429: กึ่งระนาบ
“ชาร์ลี อย่าทาผิดซ้าแล้วซ้าเล่าเลย!”
หมาป่าเขาเดียว อามัน ในร่างแปลงดูร้ายกาจยิ่ง เขาแค่ตวัดกรงเล็บครั้งเดียว ทหารกลายพันธุ์และพวกทหารระดับหัวกะทิจากทั้งสมาคมคนชุดดาและสมาคมพิราบขาวล้วนถูกโยนกลับไป
“ยอมแพ้ซะตอนนี้!”
“มันสายไปแล้ว…”
ชาร์ลีเพิ่งเปิดปากและก่อนที่เขาจะทันพูดอะไร ชัวรอนก็หัวเราะและตอบ “แกไม่เห็นหน้าจอตรงกลางนั่นเหรอ? อาวุธปิศาจเติบโตเต็มที่แล้ว เธอกาลังจะตื่นขึ้นมา!”
“ชัวรอน แกมันสมควรตาย!”
อามันคาราม ทันใดนั้น ก็ราวกับเขากระโจนข้ามมิติเวลาและพุ่งไปถึงยกพื้นโลหะ หมาป่ายักษ์อ้าปาก “หลุมดาแห่งความตะกละ!”
“ซู่! ซู่!”
หลุมดาหมุนวนก่อตัวขึ้นและดูดซับทุกอย่างเข้าไปในพริบตา
ผู้บัญชาการทหาร กระทั่งศาสตราจารย์เอ็กซ์ล้วนหายไปในทันทีโดยไร้วี่แวว ยกพื้นโลหะก็หายไปด้วย
“มิติบิดเบี้ยว?”
“ฝุบ!”
ในตอนนั้นเอง ลูกบอลแห่งความมืดปรากฏขึ้น ชัวรอนและชาร์ลีเดินออกมา สีหน้าตื่นเต้น “โชคร้าย มิติของแกไม่สามารถกลืนกินความมืดของฉัน… และแสงของชาร์ลีได้!”
เทียบกับลอริต้าที่ใช้เงาแล้ว ความสามารถพิเศษของหัวหน้าสมาคมคนชุดดานั้นต่างออกไป ความสามารถพิเศษของเขาก็คือการใช้พลังของความมืด!
“ไม่…”
ชาร์ลีแผ่แสงสวรรค์สีขาวน้านมออกมา แต่ว่าสีหน้าของเขากลับซับซ้อนมาก “ความสามารถพิเศษของอามันนั้นสามารถกลืนกินแสงได้อย่างสมบูรณ์… เพียงแต่เขาเลือกที่จะไม่สู้กับฉัน อามัน ถึงตอนนี้แล้ว นายก็ยังคงประนีประนอมอยู่!”
“ฉันรับปากนาย หลังจากใช้อาวุธปิศาจกดข่มเหลยไว้แล้ว พวกเราจะรีบเก็บกวาดทั้งหมด…”
ชาร์ลีพยายามโน้มน้าวอามันเป็นครั้งสุดท้าย “ชัวรอนสัญญากับฉันไว้แล้ว…”
“เหอเหอ… ฉันสัญญากับนายก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว!”
ชัวรอนหัวเราะ “หลังจากนายพลระดับสี่ดาวตายไปคนหนึ่ง นายพลโทสองคน หัวหน้ากองกาลังอีกหกนาย และศาสตราจารย์ผู้ชาญฉลาดอีกหนึ่งคน อามันตอนนี้นับว่าเป็นศัตรูของสหพันธ์แล้ว! นอกจากนี้ เขายังเผยความสามารถในการต่อสู้ของผู้วิวัฒน์ออกมาเหมือนกาลังจะคลั่ง! นาย
คิดเหรอว่าเบื้องบนของสหพันธ์จะไม่ทาอะไรกับผู้วิวัฒน์ที่ควบคุมไม่ได้เช่นนี้?”
ลูกน้องที่บ้าคลั่งย่อมต้องถูกสังหารโดยเร็วที่สุด
ถ้าพลังของพวกเขาไม่แข็งแกร่งพอ พวกเขาก็ยังสามารถใช้อาวุธปิศาจจัดการ
นอกจากนี้ ต่อให้พวกเขารู้ว่าทาเช่นนี้ก็เท่ากับการดื่มยาพิษเพื่อระงับความกระหายซึ่งย่อมต้องมีผลลัพธ์ตามมา พวกเขาก็ยังต้องทา
“ปี๊บ! ปี๊บ! ปี๊บ! ปี๊บ!”
จู่ ๆ ไฟฉุกเฉินสีแดงก็ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้องทดลอง
“ตรวจพบอันตรายระดับเอ็กซ์ ใช้ทุกวิธีเพื่อกาจัด!”
