บทที่ 713 ต่อสู้กับหลี่
แสงของอักษรรูนเริ่มเปล่งประกายมากขึ้นเรื่อยๆ มันแวววาวราวกับดวงดาว
หลี่ต้าและหลิวชางรู้สึกประหม่าที่จะมองไปยังกำแพงหินเพราะมันมีสมบัติอยู่ พวกเขาจึงรู้สึกกังวลมาก
เสียงบดของหินเริ่มดังขึ้นอย่างช้าๆ จนทำให้รู้สึกเสียวฟันเล็กน้อย
และด้วยความสนใจของคนทั้งสองในที่สุดกำแพงหินก็ค่อย ๆ เปิดออก
”ข้ามาแล้ว!”คราวนี้หลิวชางไม่สามารถทนไหวได้อีก จึงบินออกไปทันที
“ไม่!”เมื่อเห็นว่าหลิวชางนำไปแล้วจริงๆ หลี่ต้ารู้สึกไม่ยินยอม ดังนั้นเขาจึงรีบไล่ตามไป
หากหลิวชางขโมยสมบัติด้านในแล้วพามันจากไปเขาจะต้องสูญเสียเป็นจำนวนมาก!
หลิวชางที่บินอยู่ในอากาศเร่งความเร็วเป็นครั้งที่สองจนความเร็วของเขาเกือบจะถึงขีดสูงสุด
ช่องว่างสีดำเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็มีแสงสีเขียวที่เหมือนผีอยู่ข้างใน!
บรรยากาศแห่งอันตรายที่น่าสะพรึงกลัวถูกส่งออกมาจากรอยแตกทันใดนั้นหัวใจของหลิวชางก็ถูกกระชากเข้าไปในนั้น
ความกลัวมากมายถูกเติมจนเต็มหัวใจเขาหยุดกลางอากาศอย่างรวดเร็วและพยายามจะออกมา
แต่เขากลับช้าไปเงาดำอันแหลมคมได้พุ่งออกมาจากรอยแตก
นั่นคือลิ้น!
ลิ้นนั้นเข้าไปพันเกี่ยวกับร่างกายของหลิวชางจากนั้นก็ดึงกลับไปอย่างรวดเร็ว!
เพียงชั่วพริบตาหลิวชางก็หายไปมีเพียงเสียงกรีดร้องที่ดังก้องอยู่ในห้องโถง
จากนั้นกำแพงหินก็ค่อยๆ ประกบเข้าหากันอีกครั้ง
หลี่ต้าตกตะลึงกลางอากาศหลินเฟิงที่ได้จ้องมองตาโตนั้นเช่นกัน รู้สึกไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา
สิ่งใดอยู่ด้านในกัน?หลังกำแพงนั้นไม่มีสมบัติ แต่กลับมีสัตว์ประหลาดตัวมหึมาอยู่?!
แล้วหลิวชางถูกสัตว์ประหลาดกลืนกินไปงั้นหรือ?!
นั่นคือครึ่งก้าวขั้นหกนะโอ้พระเจ้า! เป็นไปได้ยังไง?!
ใบหน้าของหลี่ต้าก็ซีดเช่นกันแต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หัวเราะและหัวเราะอย่างดุร้ายเป็นพิเศษ
”ฮ่าฮ่า ฮ่า ข้ากล้าที่จะทำการผลีผลามโดยไม่มีข้อมูล ข้าช่างแส่หาความตายจริง ๆ !”
”มันไม่เหมือนกับการปล้นโอเค นั่นคือผลที่ตามมา!”
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้นแต่ก็เป็นธรรมดาที่เขาย่อมรู้สึกอึดอัดในใจ
เมื่อครู่เขาเกือบจะเร่งความเร็วและแซงหน้าหลิวชางไปแล้ว
กล่าวคือเขาจะกลายเป็นผีแทนหลิวชาง!
