Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ – ตอนที่ 341
ทันใดนั้นร่างของ หญิงสาวชุดเขียวสว่างวาบ และสองเชือกยาวสองเส้นพุ่งออกมาจากปลอกแขนของเขา พวกมันพุ่งไปตรงกลางกลุ่มของ อินทรีเจ็ดสี และมัดพวกมันหนึ่งตัวที่พุ่งลงมาตรงหน้าของนาง จากนั้นนางใช้โซ่เพื่อดึงกระโหลกของพวกมันออก อินทรีย์เซเล็กน้อย และตายอย่างทรมาณ
จวินโม่เซี่ยเห็นได้อย่างชัดเจนว่า อินทรีย์ตัวนั้นพุ่งลงมา มันอ้าปาก แต่ยังมิได้พ่นพิษใด มันเสงแสร้งและไม่คาดว่าหญิงสาวชุดเขียวจักพบเล่ห์เปลี่ยมของมัน ความจริง มันยังไม่เริ่มบินด้วยซ้ำ ขณะที่ถูกโซ่ดึงลงมา
เช่นนั้น มนุษย์มิใช่ผู้เดียวที่กระทำตัวเสแสร้ง อสูรเชวียน ก็กระทำเช่นกัน ….
จวินโม่เซี่ยถอนใจขณะเขาคิดเช่นนี้
จากนั้น หญิงสาวชุดเขียวเอ่ยวาจาชัดไปยังอสูรตัวอื่นๆ ใบหน้างดงามของนางเจือไปด้วยโทสะ เช่นนั้น จวินโม่เซี่ยจึงประจกษ์ชัดว่านางได้เอ่ยเตือนตัวอื่นๆ และ ไม่ว่าจะเป็นอสูรบนห้า หรือบนพื้นดิน พวกมันตัวสั่นด้วยความกลัว
นางเป็น ราชันอสูรเชวียนอย่างแน่นอน !
ผู้ใดจักคาดว่า ราชัญอสูรเชวียนจักกระทำเช่นนี้ ?
อสูรเชวียนมากมาย พ่นพิษของมันรอบๆต้นของ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ ปรากฏเป็นบ่อพิษขึ้น ในขณะที่ความเข้มข้นของพิษในอากาศเริ่มหนาแน่นขึ้น ยิ่งกว่านั้น บ่อพิษนี้ก็มีสีหลากหลาย
ผลดีกำลังเปลี่ยนเป็นสีชมพู แต่กระนั้น พื้นที่เต็มไปด้วยพิษหลากสี เริ่มสูญเสียความเป็นพิษ และเริ่มกลายเป็นสีเทา จากนั้น มันก็ค่อยๆกลับมาเป็นสีเดิม พิษทั้งหมดที่มีสีสันมากมายถูกดูดซึมในช่วงเวลาอันสั้น !
ชัดเจนว่าผลไม้นี้ไปถึงขั้นที่สองของการเปลี่ยนแปลง เปล่งประกายเป็นสีชมพู !
ปลายสุดของผลไม้นั้นเล็กมาจนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และมันได้กลายเป็นสีชมพูแล้ว
ขั้นที่สามจะเริ่มในไม่ช้านี้หรือ ?!
จวินโม่เซี่ยตกตะลึง
หญิงสาวชุดเขียว ย่นริมฝีปากและผิวปาก และ อสูรเชวียนที่กำลังหวาดกลัว เริ่มพุ่งลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง
พื้นนั้นเปลี่ยนสีอีกสามครั้งและเริ่มกลายเป็นสีเหลือง อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ไม่มีอสูรเชวียนเหลืออยู่บนท้องฟ้าอีกแล้ว
จากนั้น อสูรเชวียนที่อยู่บนพื้นเริ่มพ่นพิษของมันเนื่องด้วยคำสั่งของหญิงสาว
ใบหน้าของหญิงสาวกระวนกระวายยิ่งขึ้น แต่ก็มีความสุขมากขึ้น ทุกครั้งที่ผลไม้มีการเปลี่ยนสี แต่กระนั้น ในไม่ช้าก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายของการเปลี่ยนแปลง และเริ่มส่องแสงสีม่วงทอง
อสูรเชวียนที่อยู่บนพื้น สิ้นสุดการพ่นพิษของพวกเขาในตอนนี้ แต่ ภารกิจสำหรับการพ่นพิษจำนวนมากก็เสร็จลงแล้วเช่นกัน
“ใกล้แล้ว ! ”
หญิงสาวตบที่ท้องของนางและแลบลิ้นออกมาอย่างน่ารัก
ใกล้แล้ว ! มันยังไม่มากพอ !