เสียงหุ่นยนต์ดังชัดเจนก้องไปในห้องทดลอง หลายวินาทีต่อมา กับดักและกรงมากมายก็ถูกเปิดใช้และร่างทดลองอันน่าหวาดกลัวก็ถูกปล่อยออกมา
“ปี๊บ!”
เพดานเปิดออกเผยให้เห็นปืน ลูกระเบิด กระสุน ยาพิษ ระเบิดเพลิง สายฟ้า… ของทุกอย่างหล่นลงมาพร้อมกันราวกับต้องการโจมตี
“นี่คือระบบอัจฉริยะของที่นี่ ควีนบี! มันตรวจจับพวกเราเป็นศัตรู และยังจะจับกุมพวกเราส่งไปให้ประธานสหพันธ์…”
ความมืดเริ่มรวมตัวรอบ ๆ ชัวรอนและกลืนกินทุกอย่างลงไป
“อะไรนะ…”
ชาร์ลีคาราม “ชัวรอน นายปิดมันไม่ได้เหรอ?”
“ฉันไม่มีวิธีปิดมันเหมือนกัน… มีแค่นายพลกับศาสตราจารย์ที่ทาได้… ไอ้หมาน้อยลูกน้องนายกินพวกเขาลงไปหมดแล้ว…”
ชัวรอนยักไหล่อย่างเฉยเมยและสีหน้าเรียบเฉย
ชาร์ลีจู่ ๆ ก็รู้สึกกลัวและตกใจ “ความตั้งใจจริงของนายก็คือปลดปล่อยอาวุธปิศาจ… นายทาเหมือนเธอเป็นพวกเดียวกัน!”
“ใช่แล้ว!”
ชัวรอนมองหน้าจอในห้องทดลองด้วยความหลงใหลและพูดต่อ “แค่พลังของสมาคมคนชุดดาเพียงอย่างเดียวไม่พอที่จะสร้างประเทศของผู้วิวัฒน์! แต่ตราบใดที่พวกเรามีเธอ พลังของผู้วิวัฒน์ขั้นที่สี่ พวกเราย่อมทาสาเร็จแน่นอน!”
“นายบ้าไปแล้ว!”
ชาร์ลีมองชัวรอนเหมือนไม่รู้จักเพื่อนเก่าคนนี้อีกต่อไปแล้ว “นายเสียสติไปแล้ว! นายมันเสียสติไปแล้วจริง ๆ!”
“ไม่ ฉันก็แค่เตรียมงานฉลองให้แก่อิสรภาพของเธอ… ก็แค่นั้น!”
ชัวรอนหัวเราะลั่นและกางแขนออก “ตื่นขึ้นมาสิ… ที่รักของข้า!”
“ครืน!”
ความมืดแผ่ออกไป กลืนกินและทาลายกาแพงที่รอบด้าน ภายใต้แรงสะเทือนรุนแรง รอยแตกราวกับใยแมงมุมเริ่มก่อตัวขึ้นที่บนหลอดแก้วที่บรรจุอาวุธปิศาจอยู่
“หัวหน้า!”
อามันไม่ลงมือต่อแล้ว ด้วยร่างกายแข็งแกร่งของเขา เขายืนอยู่ที่ตรงใจกลางและตะโกน “ร่วมมือกันหยุดความผิดพลาดนี้เสีย!”
“ถึงตอนนี้แล้ว นายก็ยังยอมรับฉันเป็นหัวหน้างั้นเหรอ?”
ชาร์ลีตื้นตันใจเล็ก ๆ และส่ายหน้า จากนั้นเขาก็วิเคราะห์อย่างใจเย็น “ไม่มีประโยชน์แล้ว เมื่ออาวุธปิศาจตื่นขึ้นแล้วเธอก็เกือบจะบรรลุขั้นที่สี่แล้ว ปล่อยฉันกับชัวรอนเอาไว้ที่นี่ นายกับลอริต้ารีบออกไปเดี๋ยวนี้! แล้วอย่ากลับมาอีก… แล้วก็ ติดต่อระดับสูงของสหพันธ์ ถ้าอาวุธปิศาจสูญเสียการควบคุมจริง ๆ และชัวรอนกับฉันไม่สามารถควบคุมเธอได้ ให้รีบยิงระเบิดนิวเคลียร์มาทาลายที่นี่ซะ…”
“นี่…”
หมาป่ายักษ์มึนงง
ที่นี่เป็นอ่างเก็บน้าขนาดใหญ่ ถ้าระเบิดที่นี่แล้ว ครึ่งหนึ่งของสหพันธ์ย่อมถูกน้าในแม่น้าไหลหลากเข้าท่วม ความเสียหายและสูญเสียนั้นเกินจะคานวณได้
“เทียบกับการทาลายล้างสหพันธ์แล้ว ฉันเชื่อว่าเบื้องบนต้องเลือกได้”
ชาร์ลียิ้มจาง ๆ และไม่สนใจว่าอามันจะพูดอะไรอีก แสงสวรรค์สีขาวโอบล้อมหมาป่ายักษ์และลอริต้าเอาไว้และพวกเขาก็หายไปในพริบตา
“ดี เพื่อนเก่าของข้า!”
