431: จากลา
“ไม่แค่เท่านั้น…”
ใบหน้าของชาร์ลีเผือดขาว แต่รอยแผลบนต้นขาของเขาก็มีเลือดออกน้อยลงแล้วตอนนี้
“เธอยังกินเลือดเนื้อบางส่วนของชัวรอนกับฉันเข้าไปและดังนั้นจึงได้รับความสามารถของพวกเราไป…”
“บ้าที่สุด!”
อามันตะโกน
“ผมพูดไปแล้วไง แผนการอาวุธปิศาจนั่นเป็นความผิดพลาดร้ายแรงอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว!”
ชาร์ลีและชัวรอนหันไปมองฟางหยวนอย่างกระอักกระอ่วน
“ฮ่าฮ่า… พวกแกก่อเรื่องพวกนี้ขึ้นมาด้วยตัวแกเอง?”
ฟางหยวนหัวเราะอย่างใจร้ายและหันกลับออกไป
“คุณเหลย…”
พอลเรียกฟางหยวน
“คุณกาลังจะทาอะไรน่ะ?”
“ออกไปจากที่นี่ไงล่ะ!”
ฟางหยวนตอบอย่างไม่รู้สึกผิด
“พวกแกสร้างปิศาจตนนั้นขึ้นมาจัดการกับฉัน… และตอนนี้พวกแกก็ควบคุมมันไม่ได้ แล้วพวกแกยังคาดหวังให้ฉันช่วยจัดการกับเรื่องวุ่นวายนี้ให้… เหอะ ฉันดูโง่เหมือนพวกแกเหรอ?”
“แต่… แต่…”
ชาร์ลีพูดตะกุกตะกัก
“ฉันสัมผัสถึงวิญญาณของเธอไม่ได้ นั่นเป็นปิศาจจอมทาลายล้างและยังเห็นแก่ตัวที่พวกเราต้องเผชิญหน้า… ถ้าคุณปล่อยมันเอาไว้ โลกนี้จะถูกทาลาย”
“ไม่ต้องห่วง โลกนี้ไม่ได้อ่อนแอเหมือนที่พวกแกคิด… อย่างมากที่สุด ก็มีแค่สหพันธ์อินทรีทองที่จะอ่อนแอลง!”
ฟางหยวนไม่สนใจ
“อย่างนั้นทาไมคุณถึงมาที่อ่างเก็บน้านี่?”
ลอริต้ามองไปรอบ ๆ
“คุณไม่สนใจในอาวุธปิศาจเหรอ?”
“ไม่ต้องมาทาเป็นฉลาดกับฉัน แม่สาวน้อย ไม่อย่างนั้นฉันจะจับเธอแขวนแล้วเฆี่ยนซะ!”
ฟางหยวนจ้องเธอด้วยสีหน้าน่าหวาดกลัว
เด็กหญิงกลัวจนผงะลงไปกับพื้น น้าตาคลอขึ้นมา
“คุณมันอันธพาล…”
“ทาท่าน่ารักก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ.. หืม?”
“ซ่า! ซ่า!”
ท่ามกลางสายน้าที่ไหลอย่างรุนแรง มีฟองอากาศมากมายจู่ ๆ ก็ผุดขึ้นมา แล้วก็เกิดวังน้าวนขึ้น
“เป็นเธอ… เธอมาแล้ว!”
เสียงของชาร์ลีสั่น กระทั่งชัวรอนก็ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาหวาดกลัวอาวุธปิศาจตนนี้
“ความรู้สึกนี้…”
ฟางหยวนหลับตา
“สมรภูมิพลัง? ไม่ มันยังไม่สมบูรณ์… มันคืออะไรกัน? ผู้วิวัฒน์ขั้นที่สี่ที่ไม่สมบูรณ์? ผู้วิวัฒน์ระดับหายนะ?”
