ตอนที่ 626 ข้างสระน้ำร้อน
อวิ๋นเซียงฉือโอบศีรษะหรงจิงช้าๆ จูบของนางค่อยๆ รุนแรงขึ้น หรงจิงพึงพอใจยิ่ง ใจเจิดจ้าเหมือนดอกไม้ไฟ คึกคักกระเจิดกระเจิง
นิ้วมือคั่งค้างอยู่กลางอากาศอยู่นานก่อนจะโอบไหล่เปล่าเปลือยของอวิ๋นเซียงฉือ
หรงจิงอุ้มเซียงฉือที่สวมเสื้อคลุมบางเบา เปิดผ้าม่านแล้วเดินไปยังสระน้ำร้อน
เขามีนิสัยต้องทำความสะอาดร่างกายหลังการร่วมรักกับนางใน วันนี้เขาสุขสนุกจึงอุ้มอวิ๋นเซียงฉือไปด้วย
ซูกงกงได้รับคำสั่งหรงจิงให้รออยู่ข้างนอกตำหนัก ตอนนี้จึงไม่รู้สิ่งที่เกิดขึ้นภายใน
หรงจิงอุ้มอวิ๋นเซียงฉือเดินลงไปในสระน้ำร้อน โอบกอดนางไว้ แช่กายอยู่ในสระน้ำอุ่น เขาจูบริมฝีปากนางแผ่วเบาอย่างอาลัยอาวรณ์รสชาติความหวานบนนั้น
“เพื่อจะถวายการรับใช้ฝ่าบาท หม่อมฉันอาบน้ำร่ำควันหอมมาตลอดสามวัน ฝ่าบาททรงรู้สึกถึงความหอมบนกายหม่อนฉันไหมเพคะ”
อวิ๋นเซียงฉือพูดเสียงเรียบ หรงจิงยื่นเข้าไปใกล้ สูดดมเบาๆ พูดว่า
“กลิ่นกายของเจ้าเป็นกลิ่นเฉพาะตัวมากทำให้เราจดจำลึกซึ้ง เหมือนเส้นแบ่งฤดูใบไม้ผลิกับฤดูหนาว มีกลิ่นอายความเหน็บหนาว ใสเย็นอยู่ในน้ำร้อนนี้ กลิ่นนั้นพิเศษจริงๆ”
หรงจิงเพิ่งพูดจบสายตาก็มองไปทางด้านหลังเซียงฉือ แล้วยื่นแขนออกไปหยิบมา
อวิ๋นเซียงฉือเขินอาย เพียงครู่หนึ่งก็มองเห็นสิ่งของในมือหรงจิง ด้วยความลนลานจึงยื่นมือจะไปแย่ง หรงจิงยกแขนขึ้นสูง มองดูใบหน้าแดงซ่านของนาง จึงยื่นแขนข้างหนึ่งกอดนางไว้ในอกแนบแน่น มองดูหนังสือนั้นอีกครั้งแล้วหัวเราะเสียงดัง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อวิ๋นผินของเราไม่เหมือนใครเลยจริงๆ”
อวิ๋นเซียงฉือแดงซ่านไปทั่วทั้งใบหน้ารู้ว่าหรงจิงเห็นอะไร นางเลิกปิดป้องหนังสือแต่คิดจะหลบหนีกลับถูกหรงจิงจับตัวกอดไว้แนบอก เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกล่อมเด็ก
“เอาน่าๆ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย เรายังนึกว่าเจ้าซ่อนหนังสือต้องห้ามอะไรอยู่ข้างกายเราเสียอีก แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะชอบประเภทนี้ ในคลังหนังสือเรายังมีฉบับใหม่ล่าสุดอีกมาก ถ้าเจ้าชอบก็เอาไปค่อยๆ ศึกษาได้”
หรงจิงยิ่งพูดเซียงฉือก็ยิ่งโกรธอาย หรงจิงหอมแก้มนาง น้ำเสียงเลิกพูดเล่นแต่กลับพูดอย่างชื่นชม
