมของผู้อาวุโสจี๋อินสร้างอาวุธรูปร่างมนุษย์ขึ้นมา… เบื้องบนของสหพันธ์อินทรีทองช่างคิดเสียจริง ๆ! แต่ว่า ถ้าผู้อาวุโสจี๋อินรู้เข้าว่าพวกเขาทาโคลนนิ่งนางขึ้นมาเป็นอาวุธ นางจะทาลายอาณาจักรนี้ทิ้งหรือไม่นะ?’
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีเนื้อเยื่อของนางเพียงไม่มาก การโคลนนิ่งนั้นก็ยังสามารถสร้างนางขึ้นมาได้ในสักครั้งหนึ่ง
ถ้าเป็นฟางหยวนได้รับรู้ว่ามีผู้ใดโคลนนิ่งบางอย่างขึ้นมาจากเนื้อเยื่อของเขา เขาย่อมสังหารคนเหล่านั้นทิ้งโดยไม่สนใจว่าพวกเขาเป็นใคร
“หลังจากมนุษย์นกทั้งสามกลับไปแล้ว เป้าหมายของศัตรูย่อมเป็นเรือสาราญลานี้ มันจะอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ!”
ฟางหยวนสรุปออกมา “พวกเราขึ้นฝั่งแล้วแยกย้ายกัน ลูซี่ พาแองเจิ้ลไปซ่อนตัว!”
ความสามารถสุดท้ายของเขาก็คือการสร้างร่างวิญญาณ และย่อมสามารถรอดพ้นจากระเบิดปรมาณูได้ด้วยซ้า แต่ว่า ผู้อื่นที่รอบตัวเขาต้องตายอย่างแน่นอน
“คุณเหลย… แล้วคุณล่ะ?”
ลูซี่ถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันจะมุ่งหน้าไปที่ห้องทดลองที่อ่างเก็บน้าสิ!”
ฟางหยวนแค่นเสียง
เขาไม่สนใจความขัดแย้งระหว่างสหพันธ์และสมาคมคนชุดดา แต่ว่า ห้องทดลองตั้งอยู่บนชีพจรพลัง ถ้าคนเหล่านั้นก่อปัญหาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วทาลายจุดชีพจรพลังที่นั่นไปเล่า?
“เอาละ ไปกันเถอะ!”
เขาเป็นคนที่พูดแล้วลงมือทาเลย ตอนนี้ เมื่อฟางหยวนตัดสินใจแล้วว่าจะทาอะไร เขาก็รีบนาคนทั้งสามลงจากเรือขึ้นฝั่งไป
“มันอันตรายมากที่จะอยู่ใกล้ ๆ ฉัน เพราะว่าฉันอาจจะดึงดูดระเบิดเหล่านั้นเข้าหาตัว พอล ตามฉันไปที่อ่างเก็บน้า!”
ฟางหยวนสั่งการพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทาเครื่องหมายเฉพาะลงที่ตัวของลูซี่และแองเจิ้ล
ถึงแม้ว่าเขาจะเชื่อในความภักดีของลูซี่ได้ แต่เขาก็ยังระแวดระวังและอยากจะมั่นใจได้
ตอนที่พวกเขาลงจากเรือมา ก็มีเสียงหวีดแหลมดังมา แล้วระเบิดที่ทิ้งหางยาวเป็นประกายไฟก็พุ่งตรงไปที่เรือสาราญอย่างแม่นยา
“ครืน!”
หลังจากการระเบิด ก็มีระเบิดลูกสี่สองและสามพุ่งเข้าใส่เรือสาราญและรอบด้านอย่างต่อเนื่องราวกับพวกเขาเกรงว่าจะฆ่าฟางหยวนไม่สาเร็จ
“พวกเขาก็ยังช้าเกินไปอยู่ดี!”
เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสะเทือนและประกายไฟที่ด้านหลัง ฟางหยวนก็ไม่ได้ให้ความสนใจและมุ่งหน้าต่อไป
‘เมื่อคิดถึงการจู่โจมระดับนั้น ด้วยความเร็วและความสามารถในการใช้พลังของข้า ข้าสามารถหลบจากศูนย์กลางของการระเบิดได้ในพริบตา… ผู้อาวุโสจี๋อินคงจะตายเพราะความมั่นใจเกินไปของนางและต้องการทดสอบกายเนื้อของตนเอง…’
“พวกเขาทาอย่างนั้นได้ยังไง…”
เมื่อเห็นการระเบิด ทั้งลูซี่และพอลต่างอึ้งงันไป “นั่นเป็นเรือสาราญสุดหรูของสหพันธ์ บนนั้นยังมีผู้โดยสารอยู่นับร้อยคน!”
