ตอนที่ 2126
ป๋อจิ่ว เทพฉิน
เจ้าอวิ๋นหู่เป็นเด็กข้างบ้านที่แสนดีของแม่เขามาตั้งแต่เล็กจนโต
หากเป็นคนอื่น ด้วยนิสัยแม่เขาต้องชักสีหน้าใส่แล้ว ไม่ชื่นชมนาน
ขนาดนี้หรอก
หากว่ากันตามภาษาแม่ก็คือ คนที่โทรกลับไปรายงานสารทุกข์สุขดิบ
กับแม่เขาก็คืออวิ๋นหู่
เขาไปกินเลี้ยงดื่มเหล้าเข้าไปเยอะ คนที่พาเขากลับบ้านก็คืออวิ๋นหู่
เครื่องซักผ้าที่บ้านพัง คนลงมือซ่อมให้ก็คืออวิ๋นหู่
เพราะฉะนั้นสำหรับแม่เขาแล้ว อวิ๋นหู่คือลูกของท่านทั้งกายและใจ
จริง ๆ เลย…หลินเฟิงรู้สึกว่ารูปลักษณ์และบุคลิกนี่เป็นเรื่องหลอกลวง
คนจริง ๆ
อวิ๋นหู่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร เมื่อแต่งตัวเสร็จก็หันมาพูดด้วย “ตอน
ที่นายหลับอยู่มีคนโทรเข้ามา น่าจะเป็นสายจากที่บ้าน ฉันไม่ได้รับ
อีกเดี๋ยวนายโทรกลับไปหาคุณแม่ด้วย”
“รู้น่ะ” เรียกแม่เสียเต็มปากเต็มคำขึ้นทุกวันเชียวนะ เจ้าหมอนี่
หลินเฟิงสวมนาฬิกา หลังจากโตเป็นผู้ใหญ่ บุคลิกท่าทีก็เผยชัด
เมื่อเดินออกไปข้างนอก เขาจะเหมือนพวกนักธุรกิจหนุ่มในภาพยนตร์
หน้าตาดี ใบหน้าคมสันชัดเจน ทำให้คนนึกถึงพวกคุณชายจอมเจ้าชู้
คนแบบนี้ล่อลวงผู้หญิงได้ดีที่สุด แต่เจ้าตัวดันไม่รู้ตัว
นัยน์ตาของอวิ๋นหู่เคร่งขรึมขึ้น อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายหันหน้าจูบไป
ทีหนึ่ง
หลินเฟิงที่กำลังจัดแจงนาฬิกาข้อมือถึงกับขนหัวลุก ขาอ่อนแรงทันที
สุดท้ายต้องพักศีรษะไว้ที่บ่าของอวิ๋นหู่ในสภาพที่หายใจไม่เป็นจังหวะ
ใบหน้าร้อนฉ่า แต่กลับเบิกบานซะมากกว่า
ชีวิตหลังแต่งงานไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
เมื่อก่อนคิดว่าหากเข้ากันไม่ได้ขึ้นมาจะทำอย่างไรดี เพราะต่างก็เป็น
ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่
การพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนซี้กลายมาเป็นคู่รักไม่ใช่เรื่องง่าย
บางครั้งก็คิดว่าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดเบื่อหน่ายขึ้นมาแล้วทอดทิ้ง
อีกฝ่ายล่ะจะทำอย่างไร
เห็นทีมันไม่น่าจะเกิดขึ้นแล้ว
เพราะหากเขามองดูผู้หญิงตามท้องถนนนานสักหน่อย อวิ๋นหู่ก็จะ
กระซิบข้างหูว่า ‘จะไปมีประโยชน์อะไร ผู้หญิงคนนั้นจูบนายจน
หมดแรงไม่ได้หรอก’ หรือไม่ก็ ‘พี่หลินคิดจะหักหลังฉันเหรอ?’