ปีกสีขาวสามคู่งอกออกมาจากแผ่นหลังของชาร์ลีและเขาก็กลายไปเป็นเทพสวรรค์ “ฉันหวังว่าที่นายลงทุนไปจะไม่สูญเปล่า ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ต้องแบกรับผลลัพธ์อันไม่อาจจินตนาการถึงได้!”
“วางใจได้เลย!”
ชัวรอนเดินตรงไปที่หลอดแก้วอย่างหลงใหล เขาเอื้อมมือทั้งสองข้างออกไป “เธอออกจะสมบูรณ์แบบขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันหวังว่าทั้งหมดที่นายทาจะไม่กลายเป็นความผิดพลาด!”
ชาร์ลีมีสีหน้าเย็นชา ขณะที่เขาเข้าไปสังเกตดูใกล้ ๆ เขาก็อดรู้สึกหมดหวังไม่ได้
ถึงแม้ว่าเขาจะยอมรับว่าเด็กสาวอาวุธปิศาจผู้นี้จะสมบูรณ์แบบมาก มันราวกับเป็นผลงานที่พระเจ้ารังสรรค์ขึ้น
ครู่ต่อมา
กระจกก็แตกออกแล้วน้าเลี้ยงเนื้อเยื่อมหาศาลก็ทะลักออกมา
ภายในหลอดแก้ว เด็กหญิงที่เดิมหลับใหลอยู่ก็ลืมตาขึ้น!
…
“เฮอะ… อย่างไรเสีย พวกเขาก็เป็นแค่นักวิทยาศาสตร์ของสหพันธ์ พวกเขารู้ว่ามันเป็นอย่างไรแต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้นได้เพราะอะไร…”
เหนืออ่างเก็บน้าฟลอ ฟางหยวนหลับตาลงและรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา “พวกเขาเพียงแค่ค้นพบจุดชีพจร และดังนั้น ก็สร้างห้องทดลองเอาไว้ใกล้ ๆ เพื่อใช้ประโยชน์จากไอพลังใกล้ ๆ นั้น แต่พวกเขาไม่รู้ว่าที่จริงแล้วมันใช้การอย่างไร พวกเขาล้วนตาบอดเสียจริง… แน่นอนว่า หากพวกเขาไม่โง่งมอย่างนั้น ข้าก็คงไม่มีโอกาสนี้”
“เฮ้ พี่ชาย คุณช่วยถ่ายรูปให้พวกเราหน่อยได้ไหม!”
“ได้! หนึ่ง สอง สาม… ยิ้ม!”
ฟางหยวนกดชัตเตอร์และก็ปรากฏรูปของคนพวกนี้และหญิงชุดดาคนหนึ่ง จากนั้นเขาก็ส่งกล้องคืนให้และแนะนา “ถ้าผมเป็นพวกคุณนะ ผมจะออกจากที่นี่ทันทีเพราะว่ากาลังจะเกิดภัยพิบัติร้ายแรงขึ้นที่นี่แล้ว!”
“ภัยพิบัติ? คุณเป็นพ่อมดหรือไง? หรือเป็นหมอดู?”
ชายหนุ่มผิวสีคนหนึ่งหัวเราะลั่น “หรืออาจจะเป็นผู้วิวัฒน์ที่เพิ่งกลายพันธุ์… เฮ่ย เลียนแบบในหนังหรือไง!”
ในเมื่อมีโอกาสได้พบพวกเขา ฟางหยวนจึงแนะนาออกไป
ฟางหยวนหยิบคทาสีทองออกมาแล้วแกะอัญมณีเม็ดใหญ่ออกมา จากนั้นเขาก็โยนมันลงไปในอ่างเก็บน้า
“ต๋อม!”
อัญมณีสีน้าเงินกระทบผิวน้าแล้วเปลี่ยนไปเป็นคลื่นกระเพื่อมสีขาวทันที
“เฮ้… พี่ชาย นายโอเคอยู่หรือเปล่า?”
ชายหนุ่มผิวสีตกใจนิด ๆ อย่างไรเสีย คทาสีทองนั่นก็ดูดีจริง ๆ โดยเฉพาะอัญมณีเม็ดใหญ่ที่ดูแพงมากนั่น
“โครกกก!”
ทันใดนั้น ก็เกิดน้าวนขึ้นตรงที่ที่อัญมณีตกลงไปและมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
ฟางหยวนยิ้มและกระโดดลงไปตรงนั้น
“โอ้ ไม่นะ!”
