บทที่ 705 ขุมทรัพย์ลับถูกเปิดแล้ว
คนหลายคนกำลังเดินอยู่ในป่าหลิวชางและคนอื่น ๆ ยังคงอยู่เดินด้านหน้า ในขณะที่หลินเฟิงและหลานหลิงเดินตามอยู่ด้านหลัง
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาหลินเฟิงได้ยินเสียงน้ำตกอยู่ข้างหน้าเขา
”เกือบจะถึงแล้ว”หลิวชางบอก “เร่งฝีเท้ากันเถอะ จะต้องมีคนเป็นจำนวนมากมาถึงก่อนแล้ว”
เมื่อกลุ่มเดินเข้ามาใกล้เสียงของน้ำตกก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ
จากนั้นเส้นทางที่อยู่ในป่าตรงหน้าของเขาก็สว่างขึ้นทันที หลินเฟิงตกตะลึงกับฉากตรงหน้า
ด้านหน้าเป็นทะเลสาบที่มีหน้าผาตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางมีน้ำตกขนาดใหญ่ไหลลงมาในทะเลสาบ น้ำบนพื้นผิวของทะเลสาบกระเซ็นสูงหลายเมตร ภาพนั้นดูน่าตกตะลึงมาก
เป็นดังที่หลิวชางกล่าวไว้มีหลายคนได้มาถึงที่นี่แล้ว
พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่ริมทะเลสาบดวงตาของพวกเขาจ้องตาเป็นมันไปที่น้ำตก สีหน้าไม่อาจซ่อนความพลุ่งพล่านภายในได้
“นี่คือขุมทรัพย์ลับหรือ?”หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
หลิวชางตอบ”ใช่ สมบัติลับซ่อนอยู่หลังน้ำตก แต่ทว่าเมื่อพิจารณาจากท่าทางของพวกเขา ดูเหมือนว่าสมบัติลับยังไม่เปิดออก รอกันก่อนดีกว่า”
เมื่อพูดจบหลินเฟิงจึงไม่ได้ถามอะไรอีก และรอการเปิดของขุมทรัพย์ลับอย่างซื่อตรง
อีกสิบห้านาทีต่อมาฝูงชนก็มารวมตัวกันมากขึ้น และบรรยากาศก็ดูกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ สภาพแวดล้อมทั้งหมดดูราวกับหม้อน้ำที่กำลังจะเดือด
ทันใดนั้นน้ำตกก็หยุดไหลทันที!
ทุกคนหยุดคุยกันทันทีทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบ
หลังจากน้ำหยุดตกเหลือเพียงกำแพงภูเขาธรรมดา แต่ทันใดนั้น กำแพงภูเขาที่อยู่ตรงกลางน้ำตกก็แตกออก!
หลังจากแสงสลายไปผู้คนจึงได้เห็นว่ากำแพงภูเขากลายเป็นความว่างเปล่า!
ทางเข้าเปิดแล้ว!
สักพักสายตาของทุกคนก็เริ่มคลั่งไคล้ขึ้นมาอีกครั้ง ความตื่นเต้นทำให้อุณหภูมิสูงขึ้นมาก
อย่างไรก็ตามในขณะที่ผู้คนกำลังเตรียมตัวบินขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลอีกครั้ง จากนั้น น้ำตกที่เดิมนั้นหยุดนิ่งก็กลับมาไหลต่อไปจนกลายเป็นคลื่นที่รุนแรง และพลังของมันก็น่าทึ่งมากยิ่งขึ้น
ดูเหมือนว่าหากพวกเขาต้องการเข้าไปในถ้ำจะไม่สามารถเข้าไปได้ตามต้องการ
ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งต่างๆ ไม่ง่ายนัก ดังนั้นพวกเขาจึงลังเล ไม่มีใครกล้าเป็นนกตัวแรก
ในหมู่ฝูงชนดวงตามืดมัวและริบหรี่ ด้วยความคิดและจิตใจดำมืดแตกต่างกัน
”ให้ตายเถอะ!กลุ่มผู้ยิ่งใหญ่ ข้าไม่รู้ว่าพวกเขากลัวอะไรในตอนนี้” พี่ชายท่าทางโมโหร้ายโกรธเกรี้ยวและพูดว่า” มันเป็นแค่น้ำตก ยิ่งใหญ่ตรงไหนกัน? ”
”เนื่องจากมีคำพูดลังเลขึ้นมามากมายดังนั้นอย่าถือโทษจางโหมวที่นำหน้าคนอื่น ๆ ก็แล้วกัน!”
”แล้วแต่เจ้าเถอะ!”
ด้วยเหตุนั้นพี่ชายผู้โมโหร้ายจึงก้าวออกไป แล้วกลายเป็นเสียงฟิ้ว พุ่งเข้าไปในน้ำตกอย่างรวดเร็ว
ทุกคนต่างใช้ดวงตาของพวกเขาจับจ้องเพื่อดูว่ามีความลับซ่อนอยู่ในน้ำตกหรือไม่
ในไม่ช้าเสียงของชายคนนั้นก็หายไปในน้ำตกและไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
ในขณะที่สายตาของผู้คนเปลี่ยนไปทีละคนและพวกเขารู้สึกว่าความกังวลนั้นไม่จำเป็นและน้ำตกไม่มีปัญหา ทันใดนั้นเองก็มีเลือดสีแดงพุ่งออกมาจากน้ำตก
จากนั้นน้ำตกก็พ่นเงาร่างของคน ๆ หนึ่งออกมา!
ร่างนั้นร่วงลงบนพื้นอย่างแรงเขาคือพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนก่อนหน้านี้!
