บทที่ 698 ฝ่ามือหินยักษ์ ปะทะ น้ำตกแสงที่ยิ่งใหญ่
จ้าวหยูรวบรวมออร่าของเขาชั่วขณะหนึ่งดวงตาของเขาก็สว่างวาบและร่างกายเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา
ลมปราณที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างเงียบๆ ได้กัดกร่อนบริเวณโดยรอบ บรรยากาศดูสูงส่งและน่าอึดอัดจนทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจอึดอัด
”ช่างเป็นความปั่นป่วนที่รุนแรงนัก”ตันหยุนกระซิบ“ กระบวนท่านี้ทะลุถึงระดับทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางแล้ว!”
ใบหน้าของเสิ่นฮุ่ยซีดลงเล็กน้อย:”และแม้จะอยู่ในทักษะวิญญาณขั้นกลางก็ยังเป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งมาก”
”ผู้ชายคนนั้นเองก็น่าสงสารข้าเกรงว่าไม่ว่าเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยมมากมายแค่ไหน เขาคงจะถึงวาระแล้ว”
เมื่อมองไปยังแสงที่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ของจ้าวหยู พลังวิญญาณของหลินเฟิงก็ถูกควบแน่นขึ้นในระดับหนึ่งและนัยน์ตาของเขาก็ดูเคร่งขรึม
เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าทักษะเฉพาะตัวของจ้าวหยูนั้นยอดเยี่ยมมากแค่ไหน
เขารู้สึกกลัวเพียงเล็กน้อยจากการสะสมของพลังงานหากมันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ เขาคงไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน
ในตอนนี้เขาหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็เปลี่ยนพลังวิญญาณของเขา กล้ามเนื้อของเขาพองตัวขึ้นเล็กน้อย
ร่างกายของเขาค่อยๆ บินออกจากคลื่นอันหนักหน่วงอย่างทันที ดูเหมือนว่าแม้แต่พื้นที่โล่งทั้งหมดก็ยังสั่นสะเทือนเล็กน้อย
ทั้งสองฝ่ายรวบรวมพลังในกระบวนท่าของตัวเองและก่อนที่พวกเขาจะได้ปล่อยออกไปลมปราณของพวกเขาก็ได้ปะทะกันอย่างไร้เสียง
พวกเขามองกันและกันจากระยะไกลดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยประกายไฟจริง ๆ
บรรยากาศเริ่มหดหู่มากขึ้นดูเหมือนว่ายังคงมีอากาศร้อนและแห้งอยู่บ้าง เสิ่นฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะจับหยกในมือไว้ที่หน้าอกของเขา สีหน้าดูเมินเฉยและตึงเครียด
“ฝ่ามือหิน!”ทันใดนั้น นัยน์ตางูของหลินเฟิงก็ขยายออกอย่างรวดเร็ว เท้าขวาของเขาเตะออกไปอย่างแรง พื้นด้านหลังเขาแตกออกและฝ่ามือหินขนาดใหญ่ก็ยื่นออกมาจากในนั้นอย่างรวดเร็ว
”พระเจ้า…” เสิ่นฮุ่ยที่เห็นกระบวนท่านี้เป็นครั้งแรกก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกขึ้นมา
”ทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ระดับกลาง?”ตันหยุนก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก
เมื่อเทียบกับการต่อสู้ครั้งก่อนกับหลี่ต้าคราวนี้ฝ่ามือหินดูแข็งแกร่งขึ้นมากและลมปราณมีความเสถียรและมีอำนาจมากขึ้น
ตอนนี้เขาสามารถใช้ท่านี้ได้อย่างถูกต้องแล้ว
เมื่อมองไปยังฝ่ามือหินยักษ์ที่มีความสูงหลายสิบเมตรจ้าวหยูรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าความประหลาดใจก็กลายเป็นการเยาะเย้ยเยือกเย็น
“เจ้าต้องการสู้กับข้าด้วยสิ่งนี้หรือ?ข้าว่าเจ้าคงได้แต่เพ้อฝัน”
”ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ดีเท่าข้าและความแข็งแกร่งในกระบวนท่าของเจ้าก็ไม่แข็งแกร่งเท่าข้า ทำไมเจ้าถึงยังสู้กับข้าได้เล่า?”
