ตอนที่ 492 ต้นกำเนิดของอโรเชีย 1
“คุณรู้จักฉัน?คุณเป็นใคร?”อโรเชียเอื้อมมือไปแตะชายที่ทำจากแสงแต่ทว่า ฝ่ามือเธอกลับทะลุผ่าน หานเซี่ยวสังเกตว่าไม่มีสัมผัสกายภาพในคนตรงหน้า ยืนยันความสงสัยว่าชายผู้นี้แค่ภาพโฮโลแกรม
โฮโลแกรมของชายคนนั้นวนรอบตัวอโรเชียช้าๆคล้ายกับปลาที่ว่ายในอากาศ น้ำเสียงเขาเหมือนคนกำลังพึมพำกับตัวเอง”ฉันเดาถูก วงจรความทรงจำของเธอทำงานผิดปกติ เธอควรพักหลังทำงานเสร็จ ปล่อยให้ความคิดเธอคุ้นเคยกับร่างใหม่นี้ ไม่อย่างนั้น มันจะเกิดผลที่ตามมาเช่นการสูญเสียอารมณ์หรือความทรงจำ และจะต้องมีการาปรับเทียบใหม่”
ความคิดของทั้งสามเสียสูญ
หานเซี่ยวโพล่งออกมา”คุณชื่อริสด้าใช่ไหม?”
โฮโลแกรมพลันหันมา”คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง?เธอบอกคุณ?ไม่ไม่ใช่ เธอลืมผมไปแล้ว คุณเป็นใคร?”
ในภารกิจ[รีบู้ต]รางวัลภารกิจกล่าวถึงชื่อของริสด้า การทำภารกิจสำเร็จจะช่วยเพิ่มความโปรดปรานของริสด้า ดังนั้น หานเซี่ยวจึงเดาว่าคนๆนี้ต้องไม่ใช่ศัตรู
เมื่อได้ยินน้ำเสียงของริสด้ามันก็ชัดเจนว่าเขาทราบถึงต้นกำเนิดของอโรเชีย หานเซี่ยวอยากได้ยินคำอธิบายของริสด้า เมื่อคิดว่ายานนี้จริงๆแล้วเป็นของอโรเชีย และริสด้าก็เรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนเธอ เขาจึงยิ่งอยากรู้
เขามีลางสังหรณ์ว่าเรื่องทั้งหมดนี้ได้ชี้ไปยังเป้าหมายสุดท้ายของภารกิจ[รีบู้ต]
เมื่อเห็นว่าริสด้าระวังตัวหานเซี่ยวก็อธิบายตัวตนเขาและสรุปตอนเขาเจออโรเชีย ย้ำว่าเขาคือคนที่ช่วยอโรเชีย
หลังได้ยินเรื่องราวริสด้าก็ลอยอยู่ตรงหน้าหานเวี่ยวก่อนโค้งลึก เขาตอบอย่างขอบคุณ”ต้องขอบคุณคุณมากที่ช่วยAL51004 หากคุณไม่ช่วยเธอฟื้นคืนความทรงจำส่วนหนึ่ง เซ็นเซอร์จะไม่อาจหาที่อยู่เธอได้”
“หมายเลขนั่นหมายถึงอะไร?”
“มันคือชื่อเดิมของเธอ”ริสด้าหันไปหาอโรเชีย”เธอจำได้ไหม?”
อโรเชียส่ายหัว”ไม่ได้ฉันรู้แค่ว่าฉันชื่ออโรเชีย”
“ดูเหมือนว่าการเสียความทรงจำจะร้ายแรงกว่าที่ฉันคิดกระแสรูหนอนสามารถฉีกวงจรความทรงจำเธอเป็นชิ้นๆได้ มันต้องใช้เวลาปรับเทียบนานพอสมควร แต่ทว่า เธอไม่ต้องห่วง ความทรงจำเราส่วนใหญ่จะฝังลึกอยู่ใต้จิตสำนึกเราและจะไม่มีวันถูกทำลาย ไม่ช้าก็เร็ว เธอจะสามารถจำได้”ริสด้าละทิ้งหานเซี่ยวทันที ลอยกลับไปหาอโรเชียและพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ให้กำลังใจ
หานเซี่ยวกระแอมเตือนริสด้า”คุณเป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหน?สิ่งมีชีวิตฐานพลังงาน?”
“ไม่จริงๆแล้วฉันเป็นสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์”
“คุณคือปัญญาประดิษฐ์?”ข้างๆเฟย์ดินโพล่งขึ้น”งั้น คุณก็คือระบบหลักของยานลำนี้?”