สรุปแล้ว เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดว่าอวิ๋นหู่จะเป็นฝ่ายไม่สบายใจ แต่ยิ่ง
ได้สัมผัสก็เข้าใจแล้ว
ความไม่สบายใจเป็นเรื่องที่ต่างฝ่ายต่างมีต่อกัน
เพราะแคร์มากถึงได้เกิดความไม่สบายใจ
ทว่าเจ้านั่นประสานมือกับเขาอย่างแนบแน่นบนท้องถนนอย่างไม่
สะทกสะท้านต่อสายตาของคนอื่นแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าจะอยู่ในย่าน
การค้า ฝ่ายนั้นก็ยังรับเขากลับบ้านหน้าตาเฉย
แต่จะทำให้เด่นเกินไปไม่ได้ เพราะต่างโต ๆ กันแล้ว เข้าใจกฎเกณฑ์
ของสังคมดี
ทว่าหากจำเป็น เขาก็ไม่คิดจะปิดบังหลบซ่อน ช่างเป็นบุญของเขา
เหลือเกินที่ได้เจอคนคนนี้ คนที่ทำให้เขาชอบมานานหลายปีได้
ต่างไปจากวิธีแสดงความรักของหลินเฟิงและอวิ๋นหู่
ที่คฤหาสน์
ป๋อจิ่วอาบเสร็จจะเดินออกจากประตู แต่ถูกฉินมั่วจับตัวไว้ก่อน เขา
หยิบเอาไดร์เป่าผมมาแล้วให้เธอนอนบนตัก
คุณพ่อบ้านมักรู้สึกว่าคุณชายของพวกตนเลี้ยงคุณหนูจิ่วเหมือนเมื่อ
อดีตไม่มีผิดเลย ต่างกันแค่คุณหนูจิ่วชอบหยอกเย้าคุณชายมาก
ฉินมั่วหลุบตามองคนที่ยื่นมือลูบใบหูเขา รัศมีสูงส่งต้องห้ามไม่
ลดลงสักนิด
เขาเอาไดร์เป่ าผมไปวางไว้อีกทาง ก้มตัวลง เอ่ยขึ้นพอจะได้ยินกัน
แค่สองคนว่า “เทพ Z ทำตัวเรียบร้อยหน่อย หรือจะกลับไปอยู่บน
เตียงต่อ”
ป๋อจิ่วชะงัก รู้ดีว่าตัวเองควรเก็บไม้เก็บมือ ช่างเถอะ ชื่นชมความ
หล่อเหลาตรงหน้าต่อดีกว่า
มือไม้อย่าได้ซุกซน ต่อให้คันหัวใจยุบยิบแค่ไหนก็ต้องอดทน
ไม่อย่างนั้นเธอได้ปวดเมื่อยเอวต่อแน่…
ตอนที่ 2127
“ป๋อเสียวจิ่ว”
“หืม?”
“อยากมีลูกจริงเหรอ?”
“อื้ม”
“อีกสองปีนะ รีบมีตอนนี้จะไม่ดีต่อร่างกายเธอ”
“ได้” ป๋ อจิ่วรับปากฉินมั่วไว้เช่นนี้ก็จริง แต่พอชายหนุ่มได้รับสาย
ขอความช่วยเหลือจากทางตำรวจประจำ The Fifth Avenue
เธอก็ลุกขึ้นมาพลางหัวเราะเบา ๆ ให้ “พี่ไปเถอะ ฉันจะพาหลินสุด
สวยกับมั่วเป่ยไปเดินเที่ยวเสียหน่อย”
เรื่องเดินเที่ยวน่ะจริง แต่ไปร้านคนผิวสีก็จริงเหมือนกัน
ขอบอกว่าเมื่อเหล่าคนผิวสีเห็นรถแลมโบกินีคันที่คุ้นตา ต่างก็รีบ
เผ่นไปทันที!
แต่คนขับคนนั้นเก่งมาก สะบัดท้ายรถดักพวกเขาไว้ที่มุมกำแพง
อย่างงดงาม
เหล่าคนผิวสี… ‘เชื่อเลยว่ะ โชคร้ายจริง ๆ !’
“ไฮ พรรคพวก”
เหล่าคนผิวสี… ‘ใครเป็นพรรคพวกแกวะ’
“คุยกันหน่อยสิ” ป๋อจิ่วยิ้ม “OK?”
เหล่าคนผิวสี…ทำอย่างกับพวกเขาปฏิเสธได้งั้นแหละ!
พวกเขาพากันนั่งยองที่มุมกำแพง ขนาดตอนคนจากทางการมาไล่
จับ พวกเขาก็ยังไม่เคยจนตรอกเท่านี้เลย
“ตอนนี้ฉันมีปัญหาอย่างหนึ่ง” ป๋ อจิ่วยืนพิงรถสปอร์ต ดูร้ายกาจ
อย่างเงียบ ๆ ทว่ากลับโหดเหมือนแวมไพร์
เหล่าคนผิวสีพูดภาษาอังกฤษ “ปัญหาอะไร?”
