บทที่ 678 ฝ่ามือหินยักษ์
บนร่างของเซิงอี้มีคลื่นหนาแผ่ออกมาราวกับระลอกน้ำ
หน้าอกของทุกคนที่รับรู้ได้ถึงคลื่นนี้ยุบลงราวกับมีบางสิ่งกดทับ
เริ่มแรกเม็ดทรายและหินที่เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นสั่นสะเทือน จากนั้นผู้คนจึงรู้สึกว่าแม้แต่แผ่นดินก็ยังสั่นไหว
แม้เวลานี้อารมณ์ของหลินเฟิงจะบ้าคลั่งเป็นอย่างมากแต่หลังจากที่รู้สึกถึงลมปราณอันหนักหน่วงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าของเขากลับยังคงดูสง่างาม
นี่ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงธรรมดานี่คือพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง!
ผู้สังเกตการณ์กุมหน้าอกอย่างไม่รู้ตัวและสีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว
”ช่างเป็นคลื่นพลังที่น่ากลัวนัก!”
”นี่มันพลังอะไรกันเหตุใดถึงรู้สึกหนักเช่นนี้?”
”ข้าไม่รู้แต่ระวังไม่ให้ส่งผลกระทบต่อพวกเราจะดีกว่า”
”ได้พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นั้นมีพลังอำนาจมาก หากเข้าไปข้องเกี่ยวเราคงได้สูญสิ้นชีวิตแม้จะระวังแค่ไหนก็ตาม ”
เกิดเสียงพูดคุยจอแจความหวาดกลัวแผ่กระจายไปรอบฝูงชน
ไม่มีใครรู้ว่าในเวลาต่อมาจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเพื่อความปลอดภัยของตนเอง ผู้คนจึงก้าวถอยไปมากกว่าสิบเมตร
ผู้ติดตามทั้งหลายของเซิงอี้ก้าวถอยไปเช่นกันพวกเขามองเซิงอี้ที่กำลังเพิ่มพูนความแข็งแกร่งด้วยรอยยิ้มเหน็บแนมบนใบหน้าของพวกเขา
”ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าหนุ่มนั้นจะต่อสู้ได้ดีจนพี่เซิงถูกบีบบังคับให้ใช้พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แต่ทว่าที่นี่เขาเก่งที่สุด”
”ใช่ฝ่ามือหินยักษ์นี้คือท่าไม้ตายของพี่เซิง และคนระดับเดียวกับเขานั้นไม่อาจถือเป็นคู่ต่อสู้ได้เลย เจ้าหนุ่มคนนี้ทำให้พี่เซิงโมโห อีกไม่นานก็คงจะถูกทำให้กลายเป็นเนื้อเละ ๆ ”
”อย่ามัวแต่พูดจับตาดูให้ดี ๆ ข้าทนรอเห็นเขาร้องขอความเมตตาแทบไม่ไหวแล้ว”
ในความคิดของพวกเขาผลแพ้ชนะของการต่อสู้ครั้งนี้ได้ตัดสินสิ้นสุดแล้ว และหลินเฟิงเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้
ส่วนคนอื่นๆ ที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมของเซิงอี้ก็หวังว่าหลินเฟิงจะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้
แต่ทว่า
สีหน้าของทุกคนนั้นกลับซีดเผือก
แม้หลินเฟิงจะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งข้ามระดับจนทำให้เซิงอี้ถึงกับวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง
แต่พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีไว้เพื่อความสนุกสนานนี่ยังไม่เอ่ยว่าเซิงอี้ก็เป็นปรมาจารย์ขั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน
หลินเฟิงจะต้านทานความแข็งแกร่งของเขาได้แน่จริงๆ น่ะหรือ?