ถึงอย่างนั้น แค่มองมันก็แทบจะเป็นการทรมานทางจิตใจแล้ว มันส่งผลกระทบต่อผู้วิวัฒน์อื่น ๆ เป็นอย่างมาก
ฟางหยวนยังรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้ แต่ว่าปฏิกริยาของลอริต้าต่อน้าวนนั่นราวกับเธอกาลังรับมือกับเสือที่เพิ่งหนีออกจากกรงได้ เธอดูหวาดกลัวมาก
เงาร่างสง่างามร่างหนึ่งค่อย ๆ ลอยออกมาจากตาน้าวนอย่างช้า ๆ
ผู้หญิงผมดาและผิวขาวราวกับหยก เธอมีใบหน้างดงามอย่างยิ่งราวกับเทพธิดา
แน่นอนว่า สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของฟางหยวนก็คือความเป็นธรรมชาติของเธอ ทาให้เธอไม่สนใจแม้แต่จะสวมเสื้อผ้า เธอไม่อาย ซึ่งนั่นกลายเป็นประโยชน์ทางตาของฟางหยวน
“บ้าชะมัด…”
ฟางหยวนเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก
‘หากข้าบอกผุู้อาวุโสจี๋อินว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ นางจะขยี้ข้าจนตายเลยหรือไม่?’
ร่างโคลนนิ่งนี้มีความคล้ายคลึงกว่าผู้อาวุโสจี๋อินกว่าเจ็ดส่วน
แต่ว่าการครอบครองพลังเช่นนี้นั้นมีผลสะท้อน โดยเฉพาะกับการเติบโตและการเพิ่มขึ้นของความแข็งแกร่งทางกาย รูปลักษณ์ของผู้ครอบครองพลังนั้นได้รับผลกระทบทาให้ย้อนกลับไปสู่ร่างดั้งเดิมของตน
ร่างตอนนี้ของฟางหยวนนั้นก็คล้ายคลึงกับร่างของเขาที่ต้าเฉียน
ถึงตอนนี้ อาวุธปิศาจดูเหมือนเด็กไร้เดียงสาและยังซ่อนความกระหายเอาไว้
“กระหาย…”
ฟางหยวนมองชาร์ลีและชัวรอนที่ดูหวาดกลัว จากนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที
“เธอกระหายเลือดของผู้วิวัฒน์ที่มีพลังมากกว่านี้…”
จากอีกมุมหนึ่ง อีกฝ่ายนั้นเพิ่งถือกาเนิดและเป็นผ้าขาวผืนหนึ่งไม่ว่าจะมองอย่างไร
แต่ว่า เธอได้ดื่มเลือดจากหัวหน้าสมาคมทั้งสอง เธอจึงรับรู้รสชาตินั้นแล้วและมองหารสชาติเช่นนั้นมากขึ้น
ถึงตอนนี้ ฟางหยวนก็มองเห็นความหิวกระหายในดวงตาของเธอ
“พวกโง่เง่าของสหพันธ์… พวกเขาสร้างตัวอย่างทดลองที่ทรงพลังเช่นนี้ขึ้นมา!”
ฟางหยวนแค่นเสียงและหันเดินออกไป
“นี่ไม่ใช่ปัญหาของฉัน ฉันจะลงมือก็ต่อเมื่อเธอพยายามคุกคามทวีปกลางเท่านั้น…”
“พี่ชายใหญ่… อย่าทิ้งลอริต้าไว้เลยนะ!”
เด็กหญิงกอดขาฟางหยวนเอาไว้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี
อาวุธปิศาจที่ตรงข้ามนั่นทาให้เธอรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
เธอเข้าใจได้เลยว่าเธอคงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปแล้ว เธอจะตายเอา!
“อามัน พาพอลไปกับนาย!”
ชาร์ลีกางปีกทั้งสามคู่ออกมาแล้วกลายไปเป็นเทพสวรรค์อีกครั้ง
“ผิดแล้ว พวกเราต้องอยู่ที่นี่และแก้ไขเรื่องนี้!”
ชาร์ลี อย่าลากฉันลงไปด้วยถ้านายอยากจะตาย”
ใบหน้าของชัวรอนซีดลง เขามองแขนของตัวเอง
“พวกเราไม่ใช่คู่มือของเธอและพวกเราก็ทาได้แค่ถูกเธอกลืนกินเท่านั้น นายยังไม่ได้บทเรียนอีกเหรอ?”
“ตราบใดที่พวกเราอยู่ที่นี่ พวกเราต้องทาได้!”
ชาร์ลีหัวเราะขื่นและเริ่มแผ่แสงสว่างออกมาจากร่าง
“งั้นนี่ก็คือแผนการของนาย…”
ใบหน้าของชัวรอนเปลี่ยนไปขณะยื่นมือออกไป
“ความมืด!”
