ที่ท่าจอดของอารยธรรมพื้นผิวในระบบดาวโกโดร่ากองยานขนาดกลางกำลังจอดรอ ประตูยานเปิด ผู้โดยสารต่อแถวยาวเพื่อขึ้นยาน
นี่คือเที่ยวบินมุ่งเน้าไปดาวอความารีนและได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลมีคนหลายประเภทกำลังขึ้นยาน มีคนรวยที่ซื้อตั๋ว คนจากกองทัพ พลเมือง คนหนุ่มที่มีศักยภาพและบางคนที่ล้มละลาย หวังเปลี่ยนชะตากรรมพวกเขา
ดาวอความารีนโชคดีมากที่มีคนอย่างแบล็คสตาร์ในระบบดาวนี้ อารยธรรมพื้นผิวส่วนใหญ่เป็นข้าราชบริพารของโกโดร่า และดาวเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น
มันยากมากสำหรับอารยธรรมพื้นผิวที่จะพัฒนาได้แม้อารยธรรมนี้จะไม่ใช่แอ่งน้ำตาย แต่ก็ยังขาดการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด มีท่าจอดแห่งเดียวบนดาวนี้และก็ไม่มีนักท่องเที่ยวมากนัก มันตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับดาวอความารีนแสนรุ่งเรือง
ข่าวการเปิดโรงเรียนของกองทัพแบล็คสตาร์ยังกระจายมาดาวนี้เบื้องบนของดาวพลันมีความคิด
สถานที่เล็กๆอย่างพวกเขาย่อมไม่มีสิทธิ์เชิญกองทัพแบล็คสตาร์มาเปิดสถาบันหากพวกเขาอยากเข้าสถาบัน พวกเขาทำได้แค่ไปดาวอื่นเท่านั้น เช่นนั้น นี่จึงเป็นเที่ยวบินที่เหล่าเบื้องบนจัดเตรียมไว้เป็นพิเศษเพื่อมุ่งหน้าไปยังดาวอความารีน เป้าหมายพวกเขาคือการส่งพวกหัวกะทิของกองทัพและคนหนุ่มที่มีศักยภาพไปเรียน
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับอารยธรรมอย่างพวกเขาที่จะไล่ทันอารยธรรมระบบดาวได้ในแง่ของพลังทักษะเทคโนโลยีที่พวกเขาถือเป็นทองคำกลับไร้ค่าต่ออารยธรรมเหล่านั้น ดังนั้น พวกเขาจึงทำได้แค่เลือกเดินบนเส้นทางผู้ใช้พลัง ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถเลี้ยงดูกลุ่มผู้ใช้พลังที่เก่งกาจได้ คนเหล่านี้ก็จะพาอารยธรรมขึ้นไปอีกระดับ ดาวอความารีนตัวอย่างที่หลายอารยธรรมอิจฉา
แน่นอนพวกเขาไม่กล้าฝันจะเป็นอย่างแบล็คสตาร์ ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่สุดของพวกเขาคือการให้กำเนิดภัยพิบัติได้ก็เท่านั้น
กองทัพแบล็คสตาร์กำลังเปิดสถาบันมันทำให้พวกเขามีความหวัง
สถาบันเช่นนั้นต้องทำให้โอกาสถือกำเนิดภัยพิบัติสูงขึ้นแน่ละมั้ง?
ท่ามกลางเสียงโวยวายเด็กหญิงตัวเล็กๆกำลังยืนท่ามกลางฝูงชนโดยมีทหารสี่คนข้างๆ ขวางฝูงชนและป้องกันไม่ให้เธอถูกเบียด เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับการดูแลเป็นพิเศษ
เด็กสาวตัวเล็กกอดตุ๊กตาไว้พลางถาม”คุณลุง ดาวอความารีนเป็นยังไงงั้นหรอคะ?”
เธอยังเด็กมากและรูปร่างก็ยังไม่พัฒนาเต็มที่แต่ทว่า เธอสามารถถือได้ว่าสวยหากมองใกล้ๆ ดวงตาเธอยังสว่างสดใส
“ดาวอความารีน..ลุงไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนแต่ลุงได้ยินมาว่ามันเป็นสถานที่ที่เจริญมาก”ทหารตอบด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“งั้นเราจะกลับมาตอนไหน?”
