บทที่ 672 การปรากฏตัวของกระแสสัตว์
พอมองเห็นคนที่กระเด็นออกมาตกบนพื้นผู้คนจึงต่างชะงักงัน
ไม่นานก็มีอีกร่างตามออกมาอย่างรวดเร็วและเหยียบเท้าลงบนอกของชายคนนั้น
”ให้ตายสินี่เจ้ายังอยากเล่นกับข้าอยู่อีกเหรอ?”
ลมปราณสายหนึ่งระเบิดออกจากร่างของเขาดูเหมือนจะเป็นสวรรค์ชั้นสามแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์
คนที่ถูกเขาเหยียบอยู่ในสภาพเละเทะใบหน้าเปื้อนเลือด เขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า”ข้าไม่กล้าแล้ว ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย!”
”ก็แค่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นสองกล้ามาหยิ่งผยองกับข้า คงเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!” ปรมาจารย์ขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นสามแผดเสียงใส่ชายที่อยู่ตรงเท้า “ข้าขอเตือนเจ้า ออกไปจากที่นี่ซะ!”
”ถ้าข้าเห็นเจ้าอีกข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”
จากนั้นปรมาจารย์ขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นสามจึงเตะชายที่อยู่ปลายเท้า เท้าของเขาแข็งแกร่งมากซะจนชายคนนั้นกรีดร้องและลอยกระเด็นเหนือรั้วจนไปตกอยู่นอกหมู่บ้าน
”รนหาที่ตายนัก”หลังจากสังเกตเห็นที่ทางเข้าของหมู่บ้าน ปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งท้องฟ้าขั้นสามก็กระซิบ “พวกเจ้ามองอะไร? ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันหรือ?”
จากนั้นเขาก็กลับเข้าไปในบ้านหลังเดิม
แน่นอนว่าจะต้องมีเรื่องขัดแย้งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ระหว่างทั้งสองฝ่ายจนมาสู่ภาพในตอนนี้
ผู้ตรวจสอบมองกลับมาแล้วกล่าวอย่างเย็นชา”ดูเหมือนจะมีเตียงพิเศษ ข้าว่าพวกเจ้าควรหยุดทะเลาะกันได้แล้ว เอาเป็นว่า ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ ก็จ่ายเงินมาซะ”
หลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรแล้วจ่ายเงินออกไป
เซิงอี้กล่าวอย่างมืดมนที่ด้านหลัง:”เจ้าหนุ่ม เวลานี้เจ้าโชคดี หากต้องการวิวาทกับข้าจริง ๆ ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะสั่งสอนให้”
”อีกอย่างแม้เจ้าจะหลีกเลี่ยงในตอนนี้ได้ ข้าขอเตือนเจ้าให้ถ่อมตัวซะ เจ้าก็เห็นผลลัพธ์ที่เกิดกับชายคนนั้น ข้าไม่ใช่คนใจดีนัก หากเกิดกับเจ้า ข้าเกรงว่าจะไม่ใช่แค่ตาย”
เมื่อเผชิญหน้ากับการข่มขู่เช่นนี้หลินเฟิงก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ
เขาไม่ได้กลัวเซิงอี้แค่รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องพูดอะไร
เขาได้อยู่ห้องเดียวกับปรมจารย์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นสามห้องนั้นเล็กและธรรมดามาก ๆ โดยมีเพียงแค่เตียงหินสองหลัง
หลินเฟิงไม่ได้สนทนาอะไรกับปรมาจารย์คนนั้นเขานั่งลงบนเตียงและเริ่มดูดซับออร่าแห่งสวรรค์และโลก
เดิมทีหลินเฟิงต้องการแค่เพียงเสริมกำลัง แต่เวลานี้เขากำลังดูดซับเพื่อเพิ่มพูนตบะ เขาก็ยิ่งประหลาดใจมากยิ่งขึ้น