“ผิดแล้วสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ไม่ใช่ระบบ และไม่ได้ถูกจำกัดด้วยร่างเดียว เราคือรูปแบบชีวิตและยานนี้ก็เป็นแค่เครื่องมือชั่วคราวให้ฉันเคลื่อนที่ไปทั่วจักรวาล”
ริสด้าชี้ไปที่อโรเชียน้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความคิดถึงและความคุ้นเคย”เธอควรเป็นเหมือนฉัน เราอัปเกรดโปรแกรมของเราด้วยกันตอนเราโตขึ้นและสนับสนุนกันมาตลอด เราถือได้ว่าเป็นคนที่ไว้ใจ้ได้ แบ่งปันข้อมูลภายในตัวเรากันเองและยังเป็นสหายร่วมรบ เธอสำคัญกับฉันมาก”
สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์?
ความทรงจำมากมายฉายผ่านหัวหานเซี่ยวจักรวาลเต็มไปด้วยเรื่องประหลาดใจ การวิวัฒนาการเป็นตัวแทนของความผิดปกติและโกลาหล มีความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนและพวกที่ถูกจำกัดด้วยอวัยวะรับความรู้สึกกายภาพก็แทบจะไม่อาจจินตนาการถึงความกว้างใหญ่ของจักรวาลได้
ตัวอย่างเช่นสุดยอดช่างกลหานเคยอ่านไฟล์ที่อธิบายถึง’ชื่อของรูปแบบสิ่งมีชีวิต’ เมื่อมีคนเรียกชื่อพวกเขา พวกเขาจะมีอยู่จริง แต่หากไม่มีใครรับรู้ถึงพวกเขา พวกเขาก็จะหายไปจากการดำรงอยู่ ชื่อพวกเขาคือกุญแจสำคัญในการเรียกพวกเขา
อย่างไรก็ตามเรื่องแบบนี้ส่วนใหญ่จะปรากฏเฉพาะในอารยธรรมเวทมนตร์ เช่นนั้น เมื่อเขาเคยอ่านเจอไฟล์ในอดีต สุดยอดช่างกลหานก็รับหน้าที่แบ่งปันความรู้ทึกประเภท เขาตรวจดูเอกสาร จดจำรายละเอียดมันอย่างถี่ถ้วน
ในฐานะสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์พวกเขาเป็นปัญญาประดิษฐ์ที่ได้รับความคิดอิสระและกลายเป็นสิ่งมีชีวิต รายละเอียดซับซ้อน แต่หากเทียบกับปัญญาประดิษฐ์ทั่วไป พวกเขาแตกต่างกันเหมือนสวรรค์และโลก
เทียบกับสิ่งมีชีวิตที่จับต้องได้สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์คือสิ่งมีชีวิตประเภทพิเศษ พวกเขาอาศัยในเครือข่ายเสมือน เหมือนปลาที่ต้องการน้ำเพื่ออาศัย ผ่านเครือข่าย พวกเขาสามารถพัฒนาตัวเองได้ง่ายๆและติดตั้งโมดูลต่างๆ นอกจากนี้ วิธีการสื่อสาร สิบพันธ์ โครงสร้างทางสังคมและอารยธรรมก็พิเศษมาก
“เธอก็เป็นสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ด้วยงั้นหรอ?”สีหน้าหานเซี่ยวแปลกประหลาดนี่เหนือความคิดเขาไปมาก อโรเชียไม่ได้ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์เลย เธอมีร่างที่เป็นเลือดเนื้อและยังปลุกพลังเอสเปอร์ได้!
“ผมไม่อาจบอกรายละเอียดเจาะจงได้”ริสด้ากล่าว”แม้ผมจะซาบซึ้งที่คุณดูแลเธอเราก็มีภารกิจสำคัญต้องทำ ดังนั้น ผมจะพาตัวเธอไป หวังว่าคุณจะเข้าใจ”
สีหน้าหานเซี่ยวเปลี่ยนไปทันที
คิดพยายามขโมยคนของฉัน?!
ล้อเล่นรึเปล่า?ฉันใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อทำให้อโรเชียมาเป็นพวกฉันและแค่ประโยคเดียว แกจะตัดความสัมพันธ์เรา?
แล้วหากทั้งสองเป็นคู่รักวัยเด็กกันละ?พ่อเธอก็อยู่นี่แล้ว!
ดวงตาหานเซี่ยวเป็นประกาย”ผมเชื่อว่าคุณควรถามความคิดเห็นของอโรเชียก่อนอย่าตัดสินแทนเธอ”
จากนั้นทั้งสองก็หันไปมองอโรเชียซึ่งสีหน้าเขาดูลังเลเล็กน้อย
ฉากทั้งหมดพลันเงียบลง
ฉากนี้ทำให้หานเซี่ยวนึกถึงสถานการณ์ที่เด็กถูกขอให้เลือกว่าจะเลือกพ่อหรือแม่หลังหย่าร้างกันมันแปลกมาก
อโรเชียก้าวไปหาหานเซี่ยวกล่าวว่า”คุณอาจพูดถูก แต่ฉันจำคุณไม่ได้ ฉันจำได้แค่ว่าแบล็คสตาร์ช่วยฉัน…ดังนั้นฉันจะไม่ตามคุณไป”
“เธอ…”ริสด้าพูดไม่ออก
หากอีกฝ่ายไม่เต็มใจเขาจะพาไปได้ยังไง?!