“แน่ใจนะว่าจะไม่ดูพร้อมเรา เซี่ยวจิ่งกั๋วเราให้ความสำคัญในเรื่องชายหญิงมาโดยตลอด ในเมื่อเจ้าเป็นพระชายาแล้วทำไมจึงยังขี้อายเช่นนี้ อยู่ต่อหน้าเรามีอะไรที่พูดไม่ได้ดูไม่ได้บ้าง เราเป็นสามีของเจ้านะ”
อวิ๋นเซียงฉือฟังเขาพูดเช่นนั้นจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นสายตาหรงจิงนางยิ้มพูดว่า
“ก็ฝ่าบาททรงชอบหยอกล้อนี่นาเพคะ”
แล้วนางก็ชนหน้าอกหรงจิง เมื่อสะบัดน้ำบนศีรษะแล้วจึงยื่นนิ้วเปิดศิลปะในห้องนอนดูพร้อมกันไปกับหรงจิง
ในน้ำร้อนได้มีการใส่กลิ่นหอมไว้ เมื่อกลิ่นนั้นกระจายออกมา ยามแช่อยู่ในน้ำทุกรูขุมขนขยายกว้าง ทำให้กายของเซียงฉือมีกลิ่นที่น่ายั่วยวนใจเพิ่มมากขึ้น หรงจิงรั้งเอวนาง จูบเบาๆ บนหน้าผากอย่างรักใคร่
“ฝ่าบาท เซียงฉือจะทนไม่ไหวแล้ว…”
ตอนที่ 627 ของขวัญของหงซีกูกู
มือของหรงจิงหยุดลงทันทีที่ได้ยินคำพูดเซียงฉือ เขาลูบต้นคอนางอย่างผิดหวังแล้วสางผมนางรวบขึ้นเบาๆ จากนั้นมุ่นเส้นผมยาวดำขลับของนางไว้ด้วยปิ่นหยกอย่างชำนาญ
“เราไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”
อวิ๋นเซียงฉือยิ้มเงียบๆ นางไม่มีเจตนาเปิดโปงเรื่องที่หรงจิงเป็นตายก็ไม่ยอมรับ
เซียงฉือหันหน้ากลับ นิ้วมือแตะปิ่นหยกที่หรงจิงปักให้นางพูดยิ้มๆ ว่า
“สวยไหมเพคะฝ่าบาท”
หรงจิงพิจารณาครู่หนึ่งแล้วจึงปักปิ่นหยกเพิ่มเข้าไปอีกอันหนึ่งแล้วค่อยพยักหน้า
“ดอกบัวบานในน้ำใสกระจ่าง งดงามตามธรรมชาติไร้ตบแต่ง เจ้าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง”
หรงจิงล้อเล่นยิ้มๆ อวิ๋นเซียงฉือก้มหน้าลงยิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร
หลังจากอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายแล้ว หงซีกูกูนำสาวใช้กลุ่มหนึ่งยกเสื้อผ้าที่จะผลัดเปลี่ยนเข้ามา พอเขาลุกขึ้นก็มีนางกำนัลล้อมเข้าไปเช็ดตัวเขาให้แห้งแล้วสวมใส่เสื้อผ้าให้ทีละชั้นๆ
เมื่อหรงจิงแต่งตัวเสร็จก็หันกลับไปมองอวิ๋นเซียงฉือที่กึ่งพิงอยู่ข้างสระว่า
“เราจะไปจัดการงานสักครู่ เจ้าค่อยๆ เตรียมตัว อีกครู่หนึ่งเราจะพาเจ้าขึ้นไปชมหิมะดอกเหมยบนยอดเขา”
อวิ๋นเซียงฉือได้ยินก็ยิ้ม พยักหน้าน้อยๆ หรงจิงจึงก้าวเท้ายาวๆ ออกจากห้องไป
ไม่ได้ทำตัวตามสบายเพียงลำพังมาพักใหญ่แล้ว อวิ๋นเซียงฉือค่อยๆ หงายศีรษะลง สูดอากาศภายในห้องเข้าลึกก่อนจะลุกออกมาจากสระน้ำ หงซีกูกูรีบสั่งให้คนเช็ดกายให้นาง