ป๋ อจิ่วแกะอมยิ้มส่งเข้าปาก “ก็ผู้ชายของฉันไม่อยากมีลูกสักเท่าไร”
เหล่าคนผิวสีตกใจ
เดี๋ยวก่อน พวกเขาหูมีปัญหาหรือเปล่า!
ผะ ผู้ชายของเธอคนนี้?
นางมารมีแฟนแล้ว? เป็นใครกันแน่?
พวกเขาอยากเห็นจริง ๆ
ในใจรู้สึกนับถือ นับถือมาก ๆ !
“พวกนายมีของอะไรไหมที่ทำให้คนเขายอมแต่โดยดี แบบไม่เกิด
ผลกระทบกับร่างกายเขา” ป๋อจิ่วกดเสียงให้แผ่วเบา
เหล่าคนผิวสีได้ยินถึงตรงนี้แล้วต่างมโนเรื่องราวไปเรียบร้อย
อีกฝ่ายต้องเป็นหนุ่มน้อยหน้าใส แถมยังหล่อเหลาเอาการ แต่เขาคง
ไม่กล้าคบกับนางมารคนนี้
แน่ละ เจ้าหล่อนสวยมากก็จริง แต่…ลองต้องหาตัวช่วยอย่างนี้ มัน
ออกจะ…เฮ้อ ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นโชคร้ายหรือโชคดี
เหล่าคนผิวสีมองตากัน พอจะมีมโนธรรมอยู่ในใจบ้าง จึงไม่ผลักคน
ตกไฟนรก
แต่ด้วยป๋ อจิ่วรู้จักอีกฝ่ายเป็นอย่างดี เธอหัวเราะขึ้นมาพลางเล่นไฟ
แช็กในมือ “ท่าทางพวกนายจะมีจริง ๆ สมกับที่เป็นเจ้าพ่อถนนสาย
นี้”
ใช่ เจ้าพ่อของถนนสายนี้กำลังโดนหล่อนบีบให้ติดกำแพงอยู่นี่ไง
หล่อนชมหรือด่ากันเนี่ย
เหล่าเพื่อนคนผิวสีต่างอึดอัดใจ เพราะอย่างไรนางมารนี่ก็ลงมือโหด
“เอาละ ว่ามา” ป๋อจิ่วยิ้มสวย “ของอะไร? ร้านของพวกนายคนไหนมี?”
เหล่าคนผิวสีรู้สึกว่าหากปฏิเสธคุณเธอ มีหวังแม่คุณจะต้องโยนไฟ
แช็กไปที่ถังน้ำมันด้านข้างชัวร์ จึงลุกขึ้นมาเสนอราคากันใหญ่เพื่อ
รักษาชีวิตให้รอด
ป๋อจิ่วฟังแล้วตอบเพียงว่า “แพงไป ไม่คุ้ม”
เหล่าคนผิวสี…นี่ยังจะต่อราคาอีก?
“พวกเรารู้จักกันมานาน เป็นเพื่อนรักกันทั้งนั้น เล่นไม่ให้ราคา
มิตรภาพแบบนี้ พวกนายไม่รู้สึกผิดหรือไง?” ป๋ อจิ่วหันไปมอง มือ
ขาวนวลอยู่ด้านข้างถังน้ำมัน
เหล่าคนผิวสีตอบ “ลดให้ 90%!”
“สมกับที่เป็นเพื่อนกันจริง ๆ ” ป๋ อจิ่วตบบ่าอีกฝ่าย “ใจดีแบบนี้ ทำ
เอาฉันเกรงใจจริง ๆ ”
เหล่าคนผิวสี…เชิญเธอรีบกลับไปเลย! ยิ้มตาหวานขนาดนั้น เหมือน
เกรงใจที่ไหนกัน!
เมื่อป๋อจิ่วได้ของที่ต้องการแล้ว จึงผิวปากอย่างอารมณ์ดี นั่งโบกมือ
ให้พวกนั้นอยู่ในรถ
ส่วนพวกคนผิวสีต่างคิดว่าเรื่องจบลงสักที แต่ที่ไหนได้…