Chapter 648 Final Name (19)
บาอัลพูดด้วยรอยยิ้ม
โค้งสุดท้าย ในอีกความหมายคือ บทสรุป
นวนิยายจะจบลงเมื่อถึงบทสรุป ไม่ว่าผู้อ่านจะมีความอยากรู้อยากเห็นมากน้อยเพียงใดก็ตาม เรื่องราวในโลกนี้จะไม่ดำเนินอีกต่อไป
– แต่ ตัวละครหลักเอ๋ย ข้ารู้วิธีช่วยโลกนี้ วิธีที่จะทำให้โลกนี้ดำเนินต่อไป….แกก็ควรรู้ในตอนนี้ด้วย
“… .”
เมื่อคิมซูโฮไม่ตอบคำถาม บาอลชี้ไปที่สะโพกของคิมซูโฮ
– วิธีนั้นอยู่ในดาบของแกเอง
มิสเทลทีนดาบที่สังหารพระเจ้า
บาอัลแนะนำคิมซูโฮให้ชี้โลกนี้ให้คนอื่นได้เห็น
– ขังจิตวิญญาณของผู้แต่งในโลกนี้ให้หายไปตลอดกาล โลกนี้จะหยุดถ้าผู้เขียนจากไป แต่มันจะเป็นเรื่องราวที่แตกต่างออกไป ถ้าวิญญาณของเขายังคงอยู่ ข้าจะแบ่งวิญญาณของเขาออกเป็นชิ้น ๆ และกระจายพวกมันไปทั่วโลก ด้วยวิธีนี้โลกธรรมชาติที่เต็มไปด้วยชีวิตจะยังคงมีอยู่ โลกจะไม่หยุดและจะยังคงเคลื่อนไหวต่อไปชั่วนิรันดร์
แกนกลางก่อตัวโลก บาอัลคิดว่านี่เป็นวิญญาณของคิมฮาจิน และน่าจะเป็นจริง
– คิมซูโฮเอ๋ย แกสามารถกลายเป็นดาบที่สังหารพระเจ้าได้ เพื่อประโยชน์ของโลกนี้ จงรับบทบาทในการฆ่าพระเจ้าซะ หาก ‘เขา’ ตาย เราก็จะกลายเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบ ข้ายินดีที่จะยอมรับแกในฐานะที่เท่าเทียม และนำความร่ำรวยและความอุดมสมบูรณ์มาสู่โลกของแก นั่นจะเป็นวิธีที่แท้จริงในการปกป้องและช่วยโลกนี้มิหรือไม่?
คำพูดอันยืดยาวของบาอัลสิ้นสุดลง เขาถอยกลับมาสองสามก้าวแล้วจ้องมองไปที่คิมซูโฮในขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ
คิมซูโฮไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาจ้องไปที่บาอัลโดยไม่แสดงอารมณ์บนใบหน้า เวลาผ่านไปไม่นานนัก
– …และคำตอบของแก?
บาอัลอยากรู้ว่าคิมซูโฮกำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม แม้แต่บาอัลก็ไม่สามารถอ่านความคิดของคิมซูโฮได้ เขาเดาว่าเป็นเพราะคิมซูโฮเป็นตัวละครหลัก
บาอัลรอการตอบสนองของคิมซูโฮ แน่นอนเขาไม่ได้สนใจว่าคิมซูโฮจะไม่เห็นด้วยทันที
ปราการของเขายังคงขังสิ่งที่เรียกว่าผู้สร้างเอาไว้ ตราบใดที่ผู้สร้างยังอยู่ในกำแพงนี้ และไม่ใช่โลกของเขา บาอัลก็รู้สึกว่าตัวมันสามารถฆ่าเขาได้
ดังนั้นถ้าคิมซูโฮปฏิเสธ มันก็วางแผนที่จะจบทุกอย่างลงที่นี่ มันเป็นเพียงความเชื่อที่คิดว่าจะเป็นวิธีการที่ดีกว่าถ้าหากคิมซูโฮร่วมด้วย
…อย่างไรก็ตาม สิ่งที่คิมซูโฮคิดแตกต่างจากของบาอัลอย่างสิ้นเชิง ไม่สิ บางทีพวกมันอาจจะคล้ายกัน
คิมซูโฮมีความปรารถนาอย่างง่าย ๆ ที่ต้องการตัดดวงตาที่บิดเบี้ยวของบาอัลออกมา
“ฮาาา….”
คิมซูโฮสูดหายใจลึก ๆ และสลัดความปรารถนานี้ออกไป เขาจำอดีตที่เขาประสบพบเจอมาในรูปแบบของความฝัน
-แก! ปล่อยฉันไปนะ! ฉันคือราชาของแกนะ! แกกล้า….