หลินเฟิงเกียจคร้านเกินไปที่จะใส่ใจเขาเมื่อความคิดของเขาแว่บผ่านเข้ามา ฝ่ามือของหินยักษ์ก็ทำให้เกิดเงาขนาดใหญ่และเข้าไปหาจ้าวหยู
ตู้ม
เกิดเสียงเสียดสีกันของหินที่กำลังกลิ้งขณะที่ฝ่ามือยักษ์เคลื่อนที่ก็ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของความกดอากาศ ลมแรงพัดใบไม้ในอากาศอย่างรุนแรง
ในบริเวณพื้นดินที่จ้าวหยูยืนอยู่เกิดทรุดตัวลงเล็กน้อยแต่จ้าวหยูกลับเงยหน้าขึ้นมองมือขนาดใหญ่ที่ตบลงมาอย่างกะทันหันโดยไม่เกรงกลัว
ทันใดนั้นดวงตาของเขาเกิดประกายความดุร้ายอย่างบ้าคลั่งและหลังจากนั้นมือของเขาก็ดูราวกับอรหันต์ที่ตีนาฬิกาฟาดเข้าใส่ฝ่ามือยักษ์อย่างรุนแรง
”น้ำตกแสงที่ยิ่งใหญ่!”
ในชั่วพริบตาเดียวแสงไฟที่ส่องประกายแวววาวก็พุ่งออกมาจากร่างของจ้าวหยู ด้วยพลังในการกลืนกินทุกสิ่งทั้งหมดถูกระดมยิงไปที่ฝ่ามือยักษ์
แสงที่สาดส่องพร่างพราวดูศักดิ์สิทธิ์และพลุ่งพล่านมันเต็มไปด้วยความงดงามและปลดปล่อยพลังแห่งคลื่นที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นพลังโดยตรงที่ถูกส่งไปต้านทานฝ่ามือหินยักษ์!
เนื่องจากแสงที่สว่างเกินไปผู้คนจึงไม่สามารถลืมตาได้ พวกเขารู้สึกร้อนและแห้งผาดเล็กน้อยราวกับเส้นผมทั้งหมดถูกไหม้เกรียม
เพียงแค่สัมผัสผลข้างเคียงก็รู้สึกเช่นนี้แล้วเราคงนึกภาพออกว่าผลโดยตรงจะเลวร้ายเพียงใดหากถูกแสงเหล่านั้นกลืนหายไปจนหมด
ร่างกายของหลินเฟิงสั่นเล็กน้อยในช่วงเวลาที่กระแสน้ำกระทบฝ่ามือหิน พลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ก็พุ่งตรงเข้าสู่ร่างกายของเขา
พลังอันงดงามเข้ามาอยู่ในร่างกายของเขาโดยไม่ชะงักและเขาพยายามอย่างเต็มที่ในการควบคุมพลังวิญญาณเพื่อรักษาสถานะให้มั่งคง
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ในสถานการณ์ที่แทบจะรับไม่ไหวจนเกือบจะทนไม่ได้ และเขากำลังเผชิญกับการพังทลายลงทั้งตัว
เขาจะต้องไม่พ่ายแพ้หากกระแสน้ำเข้ามากระทบตัวเขาและกัดเซาะฝ่ามือหิน เขาก็คงจะไม่ได้อยู่ในปราสาทต่อไปแม้ว่าเขาจะยังไม่ตายก็ตาม!
หลินเฟิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต้านทานและร่างหินของฝ่ามือหินยักษ์สั่นสะท้านมากกว่าหนึ่งระลอก กระแสน้ำถูกถาโถมลงมา และฝ่ามือหินยักษ์จะถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์!
”อย่าทนรับไว้เลย!”จ้าวหยูตะโกนขึ้นมา
กระบวนท่าถูกเปลี่ยนไปฝ่ามือขวาของเขาเปิดออก และมือซ้ายของเขาก็จับที่ข้อมือขวาเพื่อป้อนพลังวิญญาณเข้าสู่แสงสว่างอย่างต่อเนื่อง
หลินเฟิงกำลังกัดฟันเพราะพลังที่รุนแรงและสีหน้าของเขาดูเคร่งเครียด
ภายใต้ความตั้งใจที่จะฆ่าโดยไม่ปกปิดของจ้าวหยูความเสถียรของเขาค่อย ๆ สลายไป ความรู้สึกอ่อนล้าของร่างกายค่อย ๆ ปรากฏขึ้น และจิตสำนึกในจิตใจของเขาก็เลือนลางเล็กน้อย
ถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้เขาจะแพ้!
