ตอนที่ 2068
คงเพราะมีเรื่องหนักใจ เมื่อถึงเวลากินข้าว อาการหวัดของเซียวจิ่งจึง
หนักขึ้น ไอครั้งหนึ่งเสียงก็แหบครั้งหนึ่ง
ลั่วลั่วอยากพาเขาไปให้น้ำเกลือที่คลินิกประจำตำบล
เขากลับกลืนยาสองเม็ดแล้ววางมือไว้บนศีรษะเธอ “ฉันเป็นหมอนะ”
แถมยังรู้ดีด้วยว่าปัญหาอยู่ที่ตรงไหน ไม่จำเป็นต้องให้น้ำเกลือ ผู้ชาย
คนนี้ไม่เคยรอให้อาการหนักถึงจะกินยา
ลั่วลั่วคิดว่ายังไงก็ควรไปหาหมอ ไม่รู้ว่าเพราะปรับตัวเข้ากับสภาพ
แวดล้อมของที่นี่ไม่ได้หรือเปล่า ทำให้ด้านข้างของมือเขาเกิดผื่นแดง
อาการหวัดยังพอไหว แต่สำหรับคนเล่นเกมอีสปอร์ตแล้ว สิ่งที่สำคัญ
มากที่สุดก็คือมือทั้งสอง!
เมื่อลั่วลั่วเห็นผื่นแดงพวกนั้นก็คว้ามือเขาแทบจะทันที “ไปคลินิก”
เธอไม่อาจให้เขาเกิดอันตรายในถิ่นของเธอได้
โดยเฉพาะมือทั้งสองของเขา
หลังจากซื้อยามาทาให้ เธอยังไม่วางใจ จึงไปถามคุณหมอที่คลินิก
เสียมากมาย อย่างไรก็เป็นคนตำบลเดียวกันทั้งนั้น
คุณหมอยิ้ม “ลั่วลั่ว เพื่อนเธอไม่คุ้นกับถิ่นพวกเราเลยเกิดอาการแพ้แล้ว
ก็อักเสบ เธอเป็นห่วงขนาดนี้ ฉันนึกว่าเป็นแฟนที่พากลับมานะเนี่ย”
ลั่วลั่วสงบทันที หันหน้าไปมองเซียวจิ่งแวบหนึ่ง
ชายหนุ่มเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของคุณหมอแต่ก็เหมือนได้ยิน ยื่นมือ
มาวางบนศีรษะเธออีก “ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร”
ลั่วลั่วเห็นคุณหมอตาโต ก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
หัวหน้าชอบลูบศีรษะเธอ นี่เป็นความเคยชินมานาน แต่ในสายตาคน
อื่นคงจะดูสนิทกัน
ไม่แค่สนิทแล้วล่ะ
จุดที่ลั่วลั่วยืนอยู่ทำให้เธอมองไม่เห็นนัยน์ตาของเซียวจิ่ง
แววตาของชายหนุ่มซ่อนความอ่อนโยนไว้มากมาย แทบทั้งหมดถูก
ถ่ายทอดออกมาเป็นการลูบศีรษะเธอ
เมื่อถึงตอนบ่าย เซียวจิ่งจะไปช่วยแม่เธอเลือกผัก ลั่วลั่วปฏิเสธตรง ๆ
“หัวหน้าทำแบบนี้ มือจะหายเหรอ เกิดคันขึ้นมาจะทำให้พิมพ์ช้าลง
นะ”
“ไม่เป็นไร” เสียงของชายหนุ่มเฉยเมยมาก มาก…จนลั่วลั่วได้ยินคำพูด
เขาไม่ชัด ได้แต่หันมามอง
มือถือของชายหนุ่มส่งเสียงพอดี
สายเรียกเข้าบนหน้าจอเป็นสายที่ลั่วลั่วคุ้นเคย เป็นสายจากทางคลับ
เซียวจิ่งพลันลุกขึ้นมา “ฉันจะไปรับโทรศัพท์หน่อยนะ”
ลั่วลั่วส่งเสียงรับรู้ รู้ดีด้วยว่าเขาจะรีบกลับไป
เธอนั่งมองพระอาทิตย์ที่ใกล้จะลาลับฟ้าตรงลานบ้าน
โทรศัพท์สายนี้ใช้เวลาพอสมควร รอจนเขากลับมา ลั่วลั่วถึงเอ่ยขึ้น
