ตั้งแต่ต้นจนจบ ไนโตะ ไม่ได้โจมตีหรือแสดงจิตสังหารออกมาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่คำพูดไม่กี่คนก็ทำให้ นินจาคุโมะ หนีไปได้
ทุกคนกลัว ไนโตะ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครกล้ายั่วยุเขา
ตอนแรก นินจาคุโมะ มั่นใจในพลังของพวกเขามากและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกคน แต่เมื่อพวกเขา ไนโตะ พวกเขาก็จำเป็นต้องล่าถอยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาจะวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม
ไนโตะ ขี้เกียจเกินไปที่จะจัดการกับ นินจาคุโมะ อีกอย่างคือเขาไม่อยากทำให้ ฮินาตะ ตัวน้อยตกใจ
ซารุโทบิ มองไปที่ นินจาคุโมะ อย่างเชื่องช้า เขาไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่าง ฮิวกะ กับ ไนโตะ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้มันเป็นเรื่องที่ยากขึ้นแล้วที่จะทำให้ ฮิวงะ อ่อนแอลง
ซารุโทบิ อยากจะเดินตรงไปหา ไนโตะ และกล่าวสวัสดี แต่ ฮิอาชิ ก็หันไปหา ไนโตะ และพูดกับเขา
“ท่านไนโตะ ขอบคุณมากที่ช่วยเหลือเรา”
“ไม่เป็นไร ก็ฉันเป็นคนฆ่าเองจริง ๆ นิ”
ไนโตะ มองไปที่ ฮิอาชิ จากนั้นก็ส่ายหัวและหันหน้านี้
ตอนแรก ฮิอาชิ อยากเชิญ ไนโตะ ไปที่บ้านของเขาเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ของ ไนโตะ กับ ตระกูลฮิวงะ แต่ ไนโตะ ก็ไม่ให้โอกาสเขาได้ทำแบบนั้นและเดินจากไปทันที
ฮินาตะ ยืนอยู่ข้าง ๆ ฮิอาชิ ขณะที่เธอเฝ้าดูการจากไปของ ไนโตะ และความชื่นชมก็ปรากฏขึ้นในดวงตาสีเทาที่น่ารักของเธอ
แม้ว่าเธอจะอายุเพียง 3 ขวบ แต่เธอก็เข้าใจได้ว่า ไนโตะ เป็นคนที่ช่วยพวกเขาออกจากวิกฤตในตอนนี้และด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำนินจาเหล่านั้นก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว
สิ่งนี้แม้แต่พ่อของเธอก็ยังทำไม่ได้
ในสายตาของ ฮินาตะ แน่นอนว่าพ่อของเธอแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าคนที่แข็งแกร่งกว่าพ่อของเธอซึ่งก็คือ ไนโตะ
เมื่อมองไปที่ ไนโตะ ที่เดินจากไป ฮิอาชิ ก็ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง แล้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เห็น ไนโตะ อีกเลย
……….
ในป่าใกล้ ๆ หมู่บ้านโคโนฮะ
มีการต่อสู้กำลังเกิดขึ้นที่นี่
เป้ง! เป้ง! เป้ง!!
เสียงโลหะกระทบกันดังต่อเนื่องเหมือนกับเสียงเพลง
มีวัยรุ่นคนหนึ่งเปิดใช้ เนตรวงแหวน และใช้คุไรเข้าปะทะกับวัยรุ่นอีกคนหนึ่งซึ่งถือหอกกระดูกไว้ในมือ
ใบมีดกระดูกในมือของเขาเดิมทีเป็นกระดูกแขนที่เขาเอาออกมา
การแสดงออกของ คิมิมาโร่ ดูเคร่งขรึมและตะโกนเสียงดังอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ตี ทันใดนั้นเขาก็พลิกตัวไปในอากาศและโจมตีชายหนุ่มด้วยกระดูกที่พุ่งออกจากร่างกายของเขา
เด็กหนุ่มที่ใช้ เนตรวงแหวน เขาอายุประมาณ 7 – 8 ขวบ และเขาก็คือ อุจิฮะ อิทาจิ!
เป้ง! เป้ง! เป้ง!!
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีแบบพายุของ คิมิมาโร่ แต่ อุจิฮะ อิทาจิ ก็ไม่ได้ดูแปลกใจและเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขากระโดดและโบกคุไนปัดป้องการโจมตีทั้งหมดและถอยกลับไปในเวลาเดียวกัน
“10 กระสุนปลายนิ้ว!”
เมื่อ คิมิมาโร่ เห็น อิทาจิ ถอยห่าง เขาก็ไม่ลังเลที่จะใช้โอกาสนี้โจมตี อิทาจิ ด้วยกระสุนกระดูกของเขา
การแสดงออกของ อิทาจิ ดูสงบนิ่งราวกับน้ำ ด้วยความสามารถในการสังเกตของ เนตรวงแหวน เขาสามารถมองเห็นวิถีของกระสุนที่กำลังพุ่งมาหาเขาได้อย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็พลิกตัวขึ้นไปในอากาศและหลบหนีกระสุนเหล่านั้น
ทันใดนั้นจากอีกด้านหนึ่ง เข็มน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาหา อิทาจิ แม้ว่ามันจะไม่ทรงพลังเท่ากระสุนกระดูก แต่ระยะการโจมตีของมันก็ไกลมาก!