หลินเฟิงขมวดคิ้วและรับมืออย่างหนักเขามีความกังวลในใจและยากที่จะแบกรับความกดดันอันหนักอึ้งเอาไว้
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวิธีเดียวแล้ว!
สถานการณ์มาถึงจุดที่ไม่มีเวลาให้คิดอีกมีชิปขนาดเล็กหลายอันอยู่ตรงกลางคิ้วของหลินเฟิง
นั่นคือชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์แม้ว่าเขาจะทุกข์ใจมากแค่ไหน เขาก็ทำได้เพียงต้องใช้มันในตอนนี้
ใช้สามอันไม่ได้งั้นห้าอัน
ใช้ห้าอันไม่ได้เช่นนั้นสิบอัน!
เขาไม่เชื่อหรอกว่าชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดห้าอันจะไม่ทำให้เขาตายลงได้?!
ด้วยเหตุนี้หลินเฟิงจึงเริ่มส่งมอบพลังวิญญาณให้กับชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ในขณะนี้ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง
แต่มันไม่ส่งผลเสียอย่างแน่นอนในทางตรงกันข้าม เขารู้สึกได้ถึงพลังอันทรงพลังที่ตื่นขึ้นมาในร่างกายของเขา
ความแข็งแกร่งของเขาทะลุไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ห้าขั้นกลาง!
ในขณะเดียวกันร่างกายและจิตใจของเขาก็ได้รับการฟื้นฟูขึ้นในระดับหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ได้ระเบิดพลังออกมาอย่างกะทันหันและเทพลังวิญญาณใหม่ที่แข็งแกร่งลงไปในฝ่ามือหิน!
และฝ่ามือหินยักษ์ก็ส่งเสียงดังตู้มอีกครั้งร่างหินของมันมีพลังมากขึ้น
นอกจากนี้ยังมีการซ่อมแซมรอยแตกร้าวที่เกิดจากการไหลของกระแสน้ำด้วยตัวเอง
มันแข็งกว่าเดิมถึงสองเท่าจากนั้นความเสื่อมโทรมก็ได้หายไปและต้านทานกระแสแสงที่โหมกระหน่ำ!
”มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?”จ้าวหยูรู้สึกหวาดกลัว
หลินเฟิงเองก็มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้แบบก้าวกระโดดดังนั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเรียกว่าห้าขั้นกลาง แม้ว่าจะยังดูอ่อนด้อยกว่าจ้าวหยู แต่ก็ใช่ว่าจะสู้ไม่ได้!
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากการต่อสู้ครั้งก่อน สถานะของจ้าวหยูจึงไม่ดีเหมือนก่อน ตามธรรมชาติแล้วเขาจึงไม่ค่อยเสถียรในเวลานี้
ภายใต้ผลกระทบจากการเสริมสร้างพลังวิญญาณอย่างกะทันหันความรู้สึกถึงอันตรายพุ่งสูงขึ้นในจิตใจของเขาและเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะผลักดันมันขึ้นมา แต่ถึงแม้ว่าเขาจะหมดความแข็งแกร่งไปแล้ว แต่ก็ยากที่จะเปลี่ยนความเสื่อมถอย
ด้วยการเสื่อมถอยของจ้าวหยูผลกระทบของแสงที่ท่วมท้นกำลังค่อย ๆ อ่อนลง ฝ่ามือหินขนาดใหญ่ค่อย ๆ กดลงและแรงดันลมขนาดใหญ่จึงทำให้พื้นที่โล่งขนาดใหญ่ถูกผ่าแยกออกในทันที
เวลานี้ถึงคราวของจ้าวหยูที่จะตัวสั่นเขาต้านทานและร้องคำรามจากส่วนลึกของลำคอ แต่ทว่าเขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนการจมดิ่งของฝ่ามือหินยักษ์ได้
พลังวิญญาณในร่างของเขาเริ่มอ่อนแอจากพลังแห่งการกดดันในที่สุด ฝ่ามือหินยักษ์ก็ทำลายกระแสแสงจนหมดด้วยท่าทางปิดกั้นท้องฟ้าและดวงอาทิตย์!
”ม่ายยย”จ้าวหยูกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง
”มันจบแล้ว!”หลินเฟิงคำรามกลับและรวบรวมความแข็งแกร่งเพื่อจบสิ้นแรงผลักดัน
ตู้ม!