บทที่ 714 พลังด้านลบของเทพเจ้ามังกร
ความแข็งแกร่งของหลี่ต้านั้นไม่ธรรมดาจริงๆ หลินเฟิงตกลงบนพื้นอย่างแรงและหน้าอกของเขาอึดอัดและกระอักเลือดออกมา
แม้ว่านี่จะไม่ได้หมายความว่าร่างกายของเขาแตกหักแต่ความรุนแรงของการบาดเจ็บนี้จะพูดได้อย่างไรว่ามันไม่แย่
รอยยิ้มอันโหดเหี้ยมของหลี่ต้าแผ่กว้างอยู่ในห้องโถง:”ฮ่า ฮ่า ฮ่า สู้กับข้า ยังเร็วไปสองหมื่นปี!”
“วันนี้ข้าจะทำลายกระดูกกับขี้เถ้าของเจ้าและปลอบโยนดวงวิญญาณของน้องชายของข้าที่อยู่ในสวรรค์!”
หลินเฟิงขยับตัวไม่ได้แม้เพียงนิดคราวนี้ แม้ตัวเขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
ในเวลานี้เฮ่ยหยุนก็พุ่งเข้ามาหาหลี่ต้า เขาหวังกอดหลี่ต้าเอาไว้จนตัวตายและตะโกนว่า: “เจ้ารีบหนีไปเร็ว!”
หลินเฟิงตกตะลึงและดวงตาของเขาก็ร้อนขึ้นในทันทีเขาไม่คุ้นเคยกับเฮ่ยหยุน แต่เพราะความเชื่อของตนจึงเต็มใจที่จะจ่ายชีวิตเพื่อปกป้องเขา เสน่หานี้หนักเกินไปแล้ว!
หลี่ต้าพูดด้วยความโกรธ”หากเจ้าอยากตายก่อน ข้าก็จะช่วยสงเคราะห์ให้!”
เมื่อพูดจบหลี่ต้าสั่งแผ่นดินไหวเพื่อให้หลุดจากเฮ่ยหยุน หลังจากที่คว้าจับเฮ่ยหยุนเอาไว้ กำปั้นและเท้าก็เข้าโจมตีร่างของเฮ่ยหยุนทันที
เฮ่ยหยุนกรีดร้องขึ้นในห้องโถงหลินเฟิงไม่ได้หลบหนี จะให้เขาละทิ้งเฮ่ยหยุนไปได้อย่างไร?
แต่เวลานี้เขาตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ และไม่สามารถหาวิธีจัดการกับหลี่ต้าได้
ทันใดนั้นก็เกิดแสงแว่บผ่านความคิดของเขาจริงสิ! เขาลืมเรื่องนั้นไปได้อย่างไร!
ขณะที่หลินเฟิงหงายมือธนูพายุที่เขาซื้อมาก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
ความแตกต่างก็คือธนูนี้ถือเป็นเครื่องมือวิญญาณที่ดีที่สุดอยู่แล้ว!
สถานการณ์เป็นเช่นนี้ธนูพายุนี้มันก็หักอยู่จริง ๆ และไม่นานหลินเฟิงจึงซ่อมแซมมันผ่านหลุมดำ
เนื่องจากก่อนหน้านั้นความแข็งแกร่งของหลินเฟิงยังไม่ค่อยดีนักเขาจึงไม่ได้ใส่ใจ แต่ในตอนนี้เขาสามารถลองมันได้แล้ว
หลินเฟิงกับคุนหลงแปลงร่างสัตว์จนเสร็จจากนั้นจึงรวบรวมพลังวิญญาณของพวกเขาเพื่อเปิดธนูพายุ
แต่กระบวนการนี้กลับยากเป็นพิเศษเพียงแค่ดึงคันธนูมาครึ่งหนึ่ง หลินเฟิงก็รู้สึกว่าแขนของเขาจะหัก
เกิดพายุหมุนรอบตัวเขาเขากัดฟันและดึงคันธนูต่อไป แต่ถึงแม้จะใช้แรงจนหมด เขาก็ยังไม่สามารถดึงมันขึ้นมาได้
”บ้าชะมัด!ดึงมันขึ้นมาให้ข้า” หลินเฟิงร้องออกมาด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นพลังวิญญาณอันอบอุ่นก็เข้ามาในร่างกายของเขาและเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าหลานหลิงมาแล้ว!