พลังของแสงและความมืดปะทะกันและค่อย ๆ ส่งผลต่อรอบด้านทีละนิด มันเหมือนสัญลักษณ์หยินหยางมีชีวิตขึ้นมาอย่างนั้น
“…”
ที่ฝั่งตรงข้าม เด็กสาวอาวุธปิศาจนั้นถูกกระตุ้นจากการปะทะกันระหว่างขาวและดา เธอเองก็มีพลังพิเศษของแสงและความมืดเช่นกัน และอันที่จริง ความสามารถของเธอนั้นเหนือกว่ามาก
‘เมื่อแสงและความมืดกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ก็จะเกิดเป็นสมรภูมิพลังระดับต้น? เรียนรู้ได้เร็วมาก… และ…’
ฟางหยวนมองขึ้นไปบนฟ้า
สมรภูมิพลังนั้นใหญ่มากและเขาก็เข้าใจได้ว่ามีเรือรบที่บรรทุกจรวดนาวิถีเอาไว้พุ่งผ่านไปเมื่อครู่นี้
‘นี่คือแผนการสุดท้าย? ถ้าข้ายังอยู่ที่นี่ ข้าก็จะอยู่ในพื้นที่เป้าหมาย…’
เขาแค่นหัวเราะเงียบ ๆ และยังตัดสินใจเด็ดขาดยิ่งกว่าเดิมที่จะกลับออกไป
“ฝุบ!”
การแยกตัวออกมาของฟางหยวนนาไปสู่ปฏิกริยาลูกโซ่ในทันที
ตรงหน้าชาร์ลีและชัวรอน สีดาและขาวทั้งสองรวมกันและก่อเป็นกงล้อขนาดยักษ์ กงล้อนั้นหมุนไปทางอาวุธปิศาจ
เด็กสาวที่ถูกล้อมไว้ด้วยพลังก็รวมแสงและความมืดเข้าด้วยกัน มันแผ่พลังอันเฉพาะออกมาจนเหมือนจะสามารถกลืนกินโลกรอบ ๆ พวกเขาได้
ภายในสมรภูมิพลังขนาดใหญ่นี้ วงล้อสีดาขาวถูกฉีกกระชากออกจนไม่เหลือซาก
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเด็กสาว และเธอก็ก้าวมาข้างหน้าจนมาอยู่เบื้องหน้าชัวรอน มือขวาของเธอเอื้อมออกมาหาเขา
“ให้ฉัน…”
“ตายซะ เจ้าปิศาจ!”
ไม่ต้องพูดเลยว่าอาวุธปิศาจทาให้กระทั่งผู้สร้างมันขึ้นมาอย่างชัวรอนหวาดกลัว
ชัวรอนสบถแล้วแสงสีดาห้าสายก็ระเบิดออกจากปลายนิ้วของเขา ความมืดเปลี่ยนเป็นวัตถุขอบแหลมที่สามารถตัดผ่านทุกอย่างบนวิถีของมันได้
“ติ๊ง! ติ๊ง!”
แต่เมื่อมันพุ่งไปถึงเด็กสาว เขาก็พบว่าเส้นผมบนศีรษะของเธอนั้นปลิวไสวราวกับน้าตก
เส้นผมของเธอมีกลิ่นหอมและกลายไปเป็นกาแพงหนาสีดา การโจมตีของชัวรอนนั้นทาได้แค่สร้างประกายไฟเล็ก ๆ บนเส้นผมของเธอที่เปลี่ยนกลับไปเป็นแบบเดิมอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น
“นี่คือ… ความสามารถธาตุทองของสิงโตบาร์ตัน!”
ชัวรอนรู้สึกเสียใจที่ลงมือไป เขาถอยหลังไป
“แสงสวรรค์– ชาระล้าง!”
ตอนที่ชัวรอนตกอยู่ในอันตราย เพื่อนเก่าของเขาก็ตัดสินใจลงมือ
ลูกพลังแสงสวรรค์ร้อนผ่านบรรจุพลังอันบริสุทธิ์เอาไว้กระทบลงที่ร่างของเด็กสาว
ทันใดนั้น ก็ปรากฏมิติบิดเบือนขึ้นและกินลูกพลังเข้าไป
ดวงตาของเด็กสาวสว่างวาบขึ้นและเธอก็หัวเราะอย่างไร้เดียงสา
“ฉันยัง… ยังอยากได้….”
“นี่เป็นความสามารถในการกลืนกิน… จากสมาคมพิราบขาว! บ้าชะมัด!”