ความคิดเดียวกันเข้ามาในสมองของจวินโม่เซี่ย มีสองคนอยู่ในพื้นที่นั้น
หนึ่งอยู่ในที่โล่งและอีกผู้หลบซ่อนอยู่ รู้สึกโล่งใจและถอนหายใจพร้อมๆกัน
จวินโม่เซี่ยคือผู้ที่หลบซ่อนอยู่ แต่ สีหน้าแห่งความปราถนาในผลไม้นั้นมีเช่นเดียวกับหญิงสาวชุดเขียว
ผลไม้พันภูตหมื่นพิษเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง …
และมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงทองในครั้งนี้ !
ในที่สุด ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ ก็เลี่ยนเป็นสีม่วงทอง !
นี่หมายถึงมันเกือบสุกงอมแล้ว !
จากนั้น ผลไม้บานออก และเปล่งประกายแสงราวกับดวงดาราเหลือคนานับ และดูราวกับดวงดาราที่เปล่งประกายบนท้องฟ้ายามรตรีเคลื่อนลงมาปรากฏอยู่ในป่าในตอนนี้
เป็นช่วงเวลาที่สวยงามมิอาจอธิบายและเปรียบเปรยได้
มันคล้ายกับความภูมิใจ และราชาใจกว้างผู้ที่มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด !
เหตุการณ์นี้เป็นเพียงเวลาสั้นๆ อย่างไรก็ตาม จวินโม่เซี่ยมั่นใจว่าเขาจะไม่ลืมสิ่งที่เห็น ….
การสุกของ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ นี้งดงามและสูงส่งเกินกว่าสิ่งใดในโลก
หญิงสาวชุดเขียวดูเหมือนจะหลงเสน่ห์เช่นเดียวกัน ความจริง นางไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกที่ปรากฏในดวงตาของนางได้
ข้าควรเอามันใส่ใน กล่องหยกเชวียน จากนั้น พวกเราจักสามารถพัฒนาและบรรลุผ่านขีดจำกัดของขั้นที่เก้าและเข้าสู่ขั้นที่ 10 ได้ เพียงแต่พวกเราต้องรอพี่ใหญ่ให้มาถึงก่อนเริ่มดำเนินการ !
กระบวนการขนส่งเต็มไปด้วยความเสี่ยงอย่างมาก เนื่องจากมันไม่มั่นคงอย่างมาก อย่างไรก็ตาม นางยังคงต้องดำเนินการต่อไป และนางจักไม่เสียใจในความพยายามนี้ แม้นว่าสุดท้ายร่างของนางจะระเบิด
คุณชายน้อยจวินได้ตัดสินอย่างถูกต้อง หญิงสาวชุดเขียวเป็น ราชัญอสูรเชวียนอย่างแท้จริง นางคือ ราชัญอสูรเชวียนขั้นเก้าแห่งเทียนฟา และ นางตามหาผลไม่นี้มาหลายปี
ความจริง ราชัญแห่งเทียนฟาได้เตรียมการไว้แล้วสำหรับ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษนี้ เขาได้ปลูกพืชมีพิษเพื่อสร้างหุบเขาแห่งพิษนี้ขึ้นมา และจากนั้นเขาก็ตั้งใจ ฝึกฝนอสูรเชวียนพิษจำนวนมาก ยิ่งกว่านั้น เขาทำเช่นนี้มาตลอดสามร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมา
สามร้อยหาสิบปี !
ผลไม้พันภูตหมื่นพิษต้องการเวลาหนึ่งปีเพื่อสุขงอม อย่างไรก็ตาม การเตรียมการนั้นต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าสามร้อยห้าสิบปี ยิ่งกว่านั้น สภานในเทียนฟานั้นยอดเยี่ยม และเหมาะสมสำหรับการเติบโตของมันอย่างมาก
พูดถึง อสูรเชวียน … ส่วนมากนั้นไม่มีพิษ ความจริง ทุกสิบตัว จะมีอสูรมีพิษสองหรือสามตัว อย่างไรก็ตาม อสูรเชวียนของเทียนฟาได้เตรียมการบางอย่างที่สำคัญและยิ่งใหญ่สำหรับ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์มาเป็นวลาสามร้อยห้าสิบปี
และ อสูรเชวียนนับล้านทำงานหนักในช่วงเวลาสามร้อยห้าสิบปีนั้น พวกเขาบางคนไม่ได้มีชีวิตยืนเพียงพอที่ได้เห็นเหตุการณ์อันงดงามนี้ แต่พวกเขาได้พ่นพิษใส่พื้นที่นี้ทุกวันจนกระทั่งแก่ตาย ความจริง ศพของพวกเขาก็ถูกฝังอยู่ในพื้นที่นี้
และ … ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลไม้นั้น !