-หุบปาก! ไอ้ขอทาน!
-อ-อะไร? ขอทาน!? ฉันช่วยแกเมื่อตอนที่แกเป็นคนขอทาน แต่แกกล้าพูดอย่างนี้!
เด็กสองคนโต้เถียงกันเสียงดัง
คิมซูโฮล้มเหลวในการปกป้องปูฮาเรนและฆ่าเฟฮีด้วยมือของเขาเอง ความทรงจำสุดท้ายของเขาคือตัวเขาตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเขาก็ได้รับโอกาสชดใช้บาปในอดีตของตัวเอง
เขาไม่ต้องการล้มเหลวอีกครั้งในการปกป้องสิ่งที่เขารัก
เขายังคงจดจำวันเวลากว่า 20 ปีที่ผ่านมาเมื่อเขาเกิดขึ้นมาบนโลกนี้เป็นเด็กทารก เขาไม่มีพ่อแม่ในชีวิตก่อนหน้านี้ แต่พ่อแม่ในชีวิตปัจจุบันของเขาตั้งชื่อให้เขาว่า ‘ซูโฮ’
ซูโฮหมายถึงปกป้อง เขารู้สึกราวกับว่าชะตากรรมกำลังเล่นกลกับเขา เขาไม่ต้องการเป็นฮีโร่ เขาไม่สามารถมองตัวเองว่าเป็นคนเช่นนั้นได้ เมื่อเขาฆ่าคนที่เขาสาบานว่าจะปกป้อง
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขารู้สึกว่ามือแห่งโชคชะตาที่มองไม่เห็นบีบตัวเขาเอาไว้ ความรู้สึกนั้นทวีความรุนแรงขึ้นทุกครั้งที่เขามองเห็น แตะหรือเหวี่ยงดาบ
การดำรงอยู่ที่รู้จักกันในนามคิมซูโฮนั้นชัดเจนถึงเจตจำนงของดาบ
เมื่อโตขึ้นเขาก็รู้อะไรบางอย่าง
บางทีชะตากรรมนี้อาจเริ่มมาจากชื่อของเขา
เขาได้ยินคำตอบสำหรับความสงสัยของเขาทางทีวีจากฮีโร่ที่ถูกยกย่อง ‘ชินเมียงชูล’
ชินเมียงชูลยืนอยู่หน้ากลุ่มชายและหญิงที่จะกลายเป็นวีรบุรุษในอนาคตและกล่าวสุนทรพจน์ที่คิมซูโฮไม่อาจลืมได้
– ทุกคนอย่าลืม ของขวัญไม่ใช่สิทธิ์พิเศษ แต่เป็นหน้าที่ ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง
เมื่อคิมซูโฮได้ยินคำพูดนี้ เขาได้เลือกเส้นทางที่เขาต้องการ ในทางใดทางหนึ่งมันค่อนข้างชัดเจน ท้ายที่สุดมันไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะกลับชาติมาเกิดในโลกนี้โดยไม่มีเหตุผล
เขาไม่คิดว่าเขาจะถูก ‘เลือก’
เขาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องเป็นผู้กอบกู้เช่นกัน
แต่มันก็แค่นั้น … เขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของตัวเขา … ที่ต้องปกป้อง
ความหมายที่อยู่เบื้องหลังการปกป้องนั้นไม่ซับซ้อน ปกป้องครอบครัวของใครบางคน ปกป้องเพื่อนของใครบางคน และปกป้องตัวเอง…. นั่นคือทั้งหมดแล้ว
“…บาอัล”
วันนี้ ความตั้งใจที่เขานำมาจากวันนั้นได้รับการยืนยันจากบาอัลแล้ว
ตั้งแต่แรกเริ่ม—เขาเกิดมาเพื่อปกป้องทุกคน
– ช่างน่าผิดหวัง
ในขณะที่คิมซูโฮพูดชื่อของมัน บาอัลก็ตระหนักว่าเขาตัดสินใจอะไร
บาอัลปล่อยพลังงานปีศาจออกมาอย่างหนาแน่นและมีพลังมากพอที่จะละลายวิญญาณมนุษย์ได้ทันที
อย่างไรก็ตาม คิมซูโฮสามารถผ่าครึ่งมันได้โดยการเหวี่ยงดาบเพียงครั้งเดียว ไม่สิ บางทีเขาอาจจะไม่ได้หยิบดาบออกมาด้วยซ้ำ
– … !
