The Dark King – Chapter 543 ไม่มีวิธีแก้
“ฮะ?” ทันใดนั้นพาร์นาก็ได้ยินเสียงแปลกๆจากทิศทางตรงกันข้ามของเทียน เขาขมวดคิ้วและมองไปยังที่มาของเสียง มุมปากปรากฏรอยยิ้มแสดงถึงความเย้ยหยัน “พยายามเบี่ยงเบนความสนใจอย่างนั้นหรอ? ฮึ่ม นั่นเป็นความคิดที่ดี แต่น่าเสียดายที่สำหรับฉันแล้วมันก็ไม่ต่างอะไรจากเรื่องไร้สาระ”
ฟิ้ว!
ร่างของเขากระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่งราวกับลิง
เพียงพริบตาร่างของพาร์นาก็ปรากฏตัวขึ้นในป่าทึบที่ล้อมรอบไปปด้วยต้นไม้สีแปลกๆ ข้างหน้าเขามีรอยแยกเล็กๆและต้นไม้หักโค่นลงมาปกคลุมถ้ำมืดที่อยู่ใต้ต้นไม้ ทางเข้ามีขนาดเล็กเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณครึ่งเมตร ดังนั้นสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ข้างในนั้นคงมีขนาดตัวที่ไม่ใหญ่มาก
พาร์นามองเข้าไปในถ้ำและเห็นเงาขนาดใหญ่ มันเป็นสัตว์ร้ายที่มีรูปร่างคล้ายหมูป่าสูงประมาณ 3 เมตร ร่างกายเต็มไปด้วยหนามแหลมคล้ายเม่น มันส่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดขณะที่วิ่งหนีไป
พาร์นาขมวดคิ้วของเขาเสียงที่ได้ยินก่อนหน้านี้เป็นเสียงของสัตว์ร้ายตัวนี้อย่างนั้นหรอ?
เขากำลังใช้ความคิด
ในขณะเดียวกันร่างของเทียนก็กำลังขดตัวแน่นและหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกเหมือนหัวใจของเขาเกือบจะหยุดเต้นและได้แต่ภาวนาให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
…
พาร์นาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นดวงตาที่เย็นชาของเขาก็มองไปที่สัตว์ร้ายที่เกือบหายลับไปจากสายตาของ ดวงตาของเขามองต่ำลงมาที่ท้องซึ่งบวมเล็กน้อยเหมือนเต็มไปด้วยอาหาร
“ฮึ!” พาร์นาเยาะเย้ย “กลอุบายหลอกเด็ก!”
ร่างของเขาทะยานขึ้นและกระโดดจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่งเขาตามสัตว์ร้ายตัวนั้นทันในชั่วพริบตา
ปัง
เขากระโดดลงบนหลังสัตว์ร้าย มันพยายามสลัดเขาออกไปแต่การสะบัดตัวอย่างรุนแรงไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาเสียสมดุลแต่อย่างใด เขายกเท้าขึ้นและกระทืบบนหลังของสัตว์ร้ายอย่างรุนแรง จากแรงอันมหาศาลทำให้ขาของมันไม่อาจทรงตัวอยู่ได้ เข่าของสัตว์ร้ายกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงพร้อมกับส่งเสียงร้องครวญครางออกมา
พาร์นาโน้มตัวลงและต่อยไปที่หัวของสัตว์ร้ายตัวนี้ กำปั้นของเขาเจาะทะลุกะโหลกของมัน สัตว์ร้ายกรีดร้องออกมาเล็กน้อยก่อนที่ร่างกายจะล้มลงบนพื้นอย่างช้าๆและตายไปในที่สุด
พาร์นากระโดดลงจากหลังของมันและมองดูศพอย่างเฉยเมยพร้อมกับพูดว่า “ออกมาได้แล้ว”
ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆจากศพ
พาร์นารอไปอีกประมาณสิบวินาที เมื่อเห็นว่าเทียนยังคงแกล้งตายเขาขี้เกียจเกินกว่าจะรออีกต่อไปแล้วพูดขึ้นมาอย่างเยือกเย็นว่า “ฉันขอชื่นชม นายเป็นคนที่ฉลาดมากฉันสามารถทำให้นายกลายเป็นสายลับให้กับตระกูลแฟเทอร์ได้ นายอยากจะตายหรือว่าให้ความร่วมมือกับฉัน?”
ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรเกิดขึ้น ท้องที่อ้วนท้วนของมันยังคงนิ่งไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
ดวงตาของพาร์นาเต็มไปด้วยความโกรธ เขายกมือขึ้นแล้วเฉือนลงอย่างรวดเร็วลงไปที่กระเพาะของสัตว์ร้ายด้วยปลายนิ้วของเขา กระเพาะอาหารถูกผ่าออกอย่างง่ายดายอวัยวะภายในก็ไหลออกจากท้องมาพร้อมกับเลือดลงมากองบนพื้น ในอวัยวะภายในของสัตว์ร้ายตัวนี้มีวัตถุขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือด มันเป็นหินก้อนใหญ่
พาร์นาตกตะลึง
หินก้อนใหญ่?
เด็กคนนั้นไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในกระเพาะอาหารอย่างนั้นหรอ?
ในไม่ช้าจิตสังหารก็ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา เขาถูกเล่นละครตบตาโดยเด็กเวรนั่น!
“สารเลวเอ้ย!” เขากำหมัดแน่น หากเขาพบเทียนเขาจะตัดร่างเขามันออกเป็นชิ้นๆ!