ราชันงู นักล่าสีเขียว รู้ตื้นตันใจอย่างมาก ความพยายามสามร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมาเพื่อผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเทียนฟา สำเร็จผล นางมิอาจสั่นไหวอยู่ภายในได้
มันพร้อมแล้ว !
จากนั้น หญิงสาวหยิบเอา กล่องหยกเชวียนออกมาจากหน้าอกของนาง จากนั้นนางเปิดกล่องและสงบนิ่ง ทุกการกระทำของนางชันดเจนว่านางระมัดระวังอย่างมาก ราวกับนางไม่ต้องการรบกวน ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟาที่ดูเหมือนไม่มีชีวิต
จะต้องรอให้ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์สุกงอมเต็มที่และร่วงลงมา การเด็ดมันก่อนเวลาจักทำให้เป็นปัญหาได้
ความคิดนี้เกิดขึ้นในสมองของ นักล่าสีเขียว
.อย่าใจร้อย .. อย่างใจร้อน … ระวัง … ระวังอย่างมาก …
แสงที่ส่องประกายเจิดจ้าที่เปล่งออกจากผลไม้ในที่สุดเริ่มจางลง อย่างไรก็ตาม กลิ่นที่เข้มข้นมิได้จางหายไป ความจริง มันยิ่งอิ่มเอมและสง่างามขึ้น และ ยังคงอยู่นานพอที่จะส่งออกไปรอบนอก ….
ราชาแห่งความหอม ! ไม่ต้องสงสัยเลย … มันคือ ราชาแห่งความหอม !
จากนั้น กิ่งก้านที่อยู่เหนือ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ สั่นอย่างนุ่มนวล และ ดูราวกับมันไม่เต็มใจจะร่างลงมา อย่างไรก็ตาม ลำต้นที่อยู่ข้างใต้ผลไม้สี ม่วงทองเหี่ยวแห้งและกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที นี่ทำให้ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ ลอยอยู่กลางอากาศชั่วขณะก่อนที่มันจะตกลงมา …
นักล่าสีเขียวเปิดฝาของ กล่องหยกเชวียนเพื่อรับมันอย่างตื่นเต้น และ ผลไม้ก็ร่วงลงไปในกล่อง …
ทันใดนนั้น …
ราชัญอสูรเชวียน นักล่าสีเขียว เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตาตัวเองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ….
ไม่มีอะไรในอากาศอันว่างเปล่า !
ไม่มีสิ่งใดเลย !
ความพยายามที่ยากลำบาก และการเตรียมการนับร้อยปีเพื่อ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟา … และจากนั้น สิ่งอัศจรรย์นั้นได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างรวดเร็ว
การนับผู้ทรงอำนาจและตายไป นางคือหนึ่งใน ราชัญอสูรเชวียนที่ทรงพลังที่สุดในหมู่ผู้ที่อายุเท่ากัน และตอนนี้ ผลไม้นั้นหายไปจากสายตาของนาง … โดยไม่มีสัญญาณใด !
เกิดอันใดขึ้น ?
นางตกตะลึง มีโทสะ และหงุดหงิดอย่างมาก จากนั้น นางหันกล่องหยกเชวียนกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อดูข้างใน และมั่นใจว่าผลไม้นั้นหายไปแล้ว จากนั้น ราชันอสูรเชวียนพุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ และยืนอยู่บนยอดไม้ เสียงของนางดุดัน ขณะตะโกน
” หัวขโมยผู้นี้มากจากที่ใด ? ทำตัวฉลาดและแดงตัวเจ้าออกมา ! ให้ ราชัญอสูรเชวียนผู้นี้เห็นว่าผู้ใดกล้าขโมยสมบัติที่ได้รับการทนุถนอมของเทียนฟา ! ”
ทั่วทั้งป่าก้องสะท้อนด้วยวาจานี้ขณะที่มันพุ่งไปราวกับคลื่น …
จวินโม่เซี่ยเริ่มไร้วาจาอยู่ในสถานที่ซ่อนตัวของเขา
ราชัญอสูรเชวียนผู้นี้ดุร้ายยิ่งนัก !
แต่ข้าไม่ต้องการออกไปแสดงตัวหรือ ข้าไม่รู้ว่าจักยั่วหญิงสาวขี้โมโหนี้ได้เช่นไรหากข้าทำเช่นนั้น เช่นนั้น เหตุใดข้าจึงต้องแสดงตัวและทำให้ตัวเองเป็นปัญหา ?
ข้ามิได้โง่ !
