“ เปิ่นหวางพบคุณชายน้อยของตระกูลฮวา” เมื่อเสี่ยวเทียนเหยาทิ้งประโยคนี้ออกไป ซู่ฉาและหลิวไป๋เกือบจะกระโดดขึ้นจากเก้าอี้
“เสี่ยวเหยา เจ้าพูดว่าอะไรนะ ข้าได้ยินผิดไปหรือไม่ เจ้าพบคุณชายน้อยของตระกูลฮวาหรือ”ใช่ตระกูลฮวาเดียวกันกับที่พวกเขากำลังคิดอยู่หรือไม่
เสี่ยวเทียนเหยาพยักหน้าเบา ๆ “ เจ้าได้ยินไม่ผิดหรอก มันเป็นคุณชายน้อยที่ตระกูลฮวากำลังตามหาอยู่”
“ เจ้าพบเขาที่ไหน?” ซู่ฉาถามด้วยน้ำเสียงที่แทบจะไม่เชื่อและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
การหายตัวไปของคุณชายน้อยของตระกูลฮวาเป็นที่รู้จักกันทั่วทั้งสี่แคว้น ตระกูลฮวาขอให้ฮ่องเต้ของแต่ละแคว้นทั้งสี่ช่วยพวกเขาตามหาคุณชายน้อยของตน และตราบใดที่พวกเขาค้นพบเขา พวกเขายินดีที่จะตอบแทนบุญคุณนี้อย่างแน่นอน
ด้วยสิ่งนี้ฮ่องเต้ของทั้งสี่แคว้นจึงใช้กำลังคนและทรัพยากรจำนวนมากเพื่อค้นหาทั่วทั้งสี่แคว้น อย่างไรก็ตาม แม้จะตามหาเป็นเวลานาน พวกเขาก็ไม่สามารถหาแม้แต่เสื้อผ้าของทารกได้
“สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชื่อ อันทัง”เสี่ยวเทียนเหยาพูดขึ้นง่ายๆ แต่กลับทำให้ซู่ฉารู้สึกมึนงง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถามด้วยเสียงที่เบาขึ้น“ เขาถูกพบโดยหวางเฟยใช่หรือไม่?”นางไม่ใช่มนุษย์
“อืม” เสี่ยวเทียนเหยาดูเฉยชา พวกเขาจึงไม่สามารถรู้สึกถึงร่องรอยแห่งความสุขหรือความโกรธในน้ำเสียงของเขาได้
ซู่ฉา ส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ“ โชคของหวางเฟยช่างต่อต้านสวรรค์จริงๆ”
“อันที่จริงแล้ว มันดีมากจริงๆ…” เสี่ยวเทียนเหยาถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่เหน็บแนม
ซู่ฉารู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ความสุขที่เขารู้สึกได้ก็จางหายไป“ เทียนเหยา หวางเฟยดีกับเจ้ามาก เจ้าควรปฏิบัติต่อนางให้ดีขึ้นในอนาคต” อย่าหลอกใช้นางอีก
“ตอนนี้เปิ่นหวางก็ดีกับนางมากแล้ว” ทุกคนต่างก็เห็นว่าภรรยาของเขาพอใจกับการกระทำของเขามากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ตามใจนางไปเสียทุกอย่างก็ตาม
“ที่ข้าพูด ไม่ใช่เพียงแต่ผิวเผิน แต่เป็นการปฏิบัติต่อนางอย่างดีจริง ๆ” ในฐานะที่เป็นมือขวาของเสี่ยวเทียนเหยา และเป็นเพื่อนที่ดี เขารู้ว่าเสี่ยวเทียนเหยา มีหลิน ชูจิ่ว อยู่ในใจของเขาแล้ว เพียงแต่……มันยังเบาบางเกินไป!