ผู้คนต่างไม่กล้าพูดพวกเขามองไปยังพี่ชายผู้โมโหร้ายและพบว่าร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและหมดสติ
แม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่แต่เกรงว่าคงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบปกติได้ตลอดชีวิต
ความแข็งแกร่งของพี่ชายท่าทางโมโหร้ายคนนี้อยู่ประมาณขั้นสี่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ถึงจะไม่แข็งแกร่งแต่ก็ไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน
แต่ความแข็งแกร่งเช่นนี้ยังไม่สามารถต้านทานได้พลังของน้ำตกนี้จึงไม่ธรรมดานัก
ดวงตาแปลกๆ กระพริบขึ้นในหมู่ฝูงชนอีกครั้ง และบรรยากาศที่แปลกประหลาดก็กระจายออกไป
อย่างไรก็ตามต้องมีคนกล้าภายใต้เงินหนา หลังจากนั้นไม่นาน หลายคนจึงพยายามพุ่งไปที่น้ำตก
แม้ว่าจะมีหลายคนที่ถูกพ่นกลับมาแต่ก็ต้องบอกว่ามีบางคนทำสำเร็จ!
แต่ประเด็นคือบางคนที่ทำสำเร็จนั้นอ่อนแอกว่าพี่ชายท่าทางโมโหร้ายซะอีก!
ดูเหมือนว่าหากเราใช้วิธีการบางอย่างก็ยังสามารถเข้าไปในน้ำตกได้
”เอ่อน้องหลินเฟิง” หลิวชางพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสนใจที่จะลองไหม?”
“แต่หากเจ้ายังไม่แน่ใจก็ไม่ควรลองดีกว่า
หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม:”มาถึงที่แล้ว เหตุใดจะไม่กล้า?”
หลิวชางระเบิดหัวเราะออกมา:”เป็นความจริงที่น้องหลินเฟิงยังคงเป็นเช่นนี้เสมอ ซึ่งทำให้ผู้คนชื่นชมเขา!”
”หากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะไม่พูดมาก เข้าไปกันเถอะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน”
หลิวชางวิ่งตรงเข้าไปในน้ำตกทันที
ด้วยทักษะขั้นครึ่งก้าวขั้นหกสวรรค์ควบคู่กับวิธีการของเขาเองจึงย่อมไม่ถูกพ่นออกมา
ตันหยุนและเสิ่นฮุ่ยมองหน้ากันตันหยุนบีบมือเธอแน่นและพูดว่า “เชื่อข้า มันจะไม่เป็นอะไร”
เมื่อกล่าวจบพวกเขาก็รีบพุ่งเข้าไปในน้ำตกและไม่ออกมาอีก
“ทีนี้เหลือแค่เราสองคน … ” หลินเฟิงพ่นลมหายใจสีขาวออกมายาว ๆ ดวงตาปรากฏความกล้าหาญ
เมื่อมองไปที่หลานหลินเขาลังเลและพูดว่า “เจ้าเชื่อใจข้าไหม?”
หลานหลิงเชื่อใจหลินเฟิงอย่างไม่มีข้อกังขา:”ข้าไม่กลัว”
”งั้นหรือ?”หลินเฟิงยิ้มอย่างบิดเบี้ยว “เช่นนั้น เราก็ลองดูกันเถอะ!”
หลินเฟิงอุ้มหลานหลิงเอาไว้พลังวิญญาณของเขาเองจึงครอบคลุมหลานหลิงเอาไว้เช่นกัน
หลานหลิงตัวเบามากการอุ้มเธอไม่ต่างจากการไม่อุ้มอะไรเลย
จากนั้นหลินเฟิงก็พึมพำเสียงเบาแล้วบินหายไปในอากาศ
“มังกรดำแปลงร่าง!”
ที่กลางท้องฟ้าปรากฏแสงสีดำมืดและเงานั้นก็พุ่งเข้าสู่น้ำตกทันที
หลินเฟิงได้สร้างกำแพงที่มั่นคงด้วยออร่าแต่สถานการณ์จริงนั้นเหนือความคาดหมายของเขา
สิ่งที่เขาคิดก็คือน้ำตกจะสร้างการโจมตีแบบฟันเข้ามา
แต่กลับกลายเป็นว่าเขาคิดผิด
ในช่วงเวลาที่เข้าสู่น้ำตกเขารู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักหน่วงและกดดันตัวเขาเอาไว้อย่างสมบูรณ์
หากเขาไม่ตอบสนองได้อย่างเร็วพอเขาคงจะถูกชะล้างแน่ ๆ!
ในเวลานี้เขาตระหนักได้ถึงปัญหาที่น่าเลวร้าย ในบรรดาผู้ที่ไม่ได้ถูกพ่นออกมา มีแนวโน้มว่าพวกเขาบางส่วนจะต้องถูกชะล้างลงไปในทะเลสาบและตายอยู่ตรงที่นั้น!
หลินเฟิงกัดฟันแน่นและบังคับตัวเองให้อยู่ในน้ำตกแต่พลังแห่งผลกระทบนั้นเลวร้ายมากจนเขารู้สึกว่าสามารถถูกชะล้างลงไปได้ทุกเมื่อ
หลานหลิงสังเกตเห็นว่าร่างกายของหลินเฟิงสั่นเบาๆ และตอนนี้ก็ควรกระตุ้นพลังวิญญาณและเพิ่มพลังวิญญาณให้แก่หลินเฟิง
นี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับหลินเฟิงแต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังยากที่จะต้านทานแรงกดดันที่หนักหน่วงได้
นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับหลานหลิงเพียงแค่เขาสู้กับมันไม่ได้เท่านั้นเอง
หัวของหลินเฟิงเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ และการหายใจของเขาก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก เขาหน้าแดงและกำลังจะสูญเสียกำลัง
แต่ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นในใจของเขา
“นายท่านให้ข้าทำเถอะ”