ตอนที่ 1785 องค์หญิงเทียนหวง
คิดจะเปิดตำราระลึกออกมาก็ไม่ใช่เรื่องยาก ขอเพียงสามารถรักษาจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรเอาไว้อย่างมั่นคง โดยอาศัยจิตที่ยึดติดภายในใจยืนหยัดเอาไว้ ไม่ให้ถูกทุกสิ่งทุกอย่างควบคุมได้ ไม่ถูกความยั่วยวนทำให้จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรต้องสั่นคลอน เช่นนั้นแล้วก็มีความเป็นไปได้ที่จะเปิดตำราเล่มนี้ออกมาได้
จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรสามารถยืนหยัดได้ถึงขนาดไหน ก็จะพลิกหน้าตำราได้ถึงหน้านั้น ถ้าหากสามารถยืนหยัดได้ถึงที่สุด ย่อมบ่งบอกว่าสามารพลิกตำราระลึกเล่มนี้ได้โดยสมบูรณ์
ย่อมไม่เป็นที่สงสัย จิตแห่งการบำเพ็ญเพียรของหลี่ชิเย่แข็งแกร่งไม่มีสิ่งใดสั่นคลอนได้ เขาสามารถยืนหยัดจนถึงที่สุด และทำให้เขาสามารถเปิดตำราทั้งเล่มได้อย่างสมบูรณ์
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ใหญ่ หลี่ชิเย่ได้ลืมตาสองข้างขึ้นมา มองดูตำราระลึกที่อยู่ในมือ ถึงกับเผยรอยยิ้มจางๆ ออกมา
“ราชันเทพชิงมู่ เจ้าปล่อยให้ตำราระลึกตกทอดอยู่ในโลกมนุษย์จริงๆ ความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ยากจะหาผู้ใดเทียม” หลี่ชิเย่พูดทอดถอนใจออกมาขณะมองดูตำราระลึกที่อยู่ในมือ
กล่าวสำหรับผู้บำเพ็ญตนคนหนึ่ง ถ้าหากได้ครอบครองตำราระลึกที่เป็นหนึ่งในเก้าตำราสวรรค์นพเก้าสักเล่ม มันจะเป็นเช่นใดกันนะ? อย่างน้อยก็ต้องตัดใจไม่ได้ ต่อให้เป็นจอมราชันหรือเซียนหวัง ถ้าหากพวกเขาสามารถครอบครองหนึ่งในตำราสวรรค์นพเก้าสักเล่มหนึ่ง พวกเขาย่อมต้องเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี
ต่อให้จอมราชันหรือเซียนหวังหลังจากฝึกวิชาในตำราระลึกจบแล้ว เกรงว่าพวกเขาคงไม่ปล่อยให้สุดยอดตำราเช่นนี้ตกทอดไปอยู่ในโลกมนุษย์ปุถุชน แต่ราชันเทพชิงมู่กลับปล่อยให้ตำราระลึกตกทอดไปอยู่ในโลกมนุษย์ปุถุชน
ไม่ว่าครั้งนั้นราชันเซียนชิงมู่ที่ปล่อยให้ตำราระลึกตกทอดไปอยู่ในโลกมนุษย์ปุถุชนจะมีแนวความคิดเช่นใดก็ตาม แต่ว่า อย่างน้องที่สุดสามารถมั่นใจได้ว่า การที่เขายอมปล่อยตำราระลึกออกจากมือ เป็นความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวที่น้อยคนมากๆ สามารถเทียบเคียงได้
หลี่ชิเย่ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง เปิดและพลิกตำราระลึกขึ้นมาอ่อนอย่างละเอียด เมื่ออ่านไปถึงตอนที่ยอดเยี่ยมแล้ว เขาถึงกับตบโต๊ะชื่นชม
การที่จะทำความเข้าใจตำราสวรรค์นพเก้าใช่จะเป็นเรื่องง่ายดาย มันคือตำราที่มีความลึกล้ำอย่างน่าอัศจรรย์ปราศจากผู้เทียบเทียม ต่อให้เป็นอัจฉริยะบุคคลที่ยากจะหาผู้ใดเทียมยังต้องอาศัยเวลาชั่วชีวิตมาทำการบรรลุมัน
แต่หลี่ชิเย่กลับแตกต่าง เนื่องจากเขาได้ครอบครองตำรากาย ตำรามรณะ ตำรานภา เวลานี้ได้ตำราระลึกมาอีก การจะทำความบรรลุมันกล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว มันก็แค่ของง่ายๆ ที่เคยทำมาแล้วเท่านั้น
