ตอนที่ 2086
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เด็กคนนั้นไม่รู้สึกผิดสักนิด
ทั้งยังดึงเก้าอี้ไม้เนื้อขาวมาวางที่ริมสระน้ำ จากนั้นก็นั่งลงไปแล้วพูด
กับผู้หญิงข้างตัวเขา “ขอยืมตัวผู้ชายคนนี้ไม่กี่นาที หลังจากนั้นก็
เชิญพวกคุณสวีทกันต่อ โอเคไหม?”
พูดตามตรง แม่สาวของเขาเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาก็จ้องเขม็ง ตอนนี้
ยิ่งแล้วกันใหญ่ ทำท่าเคลิบเคลิ้มไหลหลง
“คุณ…” วิลเลี่ยมพูดยังไม่ทันจบ
ก็พลันถูกอีกฝ่ายแทรกขึ้นมา “ตอนเด็ก ๆ ดูไม่ออกเลยว่านายจะมี
รสนิยมแบบนี้”
ตอน ตอนเป็นเด็ก?
“จิ่ว?” วิลเลี่ยมสะท้านไปทั้งร่าง
ป๋อจิ่วเท้าคางอย่างเกียจคร้าน “ฉันเอง ว่ามา มั่วมั่วเอาอะไรมาฝาก
นาย?”
“จิ่ว เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว เธอไม่รู้ว่าตั้งแต่เธอย้ายไปฉันกินก็
ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ได้แต่คิดถึง…”
วิลเลี่ยมขนสำนวนจีนทั้งหลายมาใช้จนหมด
ทว่าป๋อจิ่วกลับเลิกคิ้ว “เพื่อน ดูเวลาด้วย”
“เวลาอะไร?” วิลเลี่ยมงง หรือว่าพวกเราไม่ควรจะรำลึกเรื่องเก่า ๆ
กันหน่อยเหรอ ที่ประเทศจีนชอบมีธรรมเนียมแบบนี้นี่!
ป๋ อจิ่วเอ่ยช้า ๆ “ฉันต้องแก้ปริศนาก่อนฟ้ามืด ดังนั้นวิลเลี่ยม นาย
บอกมาตรง ๆ ว่าเขาให้นายทำอะไร?”
ชายหนุ่มกะพริบตา คิดจะโอบกอดอีกฝ่าย “จิ่ว ฉันว่าเธอไม่ควรรีบ
…”
“วิลเลี่ยม” ป๋อจิ่วรับการกอดจากอีกฝ่าย ยิ้มสวย ๆ ให้ “ถ้านายอยาก
โดนฉันต่อยก็เผาเวลาต่อได้เลย ถ้าฉันแต่งมั่วมั่วเข้าบ้านไม่ได้ ฉัน
อาจจะรื้อถอนบ้านนายแบบไม่ได้ตั้งใจ”
วิลเลี่ยมตัวแข็งทื่อ เขาเชื่อว่าจิ่วพูดจริง!
ตอนเด็ก ๆ จอมมารก็ชอบใช้ประโยชน์จากจุดนี้ ทำไมโตขึ้นแล้วจิ่ว
ยังไม่เปลี่ยนไปอีก
วิลเลี่ยมสูดลมหายใจเข้าลึก ผู้ชายที่ตัวสูงผมแดงทำท่าทางน่าสงสาร
“เขาให้ฉันไปรับของมา ฉันไม่ได้แกะนะ เธอก็รู้นี่ว่าฉันกลัวจอมมาร
มั่วของเธอมาก ไม่กล้าแตะต้องของนั่นหรอก เกิดเป็นระเบิดขึ้นมา
จะทำยังไง จิ่ว จริง ๆ นะ เขาไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดว่าเป็นเจ้าหญิง
น้อยสักนิด เธอไม่รู้หรอกว่าเมื่อตอนเป็นเด็กเขาน่ากลัวแค่ไหน เขา
…”
“เขาหล่อจะตาย ก็ต้องเป็นเจ้าหญิงน้อยน่ะสิ” ป๋อจิ่วตบ ๆ หลังเพื่อน
“เอาของมาให้ฉัน”
วิลเลี่ยม…เขาไม่ศรัทธาโลกที่เน้นแต่ความหน้าตาดีแล้ว จะว่าไปเขา
ก็หน้าตาไม่แย่ ดูเงาบนผืนน้ำสิ หล่อจะตาย คนเอเชียไม่รู้จักชื่นชม
เอาเสียบ้างเลย!