อิทาจิ แสดงสีหน้าประหาดใจในทันที ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ถูกแทงด้วยเข็มน้ำแข็ง แต่วินาทีต่อมาร่างของเขาก็กลายเป็นท่อนไม้
“ชายคนนี้…”
คิมิมาโร่ เดินไปที่ด้านข้างของ ฮาคุ และมองไปรอบ ๆ ด้วยความระมัดระวัง
อุจิฮะ อิทาจิ เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขาเคยพบ เขามีความสามารถในการควบคุมจักระที่สมบูรณ์แบบที่สุด ส่วนในแง่ของพลัง อิทาจิ พลังของเขายังอยู่ต่ำกว่าระดับ โจนิน และจำนวนจักระของเขาก็ยังไม่ถึงมาตรฐาน แต่อย่างไรก็ตามเขาก็เกือบจะถึงระดับ โจนิน แล้ว และเขาก็แข็งแกร่งกว่า จูนิน ทั้งหมดที่ คิมิมาโร่ เคยต่อสู้มาก่อน
ถ้า เทรุมิ เมอิ สามารถจัดการกับ คิมิมาโร่ ได้ด้วยวิชาขีดจำกัดสายเลือดของเธอ อุจิฮะ อิทาจิ ก็สามารถทำได้โดยใช้เพียงแค่ เนตรวงแหวน ของเขา
“คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิง!”
ครู่ต่อมา อิทาจิ ก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของ คิมิมาโร่ กับ ฮาคุ ด้วยการประสานอินมือเดียวเขาก็ยิงลูกไฟขนาดใหญ่ใส่พวกเขา
ฮาคุ เตรียมพร้อมมานานแล้ว เมื่อลูกไฟถูกปล่อยออกมาเขาก็ใช้กำแพงน้ำแข็งในทันทีและป้องกันไม่ให้ลูกไฟเข้าถึงตัวพวกเขา
เปลวไฟค่อย ๆ สลายไปจากนั้น ฮาคุ และ คิมิมาโร่ ต่างก็มองไปที่ อุจิฮะ อิทาจิ อย่างเคร่งขรึม
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับสิ่งที่ทั้งคู่รู้สึกแล้ว อิทาจิ กลับเป็นคนที่รู้สึกประหลาดใจมากที่สุด
ขนาดเด็กที่อายุมากกว่าก็แทบจะไม่มีใครสามารถยืนหยัดต่อสู้กับเขาได้นานขนาดนี้ หลังจากที่เขาเรียนจบความแข็งแกร่งของเขาก็เทียบได้กับ โจนินพิเศษ แล้ว (โจนินพิเศษ<><โจนินขั้นสูง) แต่ตอนนี้เขาได้สู้กับเด็กที่อายุน้อยกว่า="" 2="" คนและทั้งคู่ก็สามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสี="" เรื่องแบบนี้จะไม่ทำให้เขาประหลาดใจได้อย่างไร?="" “พวกนี้มาจากไหนกัน?="" พวกเขาเป็นหน่วยสอดแนมที่ปลอมตัวมาในรูปลักษณ์ของเด็กเพื่อแอบดูหมู่บ้านของเรางั้นเหรอ?="" แต่…”="" อุจิฮะ="" อิทาจิ="" พยายามสงบลงอีกครั้งพร้อมกับหายใจเข้าลึก="" ๆ="" จากนั้นก็จับคุไนของเขา="" แล้วรีบวิ่งเข้าหา="" คิมิมาโร่="" และ="" ฮาคุ="" อีกครั้ง="" คิมิมาโร่="" พุ่งเข้าหา="" อิทาจิ="" โดยไม่กลัวเช่นกัน="" แต่หลังจากที่เขาแทงกระดูกเข้าไปที่ตัว="" อิทาจิ="" แล้วร่างของ="" อิทาจิ="" ก็กลายเป็นควันสีขาวและหายไป="" ร่างแยกเงาเหรอ?!!="" คิมิมาโร่="" เบิกตากว้างจากนั้นก็มองไปรอบ="" ๆ="" เพื่อหาตำแหน่งของ="" อิทาจิ="" ทันที="" แต่ทันใดนั้น="" อิทาจิ="" ก็วิ่งออกมาจากหลังต้นไม้และพุ่งเข้าหา="" ฮาคุ="" อย่างรวดเร็ว="" “ระวัง!”="" เมื่อ="" คิมิมาโร่="" เห็นว่า="" ฮาคุ="" ตกอยู่ในอันตรายเขาจึงยิงกระสุนกระดูกออกจากมือทันที="" แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ="" มันเป็นร่างแยกเงาอีกร่างของ="" อิทาจิ="" เท่านั้น!="" มันเป็นแค่ร่างแยกเงาธรรมดา="" แต่="" อิทาจิ="" ใช้มันได้คล่องแคล่วกว่านินจาทุกคนที่="" คิมิมาโร่="" เคยเจอมา!="" ฟึ๊บ!!="" วินาทีต่อมา="" อิทาจิ="" ก็ปรากฏตัวอีกครั้งและพุ่งตรงเข้าหา="" คิมิมาโร่="" เขาเอื้อมมือไปด้านหลังของ="" คิมิมาโร่="" โดยที่="" คิมิมาโร่="" ไม่ทันได้ตั้งตัว="" คิมิมาโร่="" ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปแต่เขาก็ไม่ได้กลัวอะไรเลย="" เขาสร้างชั้นกระดูกใต้ผิวหนังอย่างรวดเร็วและเตรียมพร้อมที่จะป้องกันการโจมตีของ="" อิทาจิ="" และในเวลาเดียวกันเขาก็งอกกระดูกออกจากด้านหลังเพื่อตอบโต้การโจมตีของ="" อิทาจิ="">