บทที่ 721 สังหารเทพ ผู้แต่ง ท่านลั่ว
หลินเฟิงลืมตาขึ้นอย่างเลือนลางและพบว่าในความเลือนลางนั้นกลับเต็มไปด้วยแสง
และในตัวของสองพี่น้องก็มีดอกไม้แห่งแสงขนาดใหญ่บานสะพรั่งจิตวิญญาณแห่งบรรยากาศเติมเต็มไปทั่วทั้งถ้ำ
สายตาของหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังร่างของหลานจูชิงเวลานี้ แม้เขาจะเข้าสู่อาณาจักรพระเจ้าแล้วแต่ก็ยังคงมีความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์อยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกหวั่นไหวกับไปความงดงามของหลานจูชิง
ต่อมาเขาจึงออกจากถ้ำ
หากต้องการรอให้ทั้งสองสาวตื่นขึ้นจะใช้เวลาประมาณสามเดือน
หลังจากกล่าวคำอำลากับท่านไป่ฮัวหลินเฟิงจึงบินตรงไปที่ทะเล
เป็นเพราะหน้าที่ของราชามังกรแห่งกาลเวลาบวกกับอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเธอ ราชีนีมังกรจึงไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย
อย่างน้อยราชีนีมังกรก็เป็นบุตรีแห่งเทพเจ้ามังกรและสำหรับหลินเฟิงก็ถือว่าเธอเป็นผู้ที่สำคัญมากเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความช่วยเหลือ
หลังจากมาถึงพระราชวังของราชีนีมังกรแล้วหลินเฟิงกลับไม่พบเธอ แม้เขาจะสแกนพื้นที่ทั้งหมดก็ยังไม่พบร่างของราชีนีมังกร
ตามความจริงราชีนีมังกรนั้นไม่สามารถเดินไปไหนได้ หลินเฟิงงุนงงจึงไปหาเสี่ยวไช่
หลังจากมาถึงวังเงือกแล้วเขาพบว่า แม้แต่เสี่ยวไช่เองก็ไม่อยู่
เขารีบถามมนุษย์เงือกผลก็คือ ชายคนนั้นพูดว่า “มีบางอย่างผิดปกติ!”
หลินเฟิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเลยถามว่า”เกิดอะไรขึ้น?”
ชายคนนั้นตอบว่า”ตรงจุดที่จะเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง ผนึกของวัตถุเวทย์กำลังคลายออก ราชินีเลยไปจัดการกับมัน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หัวใจของหลินเฟิงเกิดสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ถ้าเป็นเช่นนั้น เกรงว่าราชีนีมังกรคงจะไปด้วย
แต่ความแข็งแกร่งของปีศาจไม่ได้อ่อนแอเขาเกรงว่าด้วยความแข็งแกร่งของเสี่ยวไช่และราชีนีมังกรอาจไม่สามารถต้านทานได้!
หลินเฟิงรู้สึกวิตกกังวลและรีบไปยังจุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง
ในขณะนี้ณ จุดเลี้ยวไปยังซากปรักหักพัง เสี่ยวไช่กับราชีนีมังกรกำลังมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดเผือด
มันคือกระแสน้ำวนสีดำที่เมื่อครู่มีร่างๆ หนึ่งออกมาจากน้ำวน
ทั้งคู่พยายามอย่างเต็มที่แล้วแต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถหยุดการเปิดของผนึกได้
คนผู้หนึ่งปรากฏตัวอยู้ที่ก้นทะเลทันใดนั้น ลมปราณอันหนักหน่วงได้แผ่กระจายออกไปโดยรอบ ดูเหมือนว่าแม้แต่น้ำทะเลก็ยังหยุดไหล
สีหน้าของราชีนีมังกรกับเสี่ยวไช่ย่ำแย่ลงคนผู้นั้นยังไม่ได้ระเบิดพลังเต็มกำลัง แต่เพียงเท่านี้ พวกเธอก็รู้แล้วว่าพวกเธอไม่สามารถต่อต้านได้เลย
ไม่มีความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ของคนผู้นั้นกับคนปกติแต่เขากลับเปลือยเปล่า มีลวดลายสีดำปรากฏบนร่างและมือนับสิบงอกอยู่ข้างหลังซึ่งแต่ละข้างนั้นคือกรงเล็บอันหนึ่ง
ราชินีมังกรแทบจะกัดฟันพร้อมกล่าวออกมาสองสามคำ:”พัน พันกร ชูร่า!”