บาอัลสวนกลับและเปลี่ยนร่างเป็นมังกร
แต่สำหรับคิมซูโฮการเปลี่ยนแปลงของมันดูเหมือนปลาปักเป้าปักที่อยุ่ในความหวาดกลัวซะมากกว่า
พูดตรงไปตรงมา – เขาให้เวทนามันนะ
“ขอบคุณ ฉันรู้แล้ว ขอบคุณแกมาก”
คิมซูโฮยิ้มบาง ๆ
แม้ว่าสิ่งที่บาอัลพูดจะเป็นความจริง หรือไม่จริง แม้ว่าโลกนี้เป็นส่วนหนึ่งของนวนิยายมันก็ไม่สำคัญ แม้ว่าเขาจะถูกสร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตอื่น เขาเพียงแค่ต้องขอบคุณสิ่งที่เขามีและดำเนินชีวิตต่อไป
ยิ่งกว่านั้นเขาเชื่อว่าคิมฮาจินจะไม่ทิ้งโลกนี้ไป
“ฉัน … จะชนะแก”
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างสงบ แต่ความรู้สึกเดือดพล่านก็กำลังก่อตัวอยู่ข้างในของเขา รอบตัวเขาเป็นศพของวีรบุรุษที่นับไม่ถ้วนหรือผู้ที่แทบจะหายใจไม่ไหวเรียงรายอยู่
ความโกรธของคิมซูโฮพุ่งเกินขีดจำกัด และนั่นกลับทำให้เขาสงบลงแทน
“ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถปกป้องโลกนี้ได้”
เพื่อทำให้ความคิดก่อนหน้าของเขาเป็นจริง – เพื่อตัดดวงตาที่บิดเบี้ยวของบาอัลทิ้งไป – เขาเหวี่ยงดาบ บาอัลทำบางสิ่งที่คล้ายกับการยิ้ม
– แกเพิ่งตัดสินใจได้ผิดพลาดที่สุดก็เป็นได้….
บาอัลพูดยังไม่ทันจบประโยค บาอัลกำลังรอให้คิมซูโฮโจมตี แต่เมื่อคิมซูโฮเหวี่ยงดาบของเขาไปในอากาศ – บาอัลได้สูญเสียดวงตาไปทันที
-อา?
แทนที่จะรู้สึกเจ็บปวดหรือเดือดดาลเขากลับรู้สึกสงสัย
ทำไม? แล้วยังไง?
“นวนิยายหรือไม่ โลกนี้ไม่ใช่สิ่งที่แกสามารถทำลายได้ตามที่แกต้องการ ยังมีคนที่ฉันต้องปกป้องและตราบใดที่ฉันสามารถปกป้องพวกเขาได้ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน”
– …แกตาย!
ความโกรธของมันมาถึงในไม่ช้า บาอัลตะโกนด้วยความโกรธและยิงพลังปีศาจไปข้างหน้า แม้แต่ตอนนี้บาอัลก็ยังไม่คิดถึงความเป็นไปได้ที่ตัวมันจะพ่ายแพ้
มันมีพลังปีศาจมากมายภายในปราการแห่งนี้ ตราบใดที่มันรอจนกระทั่งพลังเวทย์มนตร์ของคิมซูโฮหมดลง นั่นคือชัยชนะของมัน
อย่างไรก็ตาม …
“เบาเกินไป”
คิมซูโฮตัดพลังงานปีศาจของบาอัลได้อย่างง่ายดาย เขาไม่จำเป็นต้องใช้ดาบด้วยซ้ำ ด้วยการเคลื่อนมือเพียงครั้งเดียวของเขา เขาก็สามารถลบพลังปีศาจของบาอัลออกไปได้ทันที
-!
บาอัลคำราม มันเพิ่มปริมาณและความรุนแรงของพลังงานปีศาจของตัวเองขึ้น พายุแห่งพลังงานปีศาจก่อตัวขึ้นในอากาศ
พลังแห่งการทำลายล้างอันยิ่งใหญ่ แต่ถึงแม้จะมีพลังที่สามารถทำลายโลกได้ ….
“ถ้าเทียบกับน้ำหนักของการมีอยู่ของแกแล้ว มันยังเบาเกินไปนะ”
คิมซูโฮรู้สึกผ่อนคลาย
-แก…!
มันดูถูกข้าคนนี้!
มนุษย์ธรรมดาดูถูกข้า!
มิอาจยอมรับได้ นั่นยอมรับไม่ได้
ไม่มีทางที่มนุษย์อย่างแกจะข่มขู่ข้าได้…!
เป็นครั้งแรกที่บาอัลรู้สึกไม่พอใจ
“ให้ฉันถาม.”
คิมซูโฮเดินเข้าไปหาบาอัลอย่างช้าๆ
บาอัลถอยออกไปตามสเต็ปของคิมซูโฮ
“ทำไมแกถึงได้มีชีวิตที่น่าเวทนาแบบนี้นะ?”