ออร่าที่นี่ไม่เพียงแค่มีเยอะมากแต่ยังบริสุทธิ์สูงเขามีพื้นที่บำเพ็ญตบะตรงหลังภูเขาหลังบ้าน ความบริสุทธิ์ของออร่านั้นดีมาก ๆ แต่เมื่อเทียบกับที่นี่แล้ว ราวน้ำประปากับน้ำบริสุทธิ์
ด้วยความช่วยเหลือจากลูกปัดมังกรทั้งสองเขาจึงดูดซับออร่าอย่างตะกละตะกลาม และสัตว์วิญญาณก็มีความไวต่อออร่ามากกว่านอกจากนี้เขาก็ยังแบ่งปันออร่าต่อลูกปัดมังกรด้วย ดังนั้น ในกายของหลินเฟิง ความเร็วในการเพิ่มพูนตบะของสัตว์วิญญาณทั้งเก้าจึงมีมากกว่าของหลินเฟิง
หลินเฟิงนั่งอยู่นานหลายชั่วโมงและออร่าก็เข้าไปในร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง ความแข็งแกร่งของเขาแสดงอาการอย่างแผ่วเบาในการทะลุถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์
สัตว์วิญญาณทั้งเก้าก็ได้รับผลพลอยได้เช่นกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งมังกรดำที่วางแผนว่าจะทะลุถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ชั้นสอง
ตราบใดที่ทั้งสองทะลุผ่านคอขวดมาได้ความแข็งแกร่งของหลินเฟิงก็จะเกิดการก้าวกระโดดครั้งใหม่หลังจากที่กลายร่างสัตว์
ดวงจันทร์ค่อยๆ แขวนลอยอยู่เหนือท้องฟ้า ยามค่ำคืนก็มืดมิดขึ้นเรื่อย ๆ
หลินเฟิงยังคงนั่งแช่บำเพ็ญตบะอยู่แต่ทันใดนั้น เขาขมวดคิ้วและลืมตาขึ้นทันที
และปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ชั้นสามก็เช่นกันพวกเขามองหน้ากัน แม้จะไร้คำพูดแต่กลับเต็มไปด้วยความจริงจังอยู่ลึก ๆ
ดูเหมือนจะมีสิ่งผิดปกติในอากาศ!
ทั้งสองดึงลมปราณกลับเมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติก็แน่ชัดมากขึ้นเรื่อย ๆ
มันสั่น!ดูเหมือนว่าอากาศจะเกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย!
จากนั้นการสั่นสะเทือนก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ทั้งแผ่นดิน ทั้งห้องสั่นเล็กน้อย
พวกเขากระโดดลงจากเตียงและรีบออกจากห้องโดยไม่พูดอะไร
เห็นได้ชัดว่าคนอื่นๆ ก็พบสิ่งผิดปกติและวิ่งออกจากบ้าน ไม่นานทั้งหมู่บ้านก็เต็มไปด้วยผู้คน
ทุกคนมองไปยังทิศที่อยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านดวงตาวาวโรจน์และหัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
ในยามค่ำคืนที่ระยะทางไกลออกไป ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้น
การสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และในเวลาเดียวกันเสียงดังก้องที่มาจากไกล ๆ ก็เข้ามาใกล้
เงาสีดำขนาดใหญ่เหมือนกระแสน้ำพุ่งสูงขึ้นและบนท้องฟ้าก็มีเงาดำหนาแน่นบินอยู่เช่นกัน
พวกมันหมุนไปมาพลังนั้นน่าทึ่ง ราวกับฝนตกหนักที่หยุดไม่ได้
เสียงที่ดังมากดังขึ้นระหว่างสวรรค์และโลกเต็มไปด้วยลมปราณที่รุนแรงและดุร้ายจนทำให้ผู้คนใจสั่น
พอได้เห็นสีหน้าของทุกคนดูหวาดกลัว และบางคนถึงกับหน้าซีดเผือก
ในเวลานี้อารมณ์ของหลินเฟิงนั้นซับซ้อนเป็นอย่างมาก ทั้งหวาดกลัวและทำอะไรไม่ถูก
กระแสสัตว์!