ด้วยเหตุนี้หลี่ต้าจึงมองไปที่หลินเฟิงอีกครั้ง: “เมื่อเขาตายไปแล้ว ก็ถึงคราวที่เราจะต้องคุยกัน”
”เจ้าคงยังไม่ลืมมิตรภาพและความแค้นของเราใช่ไหม?”
หลินเฟิงลุกขึ้นและมองเตือน:”ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะทำในสิ่งที่ดี”
หลี่หัวเราะ:”หากเจ้ารู้ตัวเองดีแล้ว นั่นย่อมดีที่สุด”
พลังวิญญาณของเขาทรงพลังมากขึ้นเรื่อยๆ : “เราต้องยุติความแค้นระหว่างเราลงที่นี่”
พลังวิญญาณของหลินเฟิงได้สูญเสียไปอย่างร้ายแรงแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พร้อมที่จะต่อสู้
ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นที่ประตู
“เจ้าจะทำอะไรหลินเฟิง?”
ทั้งสองมองไปด้านหลังเพียงเพื่อเห็นว่าที่ประตูมีเฮ่ยหยุนยืนอยู่
“เจ้าอีกแล้ว?”หลี่ต้าขมวดคิ้วและพูดว่า “มันไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า ข้าขอเตือนให้เจ้าเลิกเข้ามายุ่ง”
“ก่อนหน้านี้ข้าเคยไว้หน้าเจ้าแล้วหากเจ้าไม่เชื่อฟังข้า ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าทั้งคู่!”
เฮ่ยหยุนเอ่ยอย่างน่ากลัว:”วันนี้หากเจ้าต้องการทำร้ายหลินเฟิงก็ข้ามศพข้าไปก่อนเถอะ!”
หลี่ต้าส่ายหัว:”ช่างไม่รู้สิ่งดีชั่วแท้ ๆ !”
พอพูดจบเขาก็ไม่สนใจหลินเฟิงแล้วรีบพุ่งเข้าใส่เฮ่ยหยุน
เฮ่ยหยุนอยู่ขั้นสูงสุดแห่งสวรรค์ขั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แม้ว่าจะมีช่องว่างระหว่างหลี่ต้าอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถูกกลั่นแกล้ง
หลินเฟิงเห็นเขาระเบิดธาตุมืดออกมาดาบยาวสีดำถูกควบแน่นอยู่ในมือและเข้าต่อสู้กับหลี่ต้า
ขณะมองดูวงล้อมการต่อสู้อันดุเดือดหลินเฟิงก็ไม่เสียเวลาและดูดซับพลังวิญญาณแห่งสวรรค์และโลกอย่างรวดเร็ว
”เด็กดี!ด้วยตบะเช่นนี้ เจ้าจัดการได้ยากกว่าใคร!” หลี่ต้ากล่าวขณะโจมตี
เฮ่ยหยุนกรุ่นโกรธ:”ไร้สาระน้อย ๆ หน่อย เอานี่ไปกินซะ!”
หลี่ต้าหลบเลี่ยงการโจมตีของเฮ่ยหยุนและในไม่ช้าก็ถอยออกมามือหินยักษ์พร้อมนำมาใช้แล้ว
เขารู้ดีว่าวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จะได้ผลดีเมื่อทำลายที่ด้านใต้ของหินดำ
”กระสุนมืด!”
ด้วยเสียงดังก้องของเขาหอกสีดำแทงทะลุอากาศและโจมตีใส่มือหินพร้อมเสียงหวีดหวิว
มีหินร่วงลงมา
”ทักษะดีนี่!”หลี่ต้าเอ่ยเสียงดังมาก แล้วฟาดมือออกไปอีกครั้งทันที
เฮ่ยหยุนฟาดกลับแต่ไม่คาดคิดว่าฝ่ามือที่ดูเหมือนเรียบง่ายนี้จะเป็นทักษะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง!