– …
ในขณะนั้น บาอัลหยุดปล่อยพลังปีศาจของมัน ความเย่อหยิ่งของคิมซูโฮก้าวข้ามเส้นที่ทำให้ความโกรธของมันกลับมาสงบลง
บาอัลทำให้อารมณ์ของตัวเองเย็นลงและว่าคิมซูโฮมาอยู่ในจุดที่อยู่เหนือความเข้าใจของมันได้ยังไง
หลังจากนั้น
“เดี๋ยว รอเดี๋ยวก่อน”
เสียงร่าเริงดังขึ้น
“ฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย คิมซูโฮ ~!”
แชนายอนเรียกชื่อคิมซูโฮ ขณะที่เขย่าบัลมังด้วยมือเดียว
คิมซูโฮจ้องมองไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ
อย่างไรก็ตา มนั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้เขาประหลาดใจ
“Keuuu-“
เสียงยืดที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น ฮีโร่ยืนขึ้นจากทิวทัศน์ที่ถูกทำลาย มันเป็นฮีโร่ที่ร่างของเขาปกคลุมด้วยเหล็กกล้า – เฮย์เนคจากไนท์สตาร์
“อ่า คุณยังมีชีวิตอยู่อย่างที่ฉันคิดไว้เลย! โอ้ ลูกศิษย์ของฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย!”
เฮย์เนคอุทานขึ้นขณะที่เขามองไปมาระหว่างคิมซูโฮและแชนายอน
“… .”
หลังจากนั้นไม่นานแชจูชึลก็ลุกขึ้นโดยไม่มีเสียง เขาเหยียดคอและหลังออกมางอมือแล้วยื่นมือออกไปด้านหลัง แม้ว่าเครื่องแบบดั้งเดิมของเขาจะขาดรุ่งริ่ง ผิวของเขาภายใต้นั้นไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆทั้งสิ้น ร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าของคิมซูโฮ โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาอายุของเขาแล้ว
“ไอหยา หัวฉัน …. “
ไอลีนเป็นคนต่อไปที่ลุกขึ้น เธอขมวดคิ้วของเธอและกดลงบนขมับของตัวเอง เนื่องจากถุงใต้ตาของเธอเธอจึงดูเหมือนหนอน
“ขอบคุณ โลก คุณช่วยฉันไว้”
ราเชลลุกขึ้นต่อไป ปราการของโลกปกป้องร่างกายของเธอเอาไว้
“ Keeeu…เกียรติของฉันในฐานะผู้นำหายไปไหน?”
ยุนซึงอายิ้ม เมื่อเธอมองคิมซูโฮ
คิมซูโฮหันกลับมาอย่างช้าๆแล้วจ้องไปที่พวกเขา
พวกเขาไม่ใช่คนเดียวที่ตื่น วีรบุรุษหลายคนตื่นขึ้นทีละคน
แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะยังไม่ได้สติ แต่ฮีโร่ก็ยังไม่พ่ายแพ้ต่อบาอัล
กล่าวอีกนัยหนึ่ง – ไม่มีเหตุผลใดที่คิมซูโฮจะต่อสู้คนเดียว
“ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้”
“ อ่า…มันแย่มาก ฉันไม่มีพลังเวทย์มนตร์เหลือแล้ว”
“เฮ้ คิมซูโฮ คุณสบายดีไหม”
เมื่อได้ยินเสียงของวีรบุรุษหลายคน คิมซูโฮก็ยิ้มออกมาเบา ๆ พวกเขาเดินเข้ามาหาเขาทีละคน
ในไม่ช้า คิมซูโฮก็ถูกล้อมรอบไปด้วยวีรบุรุษหลายสิบคนและพวกเขาก็ยืนอยู่ด้วยกันและจ้องมองไปที่ บาอัล เจตจำนงและจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาไม่ได้ถูกทำลายแม้แต่น้อย
– …..
ในทางตรงกันข้าม บาอัลหัวเราะออกมาเบา ๆ ในขณะที่เขาจ้องมองเหล่าฮีโร่ที่เหมือนมดปลวก ความโกรธที่ไม่อาจยอมรับได้เกิดขึ้นในใจเขา ความโกรธนี้จะต้องใหญ่กว่าความโกรธของผู้คนทั้งหมดในโลกนี้รวมกัน
…ตอนนั้น ดวงตาของบาอัลบิดเบี้ยว
คิมซูโฮหยิบดาบศักดิ์สิทธิ์ที่บรรจุเจตจำนงของเขาออกมา
มนุษย์และปีศาจเริ่มการต่อสู้ครั้งสุดท้าย โดยคิดถึงข้อสรุปที่แตกต่างกันถึงสองข้อ