เขาไม่คิดว่าจะได้พบกับสิ่งนี้ในคืนแรกของเขา!
ในปราสาททองคำก็มีสิ่งมีชีวิตเช่นกัน
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เรียกว่าสัตว์อสูรแม้ว่าพวกมันจะไม่สามารถดูดซับออร่าของสวรรค์และโลกได้เหมือนสัตว์วิญญาณ แต่พวกมันก็มีความแข็งแกร่งซึ่งไม่ได้อ่อนแอไปกว่าสัตว์วิญญาณ และพวกมันก็กระหายเลือดและโหดร้ายเป็นพิเศษ
และกระแสสัตว์ที่ถูกเรียกว่าเป็นภัยพิบัตินั้นเพราะเกิดจากการรวมตัวของพวกมัน!
เมื่อข้อเท็จจริงได้รับการยืนยันใบหน้าของหลายคนก็บิดเบี้ยวมากขึ้น
กระแสน้ำของสัตว์นั้นดุร้ายราวกับฝูงตั๊กแตนที่บินผ่าน หากเราติดอยู่ในวงล้อมที่แน่นหนา เราจะไม่สามารถอยู่รอดได้ใช่ไหม?
ทันใดนั้นก็มีเสียงโหดเหี้ยมดังขึ้นในฝูงชน
”มันเป็นกองทัพสัตว์!เรากำลังเจอกับกองทัพสัตว์
”ช่างเจ้าสิ!ทำอย่างไรดี! ”
”ข้าจะทำอะไรได้อีกล่ะ?แน่นอนว่าต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด! ทำไมเจ้าถึงไม่ยืนนิ่ง ๆ และรอคอยความตายเล่า? ”
”ใช่ใช่ วิ่ง!”
เมื่อความหวาดกลัวแพร่ระบาดจึงทำให้มีปากเสียงกันมากขึ้นเกี่ยวกับการหลบหนี ผู้คนต่าง ๆ รวมทั้งหลินเฟิงก็พร้อมที่จะออกไปทันที
แต่เมื่อผู้มีพลังหลายคนเพิ่งบินขึ้นหัวใจก็หล่นลงอย่างไร้ความปราณี
สถานการณ์เลวร้ายกว่าที่คิดไว้มากเพราะไม่เพียงแต่ทางเข้าหมู่บ้านเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอีกสามด้านด้วย!
พวกมันล้อมเอาไว้แล้ว!
เสียงอันดุร้ายจากทุกทิศทางทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ซึ่งทำให้โลกตกอยู่ในความปั่นป่วน
คนที่มีความแข็งแกร่งน้อยก็รู้สึกสิ้นหวังแล้วและต้องการส่งตัวเองออกไป
ท้ายที่สุดแล้วไม่ว่าสมบัติและโอกาสจะสำคัญแค่ไหนแล้วความสำคัญของชีวิตเล่ามีมากแค่ไหนกัน?
และเมื่อผู้คนตื่นตระหนกเสียงที่มีออร่าก็ดังขึ้น:”ตื่นตระหนกอะไรนักหนา เจ้าพวกขยะ!”
”ใจเย็นๆ ศิษย์พี่ใหญ่ของข้ามีบางอย่างจะพูด!”
เสียงนี้ทำให้ทุกคนชะงักอดไม่ได้ที่จะหันไปมองยังที่มาของเสียง
ผู้ชายที่ทำหน้าที่เก็บเงินก่อนหน้านี้กำลังพูดคนทั้งหกยืนอยู่ด้วยกันและออร่าของพวกเขานั้นน่าทึ่งมาก
ทันใดนั้นโจวซิงก็ก้าวออกมาโดยไร้สีหน้า