ระหว่างที่หลี่ชิเย่กำลังอ่านตำราระลึกอย่างขะมักเขม้นอยู่นั้น กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าได้เร่งเดินทางไปยังตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังด้วยตนเอง เพื่อขอพบองค์หญิงเทียนหวงบุตรสาวของตน
องค์หญิงเทียนหวงนับว่าเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในชิงโจว นางไม่เพียงเป็นคู่หมั้นของจินเก๋อเท่านั้น ขณะเดียวกันนางหาใช่เป็นเพียงเจกันที่สวยงามใบหนึ่ง เรียกได้ว่า องค์หญิงเทียนหวงเป็นผู้หญิงที่รวมเอาความงดงามและสติปัญญาอยู่ในร่างเดียวกัน
ถูกต้อง องค์หญิงเทียนหวงเป็นคู่หมั้นของจินเก๋อ แต่รัศมีของนางหาได้ถูกบดบังโดยรัศมีของจินเก๋อ ตัวองค์หญิงเทียนหวงเองมีพรสวรรค์ที่สูงมาก และมีทักษะยุทธที่แข็งแกร่งเช่นกัน ที่สำคัญ องค์หญิงเทียนหวงมีสายเลือดบรรพบุรุษของเผ่าสวรรค์ ซึ่งเป็นหนึ่งในสามสายเลือดที่สุดยอดมากที่สุด
แคว้นหงส์ฟ้าคือแคว้นของเผ่าศิลา ถือเป็นหนึ่งในแคว้นร้อยชาติพันธุ์ ขณะที่ตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังนั้นไม่ต้องพูดถึง สายเลือดของพวกเขามีความสูงส่งตลอดมา พวกเขามีชาติกำเนิดเป็นเผ่าสวรรค์
ธาตุแท้ภายในของตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังไม่ต้องกล่าวให้มากความ ตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังคือหนึ่งสำนักห้าราชัน กระทั่งมีผู้กล่าวว่าจอมราชันทั้งห้าองค์ล้วนแล้วแต่ยังคงมีชีวิตอยู่
สำนักลักษณะเช่นนี้ ธาตุแท้ภายในเช่นนี้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน และปราศจากผู้ต่อกรเหลือเกิน
ขณะที่จินเก๋อ บุรุษผู้กำลังจะกลายเป็นจอมราชัน กำลังความสามารถและพรสวรรค์ของเขาไม่ต้องพูดถึง เขาถึงกับต้องการแต่งองค์หญิงเทียนหวงเป็นภรรยา
ลองนึกดู ถ้าหากองค์หญิงเทียนหวงเป็นเพียงผู้หญิงที่มีรูปโฉมงดงามผู้หนึ่งเท่านั้น จินเก๋อจะแต่งผู้หญิงเช่นนี้มาเป็นภรรยารึ? จะแต่งกับผู้หญิงเช่นนี้มาเป็นราชินีราชันรึ? มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“ท่านพ่อ มีเรื่องอันได้รึ?” เมื่อองค์หญิงเทียนหวงเห็นว่าบิดาของนางต้องการพบตนอย่างรีบร้อน จึงให้เข้าไปที่ตำหนักและเอ่ยถามขึ้น
ความจริงแล้ว องค์หญิงเทียนหวงและจินเก๋อได้แต่งงานกันนานแล้ว เพียงแต่จินเก๋อเคยบอกเอาไว้ว่า รอให้เขาได้กลายเป็นจอมราชันเสียก่อนแล้วค่อยจัดพิธีแต่งงานกับนาง ด้วยการจัดพิธีแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้กับนาง
แม้ว่าผู้คนจะเรียกขานองค์หญิงเทียนหวงว่าเป็นคู่หมั้นของจินเก๋อ แต่นางได้อยู่ข้างกายจินเก๋อมานาน กุมอำนาจให้กับจินเก๋อและคอยจัดการกิจการงานทุกอย่าง
“ลูกหวงถูกฆ่า…” เวลานี้ ใบหน้าของกษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าดูซีดเซียว กล่าวกับองค์หญิงเทียนหวงว่า “ลูกเอ๊ย เจ้าจะต้องแก้แค้นให้กับน้องเล็กของเจ้า!”