“หัวหน้าควรจะซื้อตั๋วได้แล้ว”
“ไม่ซื้อ” ตอนเซียวจิ่งพูดสั้น ๆ เขามีอาการเจ็บคอ
ลั่วลั่วหลุบตาลง กำมือแน่น “ฉันกลับมาเพราะอยากเริ่มต้นใหม่
หัวหน้าอยู่ที่นี่ ฉันก็เริ่มต้นใหม่ไม่ได้ หัวหน้าก็เห็นแล้วว่าตอนนี้ฉัน
มีชีวิตของตัวเอง อันที่จริงไม่ต้องเป็นห่วงฉันว่าออกจากวงการแล้ว
จะเสียใจหรอก ที่นี่สัญญาณอินเทอร์เน็ตแย่ ฉันชอบไปเล่นกับเด็กที่
โรงเรียนอนุบาล บางครั้งก็แวะกินไอติม ฉันหางานอื่นที่ชอบนอก
เหนือจากอีสปอร์ตได้แล้ว ฉันจะอยู่เป็นครูประถมประจำที่นี่ ถึงฉัน
เรียนไม่สูง ไม่มีกระทั่งวุฒิม.ปลาย แต่เพื่อนฉันบอกแล้วว่าขอแค่
สอบใบประกอบวิชาชีพครูได้ ทางโรงเรียนก็จะพิจารณาตามความ
สามารถที่แท้จริง แถมฉันยังเป็นติวเตอร์ได้ด้วย”
พูดมาถึงตรงนี้ เธอชะงักนิดหนึ่ง “ฉันไม่ได้เป็นลูกทีมที่หัวหน้าต้อง
เป็นห่วงอีก หัวหน้าควรจะกลับได้แล้ว”
เซียวจิ่งอึ้ง ลูกกระเดือกขยับอย่างยากลำบาก “อันที่จริงเธออยากจะ
บอกฉันว่า ถึงฉันจะไม่ดูแลเธอ เธอก็ยังมีความสุขได้อยู่ใช่ไหม?”
ตอนที่ 2069
ลั่วลั่วชะงัก ไม่ปฏิเสธ
เซียวจิ่งยกมือวางบนศีรษะเธออีกครั้ง “แต่ฉันที่ไม่มีเธอ จะอยู่ต่อไป
อย่างไม่มีความสุข ไม่อยากเล่นเกม ไม่อยากวิจัยงาน ถึงจะสายไป
แล้วแต่ก็ยังอยากพูด ลั่วลั่ว ฉันอาจชอบเธอมานานแล้ว แต่ไม่รู้ว่า
นั่นคือความชอบ คิดว่าแค่ดีต่อเธอเพราะเธอเป็นลูกทีมของฉัน”
แววตาของลั่วลั่วสั่นไหว หัวใจเต้นผิดจังหวะเลยทีเดียว
เซียวจิ่งเอ่ยเสียงแผ่วเบา “เป็นครูก็ไม่เลว เรื่องวุฒิการศึกษาน่ะไม่ได้
สำคัญมาก ดูสิ ฉันเรียนสูงขนาดนี้ ก็ยังทำคนที่ตัวเองชอบหลุดลอย
ไปได้เลย”
ลั่วลั่วอ้าปากอยากพูดออกมา แต่คุณแม่ลั่วกลับเรียกพวกเธอไปกิน
ข้าวเสียก่อน
เซียวจิ่งช้อนสายตาขึ้นมอง “ไปกันเถอะ ถ้าไม่สะดวกจริง ๆ ถึงเวลา
นั้นฉันจะไปเอง”
เธอสับสนไปหมด ตอนกินข้าวก็กินไม่ลง เธอนั่งมองดูของที่เธอเก็บ
สะสมมาอยู่ในห้องตัวเอง
เธอชอบมาก เพราะชอบมาก บางครั้งจึงไม่กล้าแตะต้อง
กว่าจะวางความรู้สึกนั่นลงได้ มันไม่ง่ายเลย ราวกับหากตัดใจจาก
ผู้ชายคนนี้ได้ เธอก็จะได้ไม่นึกถึงวันเวลาที่ได้เล่นเกมด้วยกันอีก
รุ่งเรืองก็ดี โดนก่นด่าก็ดี มันจะอยู่ห่างไกลจากเธอไป
สรุปแล้วก็คือ เธอไม่มีความกล้า
เธอไม่เหมาะกับเขาจริง ๆ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาสามารถยืนหยัดโดยไม่ล้มครืน แต่เธอสู้ไม่