“เราไม่ณู้นี่ขึ้นอยู่กับเจตนาของพวกข้างบน”
“โอ้…”เด็กสาวตัวน้อยกอดตุ๊กตาด้วยความกลัวในดวงตากลัวชีวิตที่ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรข้างหน้า
เธอเป็นเด็กกำพร้าถูกทอดทิ้งและถูกรับไปเลี้ยงโดยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เมื่อไม่นานมานี้ รัฐบาลได้ทดสอบศักยภาพของเด็กทั้งหมดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและเธอคือคนที่ถูกเลือก
วันแสนสงบสุขของเธอถูกทำลายลงและจู่ๆก็มีคนเข้ามาจัดการชีวิตประจำวันของเธอ เธอเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ทำได้แค่ยอมรับการจัดการของคนอื่น ไม่มีใครบอกเหตุผลกับเธอ เธอรู้แค่ว่าเธอต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอกล่าวอำลาเพื่อนๆ มุ่งหน้าไปยังดาวที่ไม่รู้จักเพื่อเรียนรู้บางสิ่ง
“สถาบันแบล็คสตาร์..นั่นเป็นสถานที่แบบไหนกัน?”
…
เมืองลอยฟ้าที่สร้างขึ้นใหม่ลอยเหนือเมืองแบล็คสตาร์
เมืองลอยฟ้านี้คือวิทยาเขตแห่งแรกของสถาบันแบล็คสตาร์และมีสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมด
ความเร็วการสร้างสถาบันนั้นน่าเหลือเชื่อมากความสามารถการผลิตในยุคดวงดาวนั้นสูงมากและเมืองลอยฟ้ายักษ์นี้ก็ใช้เวลาก่อสร้างไม่ถึงครึ่งเดือน
นับตั้งแต่มีการประกาศสร้างสถาบันประชากรกาแล็กซี่จำนวนมากก็เริ่มอพยพมา
กองทัพแบล็คสตาร์ได้เตรียมเปิดสถาบันหลายสิบแห่งทั่วระบบดาวโกโดร่าในช่วงแรกและสถาบันบนดาวอความารีนก็ได้รับความสนใจสุด ทุกคนรู้ว่าดาวอความารีนต้องได้รับทรัพยากรมากสุดและเป็นสถาบันที่ดีสุด
ในเวลาแค่สิบวันสถาบันผู้ใช้พลังแบล็คสตาร์บนดาวอความารีนก็ได้รับใบสมัครจำนวนนับไม่ถ้วน โชคดี หานเซี่ยวได้เตรียมการไว้แล้วและสร้างวิทยาเขตลอยฟ้าขนาดมหึมาที่จุคนได้หลายล้าน แถมยังขยายได้ในอนาคต
เพื่อขยายอิทธิพลเขาค่าเล่าเรียนจึงไม่แพงเกินไป เขาไม่ได้เดินบนเส้นทางชนชั้นสูง แต่กลับเปิดประตูสถาบันให้สามัญชน
แต่ทว่าโรงเรียนไม่มีหอพักให้ มีพื้นที่ดำเนินชีวิตแตกต่างมากมายในโรงเรียนที่นักเรียนสามารถเช่าหรือซื้อบ้านได้ หานเซี่ยวไม่วางแผนใช้ค่าเล่าเรียนมาเป็นรายได้ บ้านเหล่านี้ที่เขาสร้างต่างหากถึงจะเป็นผลกำไร
กองทัพแบล็คสตาร์ไม่ขาดแคลนอาจารย์เลยผู้ใช้พลังทั้งหมดในกองทัพเต็มใจได้รับเงินเดือนนและถือว่ามันเป็นการรับงานเพื่อสอนนักเรียน พวกเขายังมีสถาบันผู้ใช้พลังมากมายมาใช้อ้างอิงเป็นหลักสูตร ด้วยความเจริญของดาวอความารีน พวกเขาจึงจ้างคนงานได้มากมาย
ประสิทธิภาพในยุคดวงดาวนั้นสูงและดังนั้น สถาบันนี้จึงใช้เวลาไม่ถึงเดือนก่อนจะพร้อมเปิด
รถโรงเรียนลอยพานักเรียนมาถึงเกาะลอยฟ้าและนักเรียนหลายคนก็มีดวงตาเป็นประกาย
เด็กหญิงตัวน้อยคือหนึ่งในนั้นประสบการณ์ของเธอในช่วงนี้เหมือนฝัน เธอเห็นสถานที่ท่องเที่ยวน่าตื่นตาตื่นใจมากมาย
“พวกบ้านนอก”นักเรียนส่วนหนึ่งที่มีภูมิหลังดีอดดูถูกนักเรียนเหล่านี้ไม่ได้.Aileen-novel.
แค่เกาะลอยฟ้า?ทำไมต้องเอะอะ?พวกแกจะไม่เป็นลมหรือไงตอนเห็นอาจารย์ใหญ่กิตตมศักดิ์?