ชาร์ลีอดสบถเสียงดังออกมาไม่ได้
“พวกนั้นใส่ความสามารถพิเศษให้เธอมากแค่ไหนกัน?”
“ตอนนี้ที่พวกเราทาได้ก็คือถ่วงเวลา!”
ชัวรอนยังมีสีหน้าเคร่งเครียด
“โซ่แห่งความมืด!”
“ควับ!”
พื้นดินแยกออกเปิดทางให้โซ่สีดาจานวนมาก พวกมันบิดงอไปมาราวกับงูแล้วก็ขดรอบตัวเด็กสาว
“แสงสวรรค์– ปราการ!”
ชาร์ลีหน้าแดงก่าและเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากจมูกและตา แต่เขาก็ยังสู้ต่อ เส้นแสงเข้าไปล้อมรอบตัวเด็กสาว จากัดเธอเอาไว้
“พวกเราใช้ทาอย่างที่มีแลกกับเวลาอันน้อยนิด!”
“อื๋อ”
ภายในปราการแสง เด็กสาวเอียงคอแล้วก็ทาเสียงประหลาดออกมา
“นี่… ไม่นะ! ภาพลวงตา!”
ชัวรอนอึ้งงันไปครู่หนึ่งแต่ก็ได้สติอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังช้าไปอยู่ดี เด็กสาวทาลายคุกที่ขังเธอเอาไว้ออกมาเป็นอิสระและวางมือขาวผ่องราวหยกของเธอที่หน้าอกของเขา มีรอยยิ้มบริสุทธิ์อยู่บนใบหน้า
“ไม่…”
ชัวรอนกรีดร้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะสลายกลายเป็นลาแสงและถูกดูดซับเข้าไปในฝ่ามือของเด็กสาว
“เพื่อนเก่าเพื่อนแก่…”
ชาร์ลีหัวเราะขื่นและเห็นเด็กสาวคนนั้นมาถึงตรงหน้าเขาด้วยสายตาพึงพอใจ
“ฉันจะไปเจอกับนายแล้วตอนนี้!”
“ตูม!”
เกิดแสงสว่างระเบิดออก เหมือนพระอาทิตย์ดวงเล็ก ๆ สลายไป
“หัวหน้า…”
อามันหันกลับมาทันที
“ไม่มีทาง ฉันจะไม่กลับออกไปแบบนี้ ฉันจะกลับไปช่วยพวกเขา!”
แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ตัวแข็งและเปลี่ยนร่างไปเป็นหมาป่าตัวใหญ่
ลอริต้าฟันกระทบกัน
“เธอ… เธอมาแล้ว!”
“คิคิ… เลื่อนระดับรึ? ไม่เลว!”
ฟางหยวนหัวกลับมาเห็นร่างที่ลอยอยู่กลางอากาศ เป็นเด็กสาวอาวุธปิศาจตนนั้น
ตอนนี้เธอมีปีกคู่หนึ่ง สีขาวข้างสีดาข้าง และปีกก็แผ่ความมืดและแสงสว่างออกมา ตรงกันข้ามและยังสมดุลด้วยพร้อมกัน ช่างแปลกตาและยังให้ความรู้สึกประหลาดแก่ผู้พบเห็น
“นางฟ้าปิศาจ?”
ฟางหยวนคิดออกมาดัง ๆ
“ฝั่งหนึ่งเป็นแสงสว่าง ฝั่งหนึ่งเป็นความมืด… เธอกลืนกินหัวหน้าสมาคมขั้นที่สามทั้งสองคนเข้าไป แล้วตอนนี้ เธอจะต้องการอะไรจากฉัน?”
“แล้วตอนนี้พวกเราจะทายังไง?”
พอลเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาและทากางเกงของตัวเองเปียกไปแล้ว
“พวกเราตายแน่ พวกเรากาลังจะตาย!”
“อื้อ.”
ริมฝีปากของนางฟ้าปิศาจแยกออกและตะโกนบางอย่างที่ฟังไม่ออกออกมา
“ซ่า!”
คลื่นแผ่ออกมา อามันและลอริต้ากลายเป็นตาบอดชั่วคราวไปและทาอะไรไม่ได้โดยสิ้นเชิง
เด็กสาวนางฟ้ากางปีกออกแล้วขยับ เธอไปปรากฏตรงหน้าฟางหยวนฉับพลัน เธอดูกระหายยิ่งกว่าเดิม
“ให้ฉัน…”