โรคที่เกิดจากการสูญเสียบุตรชาย ทำให้กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าที่แต่เดิมเคยสมหวังในทุกสิ่งอย่างเป็นกษัตริย์ที่โอหังมาก ต้องดูเหมือนแก่ชราขึ้นมากทีเดียวภายในชั่วข้ามคืน
“ว่าไงนะ น้องเล็กถูกฆ่า? ถูกฆ่าที่ไหน?” เมื่อองค์หญิงเทียนหวงได้ยินข่าวนี้ก็ตกใจมากเช่นกัน
“ถูกฆ่าที่ตระกูลราชันฉีหลิน เรื่องนี้จะต้องเป็นแผนชั่วของตระกูลราชันฉีหลิน” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าร้องแอะอะโวยวายว่า “ลูกเอ๊ย เจ้าจะต้องแก้แค้นให้กับน้องเล็กนะ จะปล่อยให้เขาต้องตายอนาถเปล่าไม่ได้นะ! ”
จากการที่สูญเสียบุตรชายไป ทำให้กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ากลายเป็นคนที่หวาดระแวงและมีอารมณ์ฉุนเฉียว เวลานี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น คิดแต่จะแก้แค้นให้บุตรชายอย่างเดียว
“ท่านพ่อ ใจเย็นๆ ท่านค่อยๆ เล่าให้ฟัง” การที่องค์หญิงเทียนหวงสามารถกุมอำนาจให้กับจินเก๋อได้ นางย่อมจะมีความนิ่งที่เหนือผู้คน จึงปลอบโยนผู้เป็นบิดา
“ลูกหวงถูกสังหารที่ร้านศิลาแห่งหนึ่งของตระกูลราชันฉีหลิน ต้องเป็นหลุมพรางที่ตระกูลราชันฉีหลินวางเอาไว้แน่นอน” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าได้เล่าเรื่องที่รัชทายาทเทียนหวงถูกฆ่าให้ฟัง
เรื่องที่กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ารู้ว่าบุตรชายของตนถูกฆ่าก็เป็นข่าวที่มาจากการบอกเล่าของผู้อื่น แน่นอนที่สุด เรื่องราวช่วงที่รัชทายาทเทียนหวงแพ้พนันแล้วเบี้ยวนั้นได้ถูกลูกน้องของตนกรองออกโดยอัตโนมัติ ไม่บอกกล่าวต่อกษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้า
ต่อให้กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับการเบี้ยวสัญญาของบุตรชายตนก็คงไม่ไปสืบสาวเรื่องราว กล่าวสำหรับเขาแล้วบุตรของเขาได้ตายไปแล้ว บุตรของตนจะเคยทำสิ่งใดเอาไว้ก็ไม่สำคัญแล้ว ที่สำคัญคือต้องแก้แค้นให้กับบุตรชาย
ครั้นองค์หญิงเทียนหวงได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับน้องชายตนถูกฆ่าจากปากคำของบิดาตนแล้ว นางถึงกับขมวดคิ้ว นางเป็นผู้กุมอำนาจใหญ่ในมือ จัดการเรื่องราวต่างๆ มามากมาย แน่นอน นางย่อมเข้าใขว่าเรื่องนี้ยังมีบางอย่างที่ไม่ได้ถูกพูดออกมา
“แคว้นหงส์ฟ้าของพวกเราพูดไม่ได้ว่ามีความแค้นอะไรกับตระกูลราชันฉีหลิน แม้ว่าแคว้นหงส์ฟ้าของพวกเรามีเรื่องกระทบกระทั่งกับตระกูลราชันฉีหลิน แต่นั่นมันก็แค่เป็นการกระทบกระทั่งเล็กน้อยระหว่างศิษย์ของสำนักเท่านั้นเอง ยังไม่ถึงขั้นเป็นศัตรูกันระหว่างสำนักด้วยกัน ร้านศิลาเป็นร้านที่ทำการค้าของตระกูลราชันฉีหลิน พวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องมาทำร้ายน้องเล็ก เรื่องนี้ไม่แน่เสมอไปว่าจะต้องเกี่ยวพันกับตระกูลราชันฉีหลิน” องค์หญิงเทียนหวงกล่าวขึ้นช้าๆ หลังจากไตร่ตรองมาครู่หนึ่ง
“ไม่ใช่ตระกูลราชันฉีหลินยังจะมีใครอีก ในพื้นที่อิทธิพลของตระกูลราชันฉีหลิน นอกจรกตระกูลราชันฉีหลินแล้วยังจะมีใครกล้าลงมืออีก! หากไม่มีตระกูลราชันฉีหลินคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ใครหน้าไหนกล้าสังหารน้องเล้กของเจ้า! ชื่อเสียงของแคว้นหงส์ฟ้าโด่งดังไปทั่ว แล้วยังมีตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังหนุนหลังให้กับพวกเรา ใครกันที่กิจดีหมีใจเสือกล้าแตะต้องพวกเรา! ต้องเป็นฝีมือของตระกูลราชันฉีหลินแน่นอน” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ากล่าวด้วยเสียงอันดัง