ด้วยความช่วยเหลือของหลานหลิงหลินเฟิงพยายามดึงคันธนู เลือดแทบจะกระฉูดออกมาจากแขนของเขา
และในขณะที่ธนูขยับได้ช้าลงลูกศรพายุที่มองไม่เห็นก็ก่อตัวขึ้นบนคันธนู
”เฮ่ยหยุน!หลบไป” หลินเฟิงตะโกนเสียงดัง เขาดึงสายธนูเอาไว้ไม่ไหวแล้วจึงปล่อยสายออกไปทันที
ทันใดนั้นลูกศรแห่งพายุก็บินตรงไปยังหลี่ต้าพร้อมกับลมที่พัดอย่างรุนแรง!
เฮ่ยหยุนใช้ออร่าสุดท้ายของเขาผลักหลี่ต้าออกไปทันทีหลี่ต้าหนีไม่ทันจึงถูกธนูพายุโจมตี!
เขากระแทกกับกำแพงอย่างหนักหน่วงห้องโถงทั้งห้องเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แต่กำแพงกลับแข็งมากพอที่จะไม่เสียหายเลย
หลี่ต้าไถลลงจากกำแพงและร่วงหล่นสู่พื้น
เขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและยากที่จะขยับตัว
พลังแห่งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุดนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ
หลินเฟิงล้มลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงธนูพายุถูกเก็บกลับไปอยู่ในแหวนเก็บวิญญาณ
เขาเหนื่อยมากจนรู้สึกว่าร่างกายของเขากลวงไปหมด
“พี่หลินเฟิง!”หลานหลิงรีบเข้าไปรักษา
ความสามารถในการฟื้นตัวของหลินเฟิงนั้นดีมากเขาฟื้นตัวหลังจากนั้นไม่นาน จากนั้นหลินเฟิงก็ปล่อยให้หลานหลิงไปรักษาเฮ่ยหยุน
ขณะที่หลินเฟิงเดินมาหาหลี่ต้าหลี่ต้ากำลังจะตาย หลินเฟิงกล่าวว่า “เจ้ามีสิ่งใดจะกล่าวหรือไม่?”
หลี่ต้ามองดูเขาความอ่อนล้าและไม่เต็มใจฉายอยู่ในสายตาของเขา เขากล่าวอย่างมุ่งร้ายว่า “อย่าคิดว่าเจ้าชนะ มันยังไม่เป็นเช่นนั้น!”
ทันใดนั้นลมปราณของเขาก็พองขึ้นและร่างกายของเขาก็ขยายตัวอย่างรวดเร็ว!
“ไม่!”เขากำลังจะระเบิดตัวเอง
สีหน้าของหลินเฟิงเปลี่ยนไปเป็นอย่างมากเขาพาเฮ่ยหยุนและหลานหลิงบินออกมา และหนีไปให้ห่างทันที
ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังช้าไปอยู่หนึ่งก้าวและหลี่ต้าก็ระเบิดออก
ผลกระทบที่รุนแรงส่งผลให้หลินเฟิงกระแทกเข้ากับกำแพงอักษรรูน
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดไหลออกมาที่ผนัง
จำนวนเลือดที่หลั่งออกมาในครั้งนี้เทียบไม่ได้กับครั้งล่าสุดทันใดนั้นรูนก็สว่างขึ้นอีกครั้งและรอยแตกที่ปิดไว้เดิมก็เปิดขึ้นอีกครั้ง!
ด้านหลังประตูบานใหญ่ไฟสีเขียวขนาดใหญ่สว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว!