แผนการที่เย็นชานี้ทำให้ ราชัญอสูรเชวียน มีโทสะยิ่งขึ้น คุณชายน้อยจวินผู้มากฝีมือและความสามารถ มาที่นี่อย่างเงียบๆ และขโมยผลไม้ไป….โดยที่มันอยู่ใต้จมูกของนาง เขาต้องการ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษนั้น เช่นนั้น เขาเอามันมาและเก็บไว้ใน เจดีย์หงส์จวิน
มันไม่สามารถเอาออกมาได้ แม้แต่ กล่องหยกเชวียนก็มอาจเก็บมันได้เป็นระยะเวลานาน แต่ มันจะไม่เน่าเปื่อยภายในเจดีย์
ดังนั้น จวินโม่เซี่ยจึงมีข้อได้เปรียบอย่างมาดเมื่อพูดถึงเรื่องการใช้ประโยชน์จากผลไม้
ข้าเสียใจอย่างมากสาวน้อย แต่ข้าจำต้องยืนของสิ่งนี้ มันเป็นของที่มีประโยชน์อย่างมาก แต่น่าเสียดายที่ประโยชน์นั้นไม่อยู่ในมือของเจ้า สิ่งนี้เป็นของจากสวรรค์อย่างแท้จริง … และ มิใช่เพียงแค่ชื่อของมันเท่านั้น !
น่าเสียดายที่ข้าต้องจากไปอย่างไร้ทางเลือกเมือข้ามาเอาของสิ่งนี้จากเจ้า แต่ข้าต้อทำเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะครั้งใหญ่ และบอกได้ว่า ข้ากำลังช่วยเจ้า ใช่แล้ว ผลไม้นี้อัศจรรย์นัก แต่ปริมาณที่ไม่ถูกต้องทำให้ร่างของเจ้าระเบิด ข้าเอามันมาให้ห่างมือเจ้า และทำให้ข้าได้ช่วยชีวิตคนของเจ้าด้วย ! พี่ผู้นี้คือผู้ที่ยิ่งใหญ่ เช่นนั้น เจ้ามิต้องขอบคุณข้า ! ข้าเพียงแต่ทำสิ่งที่ดีเพื่อประโยชน์ของมัน !
จวินโม่เซี่ยรู้สึกว่าตัวเองใจบุญยิ่งนัก เจาไม่รู้สึกว่าเขาเป็นผู้ขโมยสมบัติ ความจริง คุณชายน้อยจวินรู้สึกว่าตัวเองกำลังช่วยเหลือชีวิตับไม่ถ้วน …ราวกับเขามีเมตตาดั่งพระพุทธเจ้า เขาสงสัยว่าคนที่ดีเช่นเขาเกิดมาบนโลกนี้ได้อย่างไร ….
แต่กระนั้น เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่เวลาที่พระพุทธเจ้าจะแสดงตัวเนื่องจากเขาไม่มั่นใจว่านางจะรู้สึกเช่นไรที่เขาเอา ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟา ไป ความจริงแล้ว เขาเป็นกังวลว่านางจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ในสถานการณ์ล่อแหลมเช่นนี้ ….
“ออกมา ! ”
นางมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินผู้ใดขณะที่นางมองไปรอบๆ ชัดเจนว่าผู้ใดก็ตามที่ขโมย สมบัติแห่งเทียนฟาจากนางมีลูกเล่นบางอย่าง ยิ่งไปกว่านั้น เขากล้าหาญยิ่งนักที่กระทำเรื่องน่าอายเช่นนี้
ราชันงูมองไปรอบๆอย่างสับสนและมีโทสะ จากนั้น นางคำรามในทันที และมันน่าหวาดกลัวราวเสียงอสุนีบาต ! นางตะโกนจากต้นไม้ใหญ่ที่ยืนอยู่ แต่เสียงตะโกนนั้นทรงพลังจนทำให้ต้นไม้รอบๆตัวของนางเป็นลี้ล้มลง
ผลที่น่าตกตะลึง ของการกระทำที่กล้าหาญของ คุณชายน้อยจวินที่กล้าหาญและมากสามารถส่งผลต่อจิตใจอขง ราชันงู.. จนมิสามารถเอ่ยมาเป็นวาจได้ ความจริง มันเหมือนจริงอย่างมากจนแม้แต่การใช้เอฟเฟกของภาพยนต์นั้นมิอาจเลียนแบบได้ แต่ หญิงสาวผู้นั้นก็เหมาะสมแล้วที่ได้เป็น ราชัญอสูรเชวียน ! ไม่มีผู้ใดที่สามารถตะโกนและส่งผลเช่นนี้ได้ ความจริง ไม่สามารถผหาผู้ใดอื่นที่เหมือนนางได้แล้ว …แม้นว่าเขาจะส่งม้าเร็วไปสี่ทิศเพื่อหาคนที่เหมือนนาง ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่สามารถตะโกนได้เช่นนี้ … แม้นพวกเขาจะกรีดร้องจนคอแตก !