“คนที่มีชื่อว่าคนโหดอันดับหนึ่งหลี่ชิเย่ มีประวัติความเป็นมาเช่นใด” องค์หญิงเทียนหวงกล่าวเสียงทุ้มต่ำออกมา
บนมือของนางมีข้อมูลอยู่เป็นจำนวนมาก และนางมีประสบการณ์กว้างขวาง แต่นางกลับไม่มีภาพความทรงจำของคนที่มีชื่อว่า “คนโหดอันดับหนึ่งหลี่ชิเย่” เลยแม้แต่น้อย ไม่เคยได้ยินชื่อคนๆ นี้มาก่อน
“เป็นแค่มนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น มนุษย์ปุถุชนคนหนึ่งก็กล้าสังหารลูกของข้า? เป็นเรื่องตลกสิ้นดี เบื้องหลังจะต้องมีอะไรแอบแฝง ต้องเป็นตระกูลราชันฉีหลินทำเรื่องเอาไว้” เวลานี้ กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าเรียกว่าระแวงจนเสียสติไปแล้ว
“มันก็ไม่แน่” องค์หญิงเทียนหวงทำท่าไตร่ตรองนิดหนึ่งแล้วกล่าวว่า “แต่ หากว่ามนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนนี้กล้าสังหารน้องเล็ก เขาจะต้องไม่ธรรมดาแน่ ต้องมีประวัติความเป็นมาที่ยิ่งใหญ่แน่ มิฉะนั้นแล้ว แค่มนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งไหนเลยกล้าสังหารน้องเล็กกันเล่า”
“ข้าไม่สนว่าเจ้ามนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนนี้จะมีประวัติความเป็นมาที่ยิ่งใหญ่อะไร ลูกเอ๊ย เวลานี้เจ้านำกำลังไปที่ตระกูลราชันฉีหลินเดี๋ยวนี้เลย ให้ตระกูลราชันฉีหลินมอบเจ้าเดรัจฉานน้อยที่ชื่อหลี่ชิเย่ออกมา ข้าจะเฉือนเขาทั้งเป็นแก้แค้นให้กับลูกหวง ข้าต้องการให้ตระกูลราชันฉีหลินรับผิดชอบต่อการตายของลูกหวง!” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าร้องกล่าวเสียงดังออกมา
“ท่านพ่อ เรื่องนี้ทำบุ่มบ่ามไม่ได้ ตระกูลราชันฉีหลินไหนเลยจะไปแหย่ได้ง่ายดาย ต่อให้เจ้าหลี่ชิเย่คนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลราชันฉีหลิน ก็ไม่สามารถส่งกำลังทหารไปยังตระกูลราชันฉีหลินบุ่มบ่าม อย่าว่าแต่เซียนหวังของตระกูลราชันฉีหลินยังคงมีชีวิตอยู่ ต่อให้เซียนหวังของตระกูลราชันฉีหลินไม่อยู่แล้ว ลำพังแค่ระดับบรรพบุรุษของตระกูลราชันฉีหลินก็ใช่ว่าจะแหย่พวกเขาง่ายๆ ได้” องค์หญิงเทียนหวงส่ายหน้า
กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ากล่าวว่า “ลูกเอ๊ย ต่อให้ตระกูลราชันฉีหลินแข็งแกร่งกว่านี้จะแข็งแกร่งกว่าตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังอย่างนั้นรึ? เวลานี้ ในมือของเจ้ามีกองทัพสิบล้าน แล้วยังมีบรรดาเหล่าเทพที่คอยฟังคำสั่งของเจ้าอยู่ ขอเพียงลูกสั่งการออกไป ส่งกองทัพไปยังตระกูลราชันฉีหลิน ตระกูลราชันฉีหลินก็ต้องส่งมอบหลี่ชิเย่คนนี้ออกมา และรับผิดชอบต่อการตายของลูกหวง”
“ท่านพ่อ เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะทำอะไรโดยใช้อารมณ์ กองทัพสิบล้านในมือของลูกเป็นกองทัพที่ต้องทำศึกเพื่อท่านพี่ ไม่ใช่ใช้เพื่อความแค้นส่วนตัว! อีกอย่าง ท่านพี่ได้พลาดโอกาสในการสืบทอดชะตาฟ้าไปแล้วครั้งหนึ่ง การเข้าสู่ยุทธภพในครั้งที่สองเขาจะต้องทำให้สำเร็จ ดังนั้น กองทัพในมือของข้าไม่สามารถนำมาใช้โดยง่ายดาย
เดิมทีจินเก๋อสามารถสืบทอดชะตาฟ้าได้เป็นจอมราชันตั้งแต่คราวก่อน แต่แล้วกลับถูกซุ่มโจมตีโดยกองทัพของร้อยชาติพันธุ์ กองทัพจากเจียวเหิงโจวยกเข้ามาซุ่มโจมตีต่อจินเก๋อที่กำลังจะสืบทอดชะตาฟ้า ทำให้เขาต้องพลาดโอกาสนั้นไป!