ชายหนุ่มหยิบกล่องมาให้อย่างหมดอาลัยตายอยาก “ของของจอม
มาร มันคงไม่ได้ใส่แหวนไว้ด้านในหรอกมั้ง?”
ป๋อจิ่วไม่พูดอะไร แกะเอาของออกมา
“เกมซูเปอร์มาริโอ้? เมื่อก่อนเธอชอบมันมากเลยไม่ใช่เหรอ” วิลเลี่ยม
ไม่เข้าใจ พยายามเอาผ้าขนหนูมาพันตัวไว้ เพราะจะอย่างไรจิ่วก็เป็น
ผู้หญิง แถมยังเป็นแสงจันทร์ของเขาด้วย “จอมมารเอาของนี่ให้เธอ
ไปทำไม?”
ป๋อจิ่วไม่พูดอะไร สายตาจับจ้องตัวเกมนั่น “ที่นี่มีเครื่องเล่นเกม
ไหม?”
“รู้ได้ยังไง? โรงแรมรอยัลไม่เหมือนโรงแรมอื่น ๆ เป็นที่เดียวที่ให้
บริการเครื่องเล่นเกมแบบเก่ากับผู้เข้าพัก” วิลเลี่ยมพูดอย่างตื่นเต้น
และก็ได้เห็นเธอหยิบเอาเครื่องเกมมาแล้ว “จิ่ว เธอทำอะไรน่ะ?”
“เล่นให้ผ่านด่านไง” ป๋อจิ่วก้มตัวลง รอจนภาพปรากฏบนหน้าจอ
แล้วถึงเอาจอยสติ๊กที่ใช้มาถือไว้ “เบาะแสน่าจะอยู่ที่ด่านสุดท้าย”
ตอนที่ 2087
ใช้เกมมาบอกรัก
คนที่เคยเล่นเกมซูเปอร์มาริโอ้ตอนเป็นเด็กจะรู้กัน
เกมนี้มี 8 ด่านใหญ่ แต่ละด่านใหญ่จะมี 4 ด่านเล็ก แต่ผู้เล่นสามารถ
เลือกวิธีปีนเถาวัลย์เพื่อเลือกด่านได้ เช่น เราข้ามจากด่านเล็กที่ 2
ของด่านใหญ่ที่ 1 ไปสู่ไปด่านเล็กที่ 1 ของด่านใหญ่ที่ 4
จากนั้นในด่านเล็กที่ 2 ของด่านใหญ่ที่ 4 จะมีช่องเหรียญทองลับ
และปีนเถาวัลย์ขึ้นไปสู่ด่านที่ 8 ได้
หากเป็นคนอื่น การเล่นถึง 8 ด่านใหญ่จะต้องใช้เวลานานมาก บาง
คนโตแล้วยังเล่นไม่ผ่านเลย
แต่สำหรับป๋ อจิ่ว เธอถนัดเกมนี้มาก กระทั่งเคยศึกษาโค้ดของมัน
ด้วย เธอรู้ชัดดีว่ามีช่องลับอยู่ที่ตรงไหน จึงนั่งกดจอยสติ๊กอยู่บน
พรม บังคับตัวละครให้ขยับไป
ภาพของเกมในเวลานั้นไม่ได้ตระการตาเหมือนในเวลานี้ ก็แค่ตัว
มาริโอ้เล็ก ๆ ที่กระโดดเอาหัวชนก้อนอิฐ กระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง
แล้วเดินตรงไปข้างหน้า
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น วิลเลี่ยมที่มองดูอยู่ด้านข้างยังตาลายไปหมด
ถึงเขาจะเคยเล่นเกมนี้ตอนเด็ก แต่ก็ไม่รู้ว่าข้ามด่านได้?