ดวงตาของหลินเฟิงเห็นลมปราณหนาขึ้นเรื่อยๆ และจับตัวกัน
จากความเปลี่ยนแปลงเขารับรู้ได้ว่ากระบวนท่านี้ทรงพลังมากยิ่งกว่าความเกรี้ยวกราดของมังกรสายฟ้า
และเดิมทีความแข็งแกร่งในตัวของเซิงอี้นั้นมากกว่าเล่ยหยุนหนักหนาหรือไม่ เขาก็ไม่มั่นใจพอว่าจะต้านทานไหว
เมื่อมองเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของหลินเฟิงเซิงอี้ยิ้มเยาะ: “ตอนนี้เป็นอะไรไปล่ะ? เจ้ารู้แล้วหรือว่าความเคร่งเครียดเป็นอย่างไร? ข้าขอบอกเลยว่ามันสายไปแล้ว! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด! ”
”นั่นคือราคาที่มายั่วยุข้า!”
”หากเจ้าอยากสำนึกผิดขึ้นมาจงไปลงนรกหลังจากที่เจ้าตายก็แล้วกัน ”
ทันใดนั้นออร่าของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นทันที
เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเขาจ้องมองและตะโกนออกมา “ฝ่ามือหิน!”
ตู้ม
ฉับพลันดูเหมือนจะมีมังกรตัวหนึ่งเคลื่อนที่ไปมาอยู่ใต้ดิน เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนบางคนยืนไม่อยู่ พื้นดินก็ยังส่งเสียงฟ้าฝ่าดังกึกก้อง
”ขึ้นมา”
มีเสียงคำรามดังออกมาจากปากของเซิงอี้ขณะที่เอ่ยจบก็มีฝ่ามือขนาดใหญ่ทะลุขึ้นมาจากพื้นดินตรงด้านหลังของเขา!
ฝ่ามือขนาดใหญ่สูงสิบเมตรมันสร้างมาจากหินสีเทาที่มีอักษรรูนสีทองแปลกประหลาดอยู่บนนั้น
ฝ่ามือที่ดูเหมือนจะควบคุมทุกอย่างได้นั้นแผ่แรงกดดันออกมาไม่หยุดจนทำให้พลังวิญญาณของคนที่มีระดับต่ำกว่าแปรปรวน
หลินเฟิงมองขึ้นไปที่ฝ่ามือขนาดใหญ่จิตใจของเขาค่อนข้างกระสับกระส่าย
หากนำกระบวนท่านี้มาเจอกับความเกรี้ยวกราดของสิงโตสายฟ้าเกรงว่าเมื่อฝ่ามือตบลงมา สิงโตที่ทำมาจากสายฟ้ารวมตัวกันจะไม่แตกกระสานซ่านเซ็นเลยหรอกหรือ?
”วันนี้คือวันตายของเจ้า!ไป”
น้ำเสียงนี้เต็มไปด้วยความแค้นและโมโหมือหินดูราวกับสิ่งมีชีวิต เส้นเลือดสีทองของมันกระพริบแปลบปลาบและส่งแรงกดดันไปหาหลินเฟิง
มันเคลื่อนไหวพร้อมส่งเสียงคำรามกระพือลมพัดขึ้น ก่อให้เกิดแรงกดดันคล้ายกับภูเขาจริง ๆ ได้พังทลายลงมา!
ทั่วทั้งร่างของหลินเฟิงถูกปิดกั้นจนยากที่จะทะลุออกไปได้ในตอนนั้นดังนั้นจึงเลือกได้เพียงรอรับการปะทะเท่านั้น
เงาดำขนาดยักษ์เข้ามาอยู่ในสายตาของหลินเฟิงอย่างรวดเร็วยิ่งเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น
ผู้คนต่างมองดูฝ่ามือแม้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ในระยะการโจมตี แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะแหลกสลาย
หลินเฟิงไม่ขยับเขยื้อนในทางกลับกัน คลื่นแสงมืดรุ่นยกระดับได้ถูกยิงออกไป
คลื่นแสงมืดนี้แข็งแกร่งและมีอำนาจทำลายล้างมากกว่าเดิม
แต่เมื่อปะทะเข้ากับมือยักษ์กลับไม่สามารถสร้างความเสียหายแก่มือยักษ์ได้เลย
หลินเฟิงตอบสนองต่อความล้มเหลวอย่างรวดเร็วด้วยหนึ่งกระบวนท่ากระบวนท่านั้นคือเสียงที่คำรามออกมาพร้อมกับหมัดของเขา
”มวยมังกรเงียบงัน!”