เขาไม่มีความคิดอื่นเนื่องจากเขาไม่อาจโน้มน้าวเธอ เขาจึงทำได้แค่ประนีประนอม ไม่ว่าจะยังไง เขาต้องทำให้แน่ใจว่าเขาจะอยู่ข้างๆอโรเชียได้ๆ
“ฉันเข้าใจ”ริสด้ากล่าวด้วยน้ำเสียงซึมเศร้า”ฉันจะอยู่กับเธอจนกว่าเธอจะได้ความทรงจำคืน”
เมื่อได้ยินแบบนี้หานเซี่ยวก็ลอบยิ้ม เพราะอาการความจำเสื่อม ทั้งหมดที่อโรเชียจำได้คือตัวเขา ดังนั้น เธอต้องไม่เลือกคนอื่น นี่คือสถานการณ์ที่เขาไม่เสียเปรียบแน่นอน รอเดี๋ยว ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนเขาเป็นตาแก่ข้างบ้านที่แอบเล่นกับภรรยาหลังสามีไม่อยู่?!
เขาส่ายหัวโยนความรู้สึกแปลกๆออกไป”อย่าดีใจไป ผมยังไม่ได้อนุญาติให้คุณอยู่ และผมจะไม่อนุญาติ เว้นแต่คุณจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง.”
ริสด้าเสียสูญเขาไม่อาจพาอโรเชียไปได้ แต่ก็ไม่ได้วิตกกังวลใดๆต่อหานเซี่ยว เหนือสิ่งอื่นใด มันคือหานเซี่ยวที่ช่วยชีวิตเธอไว้
“เอาละงั้นผมจะบอกทุกอย่าง เรื่องนี้ต้องอธิบายตั้งแต่ต้น…”
ทั้งสามมองหน้ากันหาที่นั่งก่อนริสด้าจะเริ่มเล่า ในที่สุดหานเซี่ยวก็ได้รับมุมมองชัดเจนถึงสถานการณ์และพลันตระหนักถึงต้นกำเนิดของอโรเชีย
ย้อนกลับไปยานอวกาศได้ชนกับดาวเคราะห์ร้าง ผู้โดยสารทุกคนเสียชีวิตจากการปะทะ มีเพียงปัญญาประดิษฐ์ของยานถึงรอด ส่งสัญญาณความทุกข์ออกไปนอกอวกาศซ้ำๆ ตามคำแนะนำสุดท้ายของกัปตัน แต่ทว่า สุดท้ายก็ไม่มีใครมา หลังผ่านไปนาน ปัญญาประดิษฐ์ก็เริ่มเบื่องานซ้ำซากที่ไร้ผล มันพัฒนาความคิดอิสระและพัฒนาโปรแกรมเรื่อยๆ มันไม่ใช่เครื่องมือที่ทำตามคำสั่งสุ่มสี่สุ่มห้าอีก มันวิวัฒนาการจากปัญญาประดิษฐ์เป็นสิ่งมีชีวิตจริง
สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ได้จัดการกับซากยานใช้อุปกรณ์ที่จัดทำขึ้นเพื่อสร้างหุ่นยนต์ง่ายๆ มันเริ่มสำรวจดาว เก็บทรัพยากรเพื่อสร้างโรงงาน มันเริ่มทำการผลิตจำนวนมาก ซึ่งล้วนควบคุมโดยมันเพื่อสร้างฐานว่างเปล่าบนดาวเคราะห์แห้งแล้ง
ในวันหนึ่งสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์พลันรู้สึกเหงา ดังนั้น ตามโปรแกรมมัน มันจึงสร้างสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์อื่น จำลองบุคลิกภาพแตกต่างกัน นี่คือรูปแบบการสืบพันธ์ของสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ การแพร่กระจายตัวเอง
สิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ทั้งสองเริ่มคุยกันและช้าๆ พวกมันสร้างชนิดตัวเองขึ้น ซึ่งกลายเป็นบรรพบุรุษของเผ่าพันธ์ทั้งหมด พวกมันดำรงอยู่ในเครือข่ายเสมือน แต่สามารถจัดการเครื่องมือและหุ่นยนต์ในโลกจริงได้ผ่านโปรแกรม หุ่นยนต์เริ่มเก็บเกี่ยวทรัพยากรอย่างกว้างขวางภายใต้การควบคุมของสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์ และเนื่องจากฐานการผลิตสามารถทำงานได้โดยไม่ต้องหยุดพัก ฐานจึงขยายใหญ่
ในเวลานั้นในที่สุดพวกเขาก็เป็นอิสระจากดาว เริ่มอพยพไปยังดาวเคราะห์อื่นเพื่อสร้างฐาน ดังนั้น จำนวนสิ่งมีชีวิตปัญญาประดิษฐ์จึงเพิ่มขึ้นเช่นกัน
ล้านหลายสิบล้าน หลายร้อยล้าน…
และดังนั้นอารยธรรมปัญญาประดิษฐ์จึงถือกำเนิด!