แถมจิ่วยังเล่นได้เจ๋งมาก!
วิลเลี่ยมไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้ เพราะเมื่อตอนยังเด็กเธอก็เล่นเก่ง
มากอยู่แล้ว
ไม่นานเธอก็มาถึงด่านที่ 8
เมื่อเข้าสู่หน้าเกม ทั้งหมดกลายเป็นความว่างเปล่า จากนั้นก็มีรูป
หนึ่งปรากฏออกมา เป็นรูปเธอเมื่อครั้งยังเป็นเด็กที่สวมชุดเสือน้อย
ดูเหมือนกำลังรอให้ใครป้อนน้ำ
ป๋ อจิ่วจำรูปนั้นไม่ได้ ต่อมาภาพก็กลับเข้าสู่หน้าเกม
แค่มีคนเรียบเรียงเกมนี้เท่านั้น
ป๋ อจิ่วบังคับตัวละครให้เดินไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง จนหัวชนสิ่งกีด
ขวางด้านบน จึงได้เห็นคำพูดสื่อสารกันปรากฏออกมา
“ชอบเธอ”
“ชอบมาตั้งแต่เด็ก”
“โตแล้วก็ยังชอบอยู่”
“ป๋อเสียวจิ่ว มิสซิสฉิน”
“มาเอาลูกอมไปสิ”
มุมปากเธอยกขึ้นสูงอย่างควบคุมไม่ได้
วิลเลี่ยมมองตาโต
แม่เจ้า! เดี๋ยวนี้คนเอเชียใช้วิธีแบบนี้มาสารภาพรักกันแล้วเหรอ?
จอมมารนั่นดูไม่เหมือนคนที่จะทำเรื่องจำพวกนี้ได้เลย เหมือนโอ๋
เด็กน้อยไม่มีผิด แต่จิ่วดันชอบแบบนี้!
จริง ๆ เล้ย….วิลเลี่ยมหายใจเข้าลึก หมดคำจะพูด!
เกมจบลงแค่นี้ ไม่ได้มีด่านอะไรอีก ถือว่าผ่านด่านแล้ว
แต่เบาะแสล่ะ…
ป๋ อจิ่วนึกถึงคำสนทนาเมื่อครู่ สายตาจับจ้องที่จุดหนึ่ง ก่อนจะ
ประมวลความทรงจำทั้งหมด แล้วคัดกรองจนมาจบที่โรงแรมรอยัล
“จิ่ว?” วิลเลี่ยมเอียงคออย่างสงสัย แล้วพลันเห็นเธอลุกพรวดขึ้นไป
เปิดตู้เย็นที่โรงแรมระดับติดดาวต้องมี
ทว่าเมื่อเปิดออกมา เธอก็ถึงกับมือเกร็ง
วิลเลี่ยมทึ้งผมตัวเอง “ใครเอาของในตู้เย็นไปเปลี่ยนเป็นลูกอมน่ะ
ห้องนี้ก็มีลูกอมส่วนหนึ่งอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
แต่ท่ามกลางลูกอมที่มีบรรจุภัณฑ์หลากหลายสีสัน จะมีอยู่เม็ดหนึ่ง
ที่ดึงดูดสายตามาก เพราะสีของมันดำสนิท แถมมีสัญลักษณ์ Z
ป๋ อจิ่วดึงเอามันออกมา จากนั้นก็พบว่ามีเครื่องอัดเสียงขนาดจิ๋ว ของ
แบบนี้คนทั่วใช้ไม่เป็น แต่เธอใช้บ่อย
เธอหยิบมาดันด้านบนออกแล้วกดปุ่มลงไป จากนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำ
สูงส่งเจือความดึงดูดใจค่อย ๆ ดังขึ้นมา
ฉินมั่วนั่นเอง!