นักเรียนใหม่บางคนที่มาจากดาวล้าหลังก้มหน้าอย่างอึดอัดใจพวกเขาทำได้แค่กลั้นหายใจชื่นชมวิวด้านนอก
เด็กสาวตัวเล็กอยู่ข้างหน้าต่างสวมชุดเรียบง่าย เธอนั่งข้างชาวโกโดร่าที่สวมชุดหรูหรา ดูราวกับเขาไม่เต็มใจจะนั่งข้างเธอ
เด็กกำพร้าหลายคนมีความสามารถในการสังเกตและเมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นไม่ชอบเธอ เด็กหญิงตัวน้อยก็อดจับชุดเธอแน่นไม่ได้
รถโรงเรียนลอยมาถึงสถาบันอย่างรวดเร็วและนักเรียนใหม่ทั้งหมดก็ลงจากรถฝูงชนก่อตัวอย่างรวดเร็ว รอให้อาจารย์มานำทาง
เด็กสาวตัวน้อยไม่คุ้นเคยกับสิ่งต่างๆและกอดกระเป๋าเดินทางแน่น ไม่รู้ว่าควรไปไหน
ขณะนี้ความสับสนวุ่นวายดังจากระยะไกล ทุกคนมองไปในทิศทางนั้นอย่างตื่นเต้น
“นั่นเนโร่นี่?ลูกชายของผู้นำดาวอความารีน?”
“ถูกต้องนั่นคือเขา ฉันได้ยินมาว่าเขาติดตามแบล็คสตาร์มาหลายปีแล้ว แถมยังเป็นลูกบุญธรรมของแบล็คสตาร์ด้วย”
“น่าอิจฉาจริงๆฉันเองก็อยากเรียกแบล็คสตาร์ว่าพ่อเหมือนกัน”
“ใครจะไปคิดว่าคนระดับเขาจะมาเรียนกับเรา?การสร้างความสัมพันธ์กับเขาต้องมีประโยชน์แน่”
“น่าเสียดายเขาดูเด็กเกินไป หากไม่ ฉันต้องไล่ตามเขาแน่ ตราบเท่าที่ฉันจับเขาได้ อนาคตฉันย่อมสดใส”
“..เพื่อนนายควรปล่อยงานแบบนั้นให้สาวๆ ผู้ชายอย่างนายไม่ควรคิดเรื่องนั้นนะ”
“เอ๊ะเขากำลังเดินมา”
ในสายตานักเรียนธรรมดาเนโร่เหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาว
เมื่อได้ยินเสียงคุยของคนรอบข้างเด็กสาวก็ยังอยากรู้เช่นกัน
ตอนนี้แองฝูงชนพลันกระสับกระส่าย โดยไม่มีใครปกป้องเธอ เธอถูกผลักจนล้มลง
“โอ๊ยเจ็บ….
จากนั้นเด็กสาวก็กอดเข่าหลับตาเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกเหยียบ
ทันใดนั้นฝูงชนรอบเธอก็ดูเหมือนจะหายไป ไม่มีใครผลักเธออีก
เธอลืมตาขึ้นเห็นโล่ลอยเหนือหัวเธอที่ผลักฝูงชนรอบตัวเธอไป
จากนั้นเธอก็เห็นวัยรุ่นสดใสเดินมาหาเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลก้มตัวลง เหยียดแขนมาหาเธอ
“ฉันชื่อเนโร่ฉันเห็นเธอล้ม เธอไม่เป็นไรนะ?”
จากนั้นเด็กสาวก็มองเนโร่ในสายตาเธอ ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนจะมีรัศมีอบอุ่นรอบตัว
หลังงุนงงสักพักเธอก็ได้สติและคว้ามือเนโร่ ยืนขึ้น กล่าวขอบคุณเขา
“ขอบคุณ..ฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร”
จากนั้นเนโร่ก็ก้มมองเธอตระหนักว่าเข่าเธอมีเลือดไหล “เธอเลือดออกนี่?”
“ไม่เป็นไรแค่แผลเล็กๆน้อยๆ อีกไม่กี่วันก็หายแล้ว”
“รอก่อนฉันมีสเปรย์ฟื้นฟู”
จากนั้นเนโร่ก็วางกระเป๋าเป้จักรกลเขาลงกับพื้นขุดหากระป๋องสเปรย์โลหะที่มีตราแบล็คสตาร์อยู่ จากนั้นก็นั่งยองๆ ฉีดบนเข่าเธอก่อนพยักหน้าพึงพอใจ
หลังลุกขึ้นยืนเขาก็พบว่าใบหน้าของเด็กสาวแดงก่ำไปหมด
เมื่อเห็นอย่างนั้นเนโร่ก็อดหัวเราะไม่ได้”ทำไมต้องประหม่าด้วย?ใช่แล้ว ฉันยังไม่ได้ถามเลย เธอชื่ออะไร?”