หยาดน้ำบนกายค่อยๆ น้อยลง นางสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำ
หงซีกูกูคุกเข่าลงทันที บรรดานางกำนัลด้านหลังก็คุกเข่าลงด้วยพร้อมกับพูดว่า
“บ่าวเฒ่าหงซีถวายบังคมอวิ๋นผิน ขอทรงพระเกษมสำราญเพคะ”
อวิ๋นเซียงฉือที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งชะงักเล็กน้อย นางรู้ว่านี่คือธรรมเนียมปฏิบัติหลังจากที่นางได้เป็นพระสนมโดยแท้จริงแล้ว จึงผงกศีรษะพูดว่า
“ขอบใจในน้ำใจของหงซีและทุกคน เสียวสี่จื๊อ ประทานรางวัล”
เสียวสี่จื๊อเป็นคนของนางเพียงคนเดียวที่อยู่ในนี้ ดังนั้นจึงสั่งให้เขาเป็นคนจัดการ เขาเป็นคนฉลาด เรื่องเหล่านี้ได้พบเห็นมามากจนไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก เมื่อก่อนตอนเขาทำงานอยู่ในกองพระตำหนัก ได้พบเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาไม่น้อยจึงคุ้นชิน
จึงนำเงินออกมาจากในอกทันทีแล้วแจกจ่ายออกไป พวกนางกำนัลพอได้รับรางวัลต่างสำนึกขอบคุณโลดเต้นอย่างดีใจ
เซียงฉือประคองหงซีขึ้นมาแล้วพูดว่า
“หงซีกูกูไม่จำเป็นต้องพิธีรีตรองกับข้าเช่นนั้นหรอกนะ ข้าเตรียมของขวัญไว้ให้ชิ้นหนึ่งนานแล้ว ไม่ทราบว่ากูกูจะถูกใจหรือไม่”
พอนางส่งสายตา เสียวสี่จื๊อรีบเข้าไปในห้องเซียงฉือทันที แล้วนำกล่องเครื่องประดับมาส่งให้เซียงฉือ
นางเปิดฝากล่องออก ภายในมีต่างหูหยกคู่หนึ่ง เป็นชนิดเนื้อดีที่สุดสำหรับระดับฮ่องเต้ แม้ข้างกายเซียงฉือก็ไม่ได้มีให้เห็นมากนัก
หากไม่ใช่ฝ่าบาทประทานให้ก็คงไม่สามารถพบเห็นของดีเช่นนี้ แต่ด้วยวัยของนางยังไม่เหมาะกับการใช้ของชิ้นนี้ จึงเหมาะยิ่งสำหรับหงซี
“หงซีกูกูดีกับข้าแค่ไหนข้าประจักษ์ดี ครั้งนี้ยิ่งต้องทำให้กูกูเหน็ดเหนื่อยขึ้นอีก สีสันของหยกชิ้นนี้ดียิ่ง แต่ไม่เหมาะกับวัยของข้า กูกูผิวขาวเหมาะกับสีของหยกนัก ข้าจะสวมให้นะ”
หงซีไม่กล้าปฏิเสธจึงผงกศีรษะรับ เซียงฉือสวมต่างหูหยกให้หงซีอย่างเบามือแล้วพิจารณาดูก่อนจะพยักหน้า
หงซีแตะเบาๆ แล้วลุกขึ้นพูดว่า
“บ่าวไม่มีคุณความดีและความสามารถพอที่จะได้รับของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้จากอวิ๋นผินเพคะ”
เซียงฉือยิ้มน้อยๆ ไม่พูดอะไร ของขวัญสูงค่าเช่นนี้ จะกล่าวเพียงขอบคุณก็ออกจะเกินไป เซียงฉือมอบของขวัญย่อมขึ้นอยู่กับความพอเหมาะพอดี