“เหอเหอ… ดูเหมือนว่ากระทั่งสมาคมพิราบขาวก็เปลี่ยนไปในช่วงเวลาอันสาคัญนี้จากอิทธิพลของผลประโยชน์ที่จะได้รับ!”
ฟางหยวนไม่ประหลาดใจกับการโจมตีทั้งหมดนั่น เขาลอยตัวขึ้นฟ้า พาพอลไปด้วย แล้วก็กลายเป็นจุดดา ๆ หายลับไป
…
อ่างเก็บน้าฟลอ
ที่ใต้ก้นอ่างเก็บน้าคอนกรีต ลึกลงไปเท่าใดไม่รู้ได้
ห้องทดลองทันสมัยหลายห้องแออัดกันอยู่ในนั้น
รอบ ๆ ห้องทดลอง มีกรงหลายใบ ที่ในกรงเป็นผู้วิวัฒน์หลากหลายแบบ และกรงครึ่งหนึ่งนั้นว่างเปล่าไปแล้ว
“ศาสตราจารย์ เป็นอย่างไรบ้าง?”
ระดับสูงของสมาคมคนชุดดาและนายพลแห่งสหพันธ์หลายคนอยู่ที่ห้องควบคุม มองไปที่ศาสตราจารย์ตรงหน้าพวกเขา
ศาสตราจารย์คนนี้มีรูปลักษณ์ภายนอกประหลาด เขามีสมองใหญ่กว่าคนทั่วไปถึงสองเท่าจนมีขนาดเกือบเท่าลูกบาสเกตบอล เขาไม่มีเส้นผม และยังมีเส้นเลือดสีแดงมากมายอยู่รอบกะโหลกศีรษะทาให้ดูราวกับสมองของเขานั้นไม่มีอะไรห่อหุ้ม
เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีพรสวรรค์ที่สุดในสหพันธ์ และยังเป็นผู้วิวัฒน์ที่สมองมีพลังอย่างไม่น่าเชื่อ เขามีชื่อรหัสว่าเอ็กซ์ และว่ากันว่าสมองของเขานั้นมีการพัฒนาไปกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เหนือกว่าผู้วิวัฒน์ที่สมองมีการพัฒนาไปทั้งในทวีปกลางและทวีปตะวันออก เขาคือความลับที่สหพันธ์ปกปิดเอาไว้อย่างแน่นหนา
“ไม่เลวเลย… หลังจากกระบวนการคัดเลือกยาวนาน ในที่สุดพวกเราก็พบร่างที่เหมาะสมที่สุด! นี่ต้องขอบคุณพวกคุณที่นาเนื้อเยื่อของบาร์ตันกลับมา… ถึงแม้พวกเราจะสามารถโคลนนิ่งเธอเข้าไปในร่างอื่นได้ พวกเราก็พบว่าโคลนนิ่งเธอเป็นร่างของเธอเองนั้นดีที่สุด! พวกเราสามารถเร่ง
การเติบโตรวมถึงความสามารถพิเศษของมันได้ด้วย… นี่น่าจะทาให้มันมีจิตวิญญาณเฉพาะของมันเอง!”
ศาสตราจารย์ขยับแว่น ในหน้าจอตรงหน้าพวกเขา มีหลอดแก้วกลมใบหนึ่ง
ในนั้นมีเงาร่างของเด็กหญิงเล็ก ๆ เธอเป็นชาวจีนผิวเหลืองผมดา ดวงตาของเธอปิดสนิทและเธอยังให้ความรู้สึกราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตอันสมบูรณ์แบบ
“ผมจะเรียกเธอว่า ‘ดิแองเจิ้ล’! เธอเป็นเหมือนนางฟ้าของผม!”
ดวงตาของศาสตราจารย์ผู้นั้นเป็นประกาย “ถึงแม้ว่ารูปลักษณ์ของเธอจะเป็นมนุษย์ เธอก็ต่างไปจากพวกเรา เธอมีศักยภาพอันไร้จากัด…”
“พวกเราไม่ต้องการศักยภาพในตอนนี้ สิ่งที่พวกเราต้องการก็คือความสามารถในการต่อสู้ของผู้วิวัฒน์ขั้นที่สี่!”