ทันใดนั้นพลังงานอันน่ากลัวก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเฮ่ยหยุนและโจมตีเขาออกมา
”พรู้ด!”เฮ่ยหยุนกระอักเลือดออกมาและรู้สึกได้ว่าเขากำลังจะตาย
”ตายซะ!”หลี่ต้าใช้ท่าปลิดชีพไปยังเฮ่ยหยุน แต่กลับถูกหลินเฟิงขวางไว้ทันที
หลังจากช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนหลินเฟิงได้ฟื้นคืนความแข็งแกร่งแล้ว!
”เจ้าจะปิดกั้นข้าหรือ?”เทคนิคเก่าของหลี่ต้าถูกนำมาใช้ซ้ำและเป็นการตบแบบเดิม
หลินเฟิงและงูมังกรสะเก็ดดาวได้รวมร่างสัตว์อย่างสมบูรณ์ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็กลายเป็นดั่งเพชร ฝ่ามือนี้จึงยากที่จะได้ผล!
”ไม่มีทาง!”หลี่ตกตะลึงมาก
หลินเฟิงเยาะเย้ยและซัดหลี่ต้าจนกระเด็นออกไปจากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาด้วยมือเปล่า
หลี่ต้าทรงตัวขึ้นมาและต่อสู้กับหลินเฟิง
การต่อสู้ครั้งนี้ดุเดือดเป็นอย่างมากพื้นดินสั่นไหวจนเกิดรอยแยกเล็ก ๆ
และยิ่งการต่อสู้ดำเนินต่อไปหลี่ต้าก็โกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ
เนื่องจากการโจมตีของหลินเฟิงสามารถส่งผลกระทบต่อเขาได้แต่การโจมตีร่างกายหลินเฟิงของเขากลับไม่ได้ผลเลย!
“นี่เป็นทักษะทางกายภาพและทางวิญญาณแบบใดกัน?เหตุใดมันจึงทรงพลังขนาดนี้?” หลี่ต้ารู้สึกเหลือเชื่อ
หลินเฟิงยอมให้หลี่ต้าสู้กลับเมื่อเห็นว่าเขาสู้เจ้าหนุ่มครึ่งก้าวขั้นห้าไม่ได้ ปอดของหลี่ต้าก็แทบจะระเบิด
”เด็กดี!”หลี่ต้ากัดฟันและกล่าวว่า “ข้าไม่คิดเลยว่าจะต้องใช้กระบวนท่านี้จัดการกับเจ้า!”
”ในสำนักของพวกเราฝ่ามือหินถือเป็นเพียงอันดับที่สองเท่านั้น และลำดับแรกนี้ก็คือทักษะวิญญาณขั้นสูงสุด!”
”หากเจ้าตายด้วยกระบวนท่านี้ก็ไม่ถือว่าพ่ายแพ้!”
เมื่อพูดจบหลี่จึงถ่ายเทพลังวิญญาณมารวมเอาไว้ในร่างกาย
หลินเฟิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่กว่าฝ่ามือหินกำลังตรงมาหาเขา
และจากการรวบรวมพลังของหลี่ต้าวัวตัวใหญ่ที่เกิดจากพื้นดินก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องโถงอย่างช้าๆ
”ตายซะเถอะ!”
”เทพเจ้าวัวแห่งโลก!”
หลี่ต้ากระตุ้นเทพวัวทันทีทันใดนั้นวัวก็พุ่งเข้าหาหลินเฟิง
หลินเฟิงมองตาเขม็งมันสายเกินไปที่จะหลีกเลี่ยง ดังนั้นจึงยากที่จะป้องกันตัว
เทพวัวพุ่งเข้าใส่หลินเฟิงตรงๆ การระเบิดที่รุนแรงมากเกิดขึ้นอย่างทันที ทั้งห้องโถงสั่นสะเทือนจากเหตุการณ์นี้
เฮ่ยหยุนตกตะลึงเมื่อเห็นฝุ่นและหมอกควันที่เกิดขึ้นหลินเฟิงกระเด็นออกไปจากหมอกอย่างรุนแรง