“มีคนฆ่าตัวตาย!”
“พระเจ้า เร็วเข้า เรียกตารวจกับรถพยาบาล!”
เกิดความวุ่นวายขึ้นเหนืออ่างเก็บน้าและสีหน้าของชายหนุ่มผิวสีก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาคิดถึงบางอย่าง “เจนนี่… ฉันเพิ่งนึกบางอย่างออก พวกเราลืมปิดเครื่องทาขนมปังที่พวกเราเพิ่งซื้อมา! รีบกลับบ้านกันเถอะ!”
เขาไม่สนใจสีหน้าตกใจของแฟนสาวของเขาและอุ้มเธอขึ้นวิ่งกลับไปที่ชายฝั่งอย่างรวดเร็ว
“วูม!”
กระแสน้าเกรี้ยวกราดขึ้น
อ่างเก็บน้าฟลอนั้นเป็นอ่างเก็บน้าที่ใหญ่ที่สุดในสหพันธ์ มันลึกมาก
ตอนที่ฟางหยวนดาลึกลงไปเรื่อย ๆ เขาก็เริ่มรู้สึกประหลาดที่ในใจ “จริงด้วย… มิติลับ กึ่งระนาบ?”
ตาแหน่งของจุดชีพจรนั้นทั้งอยู่ในอ่างเก็บน้าและไม่ได้อยู่ในอ่างเก็บน้า มันอยู่ในกึ่งระนาบเช่นเดียวกับถ้ามิติที่ในต้าเฉียน
ดังนั้น จึงไม่แปลกใจเลยว่าทาไมนักวิทยาศาสตร์ถึงไม่สามารถยืนยันตาแหน่งของมันได้หลังจากตามหามาเป็นสิบปี ดังนั้น พวกเขาจึงเพียงสร้างห้องทดลองเอาไว้ที่ก้นอ่างเก็บน้าเพื่อใช้พลังอันเข้มข้นที่หลุดรอดและแผ่ออกมาจากจุดชีพจรอย่างอ้อม ๆ
“อัญมณีนั่นเป็นกุญแจ แต่สิ่งที่สาคัญที่สุดก็ยังต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของข้าเองเพื่อเปิดประตู!”
ฟางหยวนดาลึกลงไปอย่างรวดเร็วและเห็นประตูที่ดูไม่เหมือนจริงที่มีประกายสีฟ้าส่องออกมาจากในนั้น
รูปแบบของประตูนั้นดูโบราณมาก มันเหมือนกับปรากฏขึ้นมาได้ด้วยการดึงประกายจากอัญมณีมาใช้ แล้วมันก็ยังมีคุณสมบัติประหลาด มันมองเห็นได้ด้วยตาแต่ไม่สามารถตรวจจับได้ด้วยอุปกรณ์ใด
“มันน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว… เปิด!”
ดวงตาของฟางหยวนเป็นประกายวับวาว และเขาก็ปล่อยคลื่นพลังออกไปอย่างรุนแรงกระแทกเข้าใส่ประตู
“วิ้ง!”
แสงสาดออกมา และหลังจากฟางหยวนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง รอบด้านก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแล้ว
“อืม… อย่างไรก็เป็นเพียงกึ่งระนาบ มันเล็กมาก เทียบไม่ได้กับผืนดินมั่งคั่งจินหยางด้วยซ้า…”
ฟางหยวนสังเกตกึ่งระนาบนี้ที่ดูราวกับเป็นฟองอากาศ
กระแสน้ามากมายรวมตัวกันเกิดเป็นพลังวิญญาณที่สมบูรณ์แบบและบริสุทธิ์ที่สุดไหลเลื่อนไปมา ความเข้มข้นของพลังนี้ถึงจุดสูงสุดจนแทบจะเกิดเป็นหมอกขึ้นมา
ทั่วทั้งกึ่งระนาบนี้ดูราวกับเป็นเกาะเล็ก ๆ ในบ่อน้า พื้นที่เล็กมาก
และยังมีสิ่งก่อสร้างใหญ่โตโอ่โถงกินพื้นที่กว่าครึ่งไป
“อารยธรรมก่อนประวัติศาสตร์?”
ฟางหยวนมองวังหินอ่อนที่ดูเสื่อมโทรมและยังมีโครงกระดูกอยู่ที่ข้าง ๆ และคิดเงียบ ๆ
ครึ่งบนของโครงกระดูกนั้นเป็นมนุษย์ขณะที่ครึ่งล่างเป็นปลา เห็นได้ชัดเลยว่ามันเหมือนกับเงือกที่ในตานาน
“ผลของการมาเยือนของดาวหางราชาวิญญาณเมื่อหลายล้านปีก่อน? หรืออาจจะหลายล้าน ๆ ปีก่อน?”