“ฉัน..ฉันชื่อมีอาโมเร็ตโต้ นี่คือชื่อที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามอบให้ฉัน”เด็กสาวจับกระโปรงเธอ ไม่กล้ามองเนโร่
“สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า?เธอเป็นเด็กกำพร้า?”เนโร่แปลกใจ
“อืม..”
จากนั้นเนโร่ก็ลูบหัวเขาหลังคิดสักพัก เขาก็ส่งสเปรย์ให้มีอา”รับไปสิ เธอจะหายเร็วกว่าเดิมแน่”
ชุดของมีอาเรียบง่ายและหลังรู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า เรื่องเงินย่อมเป็นปัญหากับเธอแน่
เนโร่รู้ว่าการเรียนเพื่อเป็นผู้ใช้พลังต้องเสี่ยงได้รับบาดแผลดังนั้นเขาจึงส่งมันให้เธอ ยังไงมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรต่อเขาอยู่แล้ว
จากนั้นมีอาก็รวบรวมความกล้าของเธอแหงนมองเขา สบกับตาจริงใจของเนโร่ หัวใจเธอสั่น เธอรีบลดหัวเหมือนกระต่ายตัวน้อย เธอรับกระป๋องมาจากมือเนโร่
“ขอบคุณ..”
..
ปัก!
หานเซี่ยวตบหน้าผากเมื่อเห็นสถานการณ์ในสถาบัน
“พระเจ้า!”
นายกลับเรียนรู้วิธีจีบสาวตั้งแต่อายุยังน้อย?!
ฉันส่งนายมาโรงเรียนเพื่อเหตุนี้?!
ฉันต้องตีก้นเขา!ไม่งั้นสัมผัสจักรกลสมบูรณ์ฉันต้องกลายเป็นสัมผัสสาวสมบูรณ์แน่!
แต่ทว่าทำไมชื่อมีอา โมเร็ตโต้ถึงดูคุ้นหู?
หานเซี่ยวขมวดคิ้วค้นลึกในความทรงจำ
สาวงามร่างสูงในชุดดำทะมัดทะแมงแต่ทว่า เธอเสียโฉม ครึ่งหน้าเธอกลายเป็นจักรกล แสงสีแดงแปลกๆสามารถเห็นได้ในตาจักรกลเธอ ใบหน้าเธอดูชั่วร้ายมาก
[ผู้พิชิต]มีอาโมเร็ตโต้ นักสู้เกรดภัยพิบัติที่เคยเป็นเมล็ดพันธุ์ผู้อยู่เหนือ เธอเสียแขนขาไปในช่วงการต่อสู้ ซึ่งทำลายเส้นทางสู่การเป็นผู้อยู่เหนือของเธอ เธอคือหนึ่งในผู้ติดตามของฮีล่า…
หานเซี่ยวกระพริบตาปริบๆมันยากที่จะเชื่อมโยงภาพลักษณ์ของหญิงสาวที่น่าเกรงขามกับเด็กสาวแสนอ่อนแอคนนี้
จากนั้นหานเวี่ยวก็มองเนโร่ด้วยสายตาซับซ้อน
นี่พรสวรรค์ของตัวเอกเขาสามารถพบกับเพื่อนร่วมทีมที่มีศักยภาพสูงได้สบายๆ
ประกายแสงแห่งโชคขั้นสูงช่างน่ากลัวอย่างแท้จริง
หานเซี่ยวไม่คิดดูเนโร่ต่อและมองไปทางห้องดัดแปลงเครื่องจักรเขา
หลังทำงานหนักมาเดือนเต็มๆไม่เพียงกองทัพจักรกลเขาจะพัฒนา กองทัพเขายังขยายเป็นมีขนาดทหาร20ล้าน รูปแบบตัวอ่อนของโรงงานมิติเขายังเป็นรูปร่างแล้ว
“ประสิทธิภาพฉันสูงเช่นเคย”
เมื่อมองกองทัพจักรกลเขาหานเซี่ยวก็หัวเราะด้วยความพึงพอใจ
ตื่อตื่อ ตื่อ…
ตอนนี้เองสัญญาณเตือนดังในเครือข่ายควอนตัมของหานเซี่ยว
วินาทีต่อมาฟิลลิปก็ปรากฏตัว กอดนิ้วหานเซี่ยว ใบหน้าเขาซีดและร้องอย่างกังวล”ตรวจพบการแทรกซึมที่ผิดปกติ!มันกำลังทำลายไฟร์วอลล์ของผม พ่อ ช่วยผมด้วย…”