และกลิ่นแห่งความสิ้นหวังในน้ำเสียงนี้ก็ช่างรุนแรงมาก
เสี่ยวไช่รู้จักชูร่าพันมือเป็นอย่างดีแน่นอนว่าในสงครามครั้งนั้น ชูร่าพันมือได้ฆ่าคนของเธอไปมากมาย
และความแข็งแกร่งของชูร่าพันมือก็อยู่ในตบะเทพ!
เสี่ยวไช่มีความทรงจำของราชินีปลาย่อมเป็นธรรมดาที่จะรู้จักชูร่าพันมือเช่นกัน
หัวใจของเธอหนักอึ้งราวกับถูกกดทับด้วยก้อนหินขนาดใหญ่
เมื่ออยู่ในทะเลแม้ว่าความแข็งแกร่งของเธอจะมากที่สุด แต่ความแข็งแกร่งของราชินีมังกรยังไม่ฟื้นกลับมา ถึงแม้ว่าทั้งสองจะร่วมมือกันก็ไม่มีโอกาสที่จะชนะการต่อสู้ครั้งนี้!
ชูร่าพันมือเห็นคนสองคนด้วยตาเดียวปากจึงเม้มรอยเย้ยหยัน: “ราชีนีมังกร ราชินีปลา ทันทีที่ข้าออกมาก็ได้พบกับคนกับรู้จักเลยสินะ”
”เจ้ามาที่นี่เพื่อหยุดข้างั้นหรือ?ในเมื่อข้าได้ออกมาแล้ว ข้าก็จะผ่าเจ้าซะ!”
สีหน้าของราชีนีมังกรกับเสี่ยวไช่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วพวกเธอทั้งคู่ก้าวไปข้างหน้าโดยใช้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุด
ทันใดนั้นกระแสน้ำใต้ทะเลทั้งสองสายก็พุ่งเข้าใส่ชูราพันมือ
แต่ชูร่าพันมือเพียงแค่ส่งเสียงอย่างเย็นชามือสองข้างบินออกไปและระเบิดกระแสน้ำวนทั้งสองในทันที
ในเวลาเดียวกันนั้นราชีนีมังกรและเสี่ยวไช่ก็กระเด็นไปข้างหลังพร้อมกระอักเลือดออกมา
”ราชินีมังกร,ราชินีปลา ข้าไม่คิดเลยว่าอดีตที่ผ่านมาอย่างยาวนานจะทำให้ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าถดถอยไปถึงจุดนี้ มันทำให้พวกข้าผิดหวังซะจริง”
”ข้ากำลังจะมีช่วงเวลาที่ดีกับเจ้าแต่ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอกับเรื่องอย่างนี้”
“ช่างตกต่ำนัก!”
ชูร่าพันมือกล่าวจบกรงเล็บแหลมคมสองอันก็รีบพุ่งไปที่ราชินีมังกรและเสี่ยวใช่
เวลานี้เกิดแสงโค้งทะลุผ่านพื้นที่และตัดกรงเล็บทั้งสองออกทันที!
”ใคร!”ชูร่าพันมือร้องออกมา
”นั่นสินะ”เสียงเย็น ๆ ดังขึ้น ตามมาด้วยหลินเฟิงที่แหวกพื้นที่ออกมา
”หลินเฟิง?”เมื่อเห็นผู้มาเยือน ราชีนีมังกรและเสี่ยวไช่ต่างตกตะลึง
”แล้วเจ้าเป็นใคร?”ชูร่าพันมือเอ่ยถาม
หลินเฟิงมองเขาอย่างเย็นชา:”นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าควรใส่ใจ เจ้าแค่ต้องรู้ว่าข้าคือคนที่จะฆ่าเจ้า”
ชูร่าพันมือตกตะลึงเล็กน้อยแล้วใบหน้าของเขาก็ดูดุร้าย: “ฆ่าข้า? เจ้าคู่ควรรึไง?”