ชายผิวขาวในชุดนายพลผู้หนึ่งคารามออกมาอย่างไม่ยินดีนัก
“แน่นอน… มีแค่การใช้ร่างของเธอเองเท่านั้นที่เธอจะสามารถแสดงศักยภาพจากปรากฏการณ์ครั้งที่สามได้อย่างเต็มที่… บ้าชะมัด… ทฤษฎีการเพิ่มขึ้นของหยาดพลังและร่องรอยของดาวหาง… ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าศาสตราจารย์ฟางหยวนของทวีปกลางจะฉลาดกว่าผม! ถ้าไม่เพราะว่าผมทุ่มเทเวลาส่วนใหญ่ให้กับอาวุธปิศาจ ผมน่าจะได้เป็นคนที่เสนอทฤษฎีนั้นแท้ ๆ!”
ศาสตราจารย์สมองโตรู้สึกผิดหวังขณะกร่นด่าตัวเองก่อนที่จะสั่งการลงไป
“ครืน! ครืน!”
ที่ด้านนอกห้องทดลอง แขนกลขนาดใหญ่เริ่มขยับและคว้ากรงหนึ่งเอาไว้ ผู้วิวัฒน์ที่ถูกใส่กาไลกักปิศาจเอาไว้ในกรงเริ่มกรีดร้องโหยหวน ทั้งร้องไห้และอ้อนวอนขอ ไม่ว่าอย่างไร ผลลัพธ์ก็เป็นเช่นเดิม เขาถูกโยนลงไปในบ่อที่กลางห้องทดลอง ภายในไม่กี่วินาที เขาก็ถูกสลายและหายวับไป
เสียงเครื่องจักรทางานดังมาและเด็กหญิงที่ในหลอดแก้วก็มีขนาดตัวโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ราวกับเธอได้ดูดซับพลังจากผู้วิวัฒน์ไป
“ผมรู้สึกได้ถึงพลังของวิญญาณของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะยังหลับใหลอยู่ ผมสามารถรู้สึกได้ว่าเธอก็เหมือนกับมังกรทรงพลัง!”
หัวหน้าสมาคมคนชุดดา ชัวรอน เป็นชายวัยกลางคนหัวโล้น เขาหลับตาลงและเผยสีหน้าสบายใจ “เธอคืออนาคตของผู้วิวัฒน์!”
“เธอเป็นสมบัติของประเทศ!”
นายพลที่ดูไม่พึงพอใจผู้หนึ่งแก้คาพูดของเขา
“แล้วระบบควบคุมเธอมีความก้าวหน้าไปอย่างไรบ้าง?”
“ไม่ต้องเป็นห่วง แผงวงจรบังคับควบคุมเธอถูกใส่เอาไว้ในสมองของเธอเรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ พวกเรายังมีข้อมูลสารองอีกสิบชุด!”
ศาสตราจารย์หัวเราะเสียงก้อง “นี่คืออาวุธที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา ไม่มีความเสี่ยงที่จะสูญเสียการควบคุม!”
“ฉันไม่คิดอย่างนั้น!”
ชาร์ลีกับลอริต้าเดินลงมาจากข้างบนอย่างใจเย็น “อาวุธปิศาจนี่อันตรายเกินไป พวกเราต้องมีแผนการที่จะใช้งานมันอย่างเหมาะสม…”
“ฮ่าฮ่า… ชาร์ลี!”
ราวกับชัวรอนพบเพื่อนเก่าที่เขาสนิทสนมด้วย เขากางแขนออก ”นี่เป็นเหตุผลให้พวกเราต้องการพลังของนาย! ถ้าอาวุธสุดท้ายของพวกเราหลุดออกจากการควบคุม เมื่อสมาคมพิราบขาวกับสมาคมคนชุดดาร่วมมือกัน พวกเราก็ยังสามารถทาให้ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมได้ไม่ใช่เหรอ?”
“ผมมาที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้ แต่ว่า ผมมีข่าวร้ายด้วยข่าวหนึ่ง…”
ใบหน้าของชาร์ลีเต็มไปด้วยความเศร้าโศก “อามัน ผู้บัญชาการลาดับที่สามของพวกเราไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมกาลังทาและออกจากสมาคมไปแล้ว! ตอนนี้ ผมเชื่อว่าเขาจะพยายามแทรกซึมเข้ามาที่นี่และยังน่าจะแจ้งเหลยเรื่องนี้ด้วย!”
“ผมรู้สึกว่าเหลยนั้นเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่จะเป็นศัตรูคนแรกของอาวุธปิศาจ!”
ศาสตราจารย์สมองโตขัดพวกเขา “ผมยืนยันความคิดของผมนะ ก่อนที่สภาพแวดล้อมจะเปลี่ยนไป ไม่มีใครที่จะสามารถบรรลุขั้นที่สี่ได้! ไม่มี!”
“ครืน!”
