บทที่ 590 แผนการของหลินเฟิง
เสียงนั้นดูอ่อนเยาว์เหมือนเด็กสามขวบพูด
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจหลินเฟิงกลืนน้ำลายและพูดว่า “ใคร ใครพูด?”
”ใช่?”ราชามังกรเวลาและราชินีมังกรแห่งท้องทะเลมองไปที่ต้นไม้แห่งชีวิต
เมื่อหลินเฟิงเห็นสิ่งนี้เขาก็มองไปที่อดีตเขาเห็นใบหน้าบนต้นไม้แห่งชีวิต
“เมื่อกี้เขาหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”หลินเฟิงตกตะลึง
อย่างไรก็ตามราชามังกรแห่งกาลเวลาและราชินีมังกรแห่งท้องทะเลต่างก็ส่ายหัวและพูดว่า”ไม่ นี่ไม่ใช่เขา นี่คือจิตวิญญาณของต้นไม้แห่งชีวิต!”
“จิตวิญญาณของต้นไม้แห่งชีวิต?”
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่หลินเฟิงไม่สามารถตอบสนองได้
หลินเฟิงมองอย่างระมัดระวังและแน่นอนว่าใบหน้าบนต้นไม้แห่งชีวิตนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
ก่อนหน้านี้เป็นหน้าที่ดูเก่าแก่แต่ในเวลานี้เป็นใบหน้าที่ดูเด็กและอ้วนขึ้นเล็กน้อย
”สวัสดีข้าคือวิญญาณของต้นไม้แห่งชีวิต!” เสียงของเด็กหนุ่มเริ่มดังขึ้น
หลินเฟิงไม่ได้พูดเพราะราชามังกรแห่งกาลเวลาเป็นผู้เริ่มปากของเขาและพูดว่า”เจ้าทำอะไรได้บ้าง?”
“พวกคุณต้องการความช่วยเหลือสองอย่าง!”ต้นไม้แห่งชีวิตแผ่กิ่งก้านออกไปสองกิ่งชี้ไปที่ราชามังกรแห่งกาลเวลาและราชินีมังกรแห่งท้องทะเล
จากนั้นก็มีรอยแตกขนาดใหญ่ที่ลำต้นขนาดใหญ่ของต้นไม้แห่งชีวิตเช่นประตู
ราชามังกรแห่งกาลเวลาและราชินีมังกรแห่งท้องทะเลบินเข้ามาทันทีและส่งเสียงออกมาระหว่างทาง
”หลินเฟิงจัดการธุระก่อน!ไข่ของเทพเจ้ามังกรจะถูกทิ้งไว้ในต้นไม้แห่งชีวิตก่อน อย่าลืมมองหาสัตว์วิญญาณที่มีหลายคุณสมบัติและปล่อยที่เหลือให้พวกเราจัดการ!” เสียงดังขึ้นเวลาที่มังกร ราชาและราชินีมังกรหายตัวไปในต้นไม้แห่งชีวิต
เมื่อเห็นเช่นนี้หลินเฟิงจึงต้องล่าถอยไปพร้อมกับเสี่ยวหยาง
เมื่อหลินเฟิงและเสี่ยวหยางเพิ่งกลับบ้านพวกเขาก็เห็นคนในหมู่บ้านลั่วหยางยืนอยู่ที่ประตูบ้านของหลินเฟิงทีละคนจ้องมองไปที่ต้นไม้แห่งชีวิตขนาดใหญ่ในสวนหลังบ้านของหลินเฟิง
แม่ของหลินเฟิงเห็นหลินเฟิงกับเสี่ยวหยางกลับมาก็มีสีหน้าสงสัยทันที
แต่หลังจากที่หลินเฟิงพูดแบบสุ่มสองสามคำเขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรเลย
คนในหมู่บ้านลั่วหยางรู้มานานแล้วว่าหลินเฟิงนั้นไม่ธรรมดาแต่ก็รู้ด้วยว่าโลกกำลังแปลกประหลาดขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งไม่มีคำอธิบายใด ๆ
นอกจากนี้ชาวบ้านเหล่านี้ยังได้รับอิทธิพลจากพลังทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของหมู่บ้านลั่วหยางในช่วงสองหรือสามปีที่ผ่านมาพวกเขาส่วนใหญ่ถึงระดับ C และบางคนถึงระดับ A
และหลินเฟิงก็ไม่หวงความรู้เขาได้ถ่ายทอดทักษะทุกประเภทให้ผู้คนในหมู่บ้านลั่วหยาง
ในเวลานี้หมู่บ้านลั่วหยางทั้งหมดอาจกล่าวได้ว่าเป็นทั้งหมู่บ้านที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ล้วนมีความสามารถแต่ระดับและความแข็งแกร่งของพวกเขายังไม่แข็งแกร่งมากนัก
ดังนั้นแม้ว่าการปรากฏตัวของต้นไม้ยักษ์หลักกิโลเมตรอย่างกะทันหันพวกเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านี้ตราบใดที่พวกเขารู้ว่าไม่มีภัยคุกคามใดๆ ต่อพวกเขา
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ถูกหลินเฟิงไล่ออกไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมาโล่แสงขนาดใหญ่ในรูปแบบของเกล็ดมังกรแผ่ออกจากจุดสูงสุดของต้นไม้แห่งชีวิตไปทุกทิศทางราวกับการคว่ำชามใสซึ่งจำกัด พลังอันงดงามและพลังทางจิตวิญญาณอันอุดมสมบูรณ์ของต้นไม้แห่งชีวิต ในป่า.