เวลานี้ จินเก๋อเหลือโอกาสที่จะสืบทอดชะตาฟ้าเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น กับโอกาสสองครั้งที่เหลือต่อให้จินเก๋อสามารถทำได้ดีที่สุด ก็จะได้ครอบครองชะตาฟ้าเพียงแค่แปดสายเท่านั้น ซึ่งห่างไกลจากความฝันของจินเก๋อไปไม่น้อยเลยทีเดียว
ด้วยเหตุนี้เอง การปรากฏตัวเป็นครั้งที่สองนี้ จินเก๋อจึงมีความระมัดระวังมาก จะต้องทำให้สำเร็จ!
“ลูกเอ๊ย การปรากฏตัวออกมาของลูกเขยในครั้งนี้ต้องได้เป็นจอมราชันแน่” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ากลับไม่คิดเช่นนั้น “แม้ว่าครั้งนั้นจะถูกกองทัพร้อยชาติพันธุ์จากเจียวเหิงโจวโจมตี แต่ว่า เวลานี้แม้แต่บรรดาจอมราชันทั้งหลายก็ตอบตกลงที่จะคอยคุ้มกันให้กับลูกเขยแล้ว ยังจะมีใครกล้าซุ่มโจมตีอีก? เขาต้องได้เป็นจอมราชันแน่นอน!”
“อย่าคาดหวังให้มันสูงขนาดนั้น จอมราชันและเซียนหวังจะไม่ปรากฏตัวง่ายดายอยู่แล้ว สวรรค์ลงทัณฑ์พร้อมที่จะเล่นงานพวกเขา หากไม่ถึงคราวจำเป็นจริงๆ ไหนเลยที่จอมราชันและเซียนหวังจะยอมออกมาคุ้มกันให้ง่ายดาย การที่ท่านพี่ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจนับไม่ถ้วนจึงสามารถหว่านล้อมจอมราชันของเผ่าสวรรค์เอาไว้ แต่ หากไม่ถึงคราวจำเป็น จอมราชันก็จะไม่ลงมือง่ายดาย ดังนั้น การสืบทอดชะตาฟ้าของท่านพี่ในครั้งที่สองนี้ ยังคงต้องอาศัยกองทัพสิบล้านนี้คอยให้การคุ้มครอง!”
“แต่ จะปล่อยให้น้องเล็กต้องตายเปล่าก็ไม่ได้” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้ากล่าวด้วยท่าทีไม่พอใจยิ่งนัก
“ท่านพ่อ เรื่องที่น้องเล็กตายอนาถ ข้าจะสืบให้กระจ่างแน่นอน อย่าได้ทำหุนหันพลันแล่นไป” องค์หญิงเทียนหวงเอ่ยขึ้นมาช้าๆ
“ฮึ สืบให้กระจ่างนี้ต้องสืบไปถึงเมื่อไหร่กัน สิบปี หรือร้อยปี?” กษัตริย์ของแคว้นหงส์ฟ้าแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่งสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป
องค์หญิงเทียนหวงถึงกับทอดถอนใจเบาๆ มองบิดาของตนเดินจากไป ใช่ว่านางไม่ต้องการแก้แค้นให้กับน้องชายของตน ตรงกันข้าม นางกับน้องชายมีความสัมพันธ์ที่ดี แต่นางในฐานะที่เป็นภรรยาของจินเก๋อ ราชินีในอนาคต นางไม่สามารถอาศัยความแค้นส่วนตัวมาดำเนินการ นางต้องคำนึงถึงภาพรวมเป็นสำคัญ มิฉะนั้นแล้ว ตระกูลขุนนางโบราณจ้านหวังก็คงไม่มอบหมายให้นางคุมกองทัพใหญ่ได้อย่างง่ายดาย!