ไหว
โลกออนไลน์เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ใครจะพูดอะไรก็ได้ ไม่
ต้องรับผิดชอบ มันสามารถทำลายความรักในวงการอาชีพของเราได้
ดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่า ตอนแรกทำไมเธอถึงอยากเล่นเกมให้เก่ง ๆ
ถ้าเป็นเพราะแค่เงิน ก็จะสบายมาก สามารถยืดหยุ่นได้ต่อแผนงาน
ต่าง ๆ ได้สบาย
การชอบสิ่งสิ่งหนึ่ง จะถือว่ามันเป็นเรื่องจริงได้ง่ายดาย
แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ล้วนแต่เป็นไปตามการบังคับของคน รวมถึง
ผลประโยชน์ที่ชักนำ
ผู้จัดการทีมเคยคุยกับเธอเรื่องลาออกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ พวกเขาหา
คนใหม่ไว้เรียบร้อยก่อนที่เธอจะออกเสียอีก
ยุคแห่งการเป็นดาราของอีสปอร์ตมาถึงแล้ว จึงไม่อยากได้คนอย่าง
เธอ เพราะทุกคนต่างไม่สดใหม่อีก กระทั่งยังมีคนโจมตีว่าร้ายอยู่เป็น
ระยะ ๆ ทางคลับต้องการเปลี่ยนรูปแบบ พวกเขาต้องการสายเลือด
ใหม่
ลั่วลั่วเข้าใจความหมายของผู้จัดการเป็นอย่างดี รู้ซึ้งด้วยว่าต้องการ
ให้เธอจากไปอย่างสวยงาม
บางทีการไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เป็นสิ่งที่พอจะเดาได้
เขายังคงแข่งอยู่ แต่เธอเริ่มค่อย ๆ ไม่ชอบวงการนี้แล้ว
ถึงแม้อยากจะแข่งร่วมกับเขาอีกสัก ชอบในสิ่งที่เขารักและเธอก็รัก
ด้วย
ความฝันในวัยเยาว์มันสวยงามเกินไปหรือเปล่า
พอตื่นขึ้นมาถึงได้รู้ซึ้งกับความเป็นจริงของสังคม
เธอหลับตา คลุมผ้าห่ม อดกัดมือตัวเองไม่ได้
ข้างนอกฝนตกแล้ว เสียงเซียวจิ่งพลอยแหบเครือไปด้วย “รอให้เขามี
ความสุขจริง ๆ แล้วฉันจะกลับไป”
“หัวหน้า ทำไมไม่บอกลั่วลั่วล่ะว่าหัวหน้าก็ลาออกแล้ว” จ้าวซานพั่ง
ร้อนรนแทบตาย “คะแนนเห็นใจจะได้เพิ่มขึ้นไง”
เซียวจิ่งจ้องมองที่จุดหนึ่ง “ไม่ล่ะ”
“ทำไมอะ” จ้างซานพั่งไม่เข้าใจ
ผมสั้นสีดำของชายหนุ่มปรกลงมาบดบังนัยน์ตา “เขาต้องลงแข่งตั้งแต่
อายุน้อย คิดว่าการแข่งอีสปอร์ตเป็นเรื่องเท่มาก ถึงได้ไม่เคยท้อแท้
ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม มาถึงตอนนี้ เขาตื่นจากฝันแล้ว อย่า
ให้เขาความฝันของเขาต้องโดนทำลายให้หัวใจสลายมากไปกว่านี้
เลย ถ้าฉันบอกเขาว่าฉันเองก็ลาออกแล้ว ความศรัทธาของเขาจะต้อง
ล้มครืนแน่ เขายังอยากแข่งร่วมกันกับพวกเราอีก”
“แต่ว่าพวกเรา…ลงแข่งด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว”