ตอนที่ 2084
ถ้าหาฉันเจอ จะทำอะไรก็ได้
ฉินมั่วเหลือบมองคนบางคนพลางพูดเสียงเรียบ “เธอหมายถึงแผน
ไหน ปลอมตัวเป็นคนอื่น ยืนชี้คลิปอยู่ในห้าง ชมตัวเองกับเจ้าของ
ร้านขายคอมพิวเตอร์ว่าเท่จังเลย ใช่แผนนี้หรือเปล่า?”
นี่มันประวัติอันอัปยศของเธอแท้ ๆ
แต่เจ้าของประวัติน่าอายอย่างเธอหรือจะแคร์?
ป๋อจิ่วยิ้มร้าย “เอ เป็นแผนของอัจฉริยะที่ไหนเหรอ ฟังแล้วเท่สุด ๆ”
ฉินมั่วเหมือนจนใจ ยื่นมือหยิกแก้มเธอ “ป๋อเสียวจิ่ว”
“อื้อ?” ป๋ อจิ่วหันมองเขา รู้สึกคันยิบในหัวใจ กินอิ่มแล้วอยากลงมือ
ลงไม้กับคนคนนี้จริง ๆ คนโบราณว่าไว้ไม่ผิด กินอิ่มชมความงาม
เป็นแบบนี้นี่เอง
“จะเล่นเกมไหม” ฉินมั่วซุกมือข้างหนึ่งลงในกระเป๋ ากางเกง ก้นบึ้ง
นัยน์ตาวิบวับ
ป๋อจิ่วถอนตัวเองจากความลุ่มหลงต่ออีกฝ่าย ก่อนจะจ้องหน้าชาย
หนุ่ม “เกมอะไร?”
“ครั้งที่แล้วที่ฉันมา เราต่อสู้กันที่นี่ ฉันเป็นฝ่ายมาหาเธอ ตอนนี้เธอ
หาฉันบ้าง โอเคไหม?” ฉินมั่วหลุบตาลง “ถ้าหาเจอ ฉันก็จะกลายเป็น
ของเธอ”
ป๋ อจิ่วเลิกคิ้ว “แสดงว่าฉันจะทำอะไรก็ได้ในคืนนี้?”
“ต่อไปอยากทำอะไรก็ทำได้” ฉินมั่วพูดอย่างที่ใจคิด “ถ้าเธอคันไม้
คันมือ พวกเราก็มาต่างประเทศ ยังไงเธอก็คือ Z นี่”
ป๋อจิ่วเข้าใจดี หมายความว่าเขายอมสละบางอย่างเพื่อเธอ ไม่คิดจะ
วางมือจากเธอ ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ และเขาก็ยินยอม
“เกมนั่นเล่นยังไง?”
เธอถนัดเล่นเกมเป็นที่สุดแล้ว
“ฉันจะให้ปริศนาเธอไป แก้ให้ได้ก่อนฟ้ามืด แล้วเธอจะเจอฉันเอง”
ฉินมั่วมองเธอ “แต่ถ้าเป็นหลังฟ้ามืด ก็ไม่ชัวร์ละนะ”
ป๋อจิ่วมองดูเวลา “แล้วปริศนานั่นอยู่ไหน”
“อยู่ในมือของวิลเลี่ยม” คำพูดดังกล่าวทำให้ป๋ อจิ่วรู้สึกว่าชายหนุ่ม
ล่อลวงเธออีกแล้ว
ฉินมั่วก็อ่านใจเธอออก จึงหยิบมือถือขึ้นมาต่อสาย
ทางด้านวิลเลี่ยมที่กำลังสวีทหวานโมโหไปหมด เขาอยากด่าด้วย
ภาษาจีนจริง ๆ
ทำไมจอมมารนี่ถึงต้องโทรหาเขาในตอนนี้ด้วย
“ฮัลโหล” วิลเลี่ยมพยายามอดกลั้นเต็มที่
ทว่าฉินมั่วกลับไม่แยแส “นายอยู่ที่โรงแรมรอยัลใช่ไหม?”
เวรเอ๊ย! ทำไมเจ้าคนที่ภายนอกดูเหมือนเจ้าชายแห่งโลกตะวันออก
แต่จริง ๆ แล้วเป็นจอมมาร ถึงได้รู้ตำแหน่งแห่งหนของเขาได้ “นาย
ให้คนสะกดรอยตามฉันใช่ไหม ฉิน เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้กัน
หรอก” วิลเลี่ยมพยายามต่อว่าด้วยเหตุผล “คนเอเชียอย่างพวกนาย
ควรจะต้องยึดมั่นในมารยาทสิ ถึงจะถูก”
ฉินมั่วเมินคำพูดอีกฝ่าย “อีก 20 นาทีจิ่วจะไปหานาย ในกระเป๋ าของ
นายมีของที่ฉันจะให้เขา นายเอาให้เขาด้วย”
“จิ่วเหรอ? นายหมายถึงจิ่ว?” วิลเลี่ยมเหยียดตัวตรง ทำเป็นเดินไป
มาเสมือนสุภาพบุรุษสุดสง่า “ฉันจะต้องเตรียมชุดสูท นายก็รู้ว่าเขา
เป็นแสงจันทร์ของฉันเชียวนะ”
ฉินมั่วหัวเราะ “วิลเลี่ยม นายอยากโดนคนที่โตเป็นผู้ใหญ่อย่างฉัน
เตะขาหักอีกใช่ไหม?”
“เฮ้ เชื่อเลยจริง ๆ ไอ้เพื่อนยาก นายพูดซะเลวร้ายเชียว ถ้าว่ากันตาม
ภาษาพวกนาย ตอนนี้ฉันรู้สึกกับจิ่วอย่างบริสุทธ์ิใจ ไม่มีอะไร
เคลือบแคลง ไม่รู้ว่าจิ่วเห็นฉันแล้วจะดีใจหรือเปล่า1” มุกเอาตัวรอด
ของวิลเลี่ยมใช้ได้จริง ๆ
ฉินมั่วจึงพูดเสียงอ่อนลง “นายคิดมากเกินไป หน้าตานายไม่ทำให้
เขาตื่นเต้นได้หรอก”
ประโยคนี้พูดจี้ใจเลยทีเดียว
ทำไมจิ่วของเขาถึงชอบไอ้หน้าอ่อนมาตั้งแต่เด็กจนโตนะ เขาแพ้อีก
ฝ่ายที่ตรงไหนกันแน่
วิลเลียมหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันจะรอเขาอยู่ที่นี่”
ตอนที่ 2085
“ได้ยินแล้วใช่ไหม?” ฉินมั่วหันไปถามคนข้างตัว
ป๋ อจิ่วเลิกคิ้ว “ทำไมถึงมีข้อมูลติดต่อของวิลเลี่ยมได้ล่ะ?”
“จะได้สะดวกให้เขามาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวไง” ฉินมั่วเอ่ยเนิบ ๆ
ป๋ อจิ่วหัวเราะ “พี่มั่ว ทำอะไรทิ่มแทงใจเขาอย่างนั้นน่ะ วิลเลี่ยม
จูเนียร์จะคิดว่ามิตรภาพของเขาทำให้พี่ซึ้งใจได้นะ”
ฉินมั่วหยิกแก้มเธอ “แค่ไปเอาของนะ อย่าไปเล่นกับเขาเชียว เธอมี
เวลาไม่นาน เข้าใจไหม?”
“ฉันจะไปเล่นอะไรกับใครได้” ป๋อจิ่วร้ายกาจเจ้าเล่ห์ “ฉันต้องแก้
ปริศนาจากเกมอย่างตั้งอกตั้งใจต่างหาก”
ชายหนุ่มมองดูเธอ “เธอไปก่อน พอเธอเข้าโรงแรมไปแล้ว ฉันถึงจะ
ไป”
เมื่อเป็นเช่นนี้ ป๋ อจิ่วจึงใช้เล่ห์กลไม่ได้ จึงออกจะเสียดาย “ฉันไม่
แอบตามพี่ไปสักหน่อย”
“เธอเชื่อคำพูดตัวเองไหมล่ะ” ฉินมั่วซุกมือลงกระเป๋ ากางเกง
ป๋อจิ่วยิ้มนิด ๆ พลางหันหลังเดินไป “ฉันต้องเจอพี่แน่ พี่มั่ว พี่เตรียม
อาบน้ำล้างตัวให้สะอาดแล้วรอฉันเถอะ”
ฉินมั่วได้ยินในสิ่งที่เธอพูด คิ้วได้รูปก็เลิกขึ้น ยัยเสือน้อยไม่รู้ตำแหน่ง
ของตัวเองจริง ๆ
“คุณชาย” ร่างของคนสองคนปรากฏด้านหลังเขา “ของเตรียมไว้
เรียบร้อยแล้วครับ วางอยู่ท้ายรถ”
ชายหนุ่มส่งเสียงรับรู้อย่างเฉยเมย แต่ไม่ได้รีบเดินไป รอให้พวกนั้น
เดินจนลับสายตาก่อน ถึงได้เดินไปยังทิศตรงกันข้าม
รถแลมโบกินีรุ่นลิมิเต็ดคันหนึ่งจอดอยู่นอกกลุ่มฝูงชน ดูจากภายนอก
จะเห็นว่ามันมีราคาแพงลิบ แต่อันที่จริงสิ่งที่ไม่ธรรมดาก็คือ มันพูด
ได้ “จอมมาร ทำไมถึงเหลือคุณคนเดียว” กระจกมองหลังสะท้อน
ภาพรอบด้าน “เจ้านายผมล่ะ?”
ฉินมั่วเปิดประตูรถเข้าไปนั่งยังที่นั่งคนขับ เสี้ยวหน้าดูสูงส่งไฮโซ
“เขากำลังเล่นเกม”
“แล้วพวกเราไม่รอเจ้านายเหรอ?” ในฐานะที่เป็นรถอัจฉริยะ มัน
จงรักภักดีสุด ๆ !
ชายหนุ่มหมุนพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง “ไปรอที่อื่น”
ที่ไหน? เสี่ยวเฮยงงงัน ระบบของมันไม่อาจวิเคราะห์คำตอบได้ แต่
ยังรู้ว่ามีคนเอาของวางไว้ด้านหลังของตัวมัน จอมมารจะทำอะไรกับ
เจ้านายกันแน่!
และป๋ อจิ่วในเวลานี้เดินเข้าโรงแรมรอยัลไปแล้ว
แม้จะไม่มีการ์ดเข้าห้อง แต่พอจะได้ฉวยเอาการ์ดจากพนักงานต้อนรับ
ได้อย่างง่ายดาย เพราะไม่มีใครระแวงสงสัยในตัวหนุ่มน้อยรูปหล่อ
ที่สวมแจ็กเก็ตตัวดำอยู่แล้ว
เธอกดปุ่มลิฟต์ นึกถึงเบาะแสที่อาจจะโผล่ออกมา
วิลเลี่ยมหาทางไล่หญิงสาวคู่ใจกลับไป จะปล่อยให้จิ่วเห็นเขาใน
สภาพนี้ไม่ได้ เธอจะต้องเข้าใจผิดแน่ จริง ๆ เลย จอมมารฉินมั่วไม่
ยอมบอกเขาก่อนว่าจิ่วจะมา
“ดาร์ลิง ดาร์ลิงจ๋า ฟังผมก่อนนะ” วิลเลี่ยมกล่อมแม่สาวที่เอาแต่กอด
เขาไม่ปล่อย “วันนี้ไม่สะดวกจริง ๆ แล้วผมจะนัดคุณวันหลังนะ”
แต่หญิงสาวไม่ยอมออกไป เพราะนี่คือวิลเลี่ยมเชียวนะ “จะรู้ได้ไง
ว่าวันหลังคุณจะไม่นัดคนอื่น”
“ผม…” วิลเลี่ยมจะพูดขึ้นอีก ทว่ากลับได้ยินเสียงขึ้นมาก่อน
จากนั้นประตูถูกเปิ ดออกมา
ร่างสูงเพรียวเดินเข้ามายังฝั่งสระว่ายน้ำ เส้นผมของหนุ่มน้อยคนนั้น
เป็นสีเงินเทาหล่อเหลือร้าย แจ็กเก็ตสีดำทำให้เจ้าของร่างดูร้ายกาจ
วิลเลี่ยมอยากพูดว่า เขาอยู่ห้อง President suit เชียวนะ แล้วเจ้าคนนี้
เข้ามาได้ยังไง!