เขายับยั้งความโกรธได้อย่างรวดเร็วและสงบสติอารมณ์ของเขา ดวงตาของเขากลับมาเป็นปกติอีกครั้งและใช้ความสามารถของตัวเองที่มีมองไปยังสภาพแวดล้อมรอบๆตัว ในไม่ช้าเขาเห็นรอยเว้าอยู่บนพื้น มันเป็นรูปร่างเดียวกับหินก้อนใหญ่นั้น เขามองเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ในทันที เทียนวิ่งมาที่นี่แล้วยัดก้อนหินก้อนใหญ่เข้าไปในท้องของสัตว์ร้ายแล้วทำให้มันวิ่งหนีเพื่อดึงความสนใจของเขา!
ช่างเป็นเด็กที่โหดเหี้ยมและฉลาดหลักแหลมจริงๆ!
เขาหรี่ตาลงและมองไปรอบๆอีกครั้งแต่ไม่พบร่องรอยใดๆ เขาหลับตาและโลกก็เงียบลงไปทันที
เขายกเท้าขึ้นและกระทืบเบาๆลงบนพื้น
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลืมตาและกระโจนขึ้นฟ้าบินไปในอีกทิศทางหนึ่ง
ฟู่ว!
เมื่อเห็นชายคนนั้นจากไปจากเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ร่างของเขาขดตัวอยู่ใต้บ่อโคลนข้างในถ้ำ โคลนก็เย็นเหมือนกับเกล็ดเลือดน้ำแข็งของเขา ร่างกายทั้งหมดของเขาแข็งทื่อ
เขายับยั้งการตอบสนองของร่างกายต่อความเหน็บหนาวและไม่เคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น เขายังไม่ได้ออกมาจากที่ซ่อนตัวในทันที
ฟิ้ว!
ไม่กี่นาทีต่อมาสายลมก็พัดผ่านและชายหนุ่มก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง เขามองไปรอบๆและไม่เห็นร่างของเทียน ดูเหมือนเขากำลังโกรธมากเขากระทืบพื้นและจากไปอีกครั้ง
เทียนยังคงซ่อนตัวอยู่ในโคลน แม้ว่าดวงตาของเขาจะปิดอยู่แต่เขาสามารถมองเห็นแหล่งความร้อนที่อยู่ภายนอกได้ เมื่อเขาเห็นชายหนุ่มออกไปเขารู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย คราวนี้ถ้าชายคนนั้นไม่กลับมาอีกจะเป็นเรื่องที่ดีมาก
เขาไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป ร่างกายที่สั่นเพราะความหนาวเหน็บของเขาค่อยๆปีนออกมาจากโคลนและคลานออกมาจากถ้ำ ในไม่ช้าเขาก็ออกมาจากหลุมที่ซ่อนตัวอยู่ เทียนสูดอากาศบริสุทธิ์จากภายนอกเข้าไปเต็มปอด เขารู้สึกราวกับว่าได้เกิดใหม่อีกครั้ง
“ในที่สุดก็ออกมาซะที?” มีน้ำเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมา
เทียนหยุดหายใจในทันที
เขาเงยหน้าขึ้นมองร่างที่นั่งอยู่บนต้นไม้ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับถ้ำ คนของตระกูลแฟเทอร์!
ชายคนนั้นไม่ได้ไปจากที่นี่อย่างนั้นหรอ?
เทียนตกตะลึง
พาร์นามองดูใบหน้าของเทียนที่ตกใจและริมฝีปากของเขาขดเป็นรอยยิ้ม มีความรู้สึกยินดีในหัวใจของเขาแต่ภายนอกกลับแสดงออกด้วยท่าที่เฉยเมย พาร์นากล่าวว่า “สามารถรอดมาได้ถึงตอนนี้ … หนุ่มน้อย แกเก่งมาก”
เทียนจ้องมองชายคนนั้นด้วยความงุนงง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็เข้าใจถึงเหตุผลและแสดงสีหน้าที่ย่ำแย่ออกมา
“ดูเหมือนว่าแกจะคิดออกแล้วสินะ” พาร์นารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นใบหน้าของเทียนที่เปลี่ยนไป พาร์นายิ้มอย่างไม่แยแส “แกประเมินฉันต่ำเกินไปแม้ว่าแกจะพยายามทำให้การได้ยินเสียงของฉันสับสนก็ตาม แต่จนถึงตอนนี้ไม่มีใครหนีจากการไล่ตามของฉันได้!”
ร่างกายของเทียนเต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือกและจิตใจของเขากำลังสับสน เขารู้ว่าทำไมชายคนนั้นถึงหาเขาพบ – เสียงสะท้อน!
ที่พาร์นากระทืบเท้าลงบนพื้นดินก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เพราะความโกรธ แต่เป็นการตรวจสอบพื้นที่โดยรอบนี้ทั้งหมดด้วยการตรวจสอบจากคลื่นเสียงที่สะท้อนกลับมาจากวัตถุ หลักการคลื่นเสียงนี้มักจะใช้กับเรือดำน้ำในสมัยก่อน แต่ในยุคนี้มนุษย์สามารถวิวัฒนาการเพื่อยกระดับพลังของตนเองขึ้นไปได้และอาจมีความสามารถแบบนี้ด้วยเช่นกัน!
แม้ว่าเขาจะกำจัดเสียงทั้งหมดของตนเองไปแล้วแต่ก็ยังคงถูกตรวจจับได้ด้วยเสียงที่สะท้อนออกไป ไม่มีทางที่เขาจะรับมือกับความสามารถแบบนี้ได้เลย!