หลังจากได้เห็นฉากนี้หลินเฟิงรู้สึกโล่งใจอย่างสมบูรณ์
ตามตำนานตะวันตกอันห่างไกลในเหวที่น่ากลัวร่างที่มืดยาวถึง10,000 เมตรเต็มไปด้วยหนามอันน่ากลัวในแรงกระตุ้น
เขาเปิดดวงตาสีแดงสดทั้งสองข้างแววตาของเขาสับสน โซ่สีดำหกเส้นบนร่างกายของเขาล็อคขาทั้งสี่คอเอวและหน้าท้องซึ่งทำให้เขาแยกออกจากที่นี่ได้ยาก
”อะไรที่ปลุกฉันจากการหลับใหลครั้งนี้กัน”ร่างนั้นเงยหน้าขึ้นและศีรษะแห่งความหวาดกลัวก็โผล่ออกมาจากพื้นและมองไปทางตะวันออกไกล
“นี่คือลมหายใจของต้นไม้แห่งชีวิต… ”
อีกไม่นานหลินเฟิงและพ่อแม่ของเขาและมู่ซินซินได้รับประทานอาหารร่วมกัน
เวลาผ่านไปและในวันถัดไปก็มาในพริบตา
วันนั้นหลินเฟิงยังคงนอนกอดมู่ซินซินซึ่งอยู่ในผ้าห่มอุ่นๆ ทันใดนั้นเสียงของเสี่ยวหยางก็เข้ามาในหูของเขา
หลินเฟิงหายตัวไปที่บ้านในทันทีไม่มีเสียงใดๆ
เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้งเขากำลังยืนอยู่กับเสี่ยวหยางที่ภูเขาด้านหลัง
คนสองคนยืนอยู่บนต้นไม้แห่งชีวิตที่สูงถึง1,000 เมตรเหนือดูผู้คนมากมายเข้าใกล้ป่าในระยะไกล
ป่าแห่งนี้ถูกจัดเรียงตามที่ราชามังกรแห่งกาลเวลาราชินีมังกรแห่งท้องทะเลและจิตวิญญาณของต้นไม้แห่งชีวิต ชุดรวบรวมวิญญาณนี้ไม่เพียงจำกัดพลังอันงดงามและพลังทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของป่า แต่ยังครอบคลุมไปถึงร่างกายขนาดใหญ่ของต้นไม้แห่งชีวิตด้วย
จากภายนอกมันเป็นเพียงป่าเล็กๆ มันไม่มีอะไรแปลก
อย่างไรก็ตามผู้คนจากภายนอกก็รีบมาที่นี่ด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีจุดมุ่งหมาย
“เจ้าพวกนี้มันกล้าวิ่งเข้าหาภูเขาด้านหลังของพวกเราได้อย่างไร?”หลินเฟิงกล่าว
เมื่อได้ยินคำพูดเสี่ยวหยางตอบว่า”มีชายคนหนึ่งที่คุ้นเคยอยู่ข้างในเขาควรจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของผู้ชายคนนั้น”
”มาดูกันว่าพวกเขามีพละกำลังอะไร”ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงหายตัวไปจากยอดของต้นไม้แห่งชีวิต
เมื่อพวกเขาปรากฏตัวพวกเขาก็อยู่ต่อหน้าคนเหล่านั้นแล้วและพวกเขาก็มองดูใกล้ๆ
“พี่เฟิง พวกเขาพูดถูก!” เสี่ยวหยางร้องขึ้น
หลินเฟิงมองดูและกล่าวว่า”ผู้ใช้ตัวจริงไม่ได้อ่อนแอมีทั้งหมดหกคนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นสอง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่ง และอีกสี่ระดับสุด ยอดSSS ดูเหมือนว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อช่วย คนที่ถูกจับ! ”
”พี่อยากจัดการตอนนี้เลยหรือไม่พี่เฟิง”เสี่ยวหยางถาม
”อืมเดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่ง! ปล่อยให้พวกเขาช่วยผู้ชายคนนั้น … ” หลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดอะไรบางอย่างในหูของเสี่ยวหยาง
เสี่ยวหยางฟังคำพูดของหลินเฟิงทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
จากนั้นหลินเฟิงก็ส่งเสียงเถาวัลย์ปีศาจพูดบางอย่างจากนั้นคนสองคนก็ซ่อนตัวอยู่ห่างๆ เพื่อเฝ้าดูคนเหล่านี้เข้าไปในป่า
ทันทีที่พวกเขาวิ่งเข้าไปในป่าพวกเขาก็เห็นชายคนหนึ่งพันรอบต้นไม้สีดำขนาดใหญ่
คนเหล่านั้นรีบวิ่งขึ้นทันทีทันใดนั้นต้นไม้สีดำก็ขยับขึ้นหนวดและกิ่งก้านนับไม่ถ้วนก็บินออกไปหาผู้คน
ทั้งสองฝ่ายปะทะกันทันทีและคนเหล่านั้นได้รับบาดเจ็บทันทีมีแค่คนที่แข็งแกร่งระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองเท่านั้นที่รอดพ้น
ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งทั้งสองของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างก็โจมตีเถาวัลย์ปีศาจ
อย่างไรก็ตามในเวลานี้มีสัตว์วิญญาณระดับSSS หลายตัวรวมถึงมังกรยักษ์ดำ เสือดำและนกหลากสีซึ่งน่ากลัวอย่างยิ่ง
แม้แต่ผู้แข็งแกร่งทั้งสองของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยากที่จะต้านทานได้ในที่สุดแม้แต่สัตว์ประหลาดที่มีหัวหมาป่าก็ปรากฏขึ้นซึ่งเป็นจุดแข็งของดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ชายผู้แข็งแกร่งแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นสองได้ทุบเถาวัลย์ปีศาจออกช่วยชายชราที่แขนหักแล้วรีบหนีออกไปข้างนอกพร้อมกับคนอื่นๆ
”ฮ่าๆ เริ่มแผนได้ … ”