“ มันเป็นความจริงที่เปิ่นหวางปฏิบัติต่อนางอย่างดีในตอนนี้” อย่างน้อยที่สุด เมื่อไม่นานมานี้เขาก็ทำ เขาไม่ลังเลซึ่งมันทำให้เขามีความสุข
“ ข้ารู้ว่าเจ้าจริงใจ แต่ยิ่งเจ้าปฏิบัติต่อนางดีมากเท่าไร นางก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นเท่านั้น ฮ่องเต้ไม่สามารถทำอะไรที่จะทำร้ายเจ้าได้ ดังนั้นเขาจะเริ่มจากคนที่เจ้าห่วงใย” เสี่ยวเทียนเหยาเป็นคนที่ไม่มีจุดอ่อน ฮ่องเต้ไม่เต็มใจที่จะเริ่มต้นโดยตรงกับเขา แต่ตอนนี้ … …
เสี่ยวเทียนเหยา แสดงความใส่ใจต่อหลิน ชูจิ่ว ต่อหน้าผู้คน นี่เป็นการบอกฮ่องเต้อย่างไม่ต้องสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นจุดอ่อนของเขา
“ถ้านางต้องการเป็นผู้หญิงของเปิ่นหวาง นางต้องแบกรับกับผลที่จะตามมา” ใบหน้าของเสี่ยวเทียนเหยาดูเย็นชา เขาไม่รู้สึกว่าเขาทำอะไรผิด“ ในวันนั้นที่นางแต่งงานกับเปิ่นหวาง นางก็ถูกกำหนดให้แบ่งปันชีวิตและความตายกับเปิ่นหวางแล้ว นางไม่สามารถหลบหนีมันได้อีกต่อไป”
“ แต่ หวางเฟยยังเยาว์นัก นางจะสามารถรับมันได้หรือ” ซู่ฉามักจะรู้สึกว่าเสี่ยวเทียนเหยาไม่ควรทำเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้วอะไรคือสิ่งที่แตกต่างระหว่างสิ่งนี้กับการที่จะปล่อยให้นางออกไปตายข้างนอก?
แน่นอนว่ามีความแตกต่าง เสี่ยวเทียนเหยา จะไม่นั่งอยู่เฉยๆ และปล่อยให้ หลิน ชูจิ่วต้องพบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
“ ถ้านางไม่สามารถรับได้ อย่างน้อยก็ต้องปกป้องตัวเองได้” ถ้านางไม่มีกำลังมากพอ นางจะยืนเคียงข้างเขาได้อย่างไร
เขาสามารถปกป้อง หลิน ชูจิ่ว ได้ แต่เขาไม่สามารถรับประกันชีวิตของนางได้ตลอดไป ด้วยมือของนางเองเท่านั้น นางจึงจะสามารถป้องกันตัวเองได้
ดวงตาของเสี่ยวเทียนเหยานั้นหนาวเย็นมาก เห็นได้ชัดเขาไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้อีก ซู่ฉาและหลิวไป๋ยังมีสิ่งที่ต้องการจะพูดอีกมาก แต่พวกเขาต้องยอมทนเอาไว้ก่อนในตอนนี้
หลังจากหลิน ชูจิ่วและเสี่ยวเทียนเหยาแยกทางกัน เธอก็ไม่ยอมให้ใครพากลับไป เธอเลือกที่จะเดินไปที่เรือนคนเดียวอย่างช้าๆ เมื่อถึงจุดนี้สีแดงบนใบหน้าของเธอก็หายไปนานแล้ว ดวงตาของเธอมีเพียงความเหนื่อยล้าเท่านั้น ไม่มีร่องรอยความหอมหวานอยู่อีกต่อไป
หลิน ชูจิ่ว ยอมรับว่าเธอมีความรู้สึกดีๆ ต่อเสี่ยวเทียนเหยา ผู้ชายที่โหดเหี้ยมอย่างเสี่ยวเทียนเหยา บางครั้งก็อ่อนโยนและรอบคอบ เขาสามารถทำให้ผู้หญิงรู้สึกหมดหนทางอย่างแท้จริง