ราชีนีมังกรรีบพูดขึ้น”หลินเฟิง! อย่าเข้ามายุ่ง! มันเป็นเทพ ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถจัดการได้”
หลินเฟิงยิ้ม:”ก็แค่ครึ่งพระเจ้า ยิ่งใหญ่ตรงไหน?”
”อะไรนะ?”ราชีนีมังกรกับเสี่ยวไช่มองหน้ากัน เวลานี้พวกเขาคิดว่าหลินเฟิงคงบ้าไปแล้ว
ชูร่าพันมือระเบิดหัวเราะออกมา:”ข้าไม่คิดว่าเวลาผ่านไปนานเช่นนี้ มนุษย์จะโง่มากขึ้นเรื่อย ๆ จนคิดจะกล่าวสิ่งใดก็ได้!”
”เจ้าหนุ่มเจ้าจำต้องจ่ายราคาสำหรับคำพูดที่ไร้สาระนั่น ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะหยุดข้าได้ไหม!”
จากนั้นมือยาวของชูร่าที่พันมือก็พุ่งเข้าหาหลินเฟิงอีกครั้ง
”อา”หลินเฟิงกล่าวเบา ๆ พร้อมโบกมือที่ทรงอำนาจของเขา มือยาวเหล่านั้นจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย
”เป็นไปได้อย่างไร?”ราชีนีมังกรกับเสี่ยวไช่รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก และเฉียนชูชูร่าก็รู้สึกโง่งมเช่นกัน
”ไอ้ตัวน่ารังเกียจ!”ชูร่าพันมือสบถ มือใหม่งอกออกมาจากด้านหลัง เขาเริ่มโจมตีใส่อีกครั้ง
แต่หลินเฟิงยังคงทำลายมันได้อย่างง่ายดาย
”หลินเฟิงเจ้า … ” ราชินีมังกรกล่าวด้วยความงุนงง
แม้ว่าการโจมตีจากชูร่าพันมือนั้นดูเหมือนจะถูกทำลายได้ง่ายแต่ราชินีมังกรกลับรู้ดีว่ามือแต่ละข้างนั้นเพียงพอที่จะสังหารปรมาจารย์นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เลย!
หลินเฟิงกล่าวอย่างแผ่วเบา”ข้ามาแล้ว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร”
ชูร่าพันมือตระหนักได้ว่าหลินเฟิงนั้นไม่ธรรมดาเขาเพิ่งได้ออกมาและไม่ต้องการลงไปในท่อนั้นอีก ดังนั้นเขาจึงแทบไม่ลังเลที่จะใช้คทามือสังหาร
ทันใดนั้นก้นทะเลทั้งหมดก็สั่นไหว ความปั่นป่วนที่ไม่ทันคาดคิดพลุ่งพล่านขึ้น ทุบกระหน่ำให้เกิดคลื่นน้ำแผ่กระจาย
”เขาจะสร้างคลื่นสึนามิ!”ราชีนีมังกรและเสี่ยวไช่ตระหนักได้ถึงความตั้งใจของชูร่าพันมือ
“ไม่ต้องกังวลเขาทำไม่ได้หรอก” หลินเฟิงกล่าวเบา ๆ แล้วคลื่นสายหนึ่งก็พุ่งออกจากร่างของเขา
ทันใดนั้นความปั่นป่วนก็สงบลง
ในที่สุดความกลัวก็ไต่ขึ้นไปบนใบหน้าของชูร่าพันมือ เขาก้าวถอยหลังสองก้าวและพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “เจ้าคือพระเจ้า …
“มันสายไปแล้วที่จะรู้”หลินเฟิงเอ่ยเสียงเบาแล้วหายตัวไปอยู่ด้านหลังชูร่าพันมือ
”จงหายไปให้หมดซะ!”เขาปัดผ่านทะลุอกของชูร่าพันมือ
สายเลือดอันแข็งแกร่งสลายหายไปในน้ำทะเลทันที