เสียงอันสูงส่งของมังกรดังกึกก้องไปในอากาศเงามังกรที่เคลือบไปด้วยสีดำโผล่ออกมาจากร่างของหลินเฟิง กวัดแกว่งร่างอย่างทรงอำนาจเข้าไปปะทะกับฝ่ามือหินที่มีกลิ่นอายแห่งความตาย
แต่แม้จะส่งมังกรทั้งตัวไปสกัดฝ่ามือหินก็ยังไม่สามารถหยุดไม่ให้มันตกลงมาได้
หลินเฟิงไม่ท้อถอยเขาเปลี่ยนพลังวิญญาณของตัวเองแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นนัยน์ตาของเขาก็ระเบิดสีสันแห่งความดุร้ายออกมาทันที
เขาอ้าปากไปทางฝ่ามือหินแล้วเสียงคำรามอันน่าสะพรึงของมังกรก็ถูกเขาส่งออกมา
เสียงนั้นดังมากจนทำให้ผู้คนรีบยกมือปิดหูแม้ว่าจะยืนห่างออกไป 10 เมตรแล้วก็ตาม
ลูกบอลแสงแห่งความมืดควบแน่นอยู่ด้านหน้าตรงปากของหลินเฟิงจากนั้น ราวกับท่อน้ำแตก แสงบีมทำลายล้างระเบิดขึ้นและถูกยิงออกไปโจมตีใส่ฝ่ามือยักษ์อย่างรุนแรง
มังกรดำคำรามถือเป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของมังกรดำในตอนนี้
ภายใต้ผลกระทบจากแสงบีมทำลายล้างในที่สุดฝ่ามือหินจึงสั่นและหยุดลง
แต่เวลาเช่นนี้เกิดขึ้นสั้นมากๆ เพียงแค่หนึ่งลมหายใจเท่านั้น แล้วฝ่ามือหินก็ตกลงมาอีกครั้ง
พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ระดับนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!
เมื่อเห็นฝ่ามือหินยักษ์ใกล้จะมาถึงแม้มันกำลังจะชนกับตัวเขา แต่สีหน้าของหลินเฟิงกลับไม่หวาดผวา
เขาพ่นลมหายใจสีขาวออกมาอย่างหนักหน่วงและถอนหายใจในใจ:”ดูเหมือนว่าเราจะลองได้อีกเพียงท่าเดียว”
เมื่อคิดอย่างนี้เขาจึงได้กลายร่างสัตว์!
เมื่อความแข็งแกร่งกลับมาสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นจากบนท้องฟ้าจนกระดูกของเขาเกือบจะแหลกสลายได้ในทันที
ในเวลาเดียวกันนั้นพื้นดินก็ส่งสัญญาณของการพังทลายออกมาเบา ๆ เช่นกัน
ต้องขอบคุณที่เขาเก่งกว่าคนอื่นๆ ในตบะเดียวกันเป็นอย่างมาก หากเขาเปลี่ยนไปเป็นสวรรค์ธรรมดาแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เกรงว่าฝ่ามือหินยักษ์คงจะถูกระเบิดเป็นหมอกเลือดก่อนที่เขาจะล้มลงด้วยซ้ำ
ดวงตาของหลินเฟิงเปลี่ยนเป็นลึกล้ำและสุขุมตามติดมาด้วย บริเวณตรงกลางหว่างคิ้วของเขามีชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ห้าอันแตกออกทันที