ลมหายใจร้อนแรงแผ่ออกมาจากหลังประตูสัตว์อสูรยักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตูค่อย ๆ ก้าวออกมา
มันตัวใหญ่มากจนรู้สึกเหมือนว่ามันสามารถกลืนกินโลกได้ทั้งใบและจากการเคลื่อนไหวของมัน ทั่วทั้งห้องโถง – ไม่สิ พื้นที่แห่งนี้กำลังจะพังทลายลง!
หลินเฟิงตื่นเต้นมากจนกระโดดลุกขึ้นและวิ่งออกไปข้างนอก
เสียงคำรามอันน่ากลัวดังก้องไปทั่วทุกพื้นที่ที่ซ่อนอยู่ความปั่นป่วนของพื้นที่ทั้งหมดรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และในไม่ช้าพื้นที่ลับก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์!
พวกเขาตกอยู่ในกระแสสีดำทีละคนทันใดนั้น พวกเขาจึงพบว่าตัวเองมาอยู่นอกพื้นที่ที่ซ่อนอยู่
พวกเขามองดูมันด้วยความสยดสยอง
พวกเขาอยู่ในทะเลทรายและป่าทั้งผืนก็หายไป!
”เกิดอะไรขึ้น?”หลินเฟิงกระอักเลือดแล้วเอ่ยถาม
หลานหลิงรีบรักษาหลินเฟิงอย่างรวดเร็วหลินเฟิงจึงรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก
เสียงขู่คำรามดังขึ้นอีกครั้งและผู้คนต่างก็ตกตะลึงเมื่อพบว่าพื้นที่ได้แตกสลาย จากนั้นสัตว์อสูรก็ทุบพื้นที่และปรากฏตัวอยู่บนท้องฟ้า!
สัตว์อสูรยักษ์ตัวใหญ่มากจนเกือบจะบดบังดวงอาทิตย์ทั้งดวงทันใดนั้นทะเลทรายก็ตกอยู่ในความมืด
“นี่มันสัตว์ประหลาดชนิดใดกัน?”พวกเขาถามด้วยความหวาดกลัว
หลินเฟิงใช้หลุมดำเพื่อระบุอย่างรวดเร็วผลลัพธ์ที่ได้ทำให้เขาตกใจ
นี่คือพลังด้านลบของเทพเจ้ามังกรจวงจื่อ!
เทพเจ้ามังกรจวงจื่อซ่อนพลังด้านลบของเขาไว้ในปราสาททองคำแต่ใครจะรู้ว่าพลังงานนั้นกลับกลายเป็นสัตว์อสูรตัวมหึมา!
แม้ว่าสัตว์อสูรตนนั้นจะไม่ทรงพลังเท่ากับผู้สร้างอย่างเทพเจ้ามังกรแต่เป็นเพราะพลังงานของมันมาจากผู้สร้างอย่างเทพเจ้ามังกร จึงไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถจัดการได้
เสียงคำรามของสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เรียกร้องอิสรภาพได้ดีเท่าความสูงส่งแห่งราชา!
พื้นโลกเริ่มสั่นสะเทือนผู้คนต่างตกตะลึงเมื่อพบว่าพื้นดินแตกออก และในรอยแยกเหล่านั้นก็มีสัตว์ปีศาจจำนวนมากปีนขึ้นมา!
อย่างน้อยๆ สัตว์ปีศาจเหล่านั้นก็ยังมีความแข็งแกร่งของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ห้าสวรรค์!
ไม่เพียงแต่ในสถานที่แห่งนี้เท่านั้นแต่ยังปรากฏอยู่ในปราสาททองคำทั้งหลัง รวมถึงพื้นที่ที่เป็นที่พำนักของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่
ในเวลานี้ทุกคนรู้ดีว่าสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่งได้มาถึงแล้ว ไม่มีใครเลือกที่จะต่อสู้เพราะผลสุดท้ายของสงครามมีแนวโน้มที่จะตายในคราวนี้!
เราทุกคนต่างรีบใช้คำสั่งส่งตัวรวมถึงหลินเฟิงและคนอื่น ๆ
แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็พบสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นคำสั่งส่งตัวกลับใช้การไม่ได้!