ตอนที่เขาพูดอยู่นั้นเอง ห้องทดลองทั้งหมดก็สะเทือน
“มีคนบุกรุกเข้ามาในห้องทดลอง!”
นายพลผู้หนึ่งของสหพันธ์ตะโกนออกคาสั่ง “เปิดใช้ระบบป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด! ศาสตราจารย์ ต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะเร่งการเติบโตของร่างนั้นจนเต็มที่ได้โดยสมบูรณ์?”
“พวกเราอยู่ในช่วงการทดสอบสุดท้ายแล้ว และก็สามารถปลุกมันขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ ตราบใดที่พวกเรายินดีที่จะถ่ายโอนพลังทั้งหมดที่มันต้องการโดยไม่เก็บกักเอาไว้…”
ศาสตราจารย์ตอบ
“ผู้วิวัฒน์เหล่านั้นไร้ประโยชน์แล้ว ทาลายพวกมันแล้วเอาไปหล่อเลี้ยงอาวุธปิศาจ!”
“นั่นไม่มีปัญหา!”
ทันทีที่เขาตอบ ทุกคนในกรงก็รู้สึกหมดหวังจนถึงที่สุด
“โบร๋ววว!!!”
พร้อมกับเสียงหมาป่าหอน ประตูเหล็กก็ถูกพังเปิดและหมาป่าร่างใหญ่ก็ปรากฏขึ้น
มันสูงเท่า ๆ กับมนุษย์สักคนและยังมีเขาเดี่ยวเขาหนึ่งอยู่บนหน้าผากของมัน ขนบนร่างของมันเรียบลื่นและดูทนทานในเวลาเดียวกัน และดู
เหมือนที่รอบตัวมันจะมีสนามพลัง กระสุนหรือว่าจรวดนั้นถูกสะท้อนกลับออกไปทันทีที่เข้ามาใกล้หมาป่าตัวนี้
“ไม่ใช่เหลย… นั่นอามัน!”
ลอริต้ายกนิ้วขึ้นแล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ย “ดื้อนักนะ หัวหน้าสมาคม คุณต้องอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องที่นี่จะอุบัติเหตุอื่น ๆ ฉันจะออกไปเล่นกันมันเอง!”
เงาใหญ่มหึมาเริ่มแผ่ออกมาจากเบื้องหลังเธอ เงานั่นอุ้มเธอตรงไปหาหมาป่า
“ลอริต้า… อย่าห้ามฉันเลย!”
หมาป่าสีดาตัวใหญ่เริ่มพูดภาษามนุษย์ออกมา “พวกเราต้องหยุดเรื่องผิด ๆ เหล่านี้!”
“ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนั้น…”
ลอริต้ากัดริมฝีปากแล้วยิ้ม “ฉันแค่อยากให้นาย… เล่นกับฉัน!”
“ฝุบ! ฝุบ!”
เงาจานวนมาเหยียดตัวออกมาจากด้านหลังของเธอราวกับเป็นมือหลายข้าง เข้าไปล้อมรอบหมาป่าตัวใหญ่เอาไว้
“อย่าบีบคั้นฉัน!”
หมาป่าเขาเดียวหอนออกมา มันอ้าปากกัดลงไป
“กร้วม!”
เกิดเรื่องน่าตกใจขึ้น
กระทั่งสิ่งที่เป็นมายาอย่างเงายังแตกสลายไปได้หลังจากถูกหมาป่ากัด
“ชาร์ลี ลูกน้องของนายเก่งมาก!”
ชัวรอนยืนอยู่บนยกพื้นดูการต่อสู้ระหว่างลอริต้ากับหมาป่า ดวงตาของเขาเป็นประกาย
“อามันเป็นคนรักสันติ ความสามารถพิเศษของเขานั้นแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาคนที่สามารถกลายร่างได้ ฉันคิดว่าเขาน่าจะเปลี่ยนร่างไปเป็นสัตว์ในตานาน… ไม่ มันน่าจะกลับกัน สัตว์ในตานานล้วนคือผู้วิวัฒน์ที่กลายร่างไป…”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ชาร์ลีก็เริ่มพูดต่อด้วยน้าเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก “เขามักมีพื้นฐานอารมณ์ที่ดีอยู่ตลอดและฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเกรี้ยวกราดขนาดนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเกลียดฉันเข้ากระดูกเลย…”
“นี่เป็นเพราะว่าเขาไม่รู้อะไรเลย!”
ชัวรอนมองหน้าจอ สังเกตการเติบโตของอาวุธปิศาจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหาย “พวกเราคืออนาคตของผู้วิวัฒน์ และพวกเราก็จะเป็นฝ่ายถูกเสมอ!”