Scholar’s Advanced Technological System – ตอนที่ 382 การเจอกันของปรมาจารย์
ตอนที่ 382 การเจอกันของปรมาจารย์
โดย
Ink Stone_Fantasy
“ได้แน่นอน…”
ลู่โจวผายมือให้ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนมาทางไวท์บอร์ด
ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนหยิบปากกาแล้วจ้องมองไวท์บอร์ดชั่วครู่ จากนั้นเขาก็เริ่มลงมือเขียน
คาบเรียนจบลงแล้ว แต่ไม่มีใครออกห้องบรรยายสักคน
ทุกคนรวมไปถึงลู่โจวต่างก็มองไวท์บอร์ดตาไม่กะพริบ
ลู่โจวดูสิ่งที่ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนเขียน แววตาเขาค่อยๆเปล่งประกาย
สุดยอด…
นี่เป็นส่วนที่น่าสนใจของคณิตศาสตร์
วิธีที่ใช้ไม่ได้ ไม่ว่าจะลองกี่ครั้ง มันก็ไม่ได้ผล
แต่เมื่อมีคนทำวิธีที่อาจได้ผล เราก็จะรู้สึกถึงชัยชนะเบื้องหน้า
แม้เฟฟเฟอร์แมนจะยังเขียนไม่เสร็จ แต่ลู่โจวมั่นใจเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าวิธีนี้ถูก
เป็นไปตามคาด ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ไม่ทำให้เขาผิดหวัง
ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนเติมขั้นตอนคำนวณที่เหลืออย่างรวดเร็วแล้วเขียนบรรทัดสุดท้าย
[Pμi:= μi – (Δ^-1)·δi·δj·μj]
มีความปั่นป่วนเกิดขึ้นในห้องเรียน แม้ว่าเนื้อหาจะยากเกินไปสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี แต่ยังไงเสียที่นี่ก็เป็นพรินซ์ตัน นักศึกษาทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ล้วนอยู่แนวหน้าของสาขาวิชา
พวกเขาคิดวิธีไม่ได้ แต่พวกเขาเข้าใจได้
เห็นได้ชัดว่าความเร็วการทำความเข้าใจของพวกกเขาช้ากว่าลู่โจว แต่ก็เป็นเหมือนลู่โจว พวกเขาเห็นความยอดเยี่ยมของขั้นตอนการคำนวณของศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมน
ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนวางปากกาลงแล้วอ่านการคำนวณตั้งแต่แรกจนจบอย่างละเอียด จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วกล่าว “โจทย์นี้ไม่ง่ายเลย…มันยากเกินไปหน่อยสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี”
ลู่โจวกระแอม “ดังนั้นมันจึงเป็นคำถามกระตุ้นความคิด”
ลู่โจวแค่วางแผนบรรยายให้นักศึกษาฟังเท่านั้น เขาจะไม่เขียนปัญหาการวิจัยบนไวท์บอร์ดถ้าไม่มีนักศึกษาจำนวนมากสนใจ
แน่นอน ลู่โจวไม่คิดว่าผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้จะนั่งอยู่แถวหลังห้องบรรยาย
ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนกลับมาให้ความสนใจกับเนื้อหาบนไวท์บอร์ด เขาลูบคางแล้วพูดด้วยท่าทางครุ่นคิด
“(Δ^-1)·δi·δj ถูกกำหนดเป็นฟูเรียร์มัลติพลายเออร์ของ ξiξj/|ξ|2…แต่สิ่งที่ฉันอยากรู้คือต่อให้คุณมีสมการอนุพัทธ์ของ Pμi แต่มันมีประโยชน์อะไร? ฉันไม่ค่อยเข้าใจ…คุณช่วยอธิบายได้ไหม?”
“แน่นอน” ลู่โจวยิ้ม “แต่ฉันต้องการไวท์บอร์ดอันใหม่”
“พรินซ์ตันมีไวท์บอร์ดมากมาย ฉันจะหามาให้”
ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนออกห้องบรรยายไปแล้วกลับมาพร้อมกับไวท์บอร์ด
ลู่โจวลบกระดานไวท์บอร์ดอันใหม่แล้วหยิบปากกาขึ้นมา จากนั้นเขาก็เริ่มอธิบายไปพลางเขียนไป
“ถ้าเราได้ Pμi: = μi-(Δ^-1)·δi·δj·μj…”
งานวิจัยของลู่โจวขึ้นอยู่กับขั้นตอน “Pμi:=?” ดังนั้นเขาจึงได้สมการอนุพัทธ์มาทันที
มันฟังดูยาก
แต่ที่จริงมันง่ายมาก
ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่เขาต้องทำก็คือการใช้ข้อสรุปใหม่เพื่อสานต่อแนวคิดเดิม
